Μία ακόμη χρονιά φτάνει στο τέλος της και ήρθε η ώρα για να συγκεντρώσουμε εδώ όλη τη νέα μουσική που γέμισε τα ηχεία μας τον τελευταίο καιρό.
Στις playlists που ακολουθούν θα προσπαθήσουμε, ο κάθε συντάκτης με τις επιλογές και τα γούστα του, να χωρέσουμε μέσα σε μερικά τραγούδια το δικό μας, μουσικό, 2018, κάνοντας παράλληλα μία μίνι-ανασκόπηση για τις νέες κυκλοφορίες που απολαύσαμε φέτος. Καλή ακρόαση και καλή χρονιά!
Γιώργος Κορμπάκης
Έφτασε και το 2018 στο τέλος του, δίνοντάς μας αφορμή, όπως πάντα, για μουσικές “ανασκοπήσεις” και τα λοιπά. Όπως και κάθε χρονιά, έτσι και αυτή που φεύγει, είχε αρκετές ενδιαφέρουσες μουσικές κυκλοφορίες, αφήνοντας στον ακροατή την επιλογή του αν θα… ψάξει αρκετά ώστε να βρει κάτι αξιόλογο που θα του κεντρίσει το ενδιαφέρον.
Είχε μεγάλες επιστροφές (π.χ. Alice in Chains που κυκλοφόρησαν δίσκο μετά από 5 χρόνια), είχε εκπλήξεις (π.χ. Arctic Monkeys που κυκλοφόρησαν έναν δίσκο εντελώς διαφορετικό από τις προηγούμενες δουλειές τους ή Myles Kennedy που πραγματικά έκανε τη διαφορά), είχε και… κλασικές μπάντες, όπως οι Judas Priest που τόσα χρόνια μετά, ακόμα το ζουν!
Παρακάτω ακολουθούν μερικά από τα τραγούδια που άκουσα περισσότερο κατά τη διάρκεια των τελευταίων μηνών. Υπενθυμίζω πως το 2019 αναμένεται ιδιαίτερα καυτό στη ροκ και μέταλ σκηνή.
Αντώνης Καμπίσι
Μία ακόμη χρονιά φεύγει, αφήνοντας μας φυσικά μπόλικες μουσικές αναμνήσεις και παρακαταθήκες για τις playlists του μέλλοντος.
Ομολογουμένως, με τους ρυθμούς και τα μέσα που «καταναλώνεται» η μουσική στις μέρες μας, γίνεται όλο και πιο δύσκολο να λατρέψεις κάποιον δίσκο ως ενιαία και αυτοτελή ηχητική εμπειρία. Παρόλα αυτά πάντα θα υπάρχουν άλμπουμ και κομμάτια που ξεχωρίζεις κοιτώντας πίσω στη μουσική που σου έκανε παρέα σχεδόν κάθε μέρα, για ένα ολόκληρο έτος.
Θα ξεκινήσω αναφέροντας τους Nothing But Thieves που συνεχίζουν να ανεβάζουν τον πήχη με το εξαιρετικό EP που κυκλοφόρησαν, και θα συνεχίσω με τα βαριά ονόματα των Florence and the Machine και Smashing Pumpkins που επίσης μας έδωσαν νέους δίσκους φέτος.
Ο Barns Courtney κυκλοφόρησε ένα από τα καλύτερα κομμάτια της χρονιάς για μένα, όπως και ο Thom Yorke αλλά και ο Marilyn Manson με μία (ακόμα) super διασκευή. Τη λίστα συμπληρώνουν καλλιτέχνες όπως οι Chris Cornell, MGMT, George Ezra, Myles Kennedy, Muse, καθώς και ένα υπέροχο κομμάτι από το ανυπέρβλητο soundtrack του Red Dead Redemption II!
Πολλές ευχές για ένα χαρούμενο και δημιουργικό 2019!
Σταύρος Παπαδόπουλος
Το 2018 φτάνει σιγά σιγά στο τέλος του, παίρνοντας μαζί του νέα μουσική που έγραψε το soundtrack της χρονιάς που φεύγει.
Η επιστροφή των Alice in Chains με ένα δίσκο γεμάτο κεφάτα riffs, οι γερόλυκοι Judas Priest και Saxon που πάντα θα μας χτυπάνε στο συναίσθημα, η μελωδικότητα των Audrey Horne, το νεύρο των Code Orange και των Slikpnot, ο Slash που πάντα θα διδάσκει πώς γράφεται το απλό rock and roll χωρίς φανφάρες και υπερβολές, οι Suicidal Tendencies και οι Primordial, οι αγαπημένοι Graveyard, The Night Flight Orchestra και οι Rival Sons που δεν απογοητεύουν ποτέ με το vintage rock τους, η εξαιρετική δουλειά του Fantastic Negrito και τα αγαπημένα μου blues με τον γερόλυκο Buddy Guy, οι Alastor και το ατσάλι των Visigoth, το σκοτάδι των Khemmis και η τεχνική των Coheed and Cambria συνόδεψαν μουσικά τη χρονιά μου.
Εύχομαι το 2019 να φέρει υγεία και χαρές σε όλους και η νέα μουσική που θα ακούσουμε να ντύνει μόνο χαρούμενες στιγμές.
Ιάσονας Φορλίδας
Ιδιαίτερα παραγωγική χρονιά το 2018 που μας έδωσε αρκετούς δυνατούς δίσκους, με κάποιους να τους περιμένουμε και άλλους να κάνουν την έκπληξη.
Ένα ενδιαφέρον στοιχείο της σεζόν που φεύγει, είναι πως ειδικά στον χώρο της metal είχαμε αρκετές επετειακές επανακυκλοφορίες που γέμισαν τον χρόνο στα ακουστικά και τα ηχεία μας, και μας στέρησαν σε ένα βαθμό τη δυνατότητα να δώσουμε περισσότερο χρόνο σε νέα ακούσματα.
Για τις επανακυκλοφορίες όμως, ίσως ασχοληθούμε σε άλλο άρθρο. Από τις νέες κυκλοφορίες, ξεχώρισαν σίγουρα οι Muse με το ‘Simulation Theory’, που μας έδωσαν ένα δίσκο έκπληξη, με ξεχωριστή αισθητική από ότι μας έχουν συμφωνήσει.
Ένα επίσης εξαιρετικό άλμπουμ με το δικό του ενδιαφέρον στυλ, κυκλοφόρησαν μέσα στη χρονιά που φεύγει και οι Ghost, με το ‘Dance Macabre’ να αποτελεί για αρκετούς τον metal δίσκο του 2018.
Τέλος, αν θα έπρεπε να κάνω μια αναφορά σε μια τρίτη κυκλοφορία, θα ήταν το νέος δίσκος των Cellar Darling, που αναμένεται να κυκλοφορήσει του χρόνου, ωστόσο ο προπομπός του, το κομμάτι ‘Insomnia’ είναι από τα πλέον υποσχόμενα τραγούδια που έχω ακούσει τα τελευταία χρόνια, γεμίζοντας με ελπίδα αλλά και ανυπομονησία για το άλμπουμ που ετοιμάζουν.
Εύχομαι το 2019 να έχει λιγότερες λύπες για τον κόσμο μας από τις πολλές που είχε το 2018 και να είναι γεμάτο εμπνεύσεις στη μουσική, αλλά και στις υπόλοιπες τέχνες.
Έλενα Καραχάλιου
Το 2018 ήταν μια χρονιά με πολύ αξιοσημείωτες κυκλοφορίες. Μπορώ να παραδεχτώ πως μουσικές από πολλά διαφορετικά είδη μου κίνησαν το ενδιαφέρον και μου κράτησαν συντροφιά. Αγαπημένες μου post-rock μπάντες επέστρεψαν με νέες κυκλοφορίες, κάποιες πιο δυναμικές όπως οι Toundra που το νέο τους άλμπουμ με τίτλο ‘Vortex’ έπαιζε στο repeat, και κάποιες με ένα–δύο κομμάτια ως highlights, όπως το νέο soundtrack από τους Mogwai.
Από την άλλη, οι καλύτερες μουσικές στιγμές της χρονιάς για μένα ήταν αρχικά το δυναμικότατο comeback των Judas Priest, αλλά και το ‘Phanerozoic I: Palaeozoic’ από τους The Ocean, το οποίο πραγματικά με ενθουσίασε. Φυσικά από την χρονιά αυτή δεν έλειψαν και τα upbeat ακούσματα όπως ο νέος δίσκος του Lenny Kravitz. Το soundtrack της χρονιάς που έφυγε είχε πολλά ups and downs, όπως φυσικά έχει και ένας ολόκληρος χρόνος, κάποια κομμάτια θα φύγουν και άλλα θα συνεχίσω να τα ακούω για πολύ καιρό ακόμα, αλλά σίγουρα το 2018 δεν με άφησε παραπονεμένη.
Εύχομαι καλή πρωτοχρονιά και καλές γιορτές, υγεία σε όλους, και ελπίζω το νέο έτος να επιφυλάσσει όμορφες εκπλήξεις και υπέροχες μουσικές για να τις χρωματίζουν!
Χριστίνα Σαμαντσίδου
Μία ακόμα χρονιά φτάνει στο τέλος της… Το 2018 ήταν μία γεμάτη μουσικά χρονιά με πολύ ενδιαφέρουσες κυκλοφορίες. Σημαντικά ονόματα της παγκόσμιας μουσικής σκηνής μοιράστηκαν με το κοινό νέα τραγούδια που κατάφεραν να ξεχωρίσουν και κέρδισαν μια θέση ανάμεσα στα αγαπημένα των playlists.
Μία από τις πιο συζητημένες κυκλοφορίες για φέτος ήταν το ‘Rainier Fog’ των Alice in Chains, οι Prodigy κυκλοφόρησαν αισίως τον έβδομο δίσκο τους, και μία αγαπημένη μπάντα των τελευταίων ετών, οι All Them Witches, μας χάρισαν ακόμη ένα psych-rock άλμπουμ απ’ αυτά που θα ακούμε για πολύ καιρό! Από την playlist δε θα μπορούσαν να λείπουν οι Τεξανοί Khruangbin (η καλύτερη μουσική ανακάλυψη της χρονιάς για μένα), ο Λονδρέζος μουσικός παραγωγός Skinshape ο οποίος επέστρεψε με νέο άλμπουμ και ο δικός μας, Moderator, με το κινηματογραφικό ‘Sinner’s Syndrome’. Καλή χρονιά σε όλους, με υγεία και ωραίες μουσικές!
Κωνσταντίνος Γκουντρουμπής
Είναι λίγο περίεργο πράγμα οι ανασκοπήσεις. Αυτό διότι φτάνει το τέλος της χρονιάς και νιώθεις πως έγιναν όλα τόσο γρήγορα, μόνο και μόνο για να κοιτάξεις μια στιγμή πίσω σου ακόμα και για κάτι τόσο απλό όπως το να βρεις τα τραγούδια της χρονιάς (σου) και να συνειδητοποιείς πως οι προηγούμενες 365 μέρες κράτησαν λίγο παραπάνω από τα 12 λεπτά που σου φάνηκαν. Πράγματα εξάλλου συμβαίνουν συνεχώς, είτε κινούμαστε είτε όχι (και συνήθως κινούμαστε).
Στο μοτίβο αυτό της αέναης κίνησης, ηθελημένης ή μη, η συγκεκριμένη συλλογή τραγουδιών εμπεριέχει αυτά τα τραγούδια που με “κούνησαν” με κάποιον τρόπο τους τελευταίους 12 μήνες, μελωδίες που σιγοτραγούδησα ή που χόρεψα ή που απλώς τις άφησα να παίξουν δίχως καμία δικιά μου παρέμβαση. Συνήθως τέτοιες λίστες γερνάνε άσχημα, είναι αρκετά πιθανό σε ένα χρόνο από τώρα να έχω αφήσει στην άκρη κάποια από τα αγαπημένα μου κομμάτια για το 2018 που βγήκαν και το 2018 (σημαντική λεπτομέρεια), αλλά βρίσκω πως αυτό μικρή σημασία έχει γιατί ό,τι κι αν γίνει στο μέλλον, για ένα μικρό χρονικό σημείο αυτά ήταν τα τραγούδια που άκουγα.
Από τον Ezra Furman λοιπόν μέχρι τους The Steams, ακολουθεί η προσωπική μου λίστα σε μία, κατά κύριο λόγο χρονική σειρά γεμάτη αντιφάσεις και με ένα σωρό είδη ανακατεμένα δίχως να υπάρχει κάποιος αδιαφιλονίκητος νικητής. Κάποια φαβορί όπως οι Arctic Monkeys ή οι Florence + The Machine δεν θα μπορούσαν να λείπουν, αλλά είχαμε ένα σωρό εκπλήξεις με τους Παυλίδη και Αγγελάκα για παράδειγμα να συνεργάζονται και να κυκλοφορούν ένα από τα τραγούδια της χρονιάς για αρκετούς λόγους. Και τι να κάνουμε δηλαδή τώρα που ήρθε ο Bradley Cooper αγκαζέ με την Lady Gaga και έβγαλαν το ‘Shallow’;
Καλή χρονιά να έχουμε με υγεία και ευτυχία, χαρούμενο το 2019!
Υ.Γ.: Η λίστα κανονικά είχε 20 τραγούδια. Το 21ο είναι η φετινή μου ένοχη απόλαυση και πιθανότατα το τραγούδι που χόρεψα και τραγούδησα περισσότερο φέτος. No regrets.
Βασιλική Τσελεπή
Αποχαιρετώντας σιγά σιγά το 2018, δε γίνεται παρά να ανατρέξεις στη μνήμη σου όλες τις στιγμές και τα γεγονότα που το καθόρισαν, συνοδευόμενα φυσικά από την απαραίτητη μουσική.
Ξεκινάω με τους αγαπημένους Rainbow, οι οποίοι μετά από 22 ολόκληρα χρόνια κυκλοφόρησαν καινούριο τραγούδι, και τη σκυτάλη παίρνουν οι Greta Van Fleet με τον 70’s ήχο τους. Συνεχίζω με τη συνεργασία από Beth Hart και Joe Bonamassa, στο δίσκο ‘Black Coffee’, αλλά και με τη προσωπική δουλειά του Bonamassa στο ‘Redemption’. Ο Daron Malakian με τους Scars On Broadway ξυπνάει μνήμες από το μουσικό παρελθόν και ο Myles Kennedy με συγκίνησε με τον πρώτο προσωπικό και βιωματικό του δίσκο. Φυσικά δε γίνεται να παραλείψω τους Alice In Chains αλλά και τους Muse,και τέλος κλείνω με μια πολύ δυνατή κυκλοφορία από τους The Last Drive.
Νίκος Ντούνης
Η φετινή χρονιά, λόγω υποχρεώσεων, με κράτησε –δυστυχώς– μακριά από το StraightOnMusic και ακόμα πιο μακριά από την συνειδητή ακρόαση ικανοποιητικής ποσότητας (νέας) μουσικής… Παρ’ όλα αυτά, η μουσική είναι πάντα εκεί, σαν το φως, «τρυπώνει» σε κάθε χαραμάδα και φέρνει μαζί της συγκινήσεις κάθε είδους: από τις εσωστρεφείς μελωδίες του παγωμένου ευρωπαϊκού βορρά, στις πιο ελεύθερες φόρμες του progressive ιδιώματος από κάθε μέρος του κόσμου (με την εγχώρια σκηνή να δίνει φοβερά δείγματα) και από εκεί στις πιο radio-friendly και “για κάθε ώρα της ημέρας” μουσικές, κάθε μία με τη δική της ιδιαίτερη αποστολή.
Highlights της χρονιάς οι επιστροφές των Βρετανών θρύλων της progressive rock, Gryphon, έπειτα από 41 (!) χρόνια και των πρωτεργατών της Canterbury scene, Soft Machine, μετά από 37 (!), η κυκλοφορία του αριστουργηματικού ‘A Drop of Light’ των All Traps On Earth – του σκοτεινού alter ego των Σουηδών Änglagård, η δεύτερη κυκλοφορία της φινλανδικής κολεκτίβας Onségen Ensemble και η αστείρευτη έμπνευση καλλιτεχνών όπως οι Vespero από τις όχθες του Βόλγα ή o Ólafur Arnalds από την παγωμένη Ισλανδία, οι οποίοι παράγουν ανελλιπώς μουσική υψηλής ποιότητας. Αρνητικό σημείο αναφοράς για το 2018 η απώλεια του απείρως ταλαντούχου Ισλανδού συνθέτη Jóhann Jóhannsson, αφήνοντας μας να αναρωτιόμαστε πόσα ακόμα θα μπορούσε να προσφέρει στη μουσική και πόσες ψυχές ακόμα θα κατάφερνε να αγγίξει με τις ονειρικές μελωδίες του τα επόμενα χρόνια…
Ευχές για ένα δημιουργικό και γεμάτο μελωδίες 2019, με υγεία και ευτυχία, όπως κι αν την ορίζει ο καθένας…
Γιάννης Τσουβελεκάκης
Το 2018 πλησιάζει στο τέλος του, και ο Δεκέμβριος είναι ο καλύτερος μήνας για να ξανά ακούσεις όλη τη μουσική που κυκλοφόρησε μέσα στο έτος.
Από την υπερηχητική επιστροφή των Judas Priest και των Sleep στον κόσμο της metal, στο πολυαναμενόμενο ‘Tranquilitiy Base Hotel & Casino’ των Arctic Monkeys που δίχασε τους fans, στον ηλεκτρονικό προσανατολισμό των Muse, στο αμάλγαμα folk και pop των Mumford & Sons, στα ακυκλοφόρητα piano based τραγούδια του Prince. Επίσης, στο 2018 είδαμε το μουσικό jazz ντεμπούτο του Jeff Goldblum, την άνοδο των Greta Van Fleet ως ένα από τα ανερχόμενα rock συγκροτήματα (και βέβαια τη σύγκριση τους με τους Led Zeppelin). Οι Franz Ferdinand, οι Imagine Dragons και ο Miles Kane απογοήτευσαν σχετικά με τα album τους, ενώ οι 1975 συνεχίζουν να κυκλοφορούν εξαιρετική μουσική. Tέλος, ο Slash και ο Lenny Kravitz συνεχίζουν να παίζουν μουσικά στα ίδια μοτίβα, οι Ghost αποδεικνύουν για μια ακόμα φορά γιατί θεωρούνται η καλύτερη metal μπάντα ενώ ο Charles Bradley, αν και έφυγε, μας άφησε μουσική που ακόμα μας συντροφεύει.
Να έχετε ένα υπέροχο 2019 γεμάτο μουσική και χαρές.
Μανώλης Μυλωνάς
Η χρονιά που πέρασε ήταν μουσικά πλήρης, από κάθε άποψη. Πέρα από τις αξέχαστες συναυλίες που ζήσαμε, με αποκορύφωμα σαφώς αυτήν των Iron Maiden, ακούσαμε μπόλικη νέα μουσική.
Από comebacks θρύλων, όπως οι Judas Priest και οι Saxon, σε έναν δίσκο που πιστεύω θα αποτελέσει ναυαρχίδα για την ροκ και μέταλ μουσική τα μετέπειτα χρόνια, το ‘Prequelle’ από τους Ghost. Οι Alice in Chains μας έδειξαν για άλλη μια φορά πως είναι πολλά παραπάνω από μια μπάντα των ’90s, ενώ οι Behemoth επέστρεψαν μετά από το προηγούμενο –κορυφαίο- τους άλμπουμ, με ένα αλλαγμένο, εξελιγμένο ύφος σε έναν δίσκο που στέκεται αντάξιος των προηγουμένων. Ο δίσκος που μου έκανε ωστόσο την περισσότερη εντύπωση για το 2018 είναι των δικών μας Raw In Sect – ‘Kitro’. Η μπάντα κατάφερε να συνδυάσει την ελληνική παραδοσιακή μουσική με μέταλ στοιχεία, με έναν πολύ ιδιαίτερο και πρωτότυπο τρόπο. Χαίρομαι ιδιαίτερα να βλέπω μπάντες που καταφέρνουν να βρουν το δικό τους ξεχωριστό, χαρακτηριστικό ήχο και οι Raw In Sect σίγουρα κάνανε την αρχή με το δίσκο αυτό. Το 2019 φαίνεται πως θα κάνει δυναμική είσοδο, με πολλά live να έχουν ήδη ανακοινωθεί στη χώρα μας, οπότε μακάρι αυτό να συνδυαστεί και με πολύ καλή μουσική!