Ο Neil Peart δεν είναι πια στη ζωή.
Είναι περίεργο να γράφω νεκρολογία. Τι να βάλω;
Δεν μου αρέσει να παραθέτω βουνά βιογραφικών στοιχείων. Αυτά μπορεί να τα βρει ο καθένας, εύκολα και γρήγορα, αν δεν τα ξέρει ήδη.
Δεν μπορώ να γράψω για το πόσα είχε ακόμα να δώσει.
Ο Peart είχε αποσυρθεί εδώ και τέσσερα χρόνια για λόγους υγείας, οι Rush βρίσκονταν σε νάρκη μέχρι να ανακοινώσουν τελικά τη διάλυσή τους το 2018, και τα καλύτερα χρόνια τους είχαν ούτως ή άλλως παρέλθει.
Θα μπορούσα να βάλω εδώ τον ‘Tom Sawyer’, και μάλλον θα έφτανε.
Αλλά θα ήταν άδικο. Όχι επειδή το τραγούδι δεν είναι αρκετά καλό, είναι απίστευτο.
Ο Neil Peart ήταν παραπάνω από ένα τραγούδι ή ένα δίσκο. Ήταν κάτι περισσότερο από φοβερός ντράμερ.
Οι Rush ήταν και μάλλον θα είναι πάντα μια παρεξηγημένη μπάντα. Σίγουρα όχι υποτιμημένη, αλλά όπως και τα ίδια τα μέλη της έχουν δηλώσει, μια μπάντα που είτε λατρεύεις είτε μισείς.
Στο επίκεντρο αυτού του διχασμού τα ιδιαίτερα φωνητικά του Geddy Lee και οι στίχοι του Neil Peart.
Ένα περιοδικό κάποτε τον έβγαλε ως το δεύτερο χειρότερο στιχουργό της rock μουσικής. Για πολύ κόσμο από την άλλη είναι από τους πλέον εμπνευσμένους. Σίγουρα είναι ιδιαίτερος, και αυτό συνετέλεσε σε μεγάλο βαθμό στη μοναδικότητα των Rush.
Επιστημονική φαντασία, κοινωνικά προβλήματα, φιλοσοφία, μοντέρνοι καιροί και προβληματισμοί, οι στίχοι του Neil Peart έχουν τόση ποικιλία όσο και η μουσική της μπάντας ή το drumming του συγγραφέα τους.
Το εξωπραγματικό αυτό drumming. Τα ιερά τέρατα της rock, αργότερα οι μεγάλοι της jazz, επιρροές που οδήγησαν σε έναν αμίμητο, ανυπέρβλητο συνδυασμό, μια τεχνική που ουδείς αμφισβήτησε και ούτε μπορεί να αμφισβητήσει.
Δεν υπάρχει καλύτερος ντράμερ όλων των εποχών αλλά ανάμεσα στους τιτάνες υποψήφιους της θέσης βρίσκεται και ο Neil Peart.
Θα το ξαναπώ. Ένας μοναδικός ντράμερ και στιχουργός, για ένα μοναδικό συγκρότημα που όμοιό του δεν υπάρχει.
Το μέγεθος των Rush, η επιρροή τους, είναι απερίγραπτα. Το στίγμα τους στη μουσική τεράστιο. Ο σκληρός ήχος, ιδίως ο προοδευτικός, δεν θα ήταν σε καμία περίπτωση ίδιος χωρίς αυτούς. Χωρίς το φιλόσοφο στιχουργό τους, τη δύναμη πίσω από το drum kit.
Η λίστα των συγκροτημάτων που επηρεάστηκαν από τους Rush, από τους στίχους και τα ντραμς τους, είναι μακριά και περιλαμβάνει μερικά από τα σημαντικότερα ονόματα του χώρου.
Από το ‘Fly By Night’ και το ‘2112’ στο ‘Permanent Waves’ και το ‘Moving Pictures’, από το ‘Roll the Bones’ και το ‘Test for Echo’ στο ‘Snakes and Arrows’ και το ‘Clockwork Angels’. Ο Neil Peart ήταν πάντα εκεί. Στα πενήντα χρόνια των Rush στάθηκε μαζί τους για τα σαράντα καλύτερα.
Τα ξέρετε όλα αυτά. Δεν έχω κάτι νέο να προσθέσω. Ένας τέτοιος μουσικός έχει ήδη κείμενα επί κειμένων γι’αυτόν και τη συμβολή του.
Είμαι εδώ για να πω δυο λόγια, να εκφράσω και εγώ το σεβασμό μου προς το πρόσωπό του.
Ο Neil Peart έδωσε πολλά. Μπορεί να ξεκουραστεί ήσυχος. Θα συνεχίσει μέσω της μουσικής του, μέσω των ατόμων που ενέπνευσε.
Στο καλό Neil. Ήμασταν όλοι πολύ τυχεροί που είχαμε την ευκαιρία να σε ακούσουμε να παίζεις.
Neil Peart
