Όταν στα 67 σου γεμίζεις στάδια, κυκλοφορείς δίσκους που θα ζήλευαν πολλές καταξιωμένες μπάντες της περιόδου, και ονειρεύεσαι ακόμα περισσότερα, κάτι έχεις κάνει σωστά στη ζωή σου. Έχεις αφήσει μια παρακαταθήκη. Αυτό ήταν το σκηνικό το 2009, όταν, με το όνομα Heaven and Hell, ο Ronnie James Dio ολοκλήρωνε, μαζί με τους Tony Iommi, Geezer Butler και Vinny Appice, την περιοδεία που έμελλε να είναι η τελευταία του.
Μια εορταστική επανένωση Dio και Black Sabbath το 2007, η οποία, από μοναδικό γεγονός, εξελίχθηκε στο ‘The Devil You Know’ και σε μεγαλύτερη συνεργασία, που οδήγησε σε μια σειρά συναυλιών που ο κόσμος περίμενε με ανυπομονησία και αδιανόητες προσδοκίες.
Προσδοκίες στις οποίες η μπάντα κατάφερε να αντεπεξέλθει. Οι δημιουργοί της metal και μια από τις μεγαλύτερες φωνές της απέδειξαν ότι δεν συνέχιζαν στο σανίδι μόνο χάρη στο όνομά τους.
Ο δίσκος προέκυψε αυθόρμητα, και αυθόρμητα προέκυψε και η περιοδεία του. Η σχέση του Dio και των Black Sabbath ήταν πάντα ιδιαίτερη, δυναμική αλλά και ασταθής.
Εν έτει 2007 όλοι είχαν τα σχέδιά τους για τα επόμενα χρόνια, και οι περισσότεροι ούτε περίμεναν ούτε απαιτούσαν κάτι παραπάνω μετά την απρόσμενη και επιτυχημένη επανένωση.
Είχαν ωριμάσει; Είδαν και οι ίδιοι τι μπορούσαν να κάνουν;
Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, οι Heaven and Hell επέστρεψαν από τις σκιές ενός ένδοξου παρελθόντος και έβαλαν φωτιά στο metal κόσμο, δείχνοντας ότι οι μεγάλοι είχαν ακόμα πολλά να δώσουν στη μουσική που οι ίδιοι έφεραν στη ζωή.
Μεγάλη επιτυχία. Και όμως, ο μεγάλος κοντός δεν το πήρε ούτε τότε πάνω του.
Σε μια ηλικία που άλλοι θα είχαν επαναπαυθεί, έχοντας δώσει τα μισά από όσα έδωσε ποτέ αυτός, ο Dio συνέχισε να τραγουδάει για μικρά και μεγάλα πλήθη, για την πρώτη σειρά μπροστά από τη σκηνή και τους τελευταίους στο πίσω μέρος.
Ένας ζωντανός θρύλος, ο οποίος δεν ξεχνούσε ότι ήταν άνθρωπος.
Και κάπως έτσι οι Heaven and Hell, βαδίζοντας δίπλα στους οπαδούς τους, κατέληξαν στο Atlantic City, όπου και έκλεισε η Bible Black Tour.
Στις 29 Αυγούστου 2009 ο κόσμος αποθέωνε μερικούς από τους μεγαλύτερους μουσικούς όλων των εποχών, καθώς αυτοί πέρναγαν από ύμνο σε ύμνο με την άνεση και την απόδοση ανθρώπων τριάντα χρόνια νεότερων.
Και δεν σχεδίαζαν να σταματήσουν εκεί. Κοίταζαν μπροστά. Όλοι τους.
Για τον Ronnie James Dio, ήταν άλλη μια αρχή, άλλο ένα βήμα. Η μουσική δεν τελείωνε για αυτόν. Η μπάντα του τον περίμενε. Οι Heaven and Hell επίσης.
Ο κόσμος ανέμενε. Και αυτός δεν ήταν έτοιμος να αφήσει τη σκηνή. Δίσκοι, περιοδείες, δεν ήταν κουραστικές υποχρεώσεις. Ήταν η ζωή του. Ήθελε και άλλο. Είχε να δώσει και άλλο.
Δεν τα κατάφερε. Ο καρκίνος του, που ανακοινώθηκε το Νοέμβριο του ίδιου χρόνου, τον νίκησε τελικά μερικούς μήνες μετά.
Το σανίδι, το πραγματικό του σπίτι, δεν θα τον υποδεχόταν ξανά. 29 Αυγούστου 2009, ο τεράστιος Ronnie James Dio θα έκανε την τελευταία του υπόκλιση.
Οι Neon Knights πέταξαν μια τελευταία φορά. Η μεγάλη φωνή ευχαρίστησε και σίγησε. Δεν το ήξερε ούτε αυτός, ούτε ο κόσμος που παραληρούσε, ότι δεν θα ακουγόταν ξανά.
Έμεινε η ανάμνησή στους τυχερούς που ήταν εκεί, και η τεράστια κληρονομιά σαράντα χρόνων.
Show the horns. Δεν θα ξαναδεί κανείς όμοιό του.
Αυλαία.
Ronnie James Dio: Μια βαθιά υπόκλιση στο μεγαλείο του
