Απλώς σκεφτείτε την κληρονομιά των Jim και William Reid, των δύο αδερφών-μπροστάρηδων των Jesus and Mary Chain για παραπάνω από 30 χρόνια. Από το breakthrough debut album τους, ‘Psychocandy’, του 1985, με τις πανέμορφες μελωδίες του και το εκκωφαντικό του fuzziness, οι Jesus and Mary Chain είχανε την προσδοκία ότι ο πρωτοποριακός τους ήχος θα ανταποκριθεί στα εκρηκτικά ξεσπάσματα και τις pop χειρονομίες ως η βάση για τη γνώση τους πάνω στην ιστορία της ψυχεδελικής μουσικής, όσο και την απάθεια που κυριαρχούσε στη Σκωτία των ’80s. Διαλύθηκαν το 1998 μετά την κυκλοφορία του album ‘Munki’, το οποίο από μόνο του ήταν μία μεγάλη αποτυχία. Οι Jesus and Mary Chain όμως είναι πλέον πίσω, εν μέσω μίας shoegaze αναβίωσης από θρύλους του είδους όπως οι My Bloody Valentine, Slowdive και Ride, οι οποίοι επωφελούνται από μία νέα γενιά ακροατών.
Στο ‘Damage and Joy’, το πρώτο τους album μετά από σχεδόν δύο δεκαετίες, τα αδέρφια Reid προσπαθούν να ξαναφτιάξουν την κληρονομιά τους και να ξαναβάλουν τη μπάντα στον σωστό δρόμο, αναπαράγοντας μέχρι και παλαιότερο, αχρησιμοποίητο υλικό (έκπληξη προκαλεί ότι τα 7 από τα 14 τραγούδια του album είναι παλαιότερο υλικό). Το ‘Damage and Joy’ μπορεί να μην είναι ακριβώς η ηχώ της λαμπρότητας τους, αλλά σίγουρα δεν είναι μία απογοήτευση. «You know there’s no safety net/ You know this is all we get», τραγουδάει ο Jim Reid στο αναβιωμένο ‘Facing Up to the Facts’, το οποίο ανακυκλώνει την αισθητική του μηχανισμού του παλιού τους hit, ‘Sidewalking’.
Για δύο τύπους που βρίσκονται πλέον στην μέση ηλικία, οι Reids διαρκώς βρίσκουν έναν αγωγό για ψευδοαισθηματικό άγχος. Βυθίζονται μέσα σε χαμένες αγάπες, ναρκωτικά και περιστασιακές πολιτικές επιστολές, παρόλα αυτά, κανένα από αυτά τα θέματα δεν φαίνεται να κολλάει τόσο ώστε να το αποκαλέσουμε αποκαλυπτικό. Από την άλλη πλευρά, τα τραγούδια το κάνουν εύκολο το απλώς να τα αφήσουμε όλα να περάσουν. Το εκρηκτικό εναρκτήριο κομμάτι, και lead single, ‘Amputation’, το οποίο μέχρι και μία δεκαετία πριν ονομαζόταν ‘Dead End Kids’, τελειώνει, ταιριαστά, πριν ακόμα ξεκινήσει, προσφέροντας εικόνα του πώς νιώθει κάποιος όταν έχει αποκοπεί από ένα αγαπημένο του πρόσωπο («Try to win your interest back / But you ain’t having none of that.»).
Όποιος θυμάται side projects όπως τα Freeheat και Sister Vanilla (οι Reids μαζί με την αδερφή τους, Linda), σίγουρα θα αναγνωρίσει το διαμάντι του album, ‘The Two Of Us’. Είναι ίσως το πιο χαρωπό, ’60s jangle pop που έχει ποτέ ηχογραφήσει ο Jim Reid. Αν η χαρά είναι ένα συναίσθημα το οποίο δεν είναι πάντοτε συνδεδεμένο με τους Jesus and Mary Chain, το ξαναηχογραφημένο ‘The Two Of Us’, πλέον με την Isobel Campbell στα φωνητικά, διαψεύδει τέτοιες τάσεις. Αλλά υπάρχουν και άλλες όμορφες στιγμές, όπως το ολοκαίνουριο ‘Always Sad’, όπου βρίσκει τον Jim να τραγουδάει sweet nothings στην σύντροφο του William, Bernadette Denning, στο φωνητικό της ντεμπούτο.
Και σε περίπτωση που νομίζατε ότι ο William Reid έχει μαλακώσει με τα χρόνια, έρχεται για να ομολογήσει ότι αυτός σκότωσε τον Kurt Cobain μετά από εντολές της Courtney Love, στο κομμάτι ‘Simian Split’. «I’m a big fat lying fuck» ξεκαθαρίζει, σε ένα τραγούδι που δεν είναι η καλύτερη του στιχουργική δουλειά, αλλά που μεταφέρει τον ήχο της μπάντας μπροστά, για πρώτη φορά μετά από χρόνια, χάρη στο οργανωμένο χάος της παραγωγής του, με ξέφρενα drum fills και σαξόφωνα να ηχούν από παντού.
Η μόνη κριτική που θα μπορούσε ίσως να γίνει είναι για το γεγονός ότι οι Jesus and Mary Chain αντιγράφουν από τους εαυτούς τους, τόσο χρησιμοποιώντας παλαιότερα κομμάτια, που είχαν γραφτεί για τα side projects τους, όσο και χρησιμοποιώντας το back catalogue τους ως σημείο αναφοράς για τα νέα τους κομμάτια. Στα πλαίσια αυτής της κριτικής, οι αναφορές τους στο παρελθόν, κάποιες φορές είναι λίγο heavy-handed («I hate my brother and he hates me / That’s the way it’s supposed to be» από το ‘Facing Up to the Facts’, το οποίο κλέβει από τους στίχους του ‘Kill Surf City’, αλλάζοντας τη λέξη baby για τη λέξη «brother»).
https://www.youtube.com/watch?v=o6_ypo2YSXI
Υπό αυτή την έννοια, το ‘Damage and Joy’ μπορεί εν μέρει να σαμποτάρει την ίδια την μπάντα, στην προσπάθειά τους να ακουστούν όσο πολύ μπορούν σαν τους εαυτούς τους, αλλά στο κάτω κάτω τις γραφής, ο κόσμος θα αγοράσει το album για αυτόν ακριβώς το λόγο, την αναπόληση. Το ‘Damage and Joy’ δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τις προηγούμενες δουλειές τους, όσον αφορά την αισθητική και το αίσθημα που προκαλεί. Οι Jesus and Mary Chain επέστρεψαν, και τίποτε άλλο δεν έχει σημασία. Βγάλτε από τη ντουλάπα τα μαύρα σας τα ρούχα, το δερμάτινο jacket και τα γυαλιά σας και απλά χορέψτε αναιμικά.
