Judas Priest: Η μεγάλη συναυλία στο Rockwave Festival 2018

Όλα όσα έγιναν την πρώτη μέρα του Rockwave Festival 2018 με Judas Priest, Sabaton, Accept, Saxon, Jacks Full, Foray Between Ocean.

Γιώργος Κορμπάκης
20/07/2018

Rockwave Festival 2018 – Ανταπόκριση: Judas Priest, Sabaton, Accept, Saxon, Jacks Full, Foray Between Ocean

Δεύτερη μέρα για Rockwave Festival 2018 και πρώτη από τον heavy metal σεισμό που στήθηκε για να ικανοποιήσει το διψασμένο ελληνικό κοινό που, ως γνωστόν, μια αδυναμία στις κλασικές heavy μπάντες την έχει. Και όχι άδικα, όχι μόνο λόγω ιστορίας, αλλά και εκ του αποτελέσματος…

Με το λιοπύρι να καίει τους σβέρκους μας, τη δύσκολη αποστολή της έναρξης της βραδιάς είχαν αναλάβει οι Jacks Full.

Η τριάδα από την Αθήνα ανέβηκε στο Vibe Stage για ένα μισάωρο, με τον κόσμο σιγά-σιγά να μαζεύεται και να υποστηρίζει την μπάντα που, παρότι ήταν πολύ νωρίς, έβαλε τα δυνατά της για να μεταδώσει τον παλμό στο κοινό.

Παθιασμένοι και μόνιμα σε φουλ ρυθμούς, απέδωσαν με τον καλύτερο τρόπο τα hard rock κομμάτια από τον πρώτο και μοναδικό δίσκο τους (‘Jacks Full’ – 2015) και, μιας και έχουν ήδη στα σκαριά τον επόμενο δίσκο τους, αναμένουμε με μεγάλο ενδιαφέρον από το νέο τους πόνημα, από το οποίο πήραμε μία γεύση (τραγούδια setlist No.1, No.4 και No.5).

Shot in the back
Ghost
Soul Shackle
Freedom has a Price
Whatever

Σειρά είχαν οι Null ‘O’ Zero. Το πράμα βάρυνε… απότομα και η 5άδα από την Αθήνα απέδειξε για πολλοστή φορά ότι ο χρόνος δουλεύει υπέρ της.

Άλλωστε, όσοι έχουν παρακολουθήσει και παλιότερα κάποια συναυλία τους, γνωρίζουν πολύ καλά ότι οι Null ‘O’ Zero δεν αστειεύονται και παίζουν στα κόκκινα όσο χρόνο βρίσκονται πάνω στη σκηνή.

Κοφτερά riffs, βροντερά τύμπανα και μία πολύ καλή φωνή, συνιστούν έναν συνδυασμό-φωτιά, ακόμα και αν μιλάμε για 4 το μεσημέρι ντάλα καλοκαίρι, ενώ με το πρόσφατο ‘Instructions To Dominate’ (2018) στις αποσκευές τους, μπορούν να προσβλέπουν σε ένα πολύ καλό μέλλον.

Instructions To Dominate
My Last Disguise
The Last One
Unleashed By fire
Trapped in a Maze

Ο κόσμος έχει αρχίσει να αυξάνεται αισθητά καθώς περνάει η ώρα και τη σκηνή καταλαμβάνουν οι Foray Between Ocean.

Η πενταμελής μπάντα κατέκλυσε το Vibe Stage με περίσσιο τσαμπουκά και στο μισάωρο που της είχε δοθεί θέρισε ό,τι βρήκε μπροστά της, αρπάζοντας μία μεγάλη ευκαιρία να συστηθούν σε ένα ευρύτερο κοινό.

Κατά τη διάρκεια της εμφάνισής τους, άκουσα αρκετούς fans του ιδιώματος που πρεσβεύουν (death, post, heavy) να ανταλλάσσουν λόγια ενθουσιασμού και, μετά από το ντεμπούτο τους, ‘Depression Neverending’ (2016), έχει έρθει η ώρα για τους Foray Between Ocean να κάνουν το επόμενο βήμα.

Lost Sky
Smiling Faces Of Vanity
Depression Never Ends
My Orient
Piece of Life

20 λεπτά μετά το τέλος των Foray Between Ocean, έφτασε η στιγμή για τους Accept, στο Terra Stage.

Όπως αποδείχτηκε από τις κραυγές ενθουσιασμού, τα πολλά μπλουζάκια με το logo της μπάντας αλλά και από τα «ACCEPT, ACCEPT» που βροντοφώναξε ο κόσμος πριν ανέβουν στη σκηνή, επρόκειτο για μία εμφάνιση που περίμεναν πολλοί.

Οι Γερμανοί θρύλοι ανέβηκαν στη σκηνή και με συνοπτικές διαδικασίες απέδειξαν έμπρακτα πως αποτελούν μία μπάντα ογκόλιθο για τον σκληρό ήχο.

Αψεγάδιαστος ήχος, απόλυτη χημεία μεταξύ των οργάνων και ένας Mark Tornillo (vocals) σε μεγάλα κέφια, ακούραστος, αεικίνητος. Για την μπότα του Christopher Williams που αισθάνομαι πως με χτυπάει ακόμα, δεν έχω κάτι επιπλέον να πω…

Τη μεγαλύτερη εντύπωση, βέβαια, μου την έκανε αυτή η τυπάρα ο Peter Baltes (μπάσο), που έμοιαζε να απολαμβάνει τη συναυλία όσο κανείς άλλος. Δεν σταμάτησε να χαμογελά, να αλληλεπιδρά με το κοινό και να καλπάζει με το μπάσο κ

αι όποιος θεωρεί ότι η μέταλ είναι βίαιη μουσική, ας πάει να δει μία συναυλία των Accept.

Το πρώτο moshpit της ημέρας ήταν γεγονός, με τους Γερμανούς να απογειώνουν το κοινό με παλιά και πιο καινούρια κομμάτια. Φαντάζομαι καταλαβαίνετε τι συνέβη όταν ακούστηκαν τα ‘Princess of the Dawn’, ‘I’m A Rebel’ και ‘Burning’, αλλά και το εκπληκτικό ‘Analog Man’ από τον πιο πρόσφατο δίσκο τους.

Die by the Sword
Restless and Wild
Pandemic
Koolaid
Princess of the Dawn
Up to the Limit
Analog Man
Metal Heart
Teutonic Terror
Fast as a Shark
Balls to the Wall
I’m a Rebel
Burning

Μισή ώρα διάλειμμα για τις απαραίτητες ανάσες και… Saxon. Ή μάλλον S-A-X-O-N. Οι Βρετανοί γερόλυκοι είναι μία από τις αγαπημένες μπάντες του ελληνικού κοινού και αυτό κατέστη οφθαλμοφανές και χθες, με τον κόσμο να υποδέχεται σε πανηγυρικό κλίμα την μπάντα.

Με μία αυτοκρατορική εμφάνιση, οι ιστορικοί Saxon έπαιξαν σαν να μην έχει περάσει ούτε ένας χρόνος από πάνω τους, εκφράζοντας αρκετές φορές την αμοιβαία χαρά τους για το γεγονός ότι βρίσκονταν στην Ελλάδα.

Για μία ώρα και ένα τέταρτο, ταρακούνησαν για τα καλά τον κόσμο που όλο και αυξανόταν, ερμηνεύοντας τραγούδια-σταθμούς για τον σκληρό ήχο, όπως τα ‘Crusader’, ‘Motorcycle Man’ και πολλά ακόμα που μπορείτε να δείτε παρακάτω στη setlist. Ατόφιο βρετανικό μέταλ παλαιάς κοπής και διαχρονικής αξίας!

Ο τρομερά επικοινωνιακός και ενθουσιώδης Biff Byford απέδειξε ότι είναι ένας ζωντανός θρύλος για τη heavy metal και μία από τις επιδραστικότερες φωνές που τη διαμόρφωσαν, ενώ η υπόλοιπη μπάντα, σαν καλοκουρδισμένη μηχανή, έκανε αυτό ακριβώς που χρειαζόταν για συνεχίσει τη μεγαλειώδη ιστορία των Saxon, με τις κιθάρες να κλέβουν την παράσταση.

Κάποια στιγμή, ο Biff Byford χώρισε το κοινό σε δύο μεριές, για να δει ποια είναι αυτή που φωνάζει πιο δυνατά και παρότι οι αριστερά (όπως βλέπαμε τη σκηνή) χάσαμε, έχω να πω πως ήμασταν πιο βροντεροί… Καθώς το σετ συνεχιζόταν, η ατμόσφαιρα γινόταν όλο και πιο καυτή.

Moshpits, χοροπηδητά, «SAXON, SAXON» και τα σχετικά, μας έκαναν να ιδρώσουμε τη φανέλα, ενώ ένας τυχερός μπροστά στη σκηνή είδε τον Byford να δανείζεται το jacket του και μετά να του το επιστρέφει υπογεγραμμένο… Αυτές είναι οι στιγμές!

Στα αξιοσημείωτα της βραδιάς, η στιγμή που οι Saxon έπαιξαν το ‘They Played Rock and Roll’ από τον πιο πρόσφατο δίσκο τους, ένα τραγούδι-αφιέρωση στον αξέχαστο Lemmy, που έκανε το κοινό να φωνάζει το όνομά του ρυθμικά!

Thunderbolt
Sacrifice
Motorcycle Man
Strong Arm of the Law
Battering Ram
Power and the Glory
The Secret of Flight
Ride Like the Wind (διασκευή)
They Played Rock and Roll
Crusader
Princess of the Night
Heavy Metal Thunder
Wheels of Steel
Denim and Leather

View this post on Instagram

A post shared by RockRooster (@rockrooster.gr)

Ήταν πλέον ώρα για τους Sabaton, με τη μουσική να μεταφέρεται και πάλι στο Vibe Stage, καθώς το Terra έπρεπε να γίνουν οι προετοιμασίες για τους Judas Priest.

Το φανατικό κοινό των Sabaton, που είναι και πολύ μεγάλο στη χώρα μας, έδωσε βροντερό παρών, υποδεχόμενο τη σουηδική μπάντα με έκδηλο ενθουσιασμό, όμως μεγάλη μερίδα του κόσμου επέλεξε να παρακολουθήσει την εν λόγω εμφάνιση από απόσταση, ή και καθόλου, περιμένοντας καρτερικά τους headliners στην άλλη σκηνή.

Αυτό, βέβαια, καθόλου δεν πτόησε τους Sabaton, οι οποίοι μπροστά σε 7000-8000 κόσμο -ίσως και παραπάνω- έκαναν τα δικά τους, ευχαριστώντας θερμά τους φανατικούς οπαδούς τους και ενισχύοντας το show με ένα τανκ στα ντραμς (δείτε τη φωτογραφία παρακάτω), φωτιές, βεγγαλικά και καταιγιστικά visuals στο monitor που ήταν στο πίσω μέρος της σκηνής. Sabaton είναι, αυτό είναι το… ψωμοτύρι τους και ο πανζουρλισμός μπροστά στη σκηνή ήταν αναμενόμενος!

Ghost Division
Winged Hussars
Blood of Bannockburn
Swedish Pagans
Carolus Rex
The Last Stand
Into the Fire
Sparta
Resist and Bite
Night Witches
Primo Victoria
Coat of Arms
Shiroyama
To Hell and Back

JUDAS PRIEST. Συγγνώμη για τα κεφαλαία, αλλά ο ενθουσιασμός δύσκολα κρύβεται, ακόμα και αν απέχει ένα… caps lock μακρυά.

Πέντε δεκαετίες (παρά έναν χρόνο) μετά την ίδρυσή τους, οι Judas Priest στέκονται στα υψηλότερα σκαλιά της σύγχρονης μέταλ πραγματικότητας, αλλά και αρωγοί στην εξέλιξή της, με έναν frontman-αποκάλυψη παρά τα 66 έτη του και αστείρευτο πάθος για αυτό που κάνουν, όπως αποδείχθηκε και στον πιο πρόσφατο δίσκο τους, ‘Firepower’.

Οι Βρετανοί θρύλοι ανέβηκαν στη σκηνή στις 22:30 ακριβώς, τηρώντας το πρόγραμμα κατά γράμμα (γενικά αυτό ήταν κάτι που έγινε καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας).

Η υποδοχή τους ήταν θερμή από τον κόσμο, που πλέον είχε κατακλύσει το Terra Stage, όπου γινόταν το αδιαχώρητο. Παρόλα αυτά, μετά από τόσες ώρες στο πόδι, η κούραση που είχε επέλθει στο κοινό ήταν δεδομένη και σε μερικές περιπτώσεις θα μπορούσαμε να πούμε ότι οι αντιδράσεις ήταν χλιαρές.

Εκεί ανέλαβε ο Richie Faulkner, ο οποίος πραγματικά είναι ο δεύτερος frontman των Judas Priest. Αστείρευτη ενέργεια από τον τύπο, ο οποίος έτρεφε και τρεφόταν από τον ενθουσιασμό του κόσμου, που όλο και ανέβαζε ταχύτητα.

Οι Judas Priest, πολύ έξυπνα, έκαναν ένα πέρασμα από πολλούς μεγάλους σταθμούς της μεγαλειώδους καριέρας τους, προβάλλοντας στα monitors τα εξώφυλλα των δίσκων που συμπεριλάμβαναν τα κομμάτια που παίζονταν, ανεβάζοντας, ταυτόχρονα, το επίπεδο του θεάματος.

Για τον Halford, ό,τι και να ειπωθεί είναι πραγματικά πολύ λίγο. Ο Βρετανός έχει τη φωνητική και τεχνική δεξιοτεχνία να κάνει πράγματα που άλλοι δεν θα μπορούσαν να κάνουν ούτε στα ντουζένια της καριέρας τους, ήταν ένας πραγματικός Metal God στη σκηνή και δεν παρέλειψε να εκφράσει τη χαρά του για την επιστροφή τους στην Ελλάδα, σε ένα κοινό που δεδομένα τους έχει αδυναμία.

Όσο περνούσε η ώρα, το show απογειωνόταν, με όλο και πιο ιστορικά κομμάτια να κάνουν την εμφάνισή τους και να μας θυμίζουν τι εστί μέταλ.

Αγνό, αυθεντικό μέταλ, από τα γεννοφάσκια του. ‘Turbo Lover’, ‘Painkiller’, ‘Hell Bent for Leather’ με τον Halford να μπουκάρει στη σκηνή με τη μηχανή, ‘You’ve Got Another Thing Comin’, ‘Breaking the Law’, ‘Metal Gods’…

Α, μην ξεχάσω να πω ότι ακριβώς πριν βγουν οι Judas Priest στη σκηνή, έπαιζε στη διαπασών το ‘War Pigs’ των Black Sabbath…