Ο Ace Frehley, η πιο αυθεντική rock ‘n’ roll πλευρά της δημοφιλούς μπάντας που μεσουράνησε κατά κύριο λόγο στα ’70s, μοιράζεται μερικές από τις μουσικές, κατά κύριο λόγο κιθαριστικές, δισκογραφικές επιρροές του. Ανατρέχοντας στην εκτενέστατη δισκογραφική του συλλογή, επιλέγει τους εξής 5 δίσκους:
The Jimi Hendrix Experience – ‘Are You Experienced?’ (1967)
Μου άλλαξε τη ζωή, δίχως αμφιβολία. Στο λύκειο περπατούσα κρατώντας τον συγκεκριμένο δίσκο.
Ήδη έπαιζα κιθάρα για αρκετό καιρό, όταν άκουσα τον δίσκο συνειδητοποίησα πόσα έτη φωτός μακριά ήταν ο Hendrix από τους σύγχρονούς του, οι συνθέσεις του, το πως χρησιμοποιούσε τα διάφορα εφέ, όλα. Once-in-a-lifetime ταλέντο, πραγματικά.
Η γέννηση της μπάντας του Jimi Hendrix, The Jimi Hendrix Experience
Jimi Hendrix: 9 κιθαριστικά διαμάντια ενός θρύλου
Led Zeppelin – ‘Led Zeppelin’ (1969)
Η πρώτη συναυλία που είδα τους Zeppelin ήταν στη Νέα Υόρκη, άνοιγαν για τους Iron Butterfly. Μετά από αυτό πήγα και αγόρασα τον δίσκο.
Ήξερα τους Yardbirds, τους είχα όμως συνδυάσει περισσότερο με τον Jeff Beck. Μέσω αυτού του δίσκου γνώρισα τον Page, τον ήχο του, τα riffs και τα solos του. Ήταν ένας ολοκληρωμένος κιθαρίστας, έγινα μεγάλος fan άμεσα.
Led Zeppelin I: Γεγονότα και ιστορίες ενός εμβληματικού δίσκου
The Who – ‘My Generation’ (1965)
Τι υπέροχος δίσκος! Όμορφα κομμάτια! Ο Pete Townshend δεν ήταν κάποιος τεράστιος lead κιθαρίστας, ήξερε πώς να δουλεύει με συγχορδίες. Έμαθα πολλά από αυτόν όσον αφορά τη δική μου τεχνική επί του θέματος, μπορεί να παίξει την ίδια συγχορδία σε 20 διαφορετικές θέσεις. Επιπλέον, λατρεύω τις αρμονίες τους όσο και τις ενορχηστρώσεις. Είναι μάγος!
Cream – ‘Fresh Cream’ (1966)
Ο δίσκος από τον οποίο ανακάλυψα τον Eric Clapton. Από τους κιθαρίστες που αναγνωρίζεις άμεσα, από την πρώτη νότα. Τους είδα στη Νέα Υόρκη, χωρίς να ξέρω τι ακριβώς θα άκουγα, άνοιγαν για τον Mitch Ryder. Κατενθουσιάστηκα πραγματικά.
The Rolling Stones – ‘Satisfaction’ (1965)
Το να διαλέξω ένα και μόνο άλμπουμ των Rolling Stones είναι πολύ δύσκολο, οπότε θα διαλέξω απλά το πρώτο κομμάτι τους που με τρέλανε.
Περπατούσα στο Bronx και άκουσα το ‘Satisfaction’ στο ραδιόφωνο. Το άκουγες παντού! Δεν μπορούσες να του ξεφύγεις το καλοκαίρι του ’65.
Κιθαριστικά μιλώντας, έχει απίστευτο riff, ένα από τα καλύτερα μοτίβα 3 νοτών. Τόσο απλό που δεν μπορείς να πιστέψεις ότι δεν το είχε σκεφτεί κάποιος πριν. Ήταν εξαιρετικό να το ακούς μέσα από τα τρανζιστοράκια που υπήρχαν τότε!
Όταν ο Keith Richards εμπνεύστηκε στον ύπνο του ένα από τα γνωστότερα κομμάτια όλων των εποχών!
Δείτε ακόμα:
Steve Vai: «Οι 10 δίσκοι που άλλαξαν τη ζωή μου»
Billy Gibbons (ZZ Top): «Οι 10 δίσκοι που μου άλλαξαν τη ζωή»
