Το project των 5 δίσκων συνεχίζεται με τους The Rockin’ Dead! Μιλώντας με τους Αθηναίους hard rockers μπορούμε να πούμε ότι τους γνωρίσαμε ακόμα καλύτερα, μέσα από 5 άλμπουμ που έχουν «σημαδέψει», τον κάθε μέλος της μπάντας με ξεχωριστό τρόπο. Δίσκους αγαπημένους, δίσκους που τους ενέπνευσαν και που κατ’ επέκταση τους έχουν πλάσει σαν συγκρότημα, δίσκους που δεν πρέπει να λείπουν από καμία δισκοθήκη, δίσκους-προτάσεις για κάθε fan της rock/metal μουσικής. Πάμε να δούμε λοιπόν τα όσα είχαν να μας πουν.
Ο Κώστας Στριφτός (φωνητικά) προτείνει:
Guns N’ Roses – Use Your Illusion I & II
Ή αλλιώς το soundtrack της εφηβείας μου. Ήμουνα μόλις 7 ετών όταν ο μεγαλύτερος αδερφός ενός φίλου, μου έγραψε σε κασέτα το ‘Appetite For Destruction’… Πραγματικά αδυνατώ να περιγράψω αυτό που ένιωσα όταν άκουσα τα τραγούδια τους για πρώτη φορά… Ακόμα και οι στίχοι που προφανώς δεν μπορούσα να κατανοήσω πλήρως έβγαζαν με κάποιο περίεργο τρόπο νόημα! Τα ‘UYI’ με πέτυχαν πάνω στην εφηβεία, σε εποχές που μπορούσα πλέον να έχω μεγαλύτερη αντίληψη και κατά συνέπεια με άγγιξαν περισσότερο και άφησαν πάνω μου ένα πολύ πιο έντονο στίγμα… Φυσικά το 1993 στο OAKA ήμουνα εκεί, αν και κόντευαν να με ποδοπατήσουν…
Ο ήχος των Guns ήταν πλέον πιο ώριμος, οι συνθέσεις πιο grande και περίπλοκες και κατάφερναν να βγάλουν ακόμα περισσότερο συναίσθημα και πάθος, ενώ οι στίχοι δεν περιορίζονταν μόνο στις ρηχές θεματικές του sex, drugs and rock ‘n’ roll. Και δεν ήταν μόνο η μουσική, ήταν το feeling και το attitude που έβγαζαν, το look και οι ταραχώδεις ζωές που έκαναν! Το συγκρότημα έμοιαζε να είναι μια ασταμάτητη συμμορία – «The most dangerous band in the world» λέγανε! Μάλλον τότε ήταν που κόλλησα το μικρόβιο, και λίγο αργότερα άρχισα να γράφω στίχους και τραγούδια – η απόφαση είχε ληφθεί, έπρεπε κάποια στιγμή να δημιουργήσω και εγώ συγκρότημα!
Εν ολίγοις θεωρώ ότι με τα ‘UYI’ ο Axl (γιατί ας μην κοροϊδευόμαστε όλα αυτά ήταν το προσωπικό του όραμα) κατάφερε να αποδείξει πως το καθαρόαιμο rock μπορεί να είναι mainstream χωρίς να είναι φλώρικο, και πως σε έναν δίσκο μπορούν να συνυπάρξουν συνθέσεις που περιέχουν στοιχεία από διαφορετικά είδη, αρκεί το συγκρότημα να έχει το δικό του στυλ και να δημιουργεί τον δικό του προσωπικό ήχο.
Guns N’ Roses: Flashback στα Use Your Illusion albums
Η Anna Panama (φωνητικά) προτείνει:
Tool – Ænima
Οι Tool σαν μπάντα ήταν σταθμός στη ζωή μου! Ήμουν μόλις 11 ετών όταν πήγα να τους δω live, ήταν το 2ο live που είχα πάει ποτέ, και ήταν τεράστιο σαν γεγονός, εμπειρία, και σαν συναίσθημα. Από την ημέρα που είχα αγοράσει τα εισιτήρια μέχρι να πάω στο live, άκουγα ασταμάτητα τα 3 πρώτα τους άλμπουμ. Αυτό όμως που μέχρι και σήμερα είναι πιο βαθιά χαραγμένο μέσα μου είναι το ‘Ænima’. Από τότε που άκουσα το ‘Stinkfist’ και είδα μπροστά μου το ‘Eulogy’, και στα 22 μου χρόνια επιτέλους «κατάλαβα» (αν κατάλαβα) το ‘H.’. Μέχρι και σήμερα, ανακαλύπτω μέσα μου καινούργες έννοιες απ’ αυτό το άλμπουμ, άλλες πόρτες μέσα στον ψυχισμό μου και πιο έντονα, πιο περίπλοκα, συναισθήματα. Ήταν το άλμπουμ που μου απέδειξε αυτό που από μικρή ένιωθα – ότι στο να είσαι ευάλωτος βρίσκεται η πραγματική δύναμη, και μέσα από το να αφήνεσαι και να δίνεσαι είσαι πραγματικά ελεύθερος.
Tool – Ænima: Η ιστορία πίσω από κάθε κομμάτι
Ο Πάνος Μαλαχιάς (κιθάρα) προτείνει:
Stevie Ray Vaughan – Texas Flood
Μετά τη συνεργασία με τον David Bowie στο ‘Let’s Dance’, ήταν ο πρώτος προσωπικός δίσκος που επανακαθόρισε τη θέση της αμερικανικής blues και blues rock μουσικής στα ’80s, και την έφερε ξανά στην επιφάνεια, μετά την εξέλιξη της από τους παλαιότερους Albert King, Muddy Waters και τους νεότερους Jimi Hendrix, Eric Clapton, Peter Green κ.ά.
O Πέτρος Μαλαχιάς (κιθάρα) προτείνει:
Metallica – Reload
Και κάπως έτσι αρχίζει η ιστορία μου, όντας έφηβος και έχοντας ήδη αρκετές μουσικές, ροκ κυρίως, επιρροές από τον πατέρα μου, αποφάσισα να ψαχτώ παραπάνω και σε άλλα είδη μουσικής κυρίως πιο metal. Το όνομα που ήταν επικρατέστερο εκείνη την εποχή… ήταν οι Metallica! Θυμάμαι είχα κατέβει βόλτα στην Αθήνα και αγόρασα το ‘Reload’ που μόλις είχε κυκλοφορήσει. Ξεκίνησα να ακούω προσεκτικά τα τραγούδια, ξανά και ξανά. Από το πρώτο riff που άκουσα μου μπήκε το μικρόβιο να ξεκινήσω να παίζω κιθάρα! Δυνατά riffs, άγρια φωνητικά, attitude και δυνατές κιθάρες. ‘Fuel’, ‘Prince Charming’… και φυσικά ‘The Memory Remains’ με την γνωστή μελωδική φωνή της Marianne Faithfull να κολλάει στο μυαλό.
Σήμερα, αρκετά χρόνια μετά, το ‘Reload’ μου αρέσει το ίδιο και το ακούω αρκετά συχνά και με την ίδια άνεση. Ήταν το πρώτο CD που αγόρασα και από αυτό μπήκα στη metal – θα είναι πάντα ένας από τους αγαπημένους μου δίσκους.
Metallica – Reload: Η ιστορία πίσω από κάθε κομμάτι
Ο Theo Παπαχριστόπουλος (μπάσο) προτείνει:
Therapy? – Troublegum
Ένα πραγματικά μεγάλο άλμπουμ των ’90s. Δυνατό, σκοτεινό αλλά και απόλυτα ισορροπημένο. Τρως ένα χαστούκι τα πρώτα 10 δευτερόλεπτα (‘Knives’) και αρχίζει το ταξίδι. 14 κομμάτια που δεν σε αφήνουν να πατήσεις το stop: Λίγο η ενέργεια, λίγο οι ποπ μελωδίες στα πιο λαμπερά σημεία του άλμπουμ, λίγο η εφηβική στιχουργική μαυρίλα… Σε κρατάει εκεί. Μουσικά και αισθητικά ανήκει ξεκάθαρα στα ’90s, αν και δεν μπορείς να το εντάξεις σε ένα συγκεκριμένο είδος. Επιβάλλεται η ακρόαση του σε υψηλές εντάσεις. Bonus ο εξαιρετικός ντράμερ Fyfe Ewing, με τον πολύ χαρακτηριστικό ήχο του… Δεν θα ήταν ίδιο το άλμπουμ χωρίς αυτόν.
Μόλις πρόσφατα, οι The Rockin’ Dead συμμετείχαν στον διαγωνισμό «RED BANDS LIVE 2017» που διοργάνωσε ο ραδιοφωνικός σταθμός RED FM 96,3 με χορηγό την PILS HELLAS, στον οποίο κατάφεραν να ξεχωρίσουν ανάμεσα σε δεκάδες συγκροτήματα και καλλιτέχνες, φτάνοντας μέχρι τον τελικό και αποσπώντας την 4η θέση.
Με το νέο έτος, το συγκρότημα προγραμματίζει κάποιες live εμφανίσεις σε μουσικές σκηνές και φεστιβάλ εντός και εκτός Αθηνών, ενώ αυτή την στιγμή ετοιμάζονται τα scripts για δύο νέα video clip. Τέλος, έχει αρχίσει να στήνεται η θεματική δομή του δεύτερου δίσκου, τα πρώτα τραγούδια του οποίου έχουν ήδη γραφτεί. Στόχος είναι ο δίσκος να κυκλοφορήσει στις αρχές του 2019.
