Ο πολυτάλαντος Bruce Dickinson, αγαπητός στο απανταχού metal κοινό, κάνει παρουσίαση της βιογραφίας του… Πώς να είναι άραγε;
Πολύ ωραία φάση, να πως. Εκ των χαρισματικότερων frontman του πλανήτη, ο Dickinson δεν έχει κανένα πρόβλημα να αυτοσχεδιάσει, να προκαλέσει γέλιο και να δημιουργήσει μια ευχάριστη ατμόσφαιρα, ακόμα και όταν δεν τραγουδάει.
Αυτό έδειξε τουλάχιστον στην παράσταση που έδωσε στο θέατρο Παλλάς.
Ανέβηκε κεφάτος στη σκηνή, με την μπύρα στο χέρι, τη χαίτη να έχει επιστρέψει θριαμβευτικά και τα αστεία για τις ερωτήσεις περί ‘Alexander the Great’ που ανέμενε αργότερα έτοιμα.
Άνετος και εφευρετικός, αφιέρωσε την επόμενη μιάμιση ώρα σε ιστορίες από τη ζωή του, που αναφέρει και στο βιβλίο του, συνοδεία φωτογραφικού υλικού.
Η παιδική του ηλικία, οι σχολικές φάρσες, η περίοδος με τους Samson και τα τρελά της πρώτης εποχής των Iron Maiden, τα προβλήματα ήχου στο Rock in Rio, το μουστάκι που έχει αφήσει ανά περιόδους και τα φρικτά παντελόνια που φοράει σε πολλές φωτογραφίες του.
Τα διηγήθηκε όλα σαν καλός παραμυθάς, με γενναίες δόσεις χιούμορ και παρέα μια γεμάτη αίθουσα την οποία φάνηκε ότι ήξερε πως να ξεσηκώσει, ακόμα και χωρίς μικρόφωνο και την υπόλοιπη μπάντα επί σκηνής. Και μόνο από τις μιμήσεις, από αυτή του συμμαθητή του να επιχειρεί να τραγουδήσει το ‘Let It Be’ μέχρι τη βασίλισσα Ελισάβετ να ρωτάει τι εστί metal, o κόσμος θα μπορούσε να γελάει για ώρες.
Στη σκηνή δεν παρέλασε μόνο ο Bruce Dickinson, αλλά και οι συντηρητικοί του δάσκαλοι, οι φτιαγμένοι bandmates του και οι κάθε λογής περίεργοι που έχει συναντήσει στη ζωή του.
Σε τέτοια χαλαρή ατμόσφαιρα κύλησε το πρώτο μέρος της παράστασης, η ανορθόδοξη αλλά και ευχάριστη παρουσίαση. Θα μπορούσε κανείς να αράξει για ένα ποτό με αυτόν τον άνθρωπο. Και σε όποιον μπορεί να αστειευτεί με τον καρκίνο που πέρασε, αξίζει ένα χειροκρότημα.
Στο ίδιο ύφος, μετά από διάλειμμα ενός τετάρτου, κύλησε και η φάση των ερωτήσεων.
Ξεκινώντας με τον απαραίτητο σωρό από διάφορες εκδοχές του «Θα παιχτεί ποτέ το ‘Alexander the Great’;» ανάμεσα στα γέλια του κοινού, ο Bruce Dickinson συνέχισε σε άλλοτε περισσότερο και άλλοτε λιγότερο σοβαρές ερωτήσεις, φροντίζοντας πάντα να στολίζει την απάντηση με την κατάλληλη ατάκα και το σωστό ύφος.
Οπότε ανάμεσα σε ερωτήσεις τύπου «Θα παντρευτείς την κοπέλα μου με εμένα κουμπάρο;» και «Ποιο μέλος των Iron Maiden θα γούσταρες αν ήσουν γυναίκα;» λάβαμε και μερικές ενδιαφέρουσες πληροφορίες, μετά γέλωτος και αστεϊσμών.
Ο Bruce Dickinson λοιπόν προτιμάει τα 747 και 757 από τα 737, θα ήθελε (και είπε ότι είναι σε επικοινωνία με το Roy Z) να βγάλει και άλλο σόλο δίσκο και να περιοδεύσει με το προσωπικό του σχήμα και έχει κάνει συζητήσεις για να παίξει ζωντανά το ‘Empire of the Clouds’ και άλλα τραγούδια μαζί με ορχήστρα.
Αν ήταν άλλος μουσικός για ένα χρόνο θα ήθελε να είναι ο Ritchie Blackmore την εποχή του ‘Rainbow Rising’ και παρ’όλο που γενικά δεν του αρέσει η punk, θεωρεί ότι μπάντες όπως οι The Stranglers, που «ήξεραν και ξέρουν ακόμα να παίζουν» είναι πολύ ωραίες.
Μαζί με τα αστεία ο τραγουδιστής έδωσε και μερικές συμβουλές ζωής, ενθαρρύνοντας τη σκληρή δουλειά και υπενθυμίζοντας, όταν ερωτήθηκε αν φοβήθηκε ότι θα έχανε τη φωνή του λόγω του καρκίνου, ότι το σημαντικότερο είναι να ζούμε.
Α, και επανέλαβε για άλλη μια φορά ότι οι Iron Maiden ποτέ δεν θα βγουν στη σύνταξη. Για όσους ανησυχούν ακόμα.
Για φινάλε, έδωσε και μια σύντομη a capella ερμηνεία του εκκλησιαστικού ύμνου-εισαγωγής του ‘Revelations’. Ερμηνεία που, παρά το σχόλιο του ότι δύο ώρες φλυαρίας κάνουν κακό στο τραγούδι, ακούστηκε υπέροχη.
Εντάξει, δεν ήταν και συναυλία των Iron Maiden, αλλά ήταν ωραία βραδιά. Ο Bruce Dickinson είναι πάντα απολαυστικός. Άντε να τον δούμε ξανά και με μπάντα. Κρίμα που δεν είχε προγραμματιστεί και ένα signing session πάντως. Με την καλή προσέλευση και το μεγάλο αριθμό βιβλίων ανά χείρας που πήρε το μάτι μου, θα ήταν καλή προσθήκη. Ειδικά με το μάλλον τσουχτερό εισιτήριο.
Τραγουδιστής, αεροπόρος, ξιφομάχος, ζυθοποιός, συγγραφέας. Η ζωή του Dickinson έχει πολλά ενδιαφέροντα, και ο ίδιος τη διηγείται μοναδικά.
Μπορεί να μην κάναμε sing-along στο ‘Fear of the Dark’ στο θέατρο Παλλάς, αλλά σίγουρα περάσαμε καλά. Και αυτό έχει σημασία, όπως είπε και ο πρωταγωνιστής της βραδιάς.
Τώρα περιμένουμε τα εισιτήρια για τη σόλο περιοδεία. Μας το υποσχέθηκε εξάλλου.
Διαβάστε ακόμα:
Bruce Dickinson: Ψηλότερα από την κορυφή
Ευχαριστούμε την Afroditi Zaggana Photography για το φωτογραφικό υλικό.
