Όταν το 2014 η γνωστή σε λίγους μέχρι τότε Vicky Psarakis αναλάμβανε τα καθήκοντα της τραγουδίστριας στους Agonist, δεν ήταν σε κανέναν εύκολο να προβλέψει τη συνέχεια.
Πέντε χρόνια και τρεις δίσκους αργότερα η Vicky έχει όχι μόνο να ανταπεξέλθει στο δύσκολο ρόλο που της ανατέθηκε, αλλά και να αγαπηθεί από το ιδιαίτερα απαιτητικό κοινό ενός από τα πιο διάσημα συγκροτήματα του χώρου.
Το RockRooster έχει τη χαρά και την τιμή να φιλοξενήσει την ιδιαίτερα προσιτή Vicky Psarakis σε μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη που έδωσε στη σελίδα στην ελληνική γλώσσα, για τους Agonist, τον νέο τους δίσκο αλλά και την ίδια
Στις 20 Σεπτεμβρίου κυκλοφορεί ο νέος σας δίσκος με τίτλο ‘Orphans’. Τι να περιμένουμε από αυτό το άλμπουμ και τι διαφορές θα έχει από τις προηγούμενες δουλειές σας;
Τα δυο single που έχουμε κυκλοφορήσει είναι αρκετά αντιπροσωπευτικά για το τι συμβαίνει στο δίσκο γενικότερα. Έχει αρκετά πιο heavy ήχο, με έμφαση στην τεχνική. Όλα τα μέλη της μπάντας παίζουν στο μέγιστο των δυνατοτήτων τους. Ως προς τα φωνητικά υπάρχει ακόμα περισσότερη ποικιλία σε σχέση με τους προηγούμενους δίσκους.
Είναι ένα πιο σκοτεινό άλμπουμ με διαφοροποίηση μεταξύ των κομματιών, κάτι που μπορεί να δει κανείς και στα δύο τραγούδια που έχουν κυκλοφορήσει. Ναι μεν είναι ομοιογενή, έχουν όμως διαφορές μεταξύ τους κι αυτό είναι που κάτι που πάντα μας αρέσει να κάνουμε.
Δεν θα ήμασταν χαρούμενοι βγάζοντας ένα δίσκο που όλα τα κομμάτια ακούγονται το ίδιο. Είναι σίγουρα ο πιο δυνατός, δυναμικός και σκοτεινός ήχος που έχω βγάλει προσωπικά με τη μπάντα και νομίζω για τη μπάντα γενικότερα.
Αυτός θα είναι ο τρίτος σου δίσκος με τους Agonist. Αισθάνεσαι πως έχεις βρει το σπίτι σου σε αυτό το συγκρότημα;
Ναι! Ήμουν πάρα πολύ τυχερή, γιατί από την πρώτη στιγμή που μπήκα στην μπάντα υπήρχε καλή χημεία, συνεννόηση και σεβασμός. Το μόνο πράγμα που έλειπε ήταν να έχουμε περάσει χρόνο μαζί. Πέντε χρόνια μετά, έχουμε δέσει σε άλλο επίπεδο. Είμαστε φίλοι, είμαστε οικογένεια και πιστεύω πως αυτό φαίνεται και στα live.
Η χαρά του να παίζουμε μαζί και το δέσιμό μας φαίνεται και στη σκηνή, αλλά και στις συνθέσεις των κομματιών. Υπάρχει πλέον άλλη άνεση. Όχι πως ήταν ποτέ δύσκολο. Πάντα είχαμε μια ομαλή ροή. Πλέον όμως τα πράγματα είναι πιο άνετα και πιο οικογενειακά υποθέτω.
Είχες φανταστεί πως τα πράγματα θα μπορούσαν να εξελιχθούν έτσι όταν ξεκινούσες με το συγκρότημα;
Για να πω την αλήθεια όχι. Όταν μπήκα στην μπάντα, υπήρχαν όπως συνήθως σε αυτές τις περιπτώσεις συζητήσεις για το που πρέπει να κινηθεί το συγκρότημα. Στην αρχή λοιπόν συζητήθηκε το ενδεχόμενο να γίνει ο ήχος μας λίγο πιο soft, με περισσότερα καθαρά και λιγότερα brutal φωνητικά.
Το δοκιμάσαμε και δεν πέτυχε, όχι γιατί το αποτέλεσμα δεν ήταν καλό, αλλά όταν ένα συγκρότημα έχει βγει στην επιφάνεια με ένα συγκεκριμένο μουσικό στυλ, τότε οι fans περιμένουν κάτι συγκεκριμένο.
Όταν αποφασίσαμε να επιστρέψουμε στο στυλ μας ήμουν χαρούμενη με αυτό, γιατί αυτή θεωρώ πως είναι η σωστή κατεύθυνση για την μπάντα. Όταν παίζεις σε ένα συγκρότημα, παίζει ρόλο τι είναι καλό για όλο το σχήμα και όχι τι είναι καλό για σένα.
Θεωρώ πως το ‘Orphans’ αντιπροσωπεύει 100% το τι είναι η μπάντα και το τι θα πρέπει να είναι από εδώ και πέρα.
Στο νέο δίσκο υπάρχει και ένα κομμάτι με ελληνικό στίχο, το ‘Blood As My Guide’. Πως προέκυψε αυτό και πως αισθάνεσαι που ένα τραγούδι με ελληνικό στίχο έχει συμπεριληφθεί στο ‘Orphans’.
Κατ’ αρχάς αισθάνομαι πολύ χαρούμενη και περήφανη για αυτό, γιατί ενώ ήταν μια αυθόρμητη ιδέα, είναι κάτι που αρέσει όχι μόνο σε όσους καταλαβαίνουν Ελληνικά, αλλά και σε όσους δεν έχουν ιδέα για το τι λέω.
Υπάρχει κάτι που τους τραβάει. Η ιστορία για το πως προέκυψε είναι ενδιαφέρουσα. Το κομμάτι αυτό το έχει γράψει ο ντράμερ μας που συνήθως συνεισφέρει ένα με δύο τραγούδια σε κάθε δίσκο. Όταν μου το έστειλε για πρώτη φορά, το σημείο που έχουν μπει τα Ελληνικά δεν υπήρχε καν.
Έγραψα τα υπόλοιπα σημεία του κομματιού και του το έστειλα πίσω. Όταν το άκουσε μου είπε πως κάτι λείπει. Μετά από 2-3 βδομάδες μου το έστειλε ξανά και είχε συμπληρώσει ένα riff. Όταν το άκουσα ξανά, είχε μια ιδιαίτερη αλλαγή στην ατμόσφαιρα και η πρώτη μου έφερε έντονα στο μυαλό κάτι από Ελλάδα.
Η πρώτη μου σκέψη λοιπόν ήταν να γράψω Ελληνικά. Το teaser που έχει κυκλοφορήσει είναι το μισό περίπου τραγούδι, όμως πιστεύω πως η μαγεία βρίσκεται στο άλλο μισό που δεν έχει κυκλοφορήσει ακόμα. Τέλος και ο τίτλος του κομματιού είναι Αγγλική μετάφραση από το σημείο με τον ελληνικό στίχο.
Μια και μιλάμε για τα Ελληνικά… έρχεστε στην Ευρώπη σε περιοδεία με τους Jinjer. Δεν έχουν ανακοινωθεί ημερομηνίες για συναυλίες στην Ελλάδα σε αυτό το tour. Να περιμένουμε στο μέλλον να σας δούμε ξανά στη χώρα μας;
Το ελπίζω. Παίξαμε μια φορά, νομίζω το 2015 και από τότε πάνε τέσσερα χρόνια. Είχα φέρει το συγκρότημα και όλοι ήταν πολύ ευχαριστημένοι. Στα παιδιά άρεσε πολύ η Ελλάδα. Όλοι θέλουμε να ξανάρθουμε ασυζητητί.
Το θέμα είναι υπάρξει ενδιαφέρον από ελληνικό promoter να μας φέρει και να ευδοκιμήσουν οι συζητήσεις στη συνέχεια με το δικό μας management. Η Ελλάδα είναι μακριά και αυτό παίζει ρόλο στο οικονομικό κομμάτι.
Δεν μπόρεσε να γίνει με αυτό το tour αλλά ελπίζω στο επόμενο ευρωπαϊκό να καταφέρουμε να συμπεριλάβουμε και την Ελλάδα σε αυτό.
Πάμε τώρα σε πιο γενικές ερωτήσεις για σένα. Πότε ανακάλυψες πως έχεις ταλέντο στο τραγούδι και πότε αποφάσισες πως αυτό είναι που θέλεις να κάνεις στη ζωή σου;
Το τραγούδι είναι κάτι με το οποίο είχα ασχοληθεί από μικρή. Από το σχολείο με έβαζαν σε χορωδίες και στα θεατρικά να τραγουδάω γιατί πατούσα σωστά στις νότες. Όμως στη συνέχεια κάπως το άφησα.
Δεν είναι δηλαδή πως ως παιδί λάτρευα το τραγούδι ή κάτι τέτοιο, αλλά κάτι που με έβαζαν περισσότερο να κάνω. Στη συνέχεια, στα τέλη του Γυμνασίου και στις αρχές του Λυκείου που άρχισα να ακούω Metal συγκροτήματα άρχισα να τραγουδάω ξανά, πάνω στα κομμάτια που μου άρεσαν.
Όμως ακόμα και τότε δεν είχα μεγάλο δέσιμο με το τραγούδι. Το μικρόβιο το είχα περισσότερο στο να γράφω μουσική και έτσι έμαθα λίγο πιάνο και κιθάρα μόνη μου. Στην πορεία όμως συνειδητοποίησα πως έχω έμφυτο ταλέντο στη φωνή και κάπως έτσι ακολούθησα φυσικά το τραγούδι.
Είναι κάτι που έμαθα με τον καιρό να αγαπάω.
Τι μουσική επιλέγεις να ακούσεις στον ελεύθερο χρόνο σου και ποιοι είναι οι αγαπημένοι σου καλλιτέχνες και συγκροτήματα;
Δύσκολη ερώτηση αυτή. Δεν είχα ποτέ συγκεκριμένο είδος που με τράβαγε. Μπορεί για ένα χρόνο να άκουγα μόνο Death Metal και τον επόμενο αποκλειστικά Power Metal για παράδειγμα. Μου αρέσουν βέβαια και εκτός Metal πολλά πράγματα.
Πάντα αναζητούσα καλά συγκροτήματα, ανεξαρτήτως είδους. Κάποιες μπάντες που με επηρέασαν πολύ όταν ήμουν πιο μικρή, είναι σίγουρα οι Opeth, οι The Gathering, οι Iron Maiden, οι Judas Priest, οι Pain Of Salvation. Από πιο νέες μπάντες ή από συγκροτήματα που έβγαλαν νέο δίσκο πρόσφατα μου αρέσουν πολύ οι Periphery, οι Monuments, οι Dance Gavin Dance και οι White Chapel που μου άρεσε πολύ ο τελευταίος τους δίσκος. Γενικά έχω πάρα πολλά και διαφορετικά ακούσματα.
Θέλω να σε ρωτήσω για τη σχέση σου με την Ελλάδα. Έχεις ζήσει κι εδώ κάποια χρόνια. Σε ποια μέρη; Ποιες αναμνήσεις έχεις από εδώ;
Ναι έχω ζήσει πολλά χρόνια. Μετακόμισα στην Ελλάδα με τους γονείς μου, όταν ήμουν δέκα χρονών και πήγα Γυμνάσιο και Λύκειο στην Κρήτη, στη Σητεία. Μετά στα δεκαοχτώ μου πέρασα στο Πανεπιστήμιο στην Αθήνα και έμεινα εκεί μέχρι τα εικοσιπέντε. Ουσιαστικά έφυγα από την Ελλάδα όταν μπήκα στους Agonist.
Επειδή έχω συγγενείς στο Σικάγο που ζω τώρα, σκέφτηκα πως ήταν πολύ πιο εύκολο να πηγαίνω στον Καναδά από εδώ, από ότι από την Ελλάδα. Έζησα περίπου δεκαπέντε χρόνια εκεί και οι δύο γονείς μου είναι Έλληνες.
Με τι άλλο σου αρέσει να ασχολείσαι στον ελεύθερο χρόνο σου, εκτός από το τραγούδι και τη μουσική.
Έχω δύο σκύλους που απαιτούν πολύ χρόνο (γέλια). Εκτός από αυτά μου αρέσει να μαγειρεύω, μου αρέσει η γυμναστική, οι ταινίες, οι σειρές και τα βιβλία. Πολύ «φυσιολογικά» χόμπι.
Κλείνοντας, θα ήθελες να πεις κάτι στο ελληνικό κοινό;
Θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ για όλη τη στήριξη. Ακόμα και πριν μπω στους Agonist, έκανα κάποια βήματα εντός Ελλάδας, όπως διασκευές ή live και υπήρχε μεγάλη στήριξη από το ελληνικό κοινό.
Πάντα πίστευαν πως θα μπορούσα να κάνω πράγματα και εκτός Ελλάδας και είμαι απίστευτα ευγνώμων για αυτό. Ευελπιστώ να μπορέσουμε να έρθουμε να παίξουμε εκεί κάποια στιγμή σύντομα, ειδικά τώρα με το νέο δίσκο για τον οποίο είμαι πολύ περήφανη και ανυπομονώ να τον μοιραστώ με όλο τον κόσμο και εννοείται και με την Ελλάδα.
Σε ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σου.
Ήταν χαρά μου.
