Με μία βαριά μουσική κληρονομιά στις πλάτες τους, οι Acid Mothers Temple έρχονται για μία μοναδική εμφάνιση στην Αθήνα, το Σάββατο 23 Σεπτεμβρίου 2017 στον χώρο του Fuzz Live Music Club.
Εν αναμονή τους συναυλίας τους, είχαμε την χαρά να συνομιλήσουμε με τον Kawabata Makoto, ηγέτη και mastermind της μπάντας, για τη μέχρι τώρα σταδιοδρομία του συγκροτήματος, για τις επιρροές τους, καθώς και για πολλά, πολλά ακόμη.
-Γεια σας! Είμαστε πολύ χαρούμενοι που σας φιλοξενούμε εδώ στο StraightOnMusic! Αρχικά, ποιες είναι οι σκέψεις σας που θα επισκεφτείτε την χώρα μας;
Γεια σας και από εμάς!
Έχουμε παίξει στην Αθήνα αρκετές φορές στο παρελθόν. Θα ήθελα όμως να επισκεφτώ την «Αρχαία Αθήνα», αν ήταν δυνατόν! Θα ήθελα να γνωρίσω του Θεούς και τις Θεές της ελληνικής μυθολογίας!
-Στην μουσική σας μπορούμε να εντοπίσουμε πολλά στοιχεία progressive rock, κοσμικής μουσικής και krautrock. Πόσο δύσκολο ήταν να ενταχθείτε στις αγορές εκτός Ιαπωνίας και να επιτύχετε μια διεθνή καριέρα σε ένα είδος που αποτελείται κυρίως από ευρωπαϊκές και αμερικάνικες μπάντες;
Δεν έχω ιδέα… Επειδή όταν κυκλοφορήσαμε τον πρώτο μας δίσκο από την PSF Records (Ιαπωνία) το 1997, κανείς δεν ενδιαφερόταν για την μουσική μας στην Ιαπωνία. Το αγγλικό περιοδικό Wire όμως, επέλεξε αυτόν τον δίσκο ως έναν από τους καλύτερους δίσκους εκείνης της χρονιάς, επίσης μου προτάθηκαν και πολλές συναυλίες εκτός Ιαπωνίας, αλλά τίποτα από Ιαπωνία. Έτσι αποφασίσαμε να βγούμε εκτός χώρας, ξεκινώντας ένα tour στο εξωτερικό. Άρα ήταν μια φυσική πορεία για μας.
-Το Glockenspiel, το hurdy-gurdy και το yangqin είναι μόνο κάποια από τα «ασυνήθιστα» μουσικά όργανα στις συνθέσεις σας. Πιστεύετε πως το καθένα από αυτά είναι μία διαφορετική πλευρά του ήχου σας;
Παίζω και ηχογραφώ με πολλά μουσικά όργανα. Γιατί χρειάζομαι αυτούς τους ήχους! Δεν τα χρησιμοποιώ για την παραδοσιακή τους μουσική. Τα παίζω απλά για τη δική μου μουσική. Έχω παίξει και ηχογραφήσει με ελληνικό μπουζούκι αρκετές φορές, αλλά δεν παίζω παραδοσιακή ελληνική μουσική. Γιατί δεν είναι η μουσική μου. Δεν χρειάζεται να παίξω. Υπάρχουν πολλοί καλύτεροι μουσικοί στον κόσμο από ‘μένα γι’ αυτό…
-Ρίχνοντας μια ματιά στη δισκογραφία σας, μπορεί κανείς να δει πολλές διαφορετικές συστάσεις της μπάντας, διαρκείς αλλαγές guest μουσικών και μια τάση να συνεργάζεστε με άλλους καλλιτέχνες. Αυτός είναι ένας τρόπος να εμπλουτίσετε την μουσική σας με νέα στοιχεία ή απλά ένας καλύτερος τρόπος να εφαρμόσετε τις ιδέες σας;
Ενδιαφέρομαι για καλούς μουσικούς, ακόμα και αν είναι άγνωστοι. Δεν συνεργάζομαι με άλλους μουσικούς για να εμπλουτίσω την μουσική μου. Συνεργάζομαι μαζί τους απλά για τη μουσική! Η μουσική η ίδια ψάχνει για καλούς μουσικούς, ώστε να την αναπαράγουν καλά. Είμαι σίγουρος πως εν αρχή υπήρχε η μουσική και οι μουσικοί την έλαβαν και την έπαιξαν σαν ραδιόφωνο. Γι’ αυτό συνεργάζομαι με άλλους, για να συλλάβω και να παίξω αυτές τις μελωδίες. Ακόμα και αν δεν μπορώ να παίξω αυτό το πράγμα σόλο, ένα ντουέτο μπορεί.
-Η Ιαπωνία έχει μια μεγάλη και βαθιά σχέση με την progressive rock μουσική, με συγκροτήματα όπως οι Asturias, οι Ars Nova ή οι Cosmos Factory. Ωστόσο, η μουσική σας μοιάζει περισσότερο με της γερμανικής σκηνής στις αρχές του ’70. Υπάρχουν κάποιοι Ιάπωνες καλλιτέχνες που να σας έχουν επηρεάσει και, αν ναι, ποιοι;
Δεν λαμβάνω καμία επιρροή από την ιαπωνική ροκ του ’60-’70 γιατί νιώθω πως είναι απλώς κακές απομιμήσεις της Δυτικής rock εκείνης της εποχής. Έχω επηρεαστεί από τη Δυτική rock αλλά όχι από την ιαπωνική.
-Λαμβάνοντας υπόψιν ότι το είδος της ψυχεδελικής rock είναι διάσημο σε χώρες με διαφορετική ψυχοσύνθεση από την ιαπωνική, πιστεύετε πως το κοινό της Ιαπωνίας είναι έτοιμο να ακούσει τη μουσική σας και να ασπαστεί την τέχνη σας;
Το τελευταίο διάστημα ελκύουμε περισσότερο ιαπωνικό κοινό, ειδικά την νέα γενιά. Τους αρέσει η χορευτική μουσική, όπως techno, electro, κτλ. Μετά ανακάλυψαν την μουσική μας. Βρίσκουν κοινά μεταξύ των δύο ειδών.
-Πολλές από τις κυκλοφορίες σας τα περασμένα χρόνια, έγιναν από διαφορετικές διεθνείς δισκογραφικές, ενώ έχετε και την δική σας (Acid Mothers Temple) επίσης. Είναι εφικτό, κατά την άποψή σας, για έναν επαγγελματία μουσικό στις μέρες μας, να είναι καλλιτεχνικά ανεξάρτητος ή έρχεται ένα σημείο στο οποίο οι καλλιτεχνικές σου φιλοδοξίες συγκρούονται με την ανάγκη του να πληρώσεις τους λογαριασμούς;
Δεν έχω ιδέα… Είμαστε ενεργό D.I.Y. συγκρότημα από τις αρχές της ιστορίας μας ως σήμερα! Μάθαμε πολλά πράγματα στα tour, γι’ αυτό έχουμε ένα σλόγκαν «D.T.A.», («Don’t Trust Anybody» [= μην εμπιστεύεσαι κανέναν]). Γιατί μας έχουν εξαπατήσει και μας έχουν κλέψει λεφτά και merchandise στις αρχές. Τότε, καταλάβαμε πως πρέπει να είμαστε ανεξάρτητοι. Φυσικά, εκτιμάμε οποιονδήποτε μας βοηθάει και μας στηρίζει. Όμως πρέπει να κάνουμε με τις δικές μας δυνάμεις όσα περισσότερα γίνεται!
Σχετικά με τις δισκογραφικές και τις κυκλοφορίες… Είχαμε τόση εμπειρία ως μπάντα όταν κυκλοφορήσαμε ένα άλμπουμ από «διάσημη» μεγάλη δισκογραφική που δεν μας σέβονταν, έκαναν το remaster, δεν μας έδειξαν το artwork πριν την κυκλοφορία και δεν μας πλήρωσαν σχεδόν καθόλου, ενώ πούλησαν 8.000 δίσκους. Τότε αποφάσισα να δουλέψω μόνο με μικρές δισκογραφικές οι οποίες θα μας σέβονται. Επίσης δεν εμπιστεύομαι τους ανθρώπους με τα συμβόλαια… Η επιχείρησή μου είναι μικρή, το πιο σημαντικό πράγμα είναι πως «εμπιστευόμαστε ο ένας τον άλλον», αλλά τα συμβόλαια είναι η πιο σημαντική απόδειξη πως οι άνθρωποι δεν εμπιστεύονται ο ένας τον άλλον…
Έχουμε κυκλοφορήσει πολλά άλμπουμ από πολλές μικρές δισκογραφικές σε διάφορες χώρες, επειδή οι μικρές δισκογραφικές δεν έχουν καλό δίκτυο διανομής. Αλλά αν μπορούμε να κυκλοφορήσουμε τουλάχιστον ένα άλμπουμ σε κάθε χώρα, τότε οι άνθρωποι των χωρών αυτών μπορούν να βρουν και να αγοράσουν τουλάχιστον έναν δίσκο μας σε φυσιολογική τιμή.
Δεν ξέρω αν είμαστε «επαγγελματίες μουσικοί» ή όχι, γιατί ποτέ δεν συνεργαστήκαμε με μεγάλη εταιρεία… είμαστε απλά D.I.Y.! Αλλά σήμερα υπάρχουν τόσοι τρόποι να είσαι ενεργός ως μουσικός. Το Ίντερνετ, για παράδειγμα. Πλέον δεν χρειάζεται να ζητήσουμε τίποτα από εγωιστικές εταιρείες που κοιτάνε να επωφεληθούν από τους μουσικούς, αν έχεις νέες ιδέες και ισχυρή θέληση για προκλήσεις. Η «μεγάλη μουσική βιομηχανία» είναι παλιομοδίτικη, σαν τα χαλάσματα του 20ού αιώνα.
-Έχετε κυκλοφορήσει «πολλή μουσική» τα τελευταία 20 χρόνια, συμπεριλαμβανομένων των συνεργασιών σας με άλλους καλλιτέχνες και των διαφορετικών εκδοχών του συγκροτήματος. Ποιο είναι το μυστικό πίσω από την ατελείωτη έμπνευση της μπάντας;
Όλη μου η μουσική προέρχεται από το σύμπαν μου. Είμαι απλά ένας ραδιοφωνικός δέκτης που λαμβάνει την μουσική και την παίζει στον κόσμο. Όταν δεν μπορώ να δεχτώ άλλη μουσική θα πρέπει να σταματήσω να παίζω. Αλλά όσο ακούω και δέχομαι την μουσική, θα πρέπει να συνεχίζω να παίζω για τους ανθρώπους που έχουν ανάγκη αυτού του είδους τη μουσική, αυτό είναι όλο.
-Πώς συνθέτετε την μουσική σας; Τζαμάροντας όλοι μαζί ή είναι, με κάποιον τρόπο, ξεχωριστές διαδικασίες μέσα στην μπάντα;
Ανάλογα την περίσταση! Αλλά τέλος πάντων όλη η μουσική προέρχεται από το δικό μου σύμπαν.
–Ο τελευταίος λόγος σε σας. Ανυπομονούμε να σας δούμε στη συναυλία!
Ελπίζω να απολαύσετε την μουσική και το show μας! Let’s Rock!
