Ανταπόκριση: Madrugada, Luke Elliot

Ανταπόκριση: Madrugada, Luke Elliot – Αθήνα

Ανταπόκριση από τη συναυλία των Madrugada και Luke Elliot στην Αθήνα.

Ιάσονας Φορλίδας
08/04/2019

Αν πριν μερικά χρόνια κάποιος μας έλεγε πως θα βλέπαμε ξανά τους Madrugada ζωντανά, είτε θα τον περνούσαμε για τρελό, είτε για υπερβολικά ρομαντικό.

Βλέπετε, τα εναπομείναντα μέλη του συγκροτήματος, είχαν αρκετές φορές στο παρελθόν τις φήμες που ήθελαν την επανένωσή τους.

Όταν πριν λίγους μήνες μάθαμε πως θα επανενώνονταν για δύο συναυλίες στο Όσλο, ώστε να γιορτάσουν τα είκοσι χρόνια από την κυκλοφορία του ‘Industrial Silence’, η φλόγα που μέσα μας είχε σχεδόν σβήσει, άναψε ξανά και η ελπίδα πως θα ξαναδούμε τους Νορβηγούς σε κάποιο live αναγεννήθηκε.

Έκτοτε τα πράγματα πήραν τον δρόμο τους και κατά τη διάρκεια του εκτεταμένου ευρωπαϊκού τους tour που βρίσκεται σε εξέλιξη, δεν θα μπορούσαν να μην έρθουν στη χώρα μας, που τόσο πολύ τους έχει αγαπήσει.

Φτάνοντας στο Φάληρο γύρω στις 19.30 το γήπεδο είχε ήδη αρχίσει να γεμίζει, δείχνοντας τις διαθέσεις του κοινού.

Άνθρωποι όλων των ηλικιών, από τηλεθεατές του Κόκκινου Κύκλου και της Δέκατης Εντολής μέχρι ανήλικοι που έμαθαν τους Madrugada μέσα από τις σόλο δουλειές του Sivert Høyem, βρίσκονταν ήδη σε αναμονή για να τους δουν ζωντανά.

Ας βάλουμε εδώ μια άνω τελεία και ας μιλήσουμε λίγο για το opening act της βραδιάς, που δεν ήταν άλλο από τον Luke Elliot και τους μουσικούς του.

Πρόκειται για έναν Αμερικανό καλλιτέχνη με ιδιαίτερη μουσική και που στο παρελθόν έχει συνεργαστεί με το Høyem στο κομμάτι ‘Somebody’s Man’.

Ενώ λοιπόν το κοινό ανυπομονούσε για τους Madrugada, κερδήθηκε από τους παραδοσιακούς country ήχους που σε συνδυασμό με τις ιρλανδικές μελωδίες έκαναν τον κόσμο στο φινάλε να θέλει λίγο περισσότερο τον Αμερικανό στη σκηνή.

Ο ίδιος ανταπόδωσε το ζεστό χειροκρότημα που έλαβε, με μια εξαιρετική performance και με την υπόσχεση πως το φθινόπωρο θα έρθει ξανά στην Αθήνα, στα πλαίσια της προώθησης του νέου του δίσκου που θα κυκλοφορήσει σύντομα.

Πριν περάσουμε στην εμφάνιση των Madrugada, αξίζει να ανοίξουμε μια μικρή παρένθεση και να σχολιάσουμε πως τόσο ο Elliot όσο και οι Νορβηγοί, βγήκαν στη σκηνή ακριβώς την ώρα που αναφερόταν στο πρόγραμμα…

Κι ενώ αν ζούσαμε σε μια άλλη χώρα κάτι τέτοιο θα ήταν αυτονόητο, εντούτοις για τα ελληνικά δεδομένα, είναι κάτι άξιο αναφοράς.

Στις 21:45 ακριβώς λοιπόν, οι Madrugada ανέβηκαν στη σκηνή υπό τις ιαχές και το ζεστό χειροκρότημα του κόσμου, που πλέον δεν επέτρεπε να πέσει ούτε καρφίτσα στο πάτωμα του Φαληρικού γηπέδου.

Οι Σκανδιναβοί ξεκίνησαν την βραδιά με το ‘Vocal’ φροντίζοντας να ηλεκτρίσουν εξ αρχής την ατμόσφαιρα και συνέχισαν στο ίδιο μοτίβο, επιλέγοντας να παίξουν πρώτα τα δυνατά κομμάτια του ‘Industrial Silence’ και στη συνέχεια τις μπαλάντες, καθηλώνοντας το κοινό με τους σκληρότερους ήχους τους, πριν το αφήσουν να χαλαρώσει λίγο μέχρι το encore.

Όποιος έχει παρακολουθήσει έστω και μια φορά στη ζωή του το Sivert Høyem, γνωρίζει πως οι ζωντανές του εμφανίσεις, εκτός από την εκρηκτική του παρουσία στη σκηνή, πλαισιώνονται κι από εξαιρετικούς μουσικούς.

Εκτός λοιπόν από τα υπόλοιπα εν ζωή αυθεντικά μέλη των Madrugada, το σχήμα συνόδευσαν δύο εξαιρετικοί κιθαρίστες, οι Christer Knutsen και ιδίως ο Cato Thomassen, με τον δεύτερο να αναλαμβάνει τα lead και να κλέβει την παράσταση, αντικαθιστώντας επάξια τον Robert Burås που δεν βρίσκεται πια στη ζωή.

Αφού λοιπόν οι Madrugada ολοκλήρωσαν το ‘Industrial Silence’ γιορτάζοντας τα 20 χρόνια από την κυκλοφορία του, κατέβηκαν από τη σκηνή, για να επιστρέψουν μετά από λίγα λεπτά και μετά από την επίμονη απαίτηση του κόσμου για ένα μεγάλο encore, το οποίο περιλάμβανε κομμάτια από τους επόμενους δίσκους της μπάντας.

Κάπου εδώ η βραδιά, άφησε τον μυσταγωγικό τόνο που είχε μέχρι εκείνη τη στιγμή και παρέδωσε την σκυτάλη σε μια πιο ανάλαφρη νότα, η οποία ήταν ιδιαίτερα καλοδεχούμενη.

Καθ’ όλη την εμφάνιση του συγκροτήματος, η μουσική τους συνοδευόταν από εξαιρετικά artistic video που έπαιζαν στο background και που αποτέλεσαν μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα καλλιτεχνική πινελιά.

Οι Νορβηγοί ολοκλήρωσαν το set τους -αλλά και το διάρκειας οχτώ κομματιών encore τους- με το ‘Valley of Deception’, ενώ στη συνέχεια ευχαρίστησαν θερμά τον κόσμο, μην μπορώντας να πιστέψουν την αγάπη που λάμβαναν εκείνη τη στιγμή, εκτός βέβαια από τον Høyem που γνωρίζει καλά τη ζεστασιά του ελληνικού κοινού.

Συνοψίζοντας, όσοι βρεθήκαμε στο Φαληρικό γήπεδο το βράδυ της Κυριακής, ζήσαμε μια υπέροχη συναυλία, γεμάτη όμορφες στιγμές, δυνατές συγκινήσεις και έντονο το στοιχείο της νοσταλγίας, καθότι μας θύμισε στιγμές από το μακρινό παρελθόν.

Ήταν μάλιστα τόσο έντονα όλα τα παραπάνω, που ακόμα κι όταν οι Madrugada τελείωσαν την εμφάνισή τους στις 00:00 ακριβώς -έπαιξαν περισσότερες από δύο ώρες- θα μπορούσαμε με ευκολία να τους ακούσουμε για ακόμα περισσότερο.

Μακάρι να έχουμε την ευκαιρία να τους ξαναδούμε σύντομα μαζί και ας ευχηθούμε η επανένωση αυτής της πολυαγαπημένης του ελληνικού κοινού μπάντας, να μην είναι μια παρένθεση, αλλά να γίνει κανονικότητα.