Search
Close this search box.
Bohemian Rhapsody (2018) – Κριτική ταινίας

Bohemian Rhapsody (2018) – Κριτική ταινίας

Είδαμε την πολυσυζητημένη ταινία για τους Queen, Bohemian Rhapsody.
Bohemian Rhapsody
Bohemian Rhapsody

‘Bohemian Rhapsody’, ένα κομμάτι τόσο ιστορικό όσο και οι ίδιοι οι Queen, αξεπέραστο, ιδιοφυές, πρωτοποριακό, έδωσε τον τίτλο του και στη βιογραφική ταινία για τη θρυλική μπάντα, η οποία προβάλλεται στους κινηματογράφους εδώ και δύο περίπου εβδομάδες, έχοντας προκαλέσει διαφόρων ειδών αντιδράσεις.

Τι είδαμε, λοιπόν, στην ταινία; Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά.

Η ερμηνεία του Rami Malek, ο οποίος ενσαρκώνει τον Freddie Mercury, τραβάει αναπόφευκτα τα βλέμματα, όχι μόνο επειδή παίζει τον ρόλο του εμβληματικού frontman, αλλά και επειδή είναι τόσο παθιασμένη, τόσο ψυχωμένη που δεν θα μπορούσε να γίνει και αλλιώς.

Δικαίως το βάρος της ταινίας πέφτει σε αυτόν, μιας και όμοιός του δεν θα ξαναϋπάρξει.

Το ‘Bohemian Rhapsody’ πέρασε από 40 κύματα.

Επί σειρά ετών βρισκόταν σε στάδιο (προ)παραγωγής, με διάφορες διαφωνίες να την καθυστερούν, ενώ, ακόμα και όταν τελικά μπήκε το νερό στο αυλάκι, οι δυσκολίες δεν σταμάτησαν, με αποτέλεσμα το μεγαλύτερο μέρος της να είναι υπό τη σκηνοθεσία του Bryan Singer και να ολοκληρώνεται από τον Dexter Fletcher.

Μέσα σε όλα αυτά, κατά την άποψή μου, δεν έχασε τον χαρακτήρα της και προσπάθησε να αποτυπώσει, στα πλαίσια του δυνατού για μία δίωρη ταινία, το μεγαλείο των Queen και του Freddie Mercury, τα σκαμπανεβάσματα, τις υπερβολές, το «too much» lifestyle που συνήθως οδηγεί σε άσχημα αποτελέσματα.

Από την αφάνεια και τα gigs σε μικρά μαγαζιά στην απόλυτη απογείωση, τις περιοδείες, τα sold outs και την ανεξέλεγκτη πορεία που τους οδήγησε στην κορυφή του μουσικού κόσμου, η ταινία αποτελεί ένα fast forward από την περίοδο που ιδρύθηκε το συγκρότημα, μέχρι και το ιστορικό live στο Live Aid του 1985 όπου και έδωσαν μία από τις κορυφαίες συναυλίες όλων των εποχών, παρότι ήταν μόλις… κάτι παραπάνω από 20 λεπτά.

Αν και ξεκινάει κάπως «μουδιασμένα», δεν αργεί να κολλήσει τα μάτια του θεατή στην οθόνη, μεταφέροντάς τον σε μια άλλη εποχή, τη χρυσή εποχή της ροκ μουσικής.

Δεν υπάρχει αμφιβολία πως, για τους λάτρεις αυτής της μουσικής, η ταινία δημιουργεί ρίγη σε αρκετά σημεία, όπως για παράδειγμα στο σημείο που εξιστορεί τη «σύλληψη» και δημιουργία του ‘Bohemian Rhapsody’ ή σε αρκετά σημεία όπου παίζουν live (ιδίως στο ‘We Will Rock You’ όπου μεταφέρει εκπληκτικά τον παλμό της ζωντανής εκτέλεσής του – πήγα να χειροκροτήσω μέσα στο σινεμά).

Bohemian Rhapsody (2018)
Bohemian Rhapsody (2018)

Παρομοίως, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το σενάριο είναι ολίγον τι «εξωραϊσμένο», αποφεύγοντας -ίσως και ακούσια- να δείξει τις σκοτεινές πλευρές των χαρακτήρων, ή προχωρώντας σε ορισμένα σημεία με χαρακτηριστική ευκολία (π.χ. τσακωμοί, επανένωση συγκροτήματος κλπ).

Κάτι που, ωστόσο, δεν αποτελεί και τόσο μεγάλο πρόβλημα κατά τη γνώμη μου, μιας και σε μία βιογραφική ταινία των δύο ωρών, για μία τόσο απίστευτη πορεία με τόσα σκαμπανεβάσματα, μάλλον δεν θα είχε νόημα ή θα σήμαινε πως θα χρειαζόντουσαν άλλες δύο ώρες…

Όπως ανέφερα και προηγουμένως, το βάρος δικαίως πέφτει στον Freddie Mercury.

Δεν υπάρχει αμφιβολία για το ότι ήταν ο star του συγκροτήματος, όμως δεν παραλείπεται το γεγονός ότι χωρίς τους υπόλοιπους, τίποτα από όσα έζησαν δεν θα ήταν εφικτό.

Παρόλο που ο Freddie εμφανίζεται στο επίκεντρο όλων των γεγονότων, καθίσταται σαφής από την ταινία η αδιαμφισβήτητη συμβολή του Brian May και η ιδιοφυής σύλληψη του ‘We Will Rock You’, η ήπια παρουσία του John Deacon και η μεγάλη στιγμή της δημιουργίας του ‘Another One Bites The Dust’ που ήταν τόσο… «έξω από τα νερά τους» μέχρι που το έκαναν, όπως και ο… γυναικάς Roger Taylor και οι δημιουργικές, όσο και εκρηκτικές διαφωνίες που εξώθησαν την μπάντα στα όρια της συνθετικών και δημιουργικών αναζητήσεών της.

Η προσωπικότητα του Freddie Mercury σκιαγραφείται περισσότερο από του καθενός, ως φυσικό επακόλουθο της τόσο ιδιαίτερης ιδιοσυγκρασίας του.

Μία ανεξέλεγκτη προσωπικότητα με αρκετές κακές στιγμές αλλά και γλυκές στιγμές, ένας ατρόμητος μουσικός αφιερωμένος -κατά το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του- στη μουσική και στην εξερεύνηση απάτητων κορυφών, με larger than life αυτοπεποίθηση και επιθυμίες, οι οποίες τελικά τον οδήγησαν στο να παραδοθεί πλήρως στα πάθη του, να απωθήσει τους πάντες από κοντά του, να χάσει κάθε πιθανή αίσθηση ελέγχου.

Το «φοβισμένο αγόρι από το Πακιστάν», όπως τον αποκαλεί ο ατζέντης και εραστής του, Paul Prenter, άλλαξε το όνομά του σε Freddie Mercury, αψήφησε κάθε εμπόδιο και έφτασε εκεί που ήταν προορισμένος να φτάσει:

Στην κορυφή του κόσμου. «Δεν θα γίνω rockstar, θα γίνω θρύλος» είχε πει κάποτε.

Αυτό ακριβώς έκανε, όμως ήθελε κι άλλα, πιθανώς ορμώμενος από τη διακριτική αλλά ισχυρή επιρροή του Paul Prenter, ο οποίος, στην ταινία, μοιάζει και ο κυριότερος υπαίτιος για την πνευματική και όχι μόνο κατρακύλα του Freddie Mercury.

Ευτυχώς, όμως, παρενέβη, έστω αργοπορημένα, η Mary Austin, ο πρώτος μεγάλος έρωτας και η μεγαλύτερη αγάπη του Freddie, η γυναίκα για την οποία γράφτηκε ένα από τα πιο όμορφα και γλυκά τραγούδια όλων των εποχών, το ‘Love Of My Life’.

Παρά τις δυσκολίες και τα σκαμπανεβάσματα που είχε περάσει η αρχικά ερωτική και μετά φιλική σχέση τους, η Mary Austin ήταν ο λόγος που ο Freddie κατάλαβε πόσο μακριά βρισκόταν από εκεί που πραγματικά ήθελε και, αν και ήδη έπασχε από AIDS, επέστρεψε από το Βερολίνο όπου ήταν με τον Prenter, απολογήθηκε στους Queen, πίεσε να συμπεριληφθούν έστω και την τελευταία στιγμή στο line-up του Live Aid και χάρισε μία από τις ιστορικότερες live ερμηνείες όλων των εποχών.

Ο Rami Malek ως Freddie Mercury / Bohemian Rhapsody (2018)
Ο Rami Malek ως Freddie Mercury / Bohemian Rhapsody (2018)

Είχε πλέον συμφιλιωθεί με τον εαυτό του, είχε βάλει τη ζωή του σε τάξη βρισκόμενος σε σχέση με τον Jim Hutton (με τον οποίο είχαν μια όμορφη σχέση μέχρι και τον θάνατό του το 1991), είχε επανενωθεί με το «μητρικό πλοίο», τους Queen, μιας και ούτε αυτός, ούτε και εκείνοι, μπορούσαν να φτάσουν στο peak τους χωρίς να έχουν ο ένας τον άλλον.

Η ταινία αποτελεί μία ωδή στους Queen. Αυτήν την ασυμβίβαστη μπάντα με οτιδήποτε λιγότερο από όσα της άξιζαν, την μπάντα που δεν δέχθηκε ποτέ να βάλει νερό στο κρασί της σχετικά με τους πειραματισμούς που ήθελε να κάνει, τα ρίσκα που ήθελε να πάρει, την αποφυγή των καλουπιών παρόλο που αυτά «εξασφαλίζουν πωλήσεις», όπως τους λέει ο δαιμόνιος αλλά και «τυχοδιώκτης» Ray Foster από την EMI (πιθανότατα φανταστικός χαρακτήρας που ενσαρκώνει όλες τις δυσκολίες που αντιμετώπισαν οι Queen), όταν του είχαν παρουσιάσει το ‘Bohemian Rhapsody’, που ξένισε τους πάντες αλλά κατέκτησε μία θέση στο πάνθεον της μουσικής.


Bohemian Rhapsody: Πώς επηρέασε τις πωλήσεις των Queen


Μοιραία, λοιπόν, σε μία ωδή για τους Queen, πολλά πράγματα είναι φιλτραρισμένα, αρκετά αρνητικά δεν φαίνονται πουθενά ή κάνουν πολύ γρήγορα και διακριτικά περάσματα (π.χ. ναρκωτικά), όμως αποδίδεται ικανοποιητικά η μετεωρική πορεία της μπάντας, τα πάνω και τα κάτω, ακόμα και όταν μερικά πράγματα συμβαίνουν με αρκετή δόση ευκολίας.

Όλα αυτά, για να φτάσουμε στο μαγευτικό τελευταίο 20λεπτο με τη συναυλία στο Live Aid, όπου ο Rami Malek συγκλονίζει με την ερμηνεία του. Ο Freddie Mercury δεν είναι ένας εύκολος ρόλος για να ενσαρκώσεις.

Τόσο ιδιαίτερες κινήσεις, γκριμάτσες και πάει λέγοντας, ήταν τα στοιχεία που τον έκαναν τον καλύτερο κατά πολλούς frontman όλων των εποχών, με τον Rami Malek να τις αποδίδει με απίστευτη λεπτομέρεια και με πολύ πάθος.

Να σημειώσουμε ότι, σε αντίθεση με την ταινία, στην πραγματικότητα ο Freddie έμαθε για την ασθένειά του μετά το Live Aid και όχι πριν. Μάλλον αυτό είναι και το βασικότερο λάθος, ιστορικά, της ταινίας, όμως έγινε, λογικά, για κινηματογραφικούς λόγους, έτσι ώστε να κλείσει με το Live Aid και να έχει κορυφωθεί το δράμα νωρίτερα.

Εν κατακλείδι, μιλάμε για μία ταινία που, παρά τις ορισμένες παραλείψεις και ιστορικά λάθη της, έχει δώσει έμφαση στην απόδοση της γενικότερης ατμόσφαιρας που επικρατούσε εκείνη την εποχή.

Είναι ένα αρκετά καλοδουλεμένο biopic για τους Queen, όμως ένα δίωρο, για μία τέτοια καριέρα, δεν θα μπορούσε σε καμία περίπτωση να είναι αρκετό.

Λαμβάνοντας αυτό υπόψιν, σε συνδυασμό με την ωραία σκηνοθεσία, τις πολύ καλές ερμηνείες, την προβολή των μεγαλύτερων στιγμών του συγκροτήματος και την αποφυγή της μιζέριας με την αναζήτηση μικρολαθών (δεν νομίζω πως έχει νόημα το αν, για παράδειγμα, η γνωριμία του Freddie με την Mary Austin έγινε υπό διαφορετικές συνθήκες ή αν γνώριζε ήδη τα μέλη των Queen για αρκετό καιρό προτού γίνει μέλος τους) και όλα τα σχετικά, προσωπικά με άφησε κάτι παραπάνω από ικανοποιημένο.

Για όσους, λοιπόν, δεν έχουν δει ακόμα το Bohemian Rhapsody, θα την σύστηνα ανεπιφύλακτα, μιας και σε γυρίζει πίσω σε μια άλλη εποχή της μουσικής, τότε που ο μεγαλύτερος frontman όλων των εποχών ήταν ακόμα ζωντανός και κατακτούσε κάθε μέρα τον κόσμο…

Bohemian Rhapsody - The Movie: Official Trailer


Bohemian Rhapsody: Πώς μια ταινία έκανε τους Queen ξανά πρωταθλητές

Ακολουθήστε το Rockrooster.gr και στο Google News.

Poll

Ψηφίστε την αγαπημένη σας καλοκαιρινή συναυλία!

Οι συναυλίες του 2024: Πρόγραμμα και εισιτήρια

Ψηφίστε τα συγκροτήματα που θέλετε στην Ελλάδα το 2024

Θέλεις να γίνεις μέλος της συντακτικής ομάδας μας;

Το RockRooster.gr αναζητά νέους συντάκτες. Αν λατρεύεις τη μουσική, τον κινηματογράφο και την αρθρογραφία, ίσως αυτό σε ενδιαφέρει.

Poll

Ψηφίστε την αγαπημένη σας καλοκαιρινή συναυλία!

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

2024: Τα συγκροτήματα που «πρέπει» να έρθουν στην Ελλάδα

Ψηφίστε τα συγκροτήματα που θέλετε στην Ελλάδα το 2024

Θέλεις να γίνεις μέλος της συντακτικής ομάδας μας;

Το RockRooster.gr αναζητά νέους συντάκτες. Αν λατρεύεις τη μουσική, τον κινηματογράφο και την αρθρογραφία, ίσως αυτό σε ενδιαφέρει.

Οι συναυλίες του 2024: Πρόγραμμα και εισιτήρια

Poll

Ψηφίστε την αγαπημένη σας καλοκαιρινή συναυλία!