Για τον Gus G οι συστάσεις είναι περιττές (θα τις κάνουμε όμως – ξανά).
Το κανονικό του όνομα είναι Κώστας Καραμητρούδης και η μουσική του καριέρα ξεκίνησε από τους Firewind, στους οποίους είναι κιθαρίστας.
Με το όνομά τους να βγαίνει έξω από τα όρια της ελληνικής πραγματικότητας, το ίδιο έγινε και γι’ αυτόν, κάτι που τον οδήγησε μετέπειτα στην προσωπική μπάντα του θρύλου των Black Sabbath, Ozzy Osbourne.
Μιλώντας για το πώς αντιμετωπίζει τη μουσική σε παλαιότερη συνέντευξή του, ο Gus G δήλωσε:
Για ‘μένα, η καλή κιθάρα πάει μαζί με ένα καλό τραγούδι.
Δεν χρειάζεται να ακούσω κάποιο απίστευτα τεχνικό ριφάκι.
Μπορεί απλά να είναι ένας τύπος που παίζει κάτι πραγματικά cool.
Πάρε τους Nirvana για παράδειγμα.
Η μουσική είναι φανταστική παρόλο που η κιθάρα που παίζεται είναι κατά βάση εκτός ρυθμού. Αλλά έχει παλμό κι αυτό έχει σημασία.
Είναι punky και grungy.
Δεν κρίνω τη μουσική με βάση το πόσο καλό είναι το solo της κιθάρας ή αν ο παλμός είναι τέλεια συγχρονισμένος.
Και αυτό το λέω παρόλο που πιστεύω ότι τα σόλο του Kurt Cobain είναι τέλεια για τα τραγούδια τους.
Στη συνέχεια της συνέντευξής του, ο Gus G. μίλησε για τα 5 άλμπουμ που τον καθόρισαν και τον ενέπνευσαν σαν μουσικό. Πάμε, λοιπόν, να τα δούμε, παρέα με μια δήλωση του κιθαρίστα γι’ αυτά.
Black Sabbath – ‘Paranoid’ (1970)
Δημιούργησαν το είδος που όλοι λατρεύουμε, το heavy metal.
Το πρώτο άλμπουμ τους που με τρέλανε ήταν το ‘Master of Reality’ αλλά θα επιλέξω το ‘Paranoid’ γιατί τα riffs που έχει είναι μυθικά.
BLACK SABBATH - "Paranoid" on Top of the Pops 1970
Scorpions – ‘Tokyo Tapes’ (1978)
Αυτό είναι ένα live album.
Όταν ανακάλυψα τον Yngwie Malmsteen διάβασα ότι στις συνεντεύξεις του έλεγε πως τον επηρέασαν καλλιτέχνες όπως ο Hendrix και ο Ritchie Blackmore – και φυσικά τους γνώριζα.
Ανέφερε, όμως, και τον Uli Jon Roth, τον οποίο δεν γνώριζα. Ήξερα μόνο το υλικό που είχαν οι Scorpions στα ’80s, όταν δεν ήταν στην μπάντα.
Έτσι, πήγα και άκουσα άλμπουμ των ’70s και ήμουν σε φάση «Θεέ μου! Αυτός έκανε τα πράγματα που κάνει ο Yngwie, πριν τον Yngwie!»
We’ll Burn the Sky (Live) (2015 - Remaster)
Al Di Meola – ‘Elegant Gypsy’ (1977)
Άκουσα τον Al Di Meola από τον πατέρα μου. Ήταν σε ένα άλμπουμ ενός Έλληνα τραγουδιστή – δεν θυμάμαι ποιανού.
Επίσης, ο Al Di Meola και άλλοι δύο κιθαρίστες (σ.σ. John McLaughlin και Paco de Lucía) είχαν κυκλοφορήσει το άλμπουμ ‘Friday Night in San Francisco’ που είχε γίνει αρκετά δημοφιλές στην Ελλάδα κι έτσι κόλλησα.
Όσο για το ‘Elegant Gypsy’, είναι ένα από τα καλύτερα άλμπουμ του Al Di Meola.
Δεν είναι απίστευτο κιθαριστικό παίξιμο, αλλά είναι εξαιρετικά κομμάτια. Και δεν είναι μυστικό ότι έχει καταφέρει να μείνει στο χρόνο!
Το παραδέχομαι, έχω «κλέψει» πολλά από τα στοιχεία του!
Flight Over Rio
Gus G: «Το κομμάτι που με δυσκόλεψε περισσότερο στις συναυλίες με τον Ozzy»
Yngwie Malmsteen – ‘Trilogy’ (1986)
Είμαι μεταξύ ‘Rising Force’ και ‘Trilogy’ αλλά θα επιλέξω το δεύτερο.
Ήταν ο πρώτος δίσκος του Malmsteen που άκουσα και ήμουν σε φάση «Τι έγινε; Έβαλε κάποιος στο γρήγορο την κιθάρα ή είναι όντως δυνατό να παίζεται έτσι;»
Fury
Steve Vai – ‘Alien Love Secrets’ (1995)
Το ‘Passion and Warfare’ είναι ο καλύτερος δίσκος του Steve Vai αλλά εγώ θα πάω με ένα EP, το ‘Alien Love Secrets’.
Τρελάθηκα με το δίσκο όταν βγήκε. Θυμάμαι πως κυκλοφορούσε VHS κασέτες μαζί με τους δίσκους και τις έβλεπα με τις ώρες.
Διαβάστε ακόμα: