Ο μεγαλοφυής Steven Wilson θεωρείται από πολλούς η σημαντικότερη μορφή αυτής που αποκαλείται «νέα γενιά μουσικών» και στο πρόσωπό του πολλοί διαβλέπουν ένα λαμπρό μέλλον για τη μουσική.
Ο ίδιος, όμως, φαίνεται πως δεν συμμερίζεται αυτές τις απόψεις και υποδεικνύει προς μία διαφορετική μουσική κατεύθυνση όταν η κουβέντα έρχεται στο μέλλον της μουσικής.
Μιλώντας σε ένα Q&A Session εν όψει της κυκλοφορίας του νέου του δίσκου, ‘To The Bone’, ο Wilson ρωτήθηκε μεταξύ άλλων και για τους καλλιτέχνες τους οποίους θεωρεί το μέλλον της μουσικής και η απάντησή του ήταν ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα:
Τον τελευταίο καιρό το μόνο πράγμα που με εντυπωσιάζει πραγματικά είναι η νέα γενιά κλασικών συνθετών. Άνθρωποι όπως ο Max Richter, ο Nils Frahm, ο Jóhann Jóhannsson…
Πρόκειται για καλλιτέχνες που συνθέτουν κλασική μουσική με τον παραδοσιακό όρο, όμως ανήκουν σε νεότερες γενιές και έχουν μεγαλώσει με ηλεκτρονική μουσική, την οποία με κάποιο τρόπο έχουν αφομοιώσει.
Έτσι, μπορεί κανείς να παρατηρήσει την επιρροή της ηλεκτρονικής μουσικής, τις επιρροές της ροκ και όλων των υπόλοιπων σύγχρονων ειδών των τελευταίων 20-30 ετών, όλα, όμως, επεξεργασμένα με την κλασική ευαισθησία τους.
Είμαι μεγάλος οπαδός του Max Richter, πιστεύω πως η μουσική του είναι πολύ όμορφη. Είναι κατά κάποιο τρόπο παραδοσιακή αλλά και μοντέρνα την ίδια στιγμή.
Και αυτό πιστεύω πως είναι το κόλπο για κάθε μουσικό.
Επειδή δεν μπορείς να γράψεις απολύτως αυθεντική μουσική, όλα παραπέμπουν σε στοιχεία του παρελθόντος είτε το κάνεις εσκεμμένα είτε όχι.
Η μουσική δεν προέρχεται από το απόλυτο κενό, όλα παραπέμπουν σε κάτι.
Η μουσική ορολογία είναι πολύ συγκεκριμένη, όμως όταν ακούς κάτι, το οποίο την ίδια στιγμή ακούγεται εντελώς καινούριο αλλά με κάποιο τρόπο σου θυμίζει πράγματα που έχεις ακούσει στο παρελθόν, γαληνεύοντάς σε, αυτό πιστεύω πως είναι πολύ ιδιαίτερο. Αυτό παθαίνω εγώ με τη μουσική του Max Richter!
Τον θεωρώ υπέροχο συνθέτη. Και ο τελευταίος του δίσκος, ο οποίος είναι βασισμένος στα έργα της Virginia Woolf (‘Three Worlds: Music from Woolf Works’) είναι ο αγαπημένος μου, θα εντυπωσιαστώ πολύ αν κυκλοφορήσει κάτι μέσα στη χρονιά που θα με κερδίσει περισσότερο απ’ αυτόν τον δίσκο.