11η Σεπτεμβρίου: Τραγούδια και καλλιτέχνες που κρίθηκαν «επικίνδυνοι»

Το πρωί της 11ης Σεπτεμβρίου του 2001 θα άλλαζε μια για πάντα στην ιστορία της ανθρωπότητας.

Η συντονισμένη επίθεση από αέρος στους Δίδυμους Πύργους της Νέας Υόρκης και στο Πεντάγωνο αφήνει πίσω της συντρίμμια, 2996 νεκρούς, περίπου 6000 τραυματίες και το φόβο ριζωμένο σε όλο τον πλανήτη.

Τα όσα ακολούθησαν μετά, στον Πόλεμο κατά της Τρομοκρατίας που σάλπισαν οι Ηνωμένες Πολιτείες, οι πολεμικές επιχειρήσεις, τα τρομοκρατικά χτυπήματα νέου τύπου και οι αθώοι πολίτες που χάνουν τη ζωή τους σε κάθε γωνιά του πλανήτη, έγραψαν τα αιματοβαμμένα κεφάλαια της νεότερης ιστορίας, σε ένα γαϊτανάκι που ξετυλίγεται από το αόρατο χέρι των παγκόσμιων συμφερόντων, με τους λαούς της γης να είναι απλά οι μαριονέτες τους και οι αναλώσιμοι της υπόθεσης…

Αμέσως μετά τα χτυπήματα, πολλοί τηλεοπτικοί και ραδιοφωνικοί σταθμοί της χώρας άλλαξαν την κανονική ροή των προγραμμάτων τους, και η φήμη ότι το Clear Channel και τα παραρτήματά του συνέταξαν μια λίστα με κομμάτια τα οποία θα έπρεπε να απαγορευθούν ως ύποπτα εξ αιτίας των στίχων τους, πήρε διαστάσεις επιδημίας.

Η συγκεκριμένη λίστα τελικώς όντως υπήρξε και δημοσιεύθηκε αυτούσια μετά από καιρό από ανεξάρτητο μέσο το οποίο δεν ήταν προφανώς στη δούλεψη της iHeartMedia, του ομίλου που άνηκε το κανάλι.

Η λίστα με τα «επικίνδυνα» κομμάτια, περιελάμβανε και τα φαινομενικά αθώα ‘Dust In The Wind’ των Kansas και ‘In The Air Tonight’ του Phil Collins, στα πλαίσια της συνομωσιολογίας και της γενικότερης παράκρουσης που κυριαρχούσε στις Η.Π.Α. μετά το τρομοκρατικό χτύπημα.

Το ‘Knocking on Heaven’s Door’, τόσο το πρωτότυπο του Bob Dylan, όσο και η διασκευή των Guns N’ Roses, η διασκευή των Alient Ant Farm στο ‘Smooth Criminal’ του Michael Jackson αλλά όχι το original – δείγμα του πόσο ακατανόητη και αβάσιμη ήταν η σύνταξη της λίστας -, κομμάτια των Martha and the Vandellas, Van Halen, David Bowie και Mick Jagger, ήταν μόνο μερικά από τα 165 συνολικά που περιελάμβανε.

Με τους Rage Against The Machine τα πράγματα ήταν κάπως… διαφορετικά, αφού ύποπτα κρίθηκαν ούτε ένα, ούτε δυο κομμάτια τους, αλλά ολόκληρη η δισκογραφία τους!

Από το ντεμπούτο τους κιόλας το 1992, ήταν το group που έβγαζε με λύσσα και οργή την αντίθεσή του στο σύστημα, φτάνει κανείς να διαβάσει ξανά τους στίχους από το ‘Killing In The Name’, να δει το video clip των νεοσύστατων Prophets of Rage του Tom Morello για το ‘Unfuck The World’ και να παρακολουθήσει την εν γένει στάση τους.

Την ίδια μοίρα είχε και το ‘Wait and Bleed’ των Slipknot. O Coray Taylor μίλησε μετά από χρόνια για τις μνήμες που είχε από αυτήν την αιματοβαμμένη ημέρα:

Είχα προγραμματίσει να πετάξω εκείνη την ημέρα!

Θυμάμαι καθαρά να ξυπνάω το πρωί νωρίτερα από το προγραμματισμένο, ήταν η αδερφή μου που παρακολουθούσε τα πάντα και με σήκωσε λέγοντάς μου ότι πρέπει να τρέξω και να ανοίξω την τηλεόραση…

Έκατσα μπροστά στην τηλεόραση, και σηκώθηκα μετά από τρεις ημέρες, βλέποντας όλες αυτές τις ειδήσεις…

Θα ξεκινάγαμε την Pledge of Allegiance περιοδεία μας. Ήταν ένα χτύπημα για όλους μας, όλα έγιναν τόσο παράξενα μετά από εκείνο το μεσημέρι.

Ειδικά με τους λάτρεις του σκληρού ήχου, ειδικά με λάτρεις ειδών μουσικής όπως αυτήν, που σε χτυπάει κατευθείαν στα μούτρα…

Η Νέα Υόρκη ήταν μια πόλη που λατρεύουμε να παίζουμε και με τους Stone Sour και με τους Slipknot…

Για την περίπτωση των System of a Down, τα είχαμε γράψει αναλυτικότερα στο αφιέρωμά μας για το ‘Toxicity’:

Όταν οι συμπτώσεις έχουν κέφια, τότε συμβαίνουν περίεργα πράγματα.

Ο δίσκος κυκλοφόρησε 4/9/2001, αλλά έπιασε κορυφή στα charts την εβδομάδα της 11ης Σεπτεμβρίου του 2001, όταν όλη η υφήλιος παρακολουθούσε με κομμένη την ανάσα τους Δίδυμους Πύργους στη Νέα Υόρκη να καταρρέουν.

Ένας στίχος στο ‘Chop Suey’, το οποίο αρχικά προοριζόταν να κυκλοφορήσει σαν ‘Suicide’, και συγκεκριμένα το «I cry when angels deserve to die», πυροδότησε σενάρια για την τρομοκρατική επίθεση, ενώ ο κοινωνικοπολιτικός στίχος του δίσκου τέθηκε στο επίκεντρο από αρκετά μέσα.

Ο Serj Tankian κατηγόρησε την CIA ότι παρακολουθεί στενά τα μέλη των System of a Down λόγω των ανατρεπτικών πεποιθήσεών τους, πολλοί τους κατηγόρησαν ως αντι-Αμερικάνους, ενώ οι ίδιοι τα έχωσαν στην κυβέρνηση για την εσωτερική και εξωτερική της πολιτική:

Ο κόσμος εκεί έξω έγινε μανιακός, προσπαθεί να βρει κάποιον να τον κατηγορήσει ως φταίχτη.

Όποιος κριτικάρει την κυβέρνηση, όπως εμείς για παράδειγμα, γίνεται στόχος, γιατί δεν λέει αυτό που θέλουν να ακούσουν, κόσμος αρνείται να ακούσει την αλήθεια!

Για αυτόν τον λόγο μας χτυπούσαν!

Ένα ακόμα τραγούδι που όταν το ακούς μόνο τρομοκρατικά χτυπήματα και ανθρώπινο πόνο δεν σκέφτεσαι…

Και όμως, ένα από τα πιο υπέροχα κομμάτια, το ‘What a Wonderful World’ του μεγάλου τζαζίστα, Louis Armstrong, βρέθηκε ξαφνικά στο μάτι του κυκλώνα. Και όλα αυτά γιατί ακούστηκε στην ταινία ‘Καλημέρα Βιετνάμ’, που δεν ξυπνά και τις καλύτερες μνήμες στο φιλο-μιλιταριστικό κομμάτι του αμερικάνικου πληθυσμού.

Για τους Slayer δεν ήθελε και μεγάλη προσπάθεια…

Οι ιστορικοί thrasers πάντα προκαλούσαν το συντηρητικό κομμάτι των Ηνωμένων Πολιτειών με το image και το artwork τους.

Το πρωί της 11ης Σεπτεμβρίου είχε προλάβει να ανέβει στα ράφια των δισκοπωλείων το ‘God Hates Us All’, και αυτόματα μπήκαν στη μαύρη λίστα.

Αρχικά, η κυκλοφορία του δίσκου είχε προγραμματιστεί για τις 10 Ιουλίου του ίδιου έτους, όμως λίγο το εξώφυλλο, λίγο οι βελτιώσεις στο audio mixing που ήθελε το συγκρότημα αλλά και η δισκογραφική τους American Recordings, που άλλαξε διανομείς, καθυστέρησαν την κυκλοφορία του.

Ήταν η δεύτερη φορά που οι Slayer σήκωναν σκόνη, αφού το video clip για το ‘Seasons in The Abyss’ είχε γυριστεί στην Αίγυπτο λίγο πριν τον Πόλεμο του Κόλπου.

Ο Tom Araya μιλάει στο Noisecreep και θυμάται:

Βρισκόμουν στο σπίτι μου στο L.A., όταν κατάλαβα τι συμβαίνει.

Στις 10 Σεπτεμβρίου είχαμε βρεθεί σε ένα δισκοπωλείο στο El Toro για να υπογράψουμε δίσκους για την κυκλοφορία του album μας.

Θα κυκλοφορούσε την επόμενη ημέρα το πρωί…

Τραγική ειρωνεία; Ο τελευταίος τους δίσκος, ‘Repentless’, κυκλοφόρησε και αυτός στις 11 Σεπτέμβρη.

Το μόνο σίγουρο ήταν ότι εκείνη την ημέρα, η Νέα Υόρκη δεν ήταν ένα ασφαλές μέρος για να ζει κανείς.

Το τρομοκρατικό χτύπημα ήταν μια τεράστια σφαλιάρα στο αμερικάνικο σύστημα εθνικής ασφάλειας που μέχρι τότε περηφανευόταν πως ήταν αδιάβλητο, και μια ανείπωτη τραγωδία που αφαίρεση τη ζωή χιλιάδων ανυποψίαστων και αθώων πολιτών.

Οι AC/DC… έμπλεξαν κι αυτοί, για το λόγο ότι ο τίτλος ενός κομματιού τους, ήταν ακριβώς αυτός: Ασφαλής στη Νέα Υόρκη…

Ολόκληρη η λίστα εδώ.