Cliff Burton: Οι κορυφαίες μπασογραμμές του

Κορυφαία τραγούδια του Cliff Burton με τους Metallica

Οι μουσικές ικανότητες των Metallica είναι άλλο ένα ζήτημα στο οποίο οι απανταχού λάτρεις και εχθροί της μπάντας διαφωνούν έντονα και επί δεκαετίες.

Βάσει των συζητήσεων υψηλού επιπέδου που διαρκώς προκύπτουν, το συμπέρασμα είναι ότι ο Kirk Hammett μπορεί να παίξει κατά μέσο όρο μιάμιση νότα, ενώ ο Lars Ulrich είναι δεν είναι ικανός να σηκώσει τις μπαγκέτες.

Αλλά για τον Cliff Burton τα αντίστοιχα χάσματα είναι πολύ μικρότερα.

Ο μπασίστας των τριών πρώτων Metallica δίσκων μπορεί να έφυγε από τη ζωή μόλις στα 24 του, αλλά πρόλαβε να αναδειχθεί ως ένας από τους σημαντικότερους και επιδραστικότερους μπασίστες όλων των εποχών, δίπλα σε γίγαντες όπως ο πρωτοπόρος Geezer Butler και ο Captain Steve Harris.

Παίζοντας ένα συχνά υποτιμημένο και ξεχασμένο όργανο, οι μουσικές ικανότητες του Burton τον έκαναν έναν από τους ελάχιστους μπασίστες οι οποίοι μνημονεύονται εξίσου συχνά με τους σαφώς πιο προβεβλημένους συναδέλφους τους στις κιθάρες, το μικρόφωνο και πίσω από τα ντραμς.

Από τους κλασικούς συνθέτες μέχρι τον Geddy Lee, ο Cliff Burton πήρε τα καλύτερα από το ιδιόμορφο για metal μουσικό ρεπερτόριό του και έγραψε τόσο το δικό του όνομα όσο και αυτό των Metallica με χρυσά γράμματα στο λυρικό πάνθεο.

Αν ζούσε, σήμερα θα γινόταν 58 ετών. Και παρακάτω υπάρχουν επτά λόγοι για τους οποίους θα τον θυμούνται για πολύ περισσότερα χρόνια.

(Anesthesia) Pulling Teeth

Bass solo, take 1!

Η απόλυτη απόδειξη ότι τέσσερις χορδές αρκούν, το instrumental του ‘Kill ‘Em All‘ είναι μια επίδειξη τόσο των συνθετικών, όσο και τεχνικών ικανοτήτων του Cliff Burton.

Ένα σύνολο ιδεών τις οποίες έγραψε και ταίριαξε στην εφηβεία του, το ‘(Anesthesia) Pulling Teeth’ ήταν το κομμάτι που άκουσαν οι Hetfield και Ulrich στο Whisky a Go Go και πίστεψαν ότι παιζόταν από έναν απίθανο κιθαρίστα.

Μόνο που είναι ένα σόλο στο μπάσο που κλείνει το μάτι σε φαινομενικά ασύνδετες και όμως τελικά αρμονικές επιρροές, και που έδειξε από νωρίς ότι ο Cliff Burton δεν είναι ένας μονότονος ρυθμός στα παρασκήνια, αλλά ηγετική παρουσία. Ίσως ό,τι καλύτερο έχει παίξει ποτέ, και όταν το έγραψε ήταν ανήλικος.

For Whom the Bell Tolls

Γιατί αυτές οι καμπάνες δεν μπορούν να συνεχίσουν να χτυπούν για κανά δεκάλεπτο ακόμα; Άλλη μια σύνθεση από τα εφηβικά χρόνια του Cliff Burton, η εισαγωγή στο ‘For Whom the Bell Tolls’ έχει θεωρηθεί κιθάρα στο πρώτο άκουσμα από σχεδόν κάθε λάτρη του δίσκου.

Όχι ότι η απόδοσή του στο υπόλοιπο κομμάτι έχει ψεγάδια, αλλά αυτό το στοιχειωτικό μισό λεπτό μένει στη μνήμη και δίνει τον τόνο για ολόκληρο το τραγούδι, από τα διασημότερα αλλά και καλύτερα των Metallica.

Creeping Death

Το ‘Creeping Death’ μπορεί να μην έχει το μπάσο σε ρόλο κιθάρας, αλλά είναι ένα υπερκλασικό Metallica κομμάτι, για το οποίο κάθε μέλος μπορεί να είναι περήφανο.

Σε πιο υποστηρικτικό ρόλο, αν μπορεί να πει ποτέ κανείς κάτι τέτοιο για τον Cliff Burton, ο μουσικός εδώ είναι η απόλυτη έκφραση του ρυθμού, καθοδηγώντας με ακρίβεια και στιβαρότητα την μπάντα σε μια από τις καλύτερες metal στιγμές της ιστορίας.

The Call of Ktulu

Οι thrash μπάντες δεν είναι γενικά γνωστές για την ατμοσφαιρικότητά τους, αλλά οι Metallica του ‘Ride the Lightning’ δεν είναι σαν τις άλλες thrash μπάντες και ο Cliff Burton έχει και άλλα πράγματα στο μυαλό του πέρα από το πως να παίξει όσο πιο γρήγορα γίνεται.

Και κάπως έτσι προκύπτει ένα κομμάτι με αέρα και ονομασία Lovecraft, χωρίς στίχους αλλά απίστευτα ταιριαστό στην αόρατη θεματολογία του. Ανατριχιαστικό μπάσο που φέρνει τους Παλαιούς πιο αποτελεσματικά από οποιαδήποτε λεκτική επίκληση.

Orion

Στο προσκήνιο, μαζί με τις κιθάρες, στα σόλο και στο break, στην παρτιτούρα, στη σκηνή, ακόμα και στην κηδεία του.

Το ‘Orion’ γράφει Cliff Burton σε κάθε όψη του, είναι το ‘(Anesthesia)’ των ωριμότερων χρόνων του, το κομμάτι που ίσως περισσότερο από οτιδήποτε άλλο έχει συνδεθεί μαζί του.

Μπορεί να μην παίζει κάθε νότα εδώ, αλλά από το πρώτο μέχρι και το τελευταίο δευτερόλεπτο το ‘Orion’ φέρει την υπογραφή του. Στο ‘(Anesthesia) Pulling Teeth’ ο Cliff Burton δείχνει στον κόσμο για τι είναι ο ίδιος ικανός. Στο ‘Orion’ δείχνει σε τι ύψη μπορούν να φτάσουν μαζί του οι Metallica.

Damage, Inc.

Άλλη μια εισαγωγή που μόνο ο Cliff Burton θα έπαιζε σε τέτοιο τραγούδι, το φοβερό ‘Damage, Inc.’ ξεκινάει με έμπνευση από το ‘Come Sweet Death’ του Μπαχ και εκρήγνυται μετά από ένα λεπτό σε ένα από τα πιο thrash κομμάτια των Metallica.

Κλασικός ήχος; Εδώ. Heavy; Όσο παίρνει. Ταχύτητα; Στο κόκκινο. Cliff Burton; Στα καλύτερά του.

To Live Is to Die

Εντάξει, τυπικά δεν το έπαιξε ο Cliff Burton. Και ναι, μιλάμε για μπάσο στο ‘… And Justice for All’. Αλλά είναι το υλικό του, το οποίο η μπάντα χρησιμοποίησε ως ύστατο φόρο τιμής. Είναι η μουσική του από τον τάφο. Το μνήμα του. Η υπενθύμιση ότι μπορεί να έφυγε νωρίς, αλλά άφησε το σημάδι του.

Ο καθένας έχει τους δικούς του επτά λόγους για να θυμάται τον Cliff Burton. Ή και πολύ περισσότερους. Το βέβαιο είναι πως ο σκληρός ήχος του οφείλει πολλά. Και οι Metallica ακόμα περισσότερα.

Cliff ‘Em All: Όταν οι Metallica τίμησαν τον Cliff Burton