Είναι αυτή η δύσκολη στιγμή που ξεκινάς αφιέρωμα για τους Pink Floyd και δεν ξέρεις από πού να ξεκινήσεις.
Είναι αυτό το δέος που σε πιάνει για τη συγκεκριμένη μπάντα, την καλύτερη μπάντα που γεννήθηκε σε αυτόν τον πλανήτη κατά την άποψή μου (και πολλών άλλων), την μπάντα που όχι μόνο άφησε ιστορία στην progressive rock, αλλά την καθόρισε με τρόπο μοναδικό και αξιομνημόνευτο.
Οι Pink Floyd κατάφεραν να γράψουν το όνομά τους με τεράστια γράμματα στην ιστορία της μουσικής, αλλά η αλήθεια είναι πως έγιναν κυρίως γνωστοί για τα μεγάλα σε διάρκεια, ψυχεδελικά έπη τους, που σε κάνουν να χάνεις τον χρόνο και να μπερδεύεις το 20λεπτο με το 5λεπτο.
Ωστόσο, έχουν γράψει και άλλα, πιο «βαριά» τραγούδια, και με αυτά θα ασχοληθούμε στο παρόν αφιέρωμα.
Μην περιμένεις να ακούσεις βαρύ και σκληροτράχηλο ήχο (καλά, θα γίνει κι αυτό), γιατί μιλάμε για τους Pink Floyd.
Σίγουρα, όμως, θα εντοπίσεις μια αισθητή διαφορά σε σχέση με το πρώτο πράγμα που (θα πρέπει να) σου έρχεται στο μυαλό όταν ακούς το όνομά τους. Πάμε να ξεκινήσουμε κι ας αφήσουμε τη μουσική να μιλήσει από μόνη της.
‘Interstellar Overdrive’ (1967)
Με τον Syd Barrett στο τιμόνι της μπάντας, οι Pink Floyd έκαναν το δισκογραφικό τους ντεμπούτο το 1967, με το άλμπουμ ‘The Piper at the Gates Of Dawn’.
Ήταν η αρχή μιας λαμπρής καριέρας και το εν λόγω κομμάτι είναι ίσως το λιγότερο βαρύ της λίστας μας.
Ψυχεδελικοί, ακανόνιστοι ήχοι, ικανοί να σε φτάσουν στην παράνοια, αλλά τόσο μαγικοί που δεν μπορείς να πατήσεις το ρημάδι το pause.
‘The Nile Song’ (1969)
Δύο χρόνια μετά το ντεμπούτο τους, οι Pink Floyd κυκλοφόρησαν το ‘More’, το οποίο αποτέλεσε το soundtrack της ομώνυμης ταινίας του Barbet Schroeder που κυκλοφόρησε την ίδια χρονιά.
Η φωνή του David Gilmour πιο τραχιά από ποτέ, η κιθάρα με άγριο κούρδισμα, με ένα εξαιρετικό σόλο λίγο μετά τα μισά του κομματιού, και το αποτέλεσμα είναι ‘Το Τραγούδι του Νείλου’.
‘Careful With That Axe, Eugene’ (1969)
Ξεκινώντας πιο χαλαρά, το ‘Careful With That Axe, Eugene’, που κυκλοφόρησε την ίδια χρονιά με το άλμπουμ ‘Ummagumma’, μας προετοιμάζει για το ξέσπασμα που επακολουθεί όταν το κομμάτι φτάνει στα 3 λεπτά, με την κιθάρα να εκρήγνυται, λίγο μετά από τα σχεδόν τρομακτικά, απόκοσμα ουρλιαχτά του Roger Waters.
‘One Of These Days‘ (1971)
Το 6ο studio album των Pink Floyd ανέβηκε στα ράφια το 1971 και άνοιγε με το ‘One Of These Days’.
Με διάχυτη ψυχεδέλεια και ήχους που μπορούν να κάνουν το μυαλό σου να στροβιλίζεται σε τρελό tempo, πρόκειται για ένα κομμάτι που χτίστηκε πάνω στην εκπληκτική μπασογραμμή που εμπνεύστηκε ο μοναδικός Roger Waters.
‘The Gold It’s In The…’ (1972)
Αυτήν τη φορά οι Pink Floyd καταπιάνονται με το soundtrack της γαλλικής ταινίας ‘La vallée’, το οποίο κυκλοφόρησαν στο άλμπουμ ‘Obscured By Clouds’, το 1972.
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι πρόκειται για ένα από τα ελάχιστα τραγούδια των Pink Floyd στα οποία δεν ακούμε πλήκτρα.
‘Have A Cigar’ (1975)
Το ‘Wish You Were Here’ ήρθε για να διαδεχθεί το ‘The Dark Side Of The Moon’ του 1973 και να επισφραγίσει το γεγονός ότι οι Floyd είχαν έρθει στον κόσμο με έναν και μόνο σκοπό:
Να κατακτήσουν την παγκόσμια μουσική βιομηχανία. Ένα ακόμη επικών διαστάσεων άλμπουμ, εμπνευσμένο από τον Syd Barrett και το πόσο έλειπε στα εναπομείναντα μέλη της μπάντας.
Ένα άλμπουμ που μας χάρισε το καλύτερο κομμάτι όλων των εποχών, το ‘Shine On You Crazy Diamond’.
Μέσα στον δίσκο συναντούμε και το ‘Have A Cigar’, ένα τραγούδι που στηλιτεύει τα ροκ πρότυπα και κλισέ, συνεχίζοντας νοηματικά το ‘Welcome To The Machine’.
Η σκληρή κιθάρα του David Gilmour χαρακτηρίζει απόλυτα το κομμάτι και το κατατάσσει με ευκολία στη λίστα με τα πιο σκληρά που έχουμε ακούσει από τους Pink Floyd.
‘Sheep’ (1977)
Φτάνουμε στο 1977 και το απίστευτο άλμπουμ με τίτλο ‘Animals’.
Ένα άλμπουμ βασισμένο στη νουβέλα ‘Animals Farm’ του George Orwell, που έρχεται να ασκήσει δριμεία κριτική στις κοινωνικοπολιτικές συνθήκες της Βρετανίας που εκείνη την περίοδο αντιμετώπιζε σοβαρά οικονομικά προβλήματα.
Τα πρόβατα (sheep) αντιπροσωπεύουν τους πολίτες, τα σκυλιά (dogs) συμβολίζουν όσους προσπαθούν να ανεγερθούν στην πυραμίδα της εξουσίας, ενώ τα γουρούνια (pigs) είναι μια αλληγορία που περιγράφει τους έχοντες την εξουσία (φυσικά το καθένα είναι κι από ένα διαφορετικό τραγούδι).
Το άλμπουμ αυτό έχει χαρακτηριστεί από τον David Gilmour ως «το punk άλμπουμ των Pink Floyd» και το ‘Sheep’ είναι ένα ακόμα διαμάντι που συναντάμε μέσα σε αυτό.
‘In The Flesh?’ (1979)
Ουσιαστικά εισάγει τον ακροατή στην ιστορία του πρωταγωνιστή, Pink, ο οποίος είναι rockstar.
Οι ήχοι από βόμβες στο background υποδεικνύουν ότι ο πατέρας του σκοτώθηκε στον πόλεμο, ενώ τα κλάματα στο τέλος του τραγουδιού συμβολίζουν ότι ο Pink και η μητέρα του έχουν μείνει πλέον μόνοι τους μετά τον χαμό του.
Όσο για το στιχουργικό κομμάτι, εκεί μαθαίνουμε πως πρέπει να κοιτάξουμε πίσω από αυτό το «παγωμένο βλέμμα» άμα θέλουμε να μάθουμε τι πραγματικά κρύβει ο πρωταγωνιστής («If you want to find out what’s behind these cold eyes / You’ll just have to claw your way through this disguise»)..
Φυσικά, το κομμάτι αυτό αποτελεί την εισαγωγή στο θέμα του άλμπουμ, που εξερευνά την απομόνωση και τη μοναξιά, έννοιες που συμβολίζονται από ένα μεταφορικό τοίχο (wall).
Τα γεγονότα που περιγράφονται, αποτελούν τη ζωή ενός φανταστικού χαρακτήρα, του Pink, ενός χαρακτήρα που έχει στοιχεία από τον Syd Barrett και τον Roger Waters, με τον δεύτερο να έχει χάσει τον πατέρα του κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
‘The Thin Ice’ (1979)
Ένα ακόμη κομμάτι από το ‘The Wall’, το ‘The Thin Ice’, κάνει κατανοητό πως η κιθάρα του Gilmour μπορεί να γίνει όσο σκληρή θέλει ο ίδιος.
Μην ξεγελαστείτε από την ήρεμη έναρξη του κομματιού, το τελευταίο λεπτό του κομματιού σκληραίνει απότομα και μας «αποζημιώνει» για την υπομονή που κάναμε.
‘Young Lust’ (1979)
Η λίστα συνεχίζεται με άλλο ένα κομμάτι από το ‘The Wall’, το ‘Young Lust’, μάλλον το πιο ροκ κομμάτι του δίσκου, και αυτή τη φορά οι Floyd μιλούν πρακτικά για το κλισέ «sex, drugs and rock ‘n’ roll» ως σάτιρα για τη σύγχρονη μουσική πραγματικότητα.
‘Not Now John’ (1983)
Προχωρώντας στο χρόνο, φτάνουμε στο 1983 και συναντάμε το άλμπουμ ‘The Final Cut’ του 1983.
Ένα άλμπουμ με αντιπολεμικά μηνύματα, που αποτελεί πιο πολύ ένα ατομικό project του Roger Waters, παρά μια ομαδική των Floyd.
Άλλωστε, μην ξεχνάτε πως αυτό είναι το τελευταίο άλμπουμ της μπάντας με τον Waters στη σύνθεσή της. Μέσα σε αυτό το άλμπουμ, το μόνο τραγούδι με τον Gilmour στα φωνητικά είναι το ‘Not Now John’.
Ταυτόχρονα, είναι το πιο σκληρό κομμάτι του δίσκου και μπορείτε να το απολαύσετε παρακάτω.
‘Sorrow’ (1987)
Το πρώτο άλμπουμ που κυκλοφόρησαν οι Pink Floyd στη μετά-Waters εποχή, ήταν το ‘A Momentary Lapse Of Reason’, το οποίο ηχογραφήθηκε στο μεγαλύτερο μέρος του κατά τη διάρκεια ενός σαββατοκύριακου, στο σπίτι του Gilmour στην Astoria.
Οι στίχοι είναι εμπνευσμένοι από τη νουβέλα ‘The Grapes of Wrath’ του John Steinbeck και αρχικά επρόκειτο για ένα ποίημα του Gilmour, το οποίο αργότερα μελοποίησε.
Η εκφραστικότητα της κιθάρας του Gilmour είναι αδιαπραγμάτευτη και μας το αποδεικνύει για ακόμη μία φορά στο ‘Sorrow’, ένα τραγούδι που ιδανικά ακούγεται σε ζωντανή εκτέλεση.
Αν, λοιπόν, ξέρεις τους Pink Floyd μόνο για τα ψυχεδελικά, μεγάλης διάρκειας έπη τους, μάλλον τώρα θα είδες και μια πιο σκληρή, πιο ροκ πλευρά τους, μέσα από τραγούδια που, καλώς ή κακώς, δεν είναι τόσο διαδεδομένα στους fans τους.
Οι Pink Floyd ήταν μια μπάντα που επηρέασε τη μουσική με τρόπο μοναδικό, μια μπάντα με ένα τεράστιο εύρος μουσικών ειδών, που μεσουράνησε πριν αρκετές δεκαετίες, αλλά δεν θα ξεχαστεί ποτέ.
Κάπου εδώ, με το άρθρο να φτάνει στο τέλος του, θα πρέπει να σας πληροφορήσω πως στον τίτλο σας κορόιδεψα, μιας και τα κομμάτια που παρέθεσα ήταν 12, αφού το μουσικό σύμπαν στο οποίο με παρέσυραν οι Floyd με το ‘Interstellar Overdrive’, δεν μου επέτρεψε να παραλείψω κανένα.
