Ντράμερ των Garbage, αλλά πάνω απ’ όλα παραγωγός του θρυλικού ‘Nevermind’ των Nirvana αλλά και των Foo Fighters, ο Butch Vig είναι ένας επιφανής άνθρωπος της μουσικής, οι δηλώσεις του οποίου παρουσιάζουν πάντοτε ενδιαφέρον.
Στην τελευταία του συνέντευξη λοιπόν, για λογαριασμό του Teamrock, ο Butch Vig μίλησε για τις επιρροές που τον καθόρισαν ως μουσικό, κάνοντας ιδιαίτερη μνεία στο ντεμπούτο των Ramones (‘Ramones’ – 1976), και παρακάτω μπορείτε να διαβάσετε όσα είπε:
Ήμουν ακόμα στο κολέγιο όταν μια κόπια του ‘Ramones’ έκανε την εμφάνισή της στο δισκάδικο της γειτονιάς μου. Θυμάμαι πήγα στο δισκάδικο και βάλαμε να το ακούσουμε με έναν τύπο. Είχαμε ενθουσιαστεί με αυτό που ακούγαμε! Οπότε, μια βδομάδα μετά, όταν ήταν διαθέσιμο προς πώληση, ήμουν πρώτος στη σειρά!
Εκείνη την εποχή έμενα στην Πανεπιστημιούπολη του Πανεπιστημίου του Wisconsin. Κάθε μέρα γινόντουσαν πάρτυ. Είχα αγοράσει ένα τρομερό ηχοσύστημα, δεν ακουγόταν πολύ καλά ο ήχος, αλλά ήταν πολύ δυνατός και πραγματικά άκουγα αυτόν τον δίσκο πέντε φορές τη μέρα! Κάθε πρωί, πριν πάω στο μάθημα, έβαζα να τον ακούσω! Και μετά γύρναγα το απόγευμα και τον ξαναέβαζα! Μετά πηγαίναμε σε clubs και όταν γυρνούσαμε τον βάζαμε ακόμα τρεις φορές και απλά όλοι χοροπηδούσαμε πάνω στους τοίχους! Τον τραγουδάγαμε με όλη μας τη δύναμη, φυσικά μετά από αρκετές μπύρες!
Ήταν απίστευτος δίσκος για την εποχή του. Τότε κυριαρχούσαν μπάντες όπως οι Emerson, Lake and Palmer που έπαιζαν μεγάλης διάρκειας σόλο και άλλα τέτοια. Οι Ramones ήταν κάτι τελείως διαφορετικό, ήταν τόσο απλοί, άμεσοι, και τόσο γρήγοροι! Ήταν μια ανανεωτική πνοή, ήταν σαν μια ένεση αδρεναλίνης! Κατά κάποιον τρόπο, το βλέπω αναλογικά με την εποχή που βγάλαμε το ‘Nevermind’ των Nirvana. Η μουσική ακουγόταν τόσο φρέσκια, ήταν πραγματικά ένα σοκ για τη μουσική σκηνή. Η μόνη διαφορά είναι ότι οι Nirvana πούλησαν 25 εκατομμύρια δίσκους, ενώ οι Ramones δεν πούλησαν σχεδόν τίποτα. Δεν παίχτηκαν καν στο ραδιόφωνο.
Αγαπώ αυτόν τον δίσκο από την αρχή μέχρι και το τέλος του – είναι μόνο 25 λεπτά περίπου. Και νομίζω πως στο ’53rd and 3rd’ είναι οι αγαπημένοι μου στίχοι. Έχοντας δει το ντοκιμαντέρ ‘End of the Century’, νομίζω πως είχε πολλά αυτοβιογραφικά στοιχεία για τον Dee Dee. Έχει εκείνον τον στίχο που λέει «Then I took out my razor blade then I did what God forbade. Now the cops are after me». Ξέρετε, είχε άσχημη κατάληξη… Στο ντοκιμαντέρ τον ρωτάνε γι’ αυτόν τον στίχο και αυτός κομπιάζει, αλλά νομίζω πως αρκετά απ’ όσα λέει ήταν αληθινά. Είναι πολύ σκοτεινό κομμάτι.
Πάντα έχουμε δίσκους των Ramones στα παρασκήνια των live με τους Garbage. Πριν λίγο καιρό έβαλα να ακούσουμε έναν απ’ αυτούς και ήταν απίστευτη εμπειρία. Αυτό είναι οι Ramones: Απλά βάλε να παίζουν και αμέσως θα «ανέβεις»! Όπως όλα τα άλμπουμ, έτσι και το ‘Ramones’ σβήνει από τη μνήμη σου όσο περνάει ο καιρός, αλλά πάντα επιστρέφει! Αυτός είναι και ο λόγος που ενθουσιάζομαι κάθε φορά που το ακούω, ξανά και ξανά. Θα προσπαθήσουμε να γράψουμε ένα κομμάτι στο στυλ των Ramones: Οχτώ νότες στην κιθάρα και διάρκεια 2 λεπτά! Και η Shirley [Manson] (σ.σ. η τραγουδίστρια των Garbage) θα φωνάζει με όλη της τη δύναμη!
Διαβάστε ακόμα:
Butch Vig: «Το 90% του ήχου στο ‘Nevermind’ ανήκει στον Dave Grohl»
