Απόλυτα συνειδητοποιημένος γύρω από τη μουσική που θέλει να ακούει, αλλά και να δημιουργεί, ο Δημήτρης Πολιούδης, γνωστός και ως Jimmy Lips, είναι ο δημιουργός πίσω από το project των Vagina Lips, με βάση του τη Θεσσαλονίκη. Με απόλυτα δικαιολογημένη πίστη στη δουλειά του, διαφοροποιείται από κάθε άλλη μπάντα, εγχώρια και μη, έχοντας ως σημαία του τη Lo-Fi αισθητική, τις shoegaze και dream pop κιθάρες και τις αξιομνημόνευτες φωνητικές μελωδίες. Μετά την κυκλοφορία του πρώτου τους EP, ‘Youth in Chaos’, τον Μάρτιο του 2016, επέστρεψε με την πρώτη του ολοκληρωμένη δισκογραφική προσπάθεια, το ‘Athanasia’, δίνοντας μέσα από τα τραγούδια του τη δική του κοσμοθεωρία, όπως επίσης κάνοντας και αναφορές σε ό,τι συμβαίνει γύρω του που τον απασχολεί. Έτσι, το StraightOnMusic τον φιλοξενεί με μεγάλη χαρά.
-Υπάρχει πολύς κόσμος που είναι στενός υποστηρικτής σου. Γιατί άργησε τόσο να βγει η πρώτη σου ολοκληρωμένη δισκογραφική δουλειά;
Υπάρχει όντως πολύ ενδιαφέρον για το album, και όχι μόνο από τον κόσμο, αλλά και από δισκογραφικές εταιρείες. Δεν πιστεύω πως άργησε ρε συ! Ίσα ίσα που φέτος ήμουν και πολύ δραστήριος μιας και έβγαλα πριν από λίγους μήνες το ‘Youth in Chaos’, τώρα κυκλοφόρησε το ‘Athanasia’ και τον Δεκέμβριο ξεκινάω ηχογραφήσεις για το επόμενο album. Πάντως ήταν μία συνειδητή απόφαση γιατί έψαχνα τα κατάλληλα τραγούδια και τον ήχο που ήθελα ακριβώς να έχει το album. Η αλήθεια είναι ότι θέλω να ασχολούμαι μόνο με αυτό. Έτσι και αλλιώς, γράφω σχεδόν καθημερινά. Έχω πάρα πολύ υλικό και, όσο περίεργο και να σου φανεί, τα περισσότερα κομμάτια γράφτηκαν την ίδια μέρα που τα ηχογραφούσαμε. Οι δύο βδομάδες που το ηχογραφούσαμε ήταν μία πολύ όμορφη περίοδος, χωρίς να έχουμε προσχεδιάσει κάτι.
-Πώς αισθάνεσαι για αυτό το εγχείρημα και προφανώς ποιες είναι οι βλέψεις σου για αυτό;
Χωρίς αμφιβολία, το ‘Athanasia’ είναι για εμένα ό,τι καλύτερο έχω κάνει μέχρι στιγμής. Είμαι πολύ περήφανος για αυτό το album. Έχω καταφέρει να κάνω αυτή τη δουλειά να μην μοιάζει με οτιδήποτε έχει κάνει κάποιος άλλος. Είναι εγώ. Περνάω πολύ καλά κάνοντας αυτό το πράγμα και αυτό που λένε ”περνάμε καλά και βγαίνει προς τα έξω” πλέον το καταλαβαίνω απόλυτα. Σίγουρα υπάρχει ένα hype. Θες λόγω του ονόματος της μπάντας, θες λόγω του ότι η μουσική είναι pop; Είναι στο χέρι μου για να το διαχειριστώ όσο καλύτερα μπορώ και να υλοποιήσω τα όνειρά μου. Αυτό το album το έκανα γιατί θεωρώ ότι δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από αυτά αντιστοίχων μεγάλων συγκροτημάτων. Σίγουρα μπορεί να σταθεί, ως σύνολο, στο εξωτερικό. Για αυτό το έκανα εξάλλου. Θέλω να κάνω το break-through στο εξωτερικό και σκοπός μου είναι να ακούσει τη μουσική μου και εκείνο το κοινό.
-Η ονομασία του album ‘Athanasia’ πως προέκυψε;
Ποιο πράγμα δεν θα μπορέσει να έχει ποτέ ο άνθρωπος; Την αθανασία. Για εμένα αυτή η έννοια συμβολίζει το άπιαστο όνειρο.
-Ενώ σε γενικές γραμμές το album μένει σταθερό στο ύφος της μπάντας, κομμάτια όπως τα ‘Disease’ και ‘Lifestyle Motherfuckers You Are Killing Me’ φαίνεται να παρεκκλίνουν από την αισθητική του ‘Youth in Chaos’ που είναι πιο μελωδική, ίσως και πιο pop. Ποιο θεωρείς ότι είναι το στυλ που σε αντιπροσωπεύει καλύτερα;
Πηγαίνω καθαρά με το ένστικτο. Αυτά τα κομμάτια βέβαια γράφτηκαν την ίδια μέρα. Όπως και να έχει, εμένα μου αρέσει, τόσο σε ένα album, όσο και στα live, να υπάρχουν και πιο δυνατές στιγμές. Θέλω να υπάρχουν τα σκαμπανεβάσματα. Δεν νομίζω πάντως πως δεν καταλαβαίνεις ότι είναι Vagina Lips, παρόλο που είναι πιο βαριά και πιο σκοτεινά.
-Τα κομμάτια ‘Ι Don’t Eat My Friends’ και ‘Lifestyle Motherfuckers You Are Killing Me’, εκτός από βαρύγδουπους τίτλους, έχουν και τους αντίστοιχους στίχους. Προσπαθείς να στείλεις κάποιο μήνυμα μέσω αυτών των τραγουδιών;
Δεν είναι απαραίτητα κάποιο μήνυμα που θέλω να στείλω. Απλά λέω αυτά που με απασχολούν ως άνθρωπο. Η άποψή μου είναι ότι είναι πραγματικά τραγικό, εν έτη 2016, γνωρίζοντας τι συμβαίνει με τη βιομηχανία του κρέατος, ο άνθρωπος να συνεχίζει να τρώει κρέας. Τα ζώα είναι φίλοι μας και όχι για να τα τρώμε. Βέβαια, θα μπορούσες να πεις ότι είναι και ένας φόρος τιμής στον Morrissey αυτό. Είναι μέσα στα τρία αγαπημένα μου τραγούδια που έχω γράψει γενικά. Το μήνυμα του ‘Lifestyle Motherfuckers You Are Killing Me’ είναι απλό. Ας αφήσουμε τον κάθε άνθρωπο να ζήσει όπως θέλει. Φτάνει με το καλογυαλισμένο. Εγώ που είμαι και χρόνια Θεσσαλονίκη έχω δει όλους αυτούς που κάποτε το παίζανε διαμορφωτές του lifestyle, τώρα να το παίζουν εθνοπατέρες. Οπότε απευθύνεται και λίγο σε αυτούς.
-Η μουσική υπηρετεί τους στίχους όμως, ή το αντίθετο;
Αυτό που θα πω είναι λίγο αντιφατικό, όμως εμένα πάντα με ενδιέφερε η μουσική και όχι τόσο τα λόγια. Οι στίχοι μου είναι καθαρά εξυπηρετικοί προς τη μουσική. Θα μπορούσα κάλλιστα να έχω φθόγγους για στίχους. Εξάλλου, η μουσική είναι το Α και το Ω, είναι συναίσθημα, και ακόμα πιο σημαντική είναι η μελωδία της φωνής, γιατί αυτό είναι και το τραγούδι.
-Από πού αντλείς έμπνευση για τα κομμάτια σου; Υπάρχει κάποιος εφηβικός λογοτεχνικός ήρωας στο σύμπαν του Δημήτρη;
Υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν, αλλά δεν μπορώ να πω ότι παίρνω έμπνευση από κάποιον συγκεκριμένο. Είναι πιο πολύ μια συνεχής ψυχολογική κατάσταση που πρέπει να εκτονωθεί με κάποιον τρόπο, και εκτονώνεται μέσω της μουσικής, το οποίο μπορεί να αφορά πράγματα που είναι μέρος της ζωής. Ερωτικές απογοητεύσεις (γέλια), υπαρξιακά ζητήματα και όλα αυτά που βασανίζουν τον καθένα μας. Δεν θεωρώ ότι είμαι ιδιαίτερα ρομαντικός ούτε ευαίσθητος, αλλά η μουσική για εμένα είναι μία μορφή κάθαρσης.
-Θεωρείς πιο δύσκολη την πορεία ενός solo καλλιτέχνη, σε σχέση με αυτή μιας μπάντας;
Προσωπικά δεν θεωρώ ότι αυτό ισχύει. Εγώ, ως άνθρωπος και ως ιδιοσυγκρασία, είμαι απολύτως προσηλωμένος σε αυτό που κάνω. Είναι πολύ δύσκολο να βρεις άτομα με το ίδιο όραμα, να έχουν τη μουσική ως βασικό σκοπό της ζωής τους. Για μένα προτεραιότητα είναι να είσαι ταγμένος στη μουσική σου.
-Το κλίμα στην ελληνική μουσική σκηνή έχει αρχίσει να δείχνει κάποια σημάδια ανάκαμψης. Ποιες είναι οι εγχώριες μπάντες που θεωρείς ότι παράγουν ποιοτικές δουλειές;
Υπάρχουν μπάντες που κάνουν ωραία πράγματα. Τα συγκροτήματα που με εκφράζουν αισθητικά και θεωρώ ότι κάνουν πολύ σοβαρές δουλειές είναι οι Bazooka και οι Acid Baby Jesus. Κάνουν τα tours τους, παίζουν μουσικάρες και καταλαβαίνεις ότι είναι αυτοί όταν ακούς τη μουσική τους. Θα ήθελα να κάνω αυτό που κάνουν αυτοί. Πέραν αυτών μου αρέσουν οι φυσικά οι Psychedelic Trips To Death και για αυτό το λόγο παίζω και μαζί τους, αλλά και οι Steams, που είναι και φίλοι μας από την Αθήνα.
-Κανείς παρατηρεί πολλά στοιχεία του Kurt Cobain στη μουσική σου, αλλά και μελωδίες που συνδέονται με εκείνη τη δεκαετία. Ποιες θεωρείς ότι είναι οι μπάντες που σε επηρέασαν;
Είμαι άρρωστος με αυτά τα πράγματα. Τα έχω ζήσει στη ακμή τους και με έχουν επηρεάσει πολύ, και ιδιαίτερα στον τρόπο που γράφω τα κομμάτια. Απλές δομές αλλά και πολύ δύσκολες ταυτόχρονα. Κομμάτια που σου φαίνεται σαν να τα έχεις ξανακούσει, ενώ δεν τα έχεις ξανακούσει, αλλά σου μένουνε. Φυσικά η παραγωγή τους μετά είναι άλλο θέμα. Σίγουρα με έχει επηρεάσει πάρα πολύ και η πρόσφατη αναβίωση του Shoegaze και με βοήθησε να ξανα-ανακαλύπτω τις μουσικές που άκουγα πιο παλιά, όπως επίσης και να αποκοπώ από την Rock’n’Roll-ίλα που επικρατεί αυτή τη στιγμή. Αυτό το πράγμα με βόλεψε κιόλας λίγο, βασικά ήρθε και με χτύπησε κατακούτελα, γιατί ήθελα να χτίσω τη μουσική μου ταυτότητα πάνω σε αυτό και όχι πάνω στα κλισέ rock πρότυπα. Φυσικά δεν σταματάνε εκεί, μιας και είμαι fan των Depeche Mode και των Joy Division από 12-13 χρονών, και είναι πράγματα που τα ακούω ακόμα και τώρα, αλλά και οι Slowdive που με επηρέασαν πολύ σε αυτό το album. Η μουσική τους μου βγάζει κάτι το καθαρό και αισιόδοξο που δεν βρίσκεις στο Rock’n’Roll.
-Την εποχή του Kid Galax ο προσανατολισμός σου ήταν προς την indie pop και ενίοτε μπορείς να διακρίνεις και folk στοιχεία, σε αντίθεση με τη μουσική που γράφεις τώρα. Αυτό ήταν μία συνειδητή απόφαση ή ήταν μία αλλαγή που έγινε με το πέρασμα του χρόνου;
Θα σου πω κάτι που δεν ακούς κάθε μέρα. Εγώ είμαι της φιλοσοφίας ότι κάθε μπάντα θα έπρεπε να κάνει 2-3 albums και μετά να διαλύεται, εφόσον παίζει το ίδιο πράγμα, με ελάχιστες εξαιρέσεις μπαντών, όπως οι U2, που για μένα οι καλύτερη δουλειά τους είναι ο πέμπτος τους δίσκος, το ‘Joshua Tree’, ή οι Sonic Youth. Από ένα σημείο και μετά το κάνουν και για τα φράγκα. Βαριέμαι εύκολα και είμαι άνθρωπος της ανανέωσης και στη ζωή μου. Για αυτό αλλάζω και ονόματα. Όταν κάνεις ένα project, με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, αλλά αργά ή γρήγορα κουράζει. Το να μένεις στάσιμος σε έναν ήχο και ένα ύφος για πολύ καιρό, σου στερεί ό,τι δημιουργικό έχεις μέσα σου. Δεν σε αφήνει να ανακαλύψεις.
-Είσαι ένας άνθρωπος με ξεκάθαρη άποψη πάνω σε πολλά ζητήματα. Τι συμβουλή θα έδινες σε έναν νέο άνθρωπο για να κάνει τα όνειρά του πραγματικότητα;
Τα πιο απλά είναι συνήθως και η απάντηση σε όλα αυτά τα υπαρξιακά. Να κάνεις ό,τι θες, όπως το θες, χωρίς εκπτώσεις, χωρίς να σκέφτεσαι τι θα πει ο άλλος. Το να είσαι ελεύθερος να είσαι ο εαυτός σου είναι μάλλον και το σημαντικότερο. Γενικά, να δημιουργείς πράγματα που θα κάνουν τη ζωή κάποιου άλλου καλύτερη και αυτό προσπαθώ να κάνω και εγώ στη ζωή μου. Αν κάνεις αυτό που θες, και ειδικά στη μουσική, χωρίς να πέφτεις στην παγίδα του να κάνεις κάτι απλά για να είσαι αρεστός ή για να ακολουθείς μία τάση, θα δημιουργήσεις κάτι όμορφο. Αν εσύ είσαι ο μεγαλύτερος fan του εαυτού σου, θα ακολουθήσουν και οι άλλοι.
-Δημήτρη σε ευχαριστώ πολύ για την επικοινωνία μας!
Και εγώ σε ευχαριστώ! Καλή συνέχεια.
Διαβάστε ακόμα
Οι Vagina Lips διασκευάζουν Joy Division
Να σημειωθεί ότι οι Vagina Lips θα δώσουν το “παρών” στο ΨΧ 2016, που θα διεξαχθεί από τις 15 μέχρι 18 Σεπτεμβρίου, στις 9 Οκτωβρίου θα βρίσκονται μαζί με τους Girls Names στη Μαύρη Τρύπα στη Θεσσαλονίκη, ενώ θα είναι και ένα από τα acts που θα πάρουν μέρος και στο Plisskën Festival, στις 3 Δεκεμβρίου.
Παρακάτω μπορείτε να ακούσετε την νέα δισκογραφική δουλειά των Vagina Lips, ‘Athanasia’, όπως επίσης και να βρείτε τα social media του συγκροτήματος:
