Wishbone Ash και αθάνατο ‘Argus’.
Ένας εμβληματικός δίσκος από γίγαντες του παρελθόντος, ρίζα πολλών και αγαπημένων μουσικών, συγκροτημάτων και κυκλοφοριών.
Από αυτόν το δίσκο, αυτό το συγκρότημα, επηρεάστηκαν οι Iron Maiden, και από τις δηλώσεις των μελών της Σιδηράς Παρθένου ή τουλάχιστον σε σύνδεση με τους Βρετανούς θρύλους είναι που ακούνε πολλοί για πρώτη φορά το όνομα Wishbone Ash.
Αλλά το ‘Argus’ δεν ήταν ποτέ δίσκος που χρειάστηκε τη μετέπειτα επιβεβαίωση των Iron Maiden, των Thin Lizzy, των Saxon και κάθε άλλου σχήματος που επιχείρησε να παρατάξει δύο πρώτες κιθάρες σε αρμονία.
Ναι, το ‘Argus’ είναι ένα επιδραστικότατο άλμπουμ. Αλλά είναι επίσης ένα αυτόφωτο δημιούργημα, ένας δίσκος γεμάτος ταλέντο και έμπνευση, από μια νοσταλγική εποχή που δεν γυρνά πίσω. Δεν τα φτιάχνουν πια έτσι…
Μπορεί οι Iron Maiden να έχουν τις ρίζες τους εδώ λοιπόν, αλλά δεν πρόκειται για κάποια πρώιμη metal μπάντα, μακρινό πρόγονο του NWOBHM και προπομπό βαρέως μουσικού πυροβολικού.
Είναι σχεδόν απαλό. Οι διάσημες κιθάρες του (ήχος δια χειρός Martin Birch) θα μπορούσαν να είναι άνετα ακουστικές σε μεγάλο μέρος του. Αλλά δεν είναι η ένταση και η παραμόρφωση που κάνουν τη διαφορά.
Από τις πρώτες στιγμές του σχεδόν δεκάλεπτου εναρκτήριου ‘Time Was’ οι Wishbone Ash και το ‘Argus’ αλλάζουν το τοπίο.
Η ατμόσφαιρα γίνεται εξοχική. Περπατάς σε πυκνά δάση και ανθισμένα λιβάδια, δίπλα από κελαρυστά ποτάμια και γυάλινες λίμνες, καθώς οι κιθάρες του Andy Powell και του Ted Turner εναλλάσσονται και συνδυάζονται σε έναν ιδιόμορφο χορό, ένα σχεδόν folk ήχο.
Και μετά οι τόνοι αρχίζουν να ανεβαίνουν, η rock βγαίνει μπροστά και ο χορός αρχίζει να γίνεται ένας γρηγορότερος στροβιλισμός που σε παρασέρνει και σε απορροφά.
Το ‘Argus’ διατηρεί αυτήν την παραμυθένια αισθητική σε μεγάλο μέρος του, φέρνοντας στο νου την αγγλική ύπαιθρο και τις ιστορίες του βασιλιά Αρθούρου, καθώς οι ρυθμοί επιταχύνουν και επιβραδύνουν, το ‘Time Was’ γίνεται ‘Sometime World’ και το ‘The King Will Come’ γίνεται ‘Warrior’ και ‘Throw Down the Sword’, ενώ το ‘Leaf and Stream’ ρέει ανάμεσά τους.
Ακόμα και το πιο έντονο ‘Blowin’ Free’ δεν ξεφεύγει εντελώς από αυτήν την ατμόσφαιρα, καθώς τα καστανόξανθα μαλλιά του ονειρεμένου κοριτσιού ανεμίζουν και απομακρύνονται αιωνίως από το άγγιγμα και τη λαχτάρα.
Υποτίθεται ότι «αφεντικό» είναι ο Martin Turner, και οι όμορφες μπασογραμμές του δίνουν έναυσμα και ρυθμό, βοηθούμενες και από το ήρεμο, σταθερό και σίγουρο drumming του Steve Upton.
Εκεί που η πραγματικότητα αρχίζει να μπλέκεται με το προαναφερθέν όνειρο είναι σε αυτές τις μυθικές δίδυμες κιθάρες, που ο ήχος τους ξεκίνησε μουσικές δυναστείες.
Είτε παίζοντας μαζί είτε παραδίδοντας προσωρινά τα ηνία στην άλλη πλευρά, οι εξάχορδες των Wishbone Ash στο ‘Argus’ κεντάνε υφαντό από αυτά που ζήλεψε η Αθηνά πριν μεταμορφώσει την Αράχνη. Εξωπραγματικά riffs και solos, διπλή επίθεση που ενώ φαίνεται νωχελική αποδεικνύεται ασταμάτητη.
Το solo στο ‘Time Was’ ταξιδεύει σε υπαίθριους παραδείσους, το ‘Blowin’ Free’ φέρνει χαμόγελα, η αρμονία του ‘Warrior’ υπνωτίζει. Και όταν στα γηρατειά μου θα έχω αρχίσει να ξεχνάω και οι τίτλοι των τραγουδιών θα έχουν θαμπώσει, θα εξακολουθώ να θυμάμαι το riff του ‘The King Will Come’.
Στο ίδιο πνεύμα είναι και ο υπόλοιπος δίσκος. Στον ίδιο παράδεισο τραβάνε τον ακροατή τα ‘Sometime World’ και ‘Leaf and Stream’. Ο ίδιος αιώνιος πολεμιστής χαράσσεται ανεξίτηλα στη μνήμη καθώς παίζει το ‘Throw Down the Sword’.
Και όταν τελικά το σπαθί μένει στο έδαφος και ειρήνη και ευφορία έχουν φωλιάσει στην ψυχή, τότε η πραγματικότητα αρχίζει σταδιακά να επιστρέφει. Και μαζί της έρχεται η συνειδητοποίηση.
Τα τελευταία 45 λεπτά δεν ήταν όνειρο. Οι ήχοι που ξεχύνονταν από το ‘Argus’ προήλθαν από τα δάχτυλα θνητών και όχι από τον κόσμο της φαντασίας.
Θνητοί έπαιξαν. Αλλά η μουσική έγινε αθάνατη.
Οι Wishbone Ash στο ‘Argus’ ξεκίνησαν καριέρες. Έδωσαν έμπνευση και ώθηση σε μερικά από τα καλύτερα, μεγαλύτερα, διασημότερα συγκροτήματα που έχουν περάσει ποτέ από το σκληρό ήχο.
Αλλά και χωρίς αυτό, το ταλέντο πίσω από το δίσκο, η ποιότητά του, η ομορφιά της κάθε νότας, είναι αρκετά για να κάνουν αυτήν την κυκλοφορία μία από τις κορυφαίες στην ιστορία του χώρου.
Η μαγεία του ‘Argus’ είναι διαχρονική. Ανεξάρτητη από τον υπόλοιπο μουσικό κόσμο. Στέκεται αγέρωχη, ατενίζοντας τον ορίζοντα, όπως ο πολεμιστής του εξωφύλλου.
Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος οπαδός των Iron Maiden για να την εκτιμήσει. Το μόνο που χρειάζεται είναι να πατήσει το play και να κλείσει τα μάτια. Οι Wishbone Ash κάνουν τα υπόλοιπα.
Μετά το ‘Argus’, o κόσμος δεν είναι πια ίδιος.
Wishbone Ash – Argus / Εξώφυλλο:
