Το να χαρακτηρίσει την εμφάνιση των Firewind στην Πάτρα ως πολυαναμενόμενη, είναι αυτό που στα αγγλικά ορίζουμε ως «understatement». Έχοντας ζήσει το μεγαλύτερο κομμάτι της ζωής μου στην πόλη αυτή και έχοντας παρακολουθήσει αρκετές συναυλίες τόσο εντός των τειχών όσο και στην Αθήνα, μπορώ με ασφάλεια να πω πως η εμφάνιση ενός τέτοιου μεγέθους στην Πάτρα, είναι ένα από τα πιο σημαντικά μουσικά γεγονότα των τελευταίων αρκετών χρόνων για αυτήν. Λίγο η σπανιότητα παρουσίας τέτοιων ονομάτων, λίγο η ιδιαιτερότητα του κοινού της, με έκαναν να έχω αρκετές επιφυλάξεις ως προς την επιτυχία της συγκεκριμένης βραδιάς. Ευτυχώς όμως οι φόβοι μου διαψεύστηκαν πανηγυρικά.
Φθάνοντας λίγο μετά τις 8 στο Ghetto, ο κόσμος είχε ήδη γεμίσει το χώρο και βρισκόταν στις επάλξεις από νωρίς. Με μεγάλη χαρά διαπίστωσα πως οι διοργανωτές είχαν τη διάθεση να τηρήσουν σε μεγάλο βαθμό το πρόγραμμα και αυτό φάνηκε σχεδόν αμέσως, καθώς οι Shadowgrin ανέβηκαν στη σκηνή στην ώρα τους. Πρόκειται για ένα συγκρότημα που έχει επιλέξει να συνδυάσει την Thrash με την Power μουσική στον ήχο του με το αποτέλεσμα να είναι αρκετά ασυνήθιστο. Παρά το νεαρό της ηλικίας τους και το ότι άνοιγαν μια μπάντα παγκόσμιου βεληνεκούς, δεν είχαν τρακ και σίγουρα η βραδιά, υπήρξε η αφορμή για να γεμίσουν πολύ χρήσιμες εμπειρίες για το μέλλον τους. Εμπειρίες που άλλα συγκροτήματα δεν έχουν την τύχη να αποκτήσουν ούτε μετά από αρκετά χρόνια καριέρας.
Μετά τη σύντομη παρουσία τους, τη σκυτάλη στη σκηνή πήραν οι Celéne. Αν και σαν StraightOnMusic είχαμε μιλήσει ξανά πρόσφατα για αυτούς, ήταν η πρώτη φορά που είχα προσωπικά τη χαρά να τους παρακολουθήσω live. Σε μια τρομερά απαιτητική βραδιά και ένα πολύ δύσκολο μουσικό setup που περιλάμβανε μεταξύ άλλων και βιολί, ο πήχης για τους Celéne ήταν πολύ ιδιαίτερα ψηλά. Κι όμως η μπάντα ανταπεξήλθε πλήρως καθηλώνοντας το κοινό με τον ιδιαίτερο ήχο της και δημιουργώντας αρκετούς νέους θαυμαστές οι οποίοι, μαζί βέβαια με όσους ήξεραν τι να περιμένουν, τους καταχειροκρότησαν για αρκετή ώρα στο τέλος της μισάωρης σχεδόν παρουσίας τους στη σκηνή. Πάρα πολύ ταιριαστή μπάντα για το opening των Firewind.
Η ώρα περνούσε, ο κόσμος μετά την παρουσία των opening acts είχε ζεσταθεί για τα καλά περιμένοντας ανυπόμονα την πρώτη εμφάνιση των Firewind στην πόλη. Η άνοδος του Gus G. και της παρέας του προκάλεσε παραλήρημα στο κοινό και η βραδιά κάπου εκεί πήρε φωτιά. Αποφασισμένοι να τα δώσουν όλα από το πρώτο λεπτό και με τον Henning Basse, έναν ιδιαίτερα χαρισματικό frontman πλέον στις τάξεις τους που ξεσήκωνε διαρκώς το κοινό με τη σχεδόν ψυχεδελική παρουσία του, δεν άφησαν τον κόσμο να χαλαρώσει στιγμή, όχι βέβαια πως υπήρχε τέτοια πρόθεση από τη μεριά του.
Ίσως ήταν το βάπτισμα του πυρός στην πόλη ή το γεγονός πως το συγκρότημα έλειπε για χρόνια από τις ζωντανές εμφανίσεις που έκαναν τους Firewind να τα δώσουν όλα πάνω στη σκηνή. Ήταν έκδηλο σε όλη τη διάρκεια της παράστασης που έδωσαν πως δεν ήθελαν να φύγει κανείς ανικανοποίητος από το χώρο. Αφού η μπάντα ολοκλήρωσε το ‘Between Heaven And Hell’, ένα κομμάτι στο οποίο το κοινό συμμετείχε σε συγκλονιστικό βαθμό, ο Henning Basse φώναξε «Firewind are ‘Βack Οn Τhe Τhrone’» δίνοντας το έναυσμα για τη συνέχεια… Και πόσο δίκιο είχε…
Με ένα χορταστικό, σχεδόν δίωρο πρόγραμμα που περιλάμβανε κομμάτια από όλες τις φάσεις της καριέρας τους, με τα απαραίτητα διαλείμματα με σόλο, στα οποία οι Gus G. και Bob Katsionis άφησαν τους θεατές με ανοιχτό το στόμα ως προς τις τεχνικές τους δεξιότητες και με ήχο που θα ζήλευαν και οι περισσότεροι συναυλιακοί χώροι της πρωτεύουσας η πρώτη παρουσία των Firewind στην Πάτρα μόνο με άριστα μπορεί να βαθμολογηθεί.
Όπως δήλωσε κι ο Gus G. στο μικρόφωνο:
Ερχόμενοι για πρώτη φορά στην Πάτρα, δεν ξέραμε ακριβώς τι να περιμένουμε. Πραγματικά δεν μπορούμε να πιστέψουμε αυτό που συμβαίνει απόψε. Ευχαριστούμε!
Πραγματικά, το κοινό αγκάλιασε αυτή την παράτολμη προσπάθεια, όχι μόνο δίνοντας βροντερό παρόν γεμίζοντας το Ghetto, αλλά και δείχνοντας ασταμάτητα τον ενθουσιασμό του για την παρουσία της αγαπημένης του μπάντας στη σκηνή καθ’ όλη τη διάρκειά της. Είναι πολύ σημαντικό τέτοιες βραδιές να στέφονται με επιτυχία, όχι μόνο για την Πάτρα αλλά και για τη χώρα μας γενικότερα, καθώς και οι μικρότερες πόλεις -πέραν δηλαδή της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης- διψούν για συναυλίες σαν αυτή και ανυπομονούν να το αποδείξουν σε κάθε ευκαιρία.
Ευχαριστούμε τον Στράτο Γιαννάτση για την ευγενική παραχώρηση των φωτογραφιών του.
