Αφιέρωμα στον Alan Moore: Τα V for Vendetta, Watchmen και Batman: The Killing Joke και οι φανταστικοί κόσμοι που μας ταξίδεψε.
Οι λίστες αρέσουν σε πολλούς. Τα κορυφαία τραγούδια, τα κορυφαία παιχνίδια, οι κορυφαίοι αθλητές, οι κορυφαίες ομάδες.
Τα κορυφαία μυθιστορήματα του 20ου αιώνα που γράφτηκαν στα αγγλικά είναι ανάμεσα σε αυτές τις λίστες, μια δημιουργία κριτικών του Time Magazine. Και ανάμεσα τους, το Watchmen.
Μα δεν είναι graphic novel; Ή κόμικ, όπως ο συγγραφέας του ζητά να αποκαλούνται οι δουλειές του;
Τι δουλειά έχει ένα funnybook, για να χρησιμοποιήσουμε έναν παλιό όρο για το είδος, σε μια λίστα με τα καλύτερα έργα 90 χρόνων που έχει να αναδείξει η αγγλική γλώσσα;
Το Watchmen όμως δεν είναι funnybook. Όπως δεν είναι και το Batman: The Killing Joke ή το Superman: Whatever Happened to the Man of Tomorrow?.
Όπως προφανώς δεν είναι τα From Hell και V for Vendetta.
Ο Alan Moore ανέκαθεν δηλώνει ότι οι δουλειές του είναι κόμικς. Αλλά το κόμικ έχει διαφορετικές έννοιες στην προ και μετά Alan Moore εποχή.
Δεν είναι ο πρώτος συγγραφέας που χρησιμοποίησε την ένατη τέχνη ως μέσο για τη δημιουργία έργων που απευθύνονται σε μεγαλύτερο σε ηλικία κοινό από το παραδοσιακό παιδικό και εφηβικό.
Είναι αυτός όμως που το έκανε ευρέως αποδεκτό, αυτός που μετέτρεψε το κόμικ σε λογοτεχνικό έργο στα μάτια του κόσμου.
Και αν αυτό από μόνο του δεν είναι εντυπωσιακό, δεν το έκανε πατώντας στην κοινωνική σάτιρα και το συγκαλυμμένο ενήλικο χιούμορ, όπως η Μαφάλντα του Quino ή το Peanuts του Charles Schultz, ούτε στον απροκάλυπτο ερωτισμό όπως τα σχέδια του Manara.
Ο Alan Moore οδήγησε το κόμικ στην ενηλικίωση μέσω μιας από τις πιο ξεκάθαρα νεανικές κατηγορίες του.
Πήρε τους κενούς υπερήρωες και έδειξε πως μπορεί κάποιος να βγάλει περισσότερα από εντυπωσιακές σκηνές μάχης ή ευφάνταστες δυνάμεις από αυτούς.
Έκανε τους πρωταγωνιστές του παιδικού ενθουσιασμού φορείς των κοινωνικών και ψυχολογικών προβληματισμών του κάθε ανθρώπου.
Μέσα από αυτές τις δουλειές αλλά και τα πιο «κλασικά» ενήλικα έργα όπως το προαναφερθέν V for Vendetta o Moore άλλαξε τόσο τον κόσμο των αναγνωστών, κόμικς και μη, όσο και την κοινωνία συνολικά.
Who watches the watchmen?, η ομάδα Anonymous, οι ιδέες και τα ερωτήματα που θέτουν ο V, ο Joker ή ο Rorschach, όλα αυτά είναι μέρος της καθημερινότητας.
Η επιρροή αυτή δείχνει το μέγεθος του Alan Moore, τη διαφορά που έχει κάνει. Ανέδειξε ένα ολόκληρο λογοτεχνικό είδος, έδωσε βάθος σε χαρακτήρες που μέχρι τότε θεωρούνταν ισχνότεροι από το χαρτί στο οποίο είχαν τυπωθεί και έδωσε το έναυσμα για την εγκαθίδρυση μιας σκοτεινότερης εποχής στην ένατη τέχνη.
Ο ίδιος μπορεί συχνά να αμφισβητεί το κατά πόσο ήταν θετικές οι αλλαγές που συντελέστηκαν χάρη στη δουλειά του, και σίγουρα τάσσεται, και όχι αδίκως, εναντίον της υπερβολικής προβολής και εκμετάλλευσης των έργων του και των χαρακτήρων του.
Αλλά, θετικές ή αρνητικές, ο Alan Moore έφερε αλλαγές. Έφερε μια νέα εποχή. Το κόμικ ειδικά και η λογοτεχνία γενικά φέρουν πια το σημάδι του.
Σημάδι που δεν θα ξεθωριάσει με την απόσυρσή του το περασμένο καλοκαίρι, με την ολοκλήρωση του The League of Extraordinary Gentlemen, αλλά που θα συνεχίσει να αποτελεί σημείο αναφοράς για τους απανταχού δημιουργούς.
Alan Moore
