Η Alison Mosshart και ο Jamie Hince, γνωστοί στο μουσικό στερέωμα ως The Kills, μετά από 15 χρόνια καριέρας και 5 albums, αποδεικνύουν πως η garage σκηνή παραμένει ζωντανή!
Η τελευταία κυκλοφορία τους με την ονομασία ‘Ash & Ice’ είναι αυτό που θα περίμενε κανείς από την συγκεκριμένη μπάντα: αξιομνημόνευτα riffs ικανά να σε οδηγήσουν σε εμμονικά επαναλαμβανόμενες ακροάσεις. Γύρισαν με έναν ιδιαίτερα φιλόδοξο δίσκο γεμάτο ρυθμούς βγαλμένους σαν από boombox, αλλά και με βραζιλιάνικα και Afro-pop στοιχεία σε πολλά σημεία. Το ‘Ash & Ice’ αποτελεί την πιο πρόσφατη δουλειά του ντουέτου μετά το ‘Blood Pressures’ του 2011, με το μεσοδιάστημα να επιφυλάσσει ένα μακροχρόνιο και επίπονο ιατρικό ταξίδι για τον Jamie Hince, μιας και υπεβλήθη σε πολλαπλά χειρουργεία στο δεξί του χέρι. Από την άλλη, η Alison Mosshart ήταν επίσης απασχολημένη με τα δικά της projects, τόσο με τους Dead Weather όσο και με την ενασχόλησή της με τις εικαστικές τέχνες.
Σε αντίθεση με πολλά σχήματα της εμπορικής garage σκηνής, οι Kills δεν φοβούνται να βγάλουν βρώμικη μουσική, να πειραματιστούν με τον θόρυβο, τα εφέ και τις παραμορφώσεις, δένοντας τα όλα κάτω από pop μελωδίες. H αγωνία, ο πόθος και o έκδηλος ερωτισμός που κανείς διακρίνει στις προηγούμενες δουλειές τους, επικρατούν και σε αυτόν το δίσκο. Χωρίς αμφιβολία, δημιουργούν σκοτεινή μουσική με σκοτεινό attitude. Παρόλα αυτά, υπάρχουν σημεία που αποτυγχάνουν να εδραιώσουν ένα συναισθηματικό έρεισμα μεταξύ της μπάντας και του ακροατή, μιας και πολλές φορές βυθίζονται σε επαναλαμβανόμενες ιδέες και μοτίβα.
Το εναρκτήριο κομμάτι, και πρώτο single, ‘Doing It To Death’, ανοίγει το album με τον πιο εμφατικό τρόπο και αποτελεί τον άμεσο σύνδεσμο μεταξύ των ‘Ash & Ice’ και ‘Blood Pressures’. Ο Hince εξαπολύει βαριά, αλήτικα riffs δένοντάς τα άρτια με το χαρακτηριστικό φουτουριστικό beat του τραγουδιού, καθώς η Mosshart προβαίνει σε μία λυρική εξερεύνηση γύρω από τις κατεστραμμένες ερωτικές σχέσεις.
“I want strings attached, unnatural as that feels. I’m loyal…” εξομολογείται η Mosshart σε έναν ανεκπλήρωτο έρωτα στο εκκωφαντικό δεύτερο single του album, το ‘Heart Of A Dog’. Το κομμάτι διακατέχεται από βαριά drum loops, fuzz-αριστές κιθάρες και ηδονικά γεμίσματα καθ’ όλη τη διάρκειά του. Από την άλλη, το μανιώδες ‘Hard Habit To Break’, αρκετά επηρεασμένο από τους Garbage, ξεχωρίζει για τον συνδυασμό των drum machines σε dub ρυθμούς, των blues φράσεων και των machine gun εκρήξεων που “σκορπάει” μέσα από το οπλοστάσιο ο Hince.
Το ‘Bitter Fruit’, αν και ιδιαίτερα grungy, είναι κάπως μονότονο και χωρίς κάποιο ξέσπασμα που να δικαιολογεί την περίληψή του στο album. Αντιθέτως, το ‘Days Of Why And How’ δημιουργεί ένα πιο χαλαρό, minimal-electro σκηνικό. Ο Hince και η Mosshart μοιράζονται τα φωνητικά στα ρεφρέν, σκιαγραφώντας ένα αποπλανητικό και άκρως ερωτικό ηχοτοπίο, κάτι που εφαρμόζουν με απόλυτη επιτυχία και στο μουσικά αποδομημένο, broken-beat pop ‘Let It Drop’.
Φέρνοντας και άλλες blues επιρροές στο ‘Ash & Ice’, το ‘Hum For Your Buzz’ είναι μια gospel σερενάτα, με τον χαρακτηριστικό ήχο του organ να αφήνει το αποτύπωμά του και την Alison Mosshart να παρασέρνεται εξ ολοκλήρου στις μελαγχολικές διαθέσεις του κομματιού. Από την άλλη πλευρά, το ‘That Love’ είναι ένα συγκινητικό, απέριττο εξομολογητήριο, το οποίο αφήνει χώρο για την ωμή απλότητα και τον τολμηρό λυρισμό του.
Το τρίτο single, ‘Siberian Nights’, φέρει ομοιότητες με το πρώτο single του ντουέτου, ‘Doing It To Death’. Με εισαγωγή βγαλμένη από ταινία τρόμου, γεμάτα μπάσα και δυνατά drums σε όλη τη διάρκειά του, είναι ένα κομμάτι που αποδεικνύει ότι οι Kills είναι ικανοί να δημιουργήσουν τραγούδια υψηλής ποιότητας.
To ‘Impossible Tracks’, ένα από τα πιο χορευτικά κομμάτια που έχει να δώσει ο δίσκος, με το κύριο riff του επηρεασμένο από τους Τ-Rex, δανείζεται τα drums του από το ‘I Thank The Lord’ των Mighty Voices Of Wonder. Όμως, με τα ‘Black Tar’ και ‘Whirling Eye’, ο δίσκος κάνει “κοιλιά” και το μόνο που τα λυτρώνει είναι οι catchy ενορχηστρώσεις τους.
Για το τέλος, το θαυμάσια σκυθρωπό ντουέτο ‘Echo Home’, ένα κομμάτι με dream-pop ατμόσφαιρα και γεμάτο εύθραυστους ήχους. Αν και χρειάζεται να φτάσει κανείς μέχρι το 12ο κομμάτι, είναι ωραίο να βλέπεις του Kills να παντρεύουν με τόση μαεστρία μουσικές, τέμπο και διάθεση, ενώ οι στίχοι μεταδίδουν ευαισθησία και δημιουργούν μια σύνδεση με τον ακροατή.
Εν κατακλείδι, το ‘Ash & Ice’ είναι ένα album που για τους φανατικούς ακροατές των Kills, οι οποίοι είναι γνωστοί για τα ρίσκα που πάντα έπαιρναν σε κάθε τους κυκλοφορία, ίσως φανεί σαν μία δουλειά στην οποία η μπάντα χρησιμοποιεί τεχνικές και δομές που πλέον θεωρούνται κάπως τετριμμένες. Αδιαμφισβήτητα, κάθε δίσκος που περιέχει τα φωνητικά της Mosshart και την κιθάρα του Hince θα είναι αναγνωρίσιμος ως προϊόν των Kills, αλλά το album στερείται συνεκτικότητας και ακούγεται ασυνεπές μιας και η πληθώρα διαφορετικών ειδών δεν φαίνεται να είναι πάντα εναρμονισμένη. Εξάλλου, το ‘Ash & Ice’ αντιπροσωπεύει την ένταση μεταξύ δύο ταλαντούχων καλλιτεχνών, οι οποίοι ξαναβρίσκουν το δρόμο τους μαθαίνοντας από την αρχή τους εαυτούς τους αλλά και ο ένας την μουσική του άλλου. Παρόλα αυτά, είναι ένα δημιουργικό μονοπάτι προς τη σωστή κατεύθυνση για τους Kills. Με μεγαλεπήβολα κομμάτια όπως τα ‘Siberian Nights’, ‘Doing It To Death’, ‘Heart Of A Dog’ και ‘Days Of Why And How’, σχεδιασμένα για το mainstream ραδιόφωνο, αλλά και με πιο μελαγχολικές ερμηνείες στα ‘Echo Home’ και ‘That Love’ είναι ένα album που, παρά τις ατέλειες του, δίνει στο κοινό του πολλές αξιομνημόνευτες στιγμές.
