Stoner Rock: Οι κυκλοφορίες που ξεχώρισαν τη χρονιά που φεύγει

Το 2015 ήταν μια πολύ δυναμική χρονιά για το είδος που φαίνεται να διαδίδεται όλο και περισσότερο στις τάξεις των οπαδών της metal μουσικής, αλλά και σε αυτές των νοσταλγών της κλασσικής και ψυχεδελικής ροκ. Όπως θα δούμε και παρακάτω, όχι άδικα, μιας και πολλοί από τους δίσκους που θ’ αναφερθούν αποτελούν ξεχωριστά διαμάντια, όχι μόνο για το 2015 αλλά και για αρκετό καιρό ακόμα. Η σειρά είναι τυχαία και οι επιλογές ανήκουν αποκλειστικά σε μένα, μιας και είναι οι δίσκοι που άκουσα περισσότερο τη φετινή χρονιά.

Sit back, relax, light it up and enjoy!

Druid – ‘Druid’

Τι συμβαίνει όταν μια μπάντα συνδυάζει το κλασσικό ροκ, με τα blues και τις βαριές νότες του stoner rock; Απλά δημιουργούνται οι Druid απο το Οχάιο και ξεσηκώνουν τις αισθήσεις με τις μουσικές τους που ποικίλουν από ψυχεδελικές και ακουστικές φόρμες μέχρι ωμό hard rock αλλά και ένα μικρό tribute στους Black Sabbath! A, και ας μην ξεχάσουμε ένα από τα πιο πωρωτικά ρεφραίν της χρονιάς: “Goddamn, would you look at your soul, at how it used to be before rock ‘n roll?”

Godsleep – ‘Thousand Sons of Sleep’

Έχουμε πει πολλά πράγματα εδώ στο StraightOnMusic για τους Αθηναίους rockers που με το δισκογραφικό τους ντεμπούτο τον Μάιο τράβηξαν τα φώτα πάνω τους. Έχουμε μιλήσει μαζί τους, τους έχουμε παρουσιάσει σε αφιέρωμα για την ελληνική stoner σκηνή, αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι έχουμε γουστάρει ασταμάτητα με τις riffάρες τους καθώς ξελαρυγγιαζόμασταν χωρίς αύριο παλεύοντας να τραγουδήσουμε τους βγαλμένους από τους πιο σκοτεινούς εφιάλτες στίχους τους. Επίσης τα σπάσαμε μαζί τους στο An για το release του δίσκου αλλά και λίγες μέρες πριν παρέα με τους 1000mods. Τα πολλά λόγια όμως είναι περιττά, άρα:

Clutch – ‘Psychic Warfare’

Από τις λίγες μπάντες παγκοσμίως που ενώ έχουν ακολουθήσει το δρόμο των ανεξάρτητων δισκογραφικών εταιρειών και καταφέρνουν να κάνουν τέτοια θραύση στο χώρο του σκληρού ήχου. Οι λόγοι είναι πολλοί και αν κάτσει κανείς ν’ ακούσει οποιοδήποτε δίσκο τους θα καταλάβει το γιατί. Έτσι λοιπόν, εν έτει 2015 συνεχίζουν να ροκάρουν χωρίς αύριο, με το ‘Psychic Warfare’ (διαβάστε εδώ την κριτική μας) ν’ αποτελεί εξαιρετικό παράδειγμα. Riffs γεμάτα ενέργεια, blues κομματάρες ισάξιες των ZZ Top και γενικά όλα τα συστατικά τις επιτυχίας τους, μαζεμένα σε μια δισκάρα, από τις καλύτερες της μακροσκελούς δισκογραφίας των Αμερικάνων.

Stoned Jesus – ‘The Harvest’

Αφού όργωσαν τον σχεδόν τέλειο δισκο με το ‘Seven Thunders Roar’, ήρθαν να σπείρουν (pun intended) με το πολύ δυναμικό αλλά πάλι σε progressive ρυθμούς, 3ο πόνημά τους. Αφού ήρθαν τα ρομπότ, κάναμε τελετές για τον Ήλιο, μας εξομολογήθηκε ένας μεταξοσκώληκας και πήγαμε στη “Μαύρη Εκκλησία”, καταλήξαμε να τα έχουμε χαμένα, μιας και οι Ουκρανοί, που με κάθε ευκαιρία επισκέπτονται τη χώρα μας, έδειξαν ξανά ότι ξέρουν τι κάνουν.

Goatsnake – ‘Black Age Blues’

Κατ’ αρχήν να ξεκαθαρίσω ότι είμαστε πολύ τυχεροί όσοι απολαύσαμε τη μπάντα στο Αn, κάπου μέσα στον Ιούνιο καθώς ο frontman τους εκτός απο ΤΗ φωνάρα, είναι απλά τρελός. Πάμε τώρα στο άλμπουμ, το οποίο αν και είναι πάλι βαρύ κι ασήκωτο, έχει πιο πολλά blues στοιχεία που δένουν εξαιρετικά με το όλο concept, προσφέροντας πραγματικά τρομερές στιγμές στους ακροατές, ειδικά όταν ο Stahl πιάνει τη φυσαρμόνικα και σκοτεινιάζουν οι ουρανοί. Διάολε 11 χρόνια πέρασαν από την τελευταία τους κυκλοφορία και δεν περιμέναμε τίποτα λιγότερο από αυτό που μας πέταξαν στα μούτρα. Ειλικρινά, ακούστε το δίσκο και αν δεν σας κολλήσει στο μυαλό, παραιτούμαι!

All Them Witches – ‘Dying Surfer Meets His Maker’

Ξαναμαζεύτηκαν λοιπόν όλες οι μάγισσες και μας βγάλανε αυτό το διαμάντι που για άλλη μια φορά συνδυάζει τα blues και stoner rock με την αυθεντική ψυχεδέλεια, δίσκος γεμάτος φρέσκιες ιδέες και τίμιες μελωδίες που ικανοποιούν πλήρως, σχεδόν όλους τους οπαδούς του είδους. Bonus, έρχονται στη χώρα μας τον Φεβρουάριο παρέα με τους Asteroid (περισσότερες πληροφορίες εδώ)!

Riff Fist – ‘The Good, The Loud and the Riff’

Δυστυχώς ο δίσκος δεν προβλήθηκε αρκετά στις τάξεις των οπαδών της καλής desert/sludge μουσικής και είναι κρίμα γιατί αυτοί οι περίεργοι τύποι συνδυάζουν το σκηνικό από Western ταινίες, με το σκληρό ροκ που παραπέμπει ακόμα και σε Motörhead, και τελικά συνθέτουν ένα από τα πιο βαριά άλμπουμ της χρονιάς, χωρίς να υπερβάλλουν ή να κουράζουν. Αξίζουν μια ακρόαση, μιας και πολλοί θα βρούν στους Riff Fist κάτι που ίσως να έψαχναν για καιρό.

Naxatras – ‘Naxatras’

Και ενώ οι Θεσσαλονικείς έχουν στα σκαριά το δεύτερο δίσκο, και καθώς κλείνει η χρονιά, βάζουμε (για 1000στη φορά) ν’ ακούσουμε το τρομερό ντεμπούτο τους, γεμάτο ψυχεδελικές συνθέσεις και τρομερές μελωδίες, blues κομματάρες και space trips που σπάνια συναντά κανείς. Φυσικά δεν μας ξέφυγε, και γράψαμε 2 λόγια για την πάρτη τους, τους είδαμε παρέα με τους Craang, και πλέον μπορούμε άφοβα να πούμε ανήκουν στα ανερχόμενα γκρουπ αυτής της χώρας!

Dopethrone – ‘Hochelaga’

Διάλειμμα για λίγη αυθεντική sludge από τους masters του είδους Dopethrone που μας παρέδωσαν ένα από τα πιο εντυπωσιακά άλμπουμ των τελευταίων χρόνων στο είδος, γεμάτο με άρρωστα grooves, σκαλωμένες εισαγωγές και γενικά μπόλικη βρώμα και δυσωδία. Δαιμονισμένα “φωνητικά”, κομματάρες τραβηγμένες από τους υπονόμους και ατελείωτο headbanging σε μια από τις κορυφαίες κυκλοφορίες του 2015. Και φυσικά, ήμασταν εκεί όταν κατεδάφιζαν το An παρέα με τους Belzebong και τους  Sadhus! “I Drink Fire, Smoke Dope, Ritual, I get Higher”!

Weedeater – ‘Goliathan’

Και φτάσαμε κάπως έτσι στο 10 το καλό, και φυσικά μιλάμε για τους Weedeater (ναι και αυτοί περάσανε απ’ τα μέρη μας), με το ‘Goliathan’, που αν και αρκετά σύντομο, ήταν υπεραρκετό να κάψει κάθε κύτταρο που ίσως να μας είχε απομείνει! Ενέργεια, παραμορφωμένα μπάσα, πιάνο, banjo και ό,τι πιο άρρωστο χωράει ο νους σου, σε μια κυκλοφορία (διαβάστε εδώ την κριτική μας)!

Wired Mind – ‘Mindstate: Dreamscape’

Αφού ταλαιπώρησα ανελέητα τ’ αυτιά σας με τις 2 προηγούμενες κυκλοφορίες, ώρα για λίγη χαλάρωση με τους Γερμανούς που σαφώς επηρεασμένοι από τις ψυχεδελικές μπάντες των ’60s και ’70s μας προσφέρουν ένα mind expanding ταξίδι διάρκειας 33 λεπτών. Δεν έχει ακουστεί πολύ σαν κυκλοφορία αλλά είναι σίγουρα μια πολύ αξιόλογη και ποιοτική προσπάθεια. Παραθέτω όλο το δίσκο γιατί δεν έχει ιδιαίτερο νόημα να μπει ένα κομμάτι.

Elder – ‘Lore’

Οι Αμερικάνοι Elder κυκλοφόρησαν το δεύτερο δίσκο τους, γεμάτο από progressive, μεγάλες συνθέσεις και βαριά και ασήκωτα riffs ικανά να γεμίσουν το χώρο και να χτίσουν μια ανεπανάληπτη ατμόσφαιρα που κορυφώνεται διαρκώς. Μικρό παράπονο τα κάπως “θαμμένα” στη μίξη φωνητικά, αλλά χαλάλι! Επίσης ήταν μια από τις πιο θετικές παρουσίες του φετινού Fuzztastic Festival.

The Devil and the Almighty Blues – ‘Self-titled album’

Last but not least, η δισκάρα αυτών των κυρίων από τη Νορβηγία που δεν γνωρίζω πολλά πέρα από το ότι μπόρεσαν να συνδυάσουν τα ηλεκτρικά blues με το doom και να βγάλουν ένα τρομερό αποτέλεσμα για τους πιστούς της κιθάρας, μαζί με πολύ εύστοχα φωνητικά και ενδιαφέρουσες συνθέσεις!