Search
Close this search box.
Συνέντευξη / Δημήτρης Μεντζέλος: «10 αγαπημένοι μου ροκ/μέταλ δίσκοι»

Συνέντευξη / Δημήτρης Μεντζέλος: «10 αγαπημένοι μου ροκ/μέταλ δίσκοι»

Συνέντευξη εφ' όλης της ύλης με τον Δημήτρη Μεντζέλο.
Δημήτρης Μεντζέλος
Δημήτρης Μεντζέλος

Γνωστός (και) για τις metal-ικές προτιμήσεις του, ο Δημήτρης Μεντζέλος από τα Ημισκούμπρια είναι ένας άνθρωπος που όλοι έχουμε ακούσει μεγαλώνοντας.

Λαμβάνοντας, λοιπόν, αφορμή από την επανεκτέλεση του ‘Ace Of Spades’ που παρουσίασε πρόσφατα σε συνεργασία με τους Prejudice Reborn, αποφασίσαμε να τον προσεγγίσουμε, για να μας μιλήσει για τη μουσική, που τόσο αγαπάει.

Ανοιχτόμυαλος, ευδιάθετος και παθιασμένος με τη μουσική, κάθισε μαζί μας και μιλήσαμε για ροκ, μέταλ, hip-hop, για τα τωρινά βήματά του αλλά και το πλούσιο παρελθόν του, σε μία συνέντευξη που απολαύσαμε ιδιαιτέρως.

-Καλησπέρα Δημήτρη και, καταρχάς, σε ευχαριστούμε πολύ που είσαι σήμερα μαζί μας, αλλά και για την άμεση ανταπόκρισή σου.
Καλησπέρα παιδιά. Η χαρά είναι δική μου γιατί μ’ αρέσει να μιλάω για μουσική, είστε άνθρωποι της μουσικής και ασχολείστε με αυτό, οπότε είναι κάτι που κάνω με ευχαρίστηση.

-Οπότε, πες μας αρχικά δύο πράγματα για το ‘Ace Of Spades’ των Motörhead και την επανεκτέλεση που κάνατε και το πώς προέκυψε.
Με την μπάντα που παίζω, τους Prejudice Reborn, είχαμε γνωριστεί πριν κάποια χρόνια. Ήθελα όλη μου τη ζωή να κάνω κάτι τέτοιο, απλά δεν είχε βρεθεί ούτε η κατάλληλη μπάντα, ούτε και οι συνθήκες, οπότε τους είπα την ιδέα γι’ αυτό. Μαγκώθηκαν λίγο, αλλά μου είπαν ότι τους άρεσε και ήταν μέσα. Τα παιδιά έχουνε ήδη δύο δίσκους στο ενεργητικό τους και παίζανε και σαν cover μπάντα στους Metallica. Έτσι τα γνώρισα τα παιδιά.

Οπότε ξεκινήσαμε και μαζί ένα νέο project το οποίο είναι rock/rap, ή rap/metal, όπως θέλετε πείτε το. Δεν έχουμε κάνει και πάρα πολλές συναυλίες βέβαια, δεν είναι και εύκολο για μία μπάντα τόσων decibel να κάνει συναυλίες σε κλειστούς χώρους, αλλά το ψάχνουμε γενικά.

Το ‘Ace Of Spades’ ήταν δική τους ιδέα, τους λέω εγώ «τι λέτε ρε παιδιά, τι μου κάνετε τώρα; Εγώ δεν είμαι τραγουδιστής, rapper είμαι.» Τελοσπάντων, με έπεισαν να το δοκιμάσω, και έκτοτε το λέμε στις συναυλίες μας. Το ‘χουμε πει και πέρυσι και πρόπερσι, απλά τώρα βγήκε το βίντεο. Έτσι είπαμε να γράψουμε μία πρόβα, λόγω και της επερχόμενης συναυλίας που θα κάνουμε στο Μεθοδία τώρα στις 3 Νοέμβρη και να ανεβάσουμε το βίντεο. Αυτό είναι ένα μόνο από όσα γράψαμε και έρχονται και άλλα στην πορεία.

Η αλήθεια είναι ότι έγινε ένας ψιλοχαμός, τον οποίο δεν το περίμενα να σου πω την αλήθεια. Προφανώς δεν είχανε συνηθίσει να βγάζω αυτή τη φωνή και τους φάνηκε πολύ περίεργο. Είχαμε αρκετές θετικές αντιδράσεις, όπως και κάποιες αρνητικές, λογικό είναι, δεν μπορούμε να αρέσουμε και σε όλους. Το μόνο σίγουρο ότι είμαι πρώτα απ’ όλα rapper, αλλά αγαπάω το μέταλ, συμπαθώ όμως πολύ τους μεταλάδες, έχω περάσει πολύ καλά μαζί τους και έχουν στηρίξει και τα Ημισκούμπρια πολλές φορές περισσότερο από τους rappers έχω να σας πω. Έχω πάει σε πολλές συναυλίες μέταλ, είμαι του παλιού μέταλ εγώ, το οποίο οι νέοι το λένε hard rock αλλά εγώ το λέω heavy metal. Ακούω πολύ Motörhead φυσικά, Iron MaidenOzzyJudas PriestBlack SabbathDio, όλα αυτά που άκουγα από μικρό παιδί.

Αλλά είμαι rapper, δηλαδή επειδή κάναμε αυτήν την επανεκτέλεση, δεν σημαίνει ότι ξαφνικά έγινα τραγουδιστής μέταλ, γιατί δεν μπορώ να το κάνω, και να ήθελα δεν είναι αυτό που ξέρω να κάνω κατά βάση. Οπότε έγινε αυτό το κομμάτι και θα χαρούμε να σας δούμε και στη συναυλία μας (3 Νοεμβρίου στο Μεθοδία) και να ακούσετε και τα άλλα κομμάτια που ετοιμάζουμε.

Δημήτρης Μεντζέλος & Prejudice Reborn ζωντανά @Blackbox Methodia

Dimitris Mentzelos & Prejudice Reborn - Ace of Spades (Motorhead cover)

-Αυτά τα κομμάτια σκοπεύετε να τα κυκλοφορήσετε;
Το ‘Ace Of Spades’ όχι, αλλά τα υπόλοιπα τα δικά μας ναι. Τώρα έρχεται ένα νέο κομμάτι. Θέλουμε να τα ανεβάσουμε στο YouTube σιγά-σιγά με videoclip και αργότερα, όταν μαζευτούν, να καταφέρουμε να κάνουμε έναν ολοκληρωμένο δίσκο, έτσι ώστε αν υπάρχουν και λεφτά να τα κυκλοφορήσουμε και να κόψουμε και βινύλια, έτσι ώστε να μείνει κάτι όμορφο και στις επόμενες γενιές, σε φυσική μορφή.

-Η αγάπη σου για τη μέταλ μουσική πώς προέκυψε;
Όταν ήμουνα στη Β’ Γυμνασίου, αρχαία χρόνια δηλαδή, κάποιος μου έφερε το ‘Love at First Sting’ των Scorpions που είχε μέσα και την πιασάρικη μπαλάντα, το ‘Still Loving You’. Οπότε εκεί άρχισα να μπαίνω σε αυτή τη μουσική. Στην πορεία, γνωρίστηκα και με παιδιά που ακούγανε μέταλ εκείνη την εποχή και μου λένε «Τι ακούς εκεί πέρα τώρα; Θα σου δώσουμε άλλο να ακούσεις». Οπότε μου δώσανε το ‘The Number Of The Beast’, την κλασική δισκάρα των Iron Maiden, οπότε άρχισα να ακούω heavy metal και να προσπαθώ να μακρύνω τα μαλλιά μου. Δεν γινότανε με τίποτα, άθλιος έβγαινα [γέλια]. Τότε άρχισα να ψάχνω τη μουσική, γράφαμε ο ένας κασέτες στον άλλον, διάβαζα περιοδικά και άρχισα να μαθαίνω πράγματα.

Μέχρι που κάποια στιγμή έσκασε στα αυτιά μου η συνεργασία των Aerosmith με τους Run-DMC και από την άλλη οι Beastie Boys με το ‘(You Gotta) Fight For Your Right (To Party)’ και αυτομάτως με πήγαν, με εύκολη μετάβαση, στο hip-hop. Όταν ακούς σκληρό ροκ, θες κάτι να σου κάνει αίσθηση. Στην πορεία είδα τους Public Enemy, που είναι ίσως το μεγαλύτερο γκρουπ στον χώρο του hip-hop, να συνεργάζονται με τους Anthrax και να κάνουν το ‘Bring The Noise’.

Anthrax with Public Enemy - Bring The Noise

-Ανοιχτόμυαλο για την εποχή, έτσι;
Πολύ ανοιχτόμυαλο. Και παρακολουθούσα τον Ice-T, μ’ άρεσε πολύ, πρωτοπόρος του Los Angeles στο hip-hop. Οπότε πάω κάποια στιγμή σε ένα δισκάδικο, γύρω στο 1992, και μου λέει ο τύπος «Να ο δικός σου έβγαλε δίσκο με συγκρότημα». Παίρνω τον δίσκο, 1900 δραχμές, των Body Count τον πρώτο και λέω «Ρε παιδιά τι έγινε τώρα; Γιατί ο Ice-T έχωνε». Ε, και μετά ήρθε και όλο το κίνημα με Limp Bizkit, Linkin Park, το οποίο είχε ξεκινήσει από τους Rage Against The Machine, και αποφάσισα ότι κάποια στιγμή θέλω να το κάνω κι εγώ. Γιατί πιστεύω ότι η μουσική δεν πρέπει να έχει όρια και ταμπέλες. Είναι μία, την αγαπάμε, την ακούμε, με τα καλά της και τα κακά της, ανάλογα με το είδος. Και έτσι, με τη βοήθεια των Prejudice Reborn, κατάφερα να συνδυάσω αυτά τα πράγματα. Δεν είναι εύκολο πρέπει να σας πω, γιατί πρέπει να ανεβάζω πολύ μεγάλες εντάσεις για να ακούγομαι πάνω από τις βαριές κιθάρες και τα ντραμς.

-Οπότε έτσι έγιναν όλα. Και μάλιστα σε δύσκολες εποχές για τη μέταλ.
Ναι, αλλά δύσκολες και για το hip-hop. Κάθε τι νέο κατακρίνεται. Μαλλιά και λοιπά… Δεν το καταλαβαίνει ο κόσμος. Αλλά τώρα έχει αλλάξει αυτό πλέον. Η δεκαετία του ’80 για το μέταλ είναι τρομερή, αλλά στην Ελλάδα ήταν δακτυλοδεικτούμενοι. Ελάχιστα ονόματα ερχόντουσαν κιόλας. Θυμάμαι Iron Maiden, όμως, στη Φιλαδέλφεια, το μεγάλο live του Rory Gallagher, θυμάμαι και κάτι άλλα φεστιβάλ με The Stranglers, The Clash και λοιπά…

Κάποτε είχα πάει σε μια συναυλία με Bruce Springsteen, Peter Gabriel για τη διεθνή Αμνηστία. Είχαν έρθει και οι Run-DMC το ’88, τους έχασα γιατί ήμουνα φαντάρος, και είχαν έρθει με το πιο περίεργο line-up που θα μπορούσαν, που είχε και Joan Jett, Jerry Lee Lewis, Black Uhuru που είναι μια ρέγκε μπάντα. Θεώρησαν τότε ότι κάνουν ένα φεστιβάλ για όλο τον κόσμο.

-Τώρα έχουμε τα ολογράμματα που περιοδεύουν…
Ναι, περίεργη φάση, έγινε και με τον 2Pac… Παράξενο μου φαίνεται, δεν ξέρω… Θα δούμε πού θα μας οδηγήσει αυτό το πράγμα.

Από τότε έχω δει πολλά συγκροτήματα (σε συνέχεια της προηγούμενης συζήτησης)… Είχα την ευτυχία να απολαύσω τον Dio λίγο πριν πεθάνει… Τεράστια φωνή, τεράστια προσωπικότητα, από τους πιο ευγενικούς ανθρώπους που πέρασαν από τη μουσική. Blind Guardian είχα δει επίσης, AC/DCSaxon

Είχα δει και τους Helloween, σε κείνη τη συναυλία εκτίμησα τους μεταλάδες. Ήταν δύο τύποι, λέει ο ένας «Δεν μ’ αρέσει αυτός ο τραγουδιστής, δεν τον μπορώ» και του λέει ο άλλος «Και γιατί ήρθες ρε;». Και του απαντάει «Κάτσε ρε, δεν θα ‘ρθω στους Helloween;». Στηρίζουν οι μεταλάδες, όσο μπορούν. Δηλαδή είχε πάει στη συναυλία, παρόλο που δεν του άρεσε ο τραγουδιστής που είχανε τότε.

-Πες μας για τη συνεργασία που κάνατε με τον Donald D.
Ο Donald D. είναι ιστορικός ράπερ, κολλητός του Ice-T παλιά. Ήρθαμε σε επαφή, ψήθηκε απευθείας για συνεργασία, του άρεσε το ροκ κομμάτι μας και δεν είχε κάνει και τίποτα τέτοιο. Ήταν και εύκολο γιατί μένει πλέον στην Ιταλία, τον φέραμε στην Ελλάδα, κάναμε και το videoclip και μπήκε και αυτό στο βιογραφικό μας. Ωραία πράγματα, ωραίες μουσικές, να δημιουργούμε και να το απολαμβάνει τη μουσική.

Dimitris Mentzelos & Prejudice Reborn feat. Donald D - Scream Your Lungs Out [Official Video]

-Πάντως είσαι πολύ ανοιχτόμυαλος με τη μουσική. Αυτό παρατηρούμε.
Ναι, κοίτα από ‘δω έχω tattoo Johnny Cash και από ‘δω τον Ice Cube (και μας δείχνει τα tattoo που έχει στα χέρια του). Διπολική διαταραχή λέγεται αυτό [γέλια] αλλά εξηγούνται. Όλα εξηγούνται. Η μουσική είναι ενιαία και πρέπει να ‘μαστε ανοιχτόμυαλοι. Όχι ότι πρέπει να πάμε και σε ακρότητες, αλλά και πάλι σχετικό είναι και αυτό. Ο Johnny Cash ήταν μια ροκ μορφή, δεν έχει σημασία αν ήταν country και λοιπά. Ήταν ο άνθρωπος που πρώτη φορά πήγε και έπαιξε σε φυλακή. Μια δραματική φυσιογνωμία, ένας αντισυμβατικός άνθρωπος, τον οποίο έμαθε ο κόσμος αρκετά αργότερα, λόγω του δαιμόνιου παραγωγού Rick Rubin. Αυτός είχε κάνει Run-DMC με Beastie Boys, τους έβγαλε μαζί σε περιοδεία, τότε που δεν υπήρχε περίπτωση λευκός να ραπάρει. Οι Beastie Boys το κάνανε αυτό γιατί παλιά ήταν garage. Επίσης, έβαλε τον Kerry King των Slayer στους Beastie Boys, έπαιξε για παράδειγμα κιθάρα στο ‘No Sleep Till Brooklyn’. Τεράστια μορφή ο Rick Rubin. Ε, βρήκε τον Johnny Cash, τον έπεισε να συνεργαστούν και έτσι έκαναν αρκετούς δίσκους μαζί, με διασκευές όπως ας πούμε το ‘Personal Jesus’ των Depeche Mode. Με αυτή τη σπασμένη, γερασμένη φωνή του, και τη μαυρίλα που έβγαλε, τον γνώρισε ο υπόλοιπος κόσμος εκτός Η.Π.Α., τον λάτρεψαν οι ροκάδες, έγινε ξαφνικά στα γεράματα υπερδιάσημος. Είχε ένα θέμα με την country γενικά, του γκρινιάζανε οι δικοί του, και μετά, βγαίνει σε ένα εξώφυλλο με κείνη την κλασική φωτογραφία που είναι με την κιθάρα και σηκώνει το μεσαίο δάχτυλο. Ότι και καλά «Δεν παίζω; Να η απάντηση.» Τον αγαπάω πολύ. Μπορεί να φαίνεται πως δεν ταιριάζει με τα υπόλοιπα μουσικά μου ακούσματα, αλλά κατά βάθος κολλάει.

Johnny Cash
Johnny Cash

-Φυσικά. Το ροκ, εξάλλου, είναι κυρίως φιλοσοφία ζωής. Δεν έχει σχέση μόνο με τη μουσική.
Ακριβώς αυτό που λες, συμφωνώ απόλυτα. Δηλαδή ροκ μπορεί να είναι και η ραπ μουσική, η country… Είναι κυρίως τρόπος ζωής.

-Θα έλεγε κανείς ότι ο Tupac ήταν πολύ πιο ροκ από πολλούς ροκάδες εκεί έξω…
Ναι. Ήταν τεράστια μορφή, και οι N.W.A. φέρανε τα πάνω κάτω σε μια εποχή που ήταν περίεργα τα πράγματα. Την ταινία (σ.σ. ‘Straight Outta Compton’) την έχω δει γύρω στις 30 φορές. Ήμουνα και στο fanclub τους. Μου στείλανε και κάρτα μέλους. Και την επόμενη χρονιά τσακώθηκαν και τα σπάσανε… Πάντως, κατά 90% ήταν ακριβής η ταινία. Αρχίζουνε γενικά και βγάζουνε ταινίες και για τους ράπερς, που δεν γινόταν αυτό παλιά. Δεν βγαίνανε βιογραφικές ταινίες γι’ αυτούς. Γενικά μου αρέσουν αυτές οι ταινίες για μουσικούς. Έχω δει για τον Ray Charles, τον Johnny Cash, τους Doors, πολλές…

-Βγάζουν και για τον Freddie Mercury τώρα και από τις φωτογραφίες που έχουν βγει μιλάμε για τεράστια ομοιότητα του πρωταγωνιστή Rami Malek με τον Mercury.
Νομίζω πως, χωρίς να γίνομαι ισοπεδωτικός, ο Freddie Mercury ήταν μάλλον η μεγαλύτερη φωνή που έχει περάσει απ’ τον πλανήτη. Απίστευτη μορφή, είμαι τεράστιος fan του, και έχει καεί στο μυαλό μου η εικόνα του στο Live Aid, να παίζει το ‘Bohemian Rhapsody’ και να μου σηκώνεται η τρίχα. Δύσκολα θα ξαναβγούν τέτοιες μορφές στη μουσική.

-Απίστευτο live ήταν και αυτό που είχαν κάνει προς τιμήν του το 1992, όταν πέθανε… Μαζεύτηκαν απίστευτα ονόματα, Guns N’ Roses στα πάνω τους τότε, και πάρα πολλοί άλλοι.
Ναι, τεράστια μπάντα και αυτοί, λίγο πιο μετά απ’ αυτά που άκουγα εγώ αλλά τρομεροί. Αγαπημένο κομμάτι μου απ’ αυτούς το ‘Live And Let Die’, που είναι διασκευή στο κομμάτι του Paul McCartney… Όπως και το ‘Knocking On Heaven’s Door’ που το ‘χουμε ξεχάσει από τον Bob Dylan

Guns N' Roses - Live And Let Die (Live)

Γενικά το παρακολουθώ το μέταλ όσο μπορώ βέβαια. Δύσκολο και όταν έχεις το αυτί σου στα παλιά, όπως και στο hip-hop, στο οποίο είμαι και πιο αυστηρός γιατί το ξέρω καλύτερα.

-Το hip-hop στην Ελλάδα;
Το παρακολουθώ. Υπάρχουν αρκετά ονόματα τα οποία δεν είναι ούτε πολύ μικρά ούτε πολύ μεγάλα, αλλά γεμίζουν μαγαζιά. Η μόνη ένστασή μου είναι ότι, ενώ η νέα γενιά ακούει όλη hip-hop, γνωρίζει μόνο την ελληνική hip-hop ως επί το πλείστον. Δηλαδή, δεν ξέρουν τα ξένα… Είναι σαν να ακούς ροκ και να λες ακούω μόνο Ξύλινα Σπαθιά και να μην έχεις ακούσει Led Zeppelin. Ή να ακούς hip-hop και να λες ακούω Μεντζέλο και να μην έχεις ακούσει N.W.A.. Παρακολουθώ, πάντως, τη μουσική όσο μπορώ και thank God for YouTube.

-Μιας και φτάσαμε σε αυτό, η γνώμη σου για το Ίντερνετ και το πώς διαμοιράζει τη μουσική ποια είναι;
Κοίταξε, κανονικά θα έπρεπε να είναι κακή, γιατί είμαι άνθρωπος που έχει κυκλοφορήσει και βινύλιο, και κασέτα και CD. Όμως πιστεύω πως αν δεν προσαρμοστείς στην πραγματικότητα, θα πεθάνεις. Έχει κάνει εύκολο το να βρίσκεις πληροφορίες, παλιά παλεύαμε με κάτι περιοδικά, τώρα μαθαίνω πληροφορίες που ούτε καν φανταζόμουνα. Οπότε, ή θα λειτουργήσεις έτσι, και θα κάνεις και τα παράλληλα ανάλογα με το μυαλό που κουβαλάς, ή δεν θα κάνεις τίποτα. Πρέπει να προσαρμοστείς με την πραγματικότητα.

Ανάγεται στον καθένα το πώς θα αξιοποιήσει την πληροφορία. Τρέχουν όλα πολύ γρήγορα πλέον. Για παράδειγμα, εμείς τότε που είχαμε το ‘The Number Of The Beast’, έναν χρόνο π.χ. ακούγαμε αυτό, δεν είχαμε λεφτά να πάρουμε άλλον δίσκο. Είχαμε μάθει τα πάντα απ’ έξω, από τα κομμάτια μέχρι τις λεπτομέρειες του artwork. Τώρα αυτό δεν γίνεται τόσο έντονα, γιατί η πληροφορία είναι πολλή περισσότερη και προσβάσιμη. Είναι θέμα του καθενός το τι θα κάνει με αυτήν.

-Φταίει, όμως, αυτό που δεν μπορεί να βγει ένα τόσο τεράστιο όνομα που να ισοπεδώσει τα πάντα, να γίνει ένα τεράστιο όνομα; Ας πούμε, σαν δημοσιότητα, δεν μπορούν να βγουν άλλοι Metallica, Iron Maiden, κλπ.
Ναι, πιθανώς. Πάντως ο νέος δίσκος των Metallica μ’ άρεσε πολύ. Κάνανε μέχρι και tribute στον Lemmy με τρομερό videoclip. Είχανε συνεργαστεί κιόλας μαζί του.

-Πες μας μια κουβέντα για τον Lemmy μιας και τον ανέφερες.
Ο Lemmy είναι από τις μεγαλύτερες μορφές που έχουνε περάσει στον σκληρό ήχο. Ήταν ένας άνθρωπος με ιδιαίτερη φωνή, ιδιαίτερο ήχο και απ’ όσο θυμάμαι τον εαυτό μου στο Γυμνάσιο, όταν είχα πάρει στα χέρια μου το ‘Killed By Death’ σε 45άρι, με ενθουσιάζει ακριβώς με τον ίδιο τρόπο. Έχω στο αμάξι ένα CD με επιλογές από Motörhead για όταν νιώθω down και για να με κοιτάνε παράξενα και να λένε «τι ακούς ρε φίλε;» [γέλια].

Ένας άνθρωπος που ποτέ δεν μάσησε και πολύ ανοιχτόμυαλος στη μουσική. Είχε βάλει guest τον Ice-T και τον Whitfield Crane στο ‘Born To Raise Hell’.

-Πες μας 10 αγαπημένους ροκ/μέταλ δίσκους.
Δύσκολα μου βάζετε! Θα σας πω 10, όχι με συγκεκριμένη σειρά. Κλασικούρες, αλλά αγαπημένα.

1. Iron Maiden – The Number Of The Beast γιατί έχω συναισθηματικό δέσιμο.
2. Ozzy Osbourne – Bark At The Moon
3. Dio – The Last In Line που το άκουσα πριν το ‘Holy Diver’
4. Scorpions – Blackout
5. Metallica – Black Album που είναι και το πιο διχαστικό τους αλλά νομίζω αρέσει σχεδόν σε όλους
6. Motörhead – No Sleep ’til Hammersmith που είναι και live
7. Judas Priest – British Steel
8. AC/DC – Back In Black
9. Black Sabbath – Paranoid
10. Blind Guardian – Imaginations from the Other Side

-Αυτά είναι! Για πες μας τώρα λίγο για τον Νίκο Γκάλη. Τον αγαπάτε πολύ στα Ημισκούμπρια, μπήκε και στο Hall Of Fame τώρα!
Ααα, σπουδαίο ήτανε! Ε, ξεκίνησε τυχαία, αλλά μετά τον ριμάραμε συνέχεια και έγινε classic. Ντάξει, ο μεγαλύτερος μπασκετμπολίστας στον χώρο του ελληνικού μπάσκετ. Έχουμε περάσει φανταστικά βλέποντάς τον.

Κάποια στιγμή συναντηθήκαμε μαζί του και μας λέει «Τι έγινε ρε παιδιά με την πάρτη μου; Τι έχετε πάθει;» Ντάξει του λέμε, θαυμαστές! Μερικά πράγματα ξεκινάνε τυχαία και μένουν…

-Με τα Ημισκούμπρια τι κάνετε; Σχεδιάζετε κάτι δισκογραφικά ή μόνο συναυλίες;
Μόνο συναυλίες προς το παρόν. Όταν είναι να πούνε κάτι τα Ημισκούμπρια όμως, θα το πούνε. Να είστε σίγουροι. Προς το παρόν, ο Μιθριδάτης κάνει εκεί τα δικά του, εγώ κάνω τα δικά μου… Ετοιμάζω και μερικά καινούρια πράγματα σόλο αλλά και τα μέταλ μου, θα τα ακούσετε και στο μέλλον.

-Έκανες και κάτι πολύ ωραίο με την La Klikaria.
Ναι, πολύ ταλαντούχα όλα τα παιδιά, κάναμε μαζί ωραία πράγματα.

LA KLIKARIA 2015 - #GOOGLEDATSHIT [OFFICIAL VIDEO]

-Άντε μαζευτείτε να κάνετε κάναν δίσκο. Όλοι γουστάρουν Ημισκούμπρια!
Χρειάζεται κι αυτό! Μας έχει ακούσει πολύς κόσμος και αυτό είναι μεγάλη μας επιτυχία. Δεν θέλαμε ποτέ να απευθυνθούμε μόνο σε συγκεκριμένο κοινό.

-Γι’ αυτό άρεσε και τόσο πολύ το ‘Ace Of Spades’!
Ναι. Νομίζω γενικά άρεσε και, να το πούμε και αυτό, δεν ήταν ακριβώς διασκευή. Θα το χαρακτήριζα ως επανεκτέλεση.

-Από ελληνική underground ροκ/μέταλ σκηνή;
Δεν ξέρω πολλά πράγματα αλλά ξέρω ότι έχει πολύ υλικό. Πιστεύω, πάντως, πως βοηθάει πολύ ο αγγλικός στίχος. Και στο hip-hop είναι δύσκολο να γράψεις αγγλικό στίχο. Η ελληνική σκηνή ήταν κυρίως ελληνόφωνη και γι’ αυτό ήταν δύσκολο να βγει προς τα έξω. Από την άλλη, καλό είναι να μην είμαστε κολλημένοι μόνο στα παλιά.

-Είναι πολύ σημαντικό να βοηθήσει και ο κόσμος τους νέους καλλιτέχνες.
Αυτό ισχύει σε όλα τα είδη.

-Στη ροκ/μέταλ δεν υπάρχουν κόντρες, υπάρχει μια σκηνή που αλληλοστηρίζεται. Στο hip-hop, εσείς ήσασταν έξω απ’ αυτό, αλλά υπήρχαν κόντρες και λοιπά…
Ισχύει το ότι ήμασταν έξω από αυτό, αλλά ελπίζω οι νέοι να το αλλάξουν αυτό. Πιστεύω να βγουν καλύτεροι από εμάς και θεωρώ ότι όποιος ξεγράφει τους νέους μόνο να χάσει μπορεί. Όποιος μένει κολλημένος στα παλιά -και είναι εύκολο να το πάθεις αυτό- δεν κερδίζει τίποτα.

-Τα τελευταία χρόνια έχει ανέβει πολύ η αγορά βινυλίων.
Ντάξει, έχω συλλογή με 2000 βινύλια. Έχω μερικές σπάνιες συλλογές, με μπάντες όπως Krokus, W.A.S.P., και ό,τι έχει βγει από hip-hop. Κάποια απ’ αυτά είναι δύσκολο να τα βρεις πια. Χαίρομαι πολύ που ανεβαίνει ξανά το βινύλιο, ελπίζω μόνο να μην το παρακάνουν ακριβό. Σε αναγκάζει να ακούσεις τον δίσκο ολόκληρο, έχει διαφορά. Παλιά μαζευόμασταν με τους φίλους μου, να κάνουμε ακρόαση τους δίσκους μας…

Η μουσική με έχει πάει σε καλά μονοπάτια, σε ωραίους δρόμους. Με έχει γλιτώσει από κακοτοπιές. Γιατί οι άνθρωποι που ασχολούνται με τη μουσική, ασχολούνται με τη μουσική! Τέλος! Οι άνθρωποι που μπαίνουν στη μουσική για να κάνουν κάτι άλλο, αργά ή γρήγορα τους ξεβράζει η ίδια η μουσική. Μιλάμε καθαρά για μουσική και όχι για showbiz απαραίτητα. Η showbiz είναι και αυτή μες στο παιχνίδι, αλλά δεν είναι αυτοσκοπός. Η μουσική είναι δημιουργία.

-Δημήτρη σε ευχαριστούμε πολύ για τη συνέντευξη και θα τα πούμε στο live στο Μεθοδία στις 3 Νοεμβρίου.
Και εγώ σας ευχαριστώ πολύ.

Δημήτρης Μεντζέλος & Prejudice Reborn ζωντανά @Blackbox Methodia

Η συνέντευξη έγινε από τον Σταύρο Παπαδόπουλο και τον Γιώργο Κορμπάκη.

Ακολουθήστε το Rockrooster.gr και στο Google News.

Poll

Ψηφίστε την αγαπημένη σας καλοκαιρινή συναυλία!

Οι συναυλίες του 2024: Πρόγραμμα και εισιτήρια

Ψηφίστε τα συγκροτήματα που θέλετε στην Ελλάδα το 2024

Θέλεις να γίνεις μέλος της συντακτικής ομάδας μας;

Το RockRooster.gr αναζητά νέους συντάκτες. Αν λατρεύεις τη μουσική, τον κινηματογράφο και την αρθρογραφία, ίσως αυτό σε ενδιαφέρει.

Poll

Ψηφίστε την αγαπημένη σας καλοκαιρινή συναυλία!

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

2024: Τα συγκροτήματα που «πρέπει» να έρθουν στην Ελλάδα

Ψηφίστε τα συγκροτήματα που θέλετε στην Ελλάδα το 2024

Θέλεις να γίνεις μέλος της συντακτικής ομάδας μας;

Το RockRooster.gr αναζητά νέους συντάκτες. Αν λατρεύεις τη μουσική, τον κινηματογράφο και την αρθρογραφία, ίσως αυτό σε ενδιαφέρει.

Οι συναυλίες του 2024: Πρόγραμμα και εισιτήρια

Poll

Ψηφίστε την αγαπημένη σας καλοκαιρινή συναυλία!

Σχετικά Άρθρα: