Η πολυαναμενόμενη επιστροφή των Manowar στην Ελλάδα έλαβε χώρα στις 14 Ιουνίου 2019 για το Release Athens Festival 2019 και πλαισιώθηκε από μια σειρά εμφανίσεων που υπόσχονταν μια δυνατή βραδιά.
Οι Battleroar έκαναν την αρχή λίγο μετά τις 6 το απόγευμα, επωμιζόμενοι το παραδοσιακά δύσκολο έργο του ανοίγματος ενός φεστιβάλ εν μέσω ελληνικού καλοκαιριού.
Παρ’όλο που η μεσημεριανή ζέστη είχε αρχίσει να υποχωρεί και περιστασιακές ριπές θαλασσινής αύρας διευκόλυναν τις συνθήκες, η Πλατεία Νερού ήταν ακόμα αρκετά ζεστή και πλήρως εκτεθειμένη στον ήλιο, με αποτέλεσμα αρκετοί από τους ήδη πολλούς θεατές να προτιμούν τους ίσκιους και αφήνοντας το χώρο μπροστά από τη σκηνή σχετικά άδειο.
Αυτά δεν φάνηκαν να επηρεάζουν τους Battleroar πάντως, που έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους δεδομένων των συνθηκών και του χρόνου που τους δόθηκε (έπαιξαν λίγο παραπάνω από είκοσι λεπτά).
Το συγκρότημα ήταν άψογο και ορεξάτο επί σκηνής, και τα ‘Valkyries Above Us’ και ‘Battleroar’ έδωσαν τα πρώτα sing-along της ημέρας, με τους θαρραλέους που είχαν στηθεί μπροστά από τη σκηνή να δίνουν το παρών.
Δικαίως θεωρούνται από τα κορυφαία σχήματα του εγχώριου power, και είμαι σίγουρος ότι ικανοποίησαν όσους ήταν εκεί για να τους παρακολουθήσουν.
Ο ήλιος είχε πλέον αρχίσει να χαμηλώνει και ο κόσμος, μπροστά στη σκηνή αλλά και στον ευρύτερο χώρο, είχε αρχίσει να αυξάνεται όταν έκαναν την είσοδό τους οι Imperia. Το πολυεθνικό συγκρότημα έτυχε σχετικά χλιαρής υποδοχής από τους παρευρισκόμενους, για την πλειοψηφία των οποίων δεν ήταν ιδιαιτέρως οικείοι.
Τα περισσότερα βλέμματα τράβηξε η frontwoman Helena Iren Michaelsen, η οποία με την χορευτική της παρουσία και την… καλοκαιρινή ενδυμασία ζέστανε αρκετά τον κόσμο (αν και όχι ακριβώς μουσικά…), ο οποίος προς το κλείσιμο του σαραντεπεντάλεπτου σετ έδειξε κάπως πιο ζωηρές διαθέσεις, με συγκρατημένη συμμετοχή σε τραγούδια όπως το ‘The Calling’.
Είχε πια αρχίσει να πέφτει το φως σε μια αρκετά γεμάτη Πλατεία Νερού όταν ανέβηκαν στη σκηνή οι Rhapsody of Fire.
Οι Ιταλοί είναι ουσιαστικά μια εντελώς διαφορετική μπάντα, με τον Alex Staropoli να είναι ο μόνος σύνδεσμος με το παρελθόν της. Ένα παρελθόν που ο κόσμος δύσκολα ξεχνάει όμως, όπως έδειξαν οι αντιδράσεις σε εκτελέσεις παλιών και νέων τραγουδιών. Το συγκρότημα είχε στις αποσκευές του τον τελευταίο του δίσκο, ‘The Eighth Mountain’, που κυκλοφόρησε το Φεβρουάριο, και έπαιξε κομμάτια από εκεί, με τα νεότερα μέλη της μπάντας, ειδικά τον τραγουδιστή Giacomo Voli, να κάνουν φιλότιμες προσπάθειες.
Τα νέα τραγούδια όμως έτυχαν μάλλον ψυχρής υποδοχής από τους οπαδούς, οι οποίοι έκαναν σαφώς πιο αισθητή την παρουσία τους σε παλιά αγαπημένα όπως τα ‘Dawn of Victory’, ‘Holy Thunderforce’ και ‘Emerald Sword’.
Ο ήχος επίσης δεν ήταν σύμμαχος στην προσπάθειά τους, όντας ανισόρροπος κατά περιόδους. Στην περίπου μία ώρα που διήρκεσε το set τους, η πιο πρόσφατη σύνθεση της μπάντας έδωσε ότι καλύτερο μπορούσε, ωστόσο είναι φανερό ότι θα χρειαστεί χρόνος και προσπάθεια για να πείσουν τους πιο παλιούς θαυμαστές τους.
Την αποχώρηση των Rhapsody of Fire ακολούθησε ένα διάλειμμα ενενήντα λεπτών, προκειμένου να προετοιμαστεί η σκηνή για τους headliners. Με τη νύχτα να έχει πέσει για τα καλά και ολοένα και περισσότερο κόσμο να καταφτάνει, η ανυπομονησία πολλών ήταν διάχυτη στην ατμόσφαιρα.
Ανυπομονησία που έλαβε τέλος λίγο μετά τις 11, όταν το παραβάν υψώθηκε, αποκαλύπτοντας ένα σκηνικό βουνών και ηφαιστείων, πολεμιστών και σκελετών, καθώς οι Manowar εξαπέλυσαν την επίθεση τους.
Είμαι από τους πρώτους που θα σχολιάσουν αρνητικά την ιδεολογία και εικόνα που προωθεί το συγκρότημα, αλλά θα ήμουν ψεύτης αν έλεγα ότι δεν είναι εξαιρετικοί στις ζωντανές εμφανίσεις τους. Ή, για να είμαι πιο ακριβής, ισοπεδωτικοί. Ένα παθιασμένο σχήμα που οδήγησε το εξίσου παθιασμένο πλήθος σε παροξυσμό.
Ξεκινώντας με το ‘Manowar’ και συνεχίζοντας με τα ‘Warriors of the World United‘ και ‘Blood of My Enemies’ οι Manowar έβαλαν φωτιά στην Πλατεία Νερού, κυριολεκτικά και μεταφορικά, με το εντυπωσιακό stage show τους να φτύνει φλόγες στον κόσμο, που είχε ήδη ανάψει, τραγουδώντας κάθε στίχο των τραγουδιών με τις γροθιές ψηλά, ενώ σημαίες κυμάτιζαν, σπαθιά και σφαγές έπαιζαν στην οθόνη και πολεμιστές παρήλαυναν πάνω στη σκηνή.
Χωρίς να πάρουν ανάσα, οι Manowar προχώρησαν στα ‘Brothers of Metal’ και ‘Call to Arms’, πριν ρίξουν λίγο τους τόνους, πρώτα με το ‘Hand of Doom’ και στη συνέχεια με τα ‘Sons of Odin’ και ‘Swords in the Wind’ (με εισαγωγή μέρος του ‘Achilles, Agony and Ecstasy’), καθώς σταδιακά καταλάγιαζε και ο αρχικός ενθουσιασμός από την πλατεία.
Σε αυτό το σημείο το συγκρότημα, μετά από οχτώ τραγούδια, έκανε την πρώτη του παύση, προκειμένου ένας πολύ ορεξάτος Eric Adams να δώσει τη σκηνή στον Joey DeMaio και τις μπασιστικές του επιδείξεις, αλλά και την παντομίμα του, πριν τα ντραμς δώσουν το σύνθημα για να ξεκινήσει το δεύτερο μέρος.
‘Battle Hymn’, και η Πλατεία Νερού σείστηκε από τις χιλιάδες οπαδών που τραγούδησαν με την ψυχή τους τον ύμνο των Manowar, με το συγκρότημα να ανταποκρίνεται με περίσσιο πάθος, δίνοντάς τα όλα πάνω στη σκηνή.
Φαινομενικά αποφασισμένοι να γκρεμίσουν το χώρο, οι Manowar συνέχισαν με τα ‘Thor (The Powerhead)’, ‘Kings of Metal’ και ‘Fighting the World’, δημιουργώντας και τα πρώτα moshpits, πριν ολοκληρώσουν την επέλασή τους με τα ‘Hail and Kill’ και ‘The Power of thy Sword’, με το κοινό πλέον να παραληρεί.
Τα ‘King of Kings’ και ‘House of Death’ έκλεισαν την κυρίως συναυλία, και η μπάντα αποσύρθηκε, αφήνοντας τον DeMaio να βγάλει έναν ευχαριστήριο λόγο προς διοργανωτές και οπαδούς και να σολάρει λίγο στο μπάσο, πριν το υπόλοιπο συγκρότημα επιστρέψει για το encore του ‘Black Wind, Fire and Steel’. Θα μπορούσαν να μας δώσουν και ένα κομμάτι από το ‘Into Glory Ride’, αλλά ας είναι…
Με το πέρας του τραγουδιού, και μετά από μερικές ακόμα επιδείξεις του DeMaio, οι Manowar αποχώρησαν με τις ιαχές του κόσμου να τους ακολουθούν.
Πυροτεχνήματα σήμαναν το τέλος για μια πραγματικά εξαιρετική συναυλία, που σίγουρα θα θυμούνται για πολύ καιρό τόσο οι σκληροπυρηνικοί οπαδοί της μπάντας όσο και οι πιο σκεπτικιστές. H Final Battle πέρασε και από την Ελλάδα.
Manowar – Setlist:
Manowar
Warriors of the World United
Blood of my Enemies
Brothers of Metal
Call to Arms
Hand of Doom
Sons of Odin
Hector’s Final Hour/Swords in the Wind
Battle Hymn
Thor (The Powerhead)
Kings Of Metal
Fighting the World
Hail and Kill
The Power of Thy Sword
King of Kings
House of Death
Black Wind, Fire and Steel
