Στις τέσσερις μέρες που κλείνουν το Release Athens Festival, η Τρίτη προβλεπόταν ως η μάλλον πιο χαμηλών τόνων βραδιά, αλλά ακόμα και έτσι, με Clutch και Hellacopters στο πακέτο, ένας ντόρος αναμενόταν.
Το ξεκίνημα στις 17:45 ίσως και να ήταν λίγο αργά, αν αναλογιστεί κανείς τα πέντε συγκροτήματα που θα έπαιζαν, το ενδεχόμενο πρωινής δουλειάς και τα τελευταία δρομολόγια του τραμ. Πιθανότατα για αυτό δεν δόθηκε και πολύς χρόνος στους ΛΔΛΜ, που άνοιξαν τη μέρα παίζοντας λιγότερο από 25 λεπτά.
Ο ατμοσφαιρικός ήχος και η γκρούβα τους, που μάλλον οφείλουν αρκετά σε Soundgarden και Volbeat, είχαν το γούστο τους και το συγκρότημα φάνηκε φιλικό μπροστά στο μικρό κοινό, με το στυλ και την επικοινωνία τους να έχει μια παρεΐστικη αύρα. Δεν τάραξαν τα νερά, αλλά ήταν ένα ωραίο και χαλαρό ξεκίνημα.
Ευχαριστώ και για την μπαγκέτα.
Οι Deaf Radio συνέχισαν αυτή τη χαλαρή ατμόσφαιρα, έχοντας και μερικούς οπαδούς ανάμεσα στους κάτι λιγότερο από χίλιους που είχαν φτάσει μέχρι τις 18:30 στην Πλατεία Νερού.
Προσωπικά, η μουσική τους με τα πολλά εφέ και τις απαιτήσεις για προηχογραφημένα μέρη σε συνδυασμό με τη μεγάλη παραμόρφωση δεν μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση επί σκηνής, αλλά υπήρξαν και αυτοί που το ευχαριστήθηκαν και που απογοητεύτηκαν από το σκάρτο μισάωρο που δόθηκε στην μπάντα.
Βοήθησε και η σε ανεκτά επίπεδα ζέστη με τον αέρα να δροσίζει (αν και ο απειλητικός καπνός που φαινόταν από τη μεριά της Πεντέλης μάλλον έκανε μερικούς από μας να εύχονται να πέσει).
Με την ημέρα των Clutch να μην αναμένεται να έχει πέραση αντίστοιχη άλλων, οι Deaf Radio έκαναν για τα δεδομένα με τα οποία βρέθηκαν αντιμέτωποι αξιοπρεπή εμφάνιση.
Ο κόσμος αυξήθηκε ραγδαία στο διάστημα που μεσολάβησε ανάμεσα στους Deaf Radio και το πρώτο συγκρότημα της βραδιάς από το εξωτερικό, τους Blues Pills.
Οι Σουηδοί μπήκαν ενεργητικά στο set τους και διατήρησαν υψηλούς τόνους καθ’όλη τη διάρκειά του, κατά κύριο λόγο χάρη στην εξαιρετική εμφάνιση της Elin Larsson.
Η αεικίνητη και ενεργητική τραγουδίστρια, με μόνο περιορισμό της το μήκος του καλωδίου του μικροφώνου (που ένας άτυχος τεχνικός ανέλαβε να ξεμπερδέψει τρεις-τέσσερις φορές), φάνηκε με τις πρώτες νότες αποφασισμένη να ξυπνήσει το σεβαστό πλέον σε μέγεθος, καθώς η ώρα των Clutch ερχόταν όλο και πιο κοντά, αλλά μάλλον ληθαργικό κοινό.
Χωρίς να πτοείται από τις σχετικά νωθρές πρώτες αντιδράσεις, έτρεξε, στριφογύρισε, χόρεψε, χτυπήθηκε, μοίρασε φιλιά και κατάφερε κάπου στο ‘High Class Woman’ να ανάψει λίγο τα αίματα, με το κοινό να γίνεται σταδιακά πιο κινητικό και ενεργό.
Στο ‘Bye Bye Birdie’ έπεσε και ένα sing-along, με τη Larsson να κατεβαίνει από τη σκηνή και να πιάνει θέση στο κάγκελο δίπλα στον κόσμο.
Έριξε και ένα crowd surfing από εκεί, προς μεγάλη χαρά των παρευρισκομένων, πριν επιστρέψει στη σκηνή για να ολοκληρώσει την παράσταση. Sing-along και στο ‘Devil Man’ και η συναυλία των Blues Pills έκλεισε μετά από μία ώρα, πολύ καλύτερα από ότι άρχισε.
Μεγάλο μπράβο στην ακατάβλητη frontwoman.
Όταν έφτασε η ώρα των έτερων Σουηδών The Hellacopters το μεγαλύτερο μέρος του κόσμου βρισκόταν πλέον στην Πλατεία. Αναμενόμενα, με την μπάντα να αποτελεί τους προηγούμενους μήνες για πολλούς πόλο έλξης για τη συγκεκριμένη ημέρα μαζί με τους Clutch και η παρθενική τους εμφάνιση στην Ελλάδα είχε σίγουρα προσδοκίες στις οποίες έπρεπε να ανταποκριθεί.
Λαμβάνοντας υπ’ όψιν τα παραπάνω, το τελικό αποτέλεσμα ήταν μάλλον λίγο απογοητευτικό.
Οι Hellacopters έδωσαν μια ωραία και ενεργητική παράσταση, υπήρξαν αρκετά επικοινωνιακοί και σίγουρα είχαν διάθεση, αλλά τελικά ήταν μεγάλη η μερίδα του κοινού που είτε δεν τους ήξερε καλά είτε δεν ήταν διατεθειμένη να ιδρώσει ιδιαίτερα.
Έχοντας μια καλή οπτική του κόσμου από το πλάι, ακόμα και σε κλήσεις του Nicke Andersson για επευφημίες ή για τα γενέθλια του Anders Lindström (χρόνια του πολλά), με εξαίρεση ένα μικρό πυρήνα στις πρώτες γραμμές, οι αντιδράσεις ήταν πολύ χαμηλών τόνων.
Προς τιμήν τους, οι Hellacopters κράτησαν ψηλά τους δικούς τους τόνους και δεν φάνηκαν να βαρυγκομούν. Έπαιξαν 75 λεπτά πριν αποχωρήσουν, για να επιστρέψουν πολύ σύντομα και να παίξουν ένα δεκαπεντάλεπτο encore, πριν χαιρετήσουν και παραχωρήσουν τη σκηνή στους Clutch.
Hellacopters setlist:
Hopeless Case of a Kid in Denial
Alright Already Now
Carry Me Home
Like No Other Man
Born Broke
Eyes of Oblivion
Ghoul School
Down on Freestreet
So Sorry I Could Die
Toys and Flavors
Everything’s on T.V.
Tab
The Devil Stole the Beat From the Lord
No Song Unheard
Soulseller
Try Me Tonight
By the Grace of God
Encore:
Reap a Hurricane
I’m in the Band
(Gotta Get Some Action) Now!
Οι Clutch, έχοντας να επισκεφτούν την Ελλάδα τον απαγορευτικό αριθμό των τριών χρόνων (στο παρελθόν φαινόταν λες και κάθε χρονιά ήταν εδώ), επέστρεψαν με ιδιαίτερα άγριες διαθέσεις. Με τον Neil Fallon και την παρέα του να ξεκινούν από την Πλατεία Νερού την ευρωπαϊκή περιοδεία τους, έγινε φανερό από τους πρώτους στίχους του ‘Sea of Destruction’ ότι δεν θα υπήρχαν εκπτώσεις.
Με το ‘The Mob Goes Wild’ να μπαίνει τρίτο ο συναυλιακός χώρος ζωντάνεψε επιτέλους, με κόσμο να χορεύει και να χτυπιέται ανταποκρινόμενος στην ενέργεια των Clutch.
Η συνέχεια με ‘A Quick Death in Texas’, ‘In Walks Barbarella’ και ‘X-Ray Visions’ κράτησε ψηλά τις διαθέσεις, ενώ λίγο μετά οι Αμερικάνοι μας τίμησαν και με το ‘We Strive For Excellency’, από τα τραγούδια που πρόκειται να κυκλοφορήσουν στο νέο δίσκο της μπάντας, ο οποίος ανακοινώθηκε χτες, με το κομμάτι να τυγχάνει ωστόσο σχετικά χλιαρής αποδοχής.
Η υπόθεση πήρε πάλι τα πάνω της με ‘Cypress Grove’ και ‘La Curandera’ πάντως, ενώ το δεύτερο τραγούδι από το νέο δίσκο, ‘Red Alert’, είχε πολύ καλύτερες αντιδράσεις.
Οι Clutch πήγαν με ελάχιστες παύσεις μέχρι το τέλος του set τους με το ‘Spacegrass’, οπότε έκαναν μια ξαφνική και αναπάντεχη έξοδο, πριν επιστρέψουν πέντε λεπτά αργότερα για το μεγάλο φινάλε.
Ο Neil Fallon έπιασε την κιθάρα και μετά από μερικές πενιές ο γνώριμος ήχος του ‘The Regulator’ άρχισε να ξεχύνεται από τα ηχεία (ο ήχος γενικά καλός, τουλάχιστον μπροστά), με τον κόσμο, που το περίμενε εναγωνίως, να φτάνει στα υψηλότερα επίπεδα ενθουσιασμού της βραδιάς.
Επιστροφή στο παρελθόν και στο ντεμπούτο της μπάντας με το ‘Rats’, πριν έρθει επιτέλους το ‘Electric Worry’ για να κλείσει δυναμικά το βράδυ.
Μικρή σε διάρκεια η συναυλία δυστυχώς, 80 με 85 λεπτά, αλλά άψογη απόδοση από τους Clutch σε μια ημέρα που μπορεί να μην είδε τους αριθμούς προηγούμενων του Release, αλλά αποτέλεσε και πάλι αρκετά επιτυχημένο εγχείρημα, έστω και αν υπήρξε πιο χαμηλών τόνων στο μεγαλύτερο μέρος της. Ούτε καπνογόνα δεν είδαμε. Λέτε να πήρε η ασφάλεια μαθήματα από τα παθήματα άλλων στο ΟΑΚΑ το Σάββατο, ή αυτήν τη φορά τα Greek cunts έμειναν σπίτι;
Όπως και να’χει, μένουν δύο μέρες ακόμα για να κλείσει το φεστιβάλ και αναμένονται εκρηκτικές. Ραντεβού ξανά στην Πλατεία Νερού αύριο για μια από τις πιο power βραδιές του καλοκαιριού.
Clutch – Setlist
- Sea of Destruction
- Immortal
- The Mob Goes Wild
- A Quick Death in Texas
- In Walks Barbarella
- X-Ray Visions
- Firebirds!
- We Strive for Excellence
- Subtle Hustle
- Cypress Grove
- (Notes from the Trial Of) La Curandera
- Passive Restraints
- Red Alert (Boss Metal Zone)
- Crucial Velocity
- Burning Beard
- The Elephant Riders
- Spacegrass
Encore
- The Regulator
- Rats
- Electric Worry
