Έχει περάσει ένας ολόκληρος μήνας από την πρεμιέρα του ‘Avengers: Endgame’ και η σκόνη που σήκωσε ακόμα δεν έχει πέσει.
Μέσα σε λίγες μόνο εβδομάδες η ταινία πλησιάζει τα -μέχρι πρότινος αδιανόητα- κέρδη του Avatar και αναμένεται να το ξεπεράσει σύντομα.
Καθώς περνάει ο καιρός βέβαια, έχουμε πλέον τη δυνατότητα να προσέξουμε και να σχολιάσουμε πιο ώριμα μερικές λεπτομέρειες της ταινίας που συνδράμουν καθοριστικά στο πολύ όμορφο αποτέλεσμα που παρακολουθήσαμε.
Μία από αυτές είναι και το τραγούδι που ακούσαμε στους τίτλους αρχής. Μέχρι τώρα, όταν εμφανιζόταν το σήμα της Marvel ακούγαμε το κλασσικό theme, καθώς σκιαγραφούνται οι ήρωες μας.
Στο ‘Avengers: Endgame’ ωστόσο, αμέσως μετά την εξαφάνιση της οικογένειας του Hawkeye, το intro της Marvel κάνει την εμφάνισή του με ένα πολύ διαφορετικό τραγούδι να το συνοδεύει.
Το ‘Dear Mr. Fantasy’ από τους Traffic. Ένα υπέροχο τραγούδι, ιδανικό για να μας προκαλέσει συναισθήματα έντονης νοσταλγίας που θα χρειαστούμε καθόλην την παρακολούθηση της τρίωρης ταινίας.
Στα μέσα της δεκαετίας του ’60 οι Traffic είχαν κλειστεί σε μια φάρμα στο Berskshire της Αγγλίας, απομονωμένοι από τον υπόλοιπο κόσμο με σκοπό να ετοιμάσουν καινούργιο υλικό για τον επόμενο δίσκο τους. Χωρίς πολλές ανέσεις, συχνές διακοπές του ηλεκτρισμού και με αρκετά ναρκωτικά, οι Traffic δούλευαν πυρετωδώς.
Εκεί, ο ντράμερ της μπάντας, Jim Capaldi, ζωγράφισε ένα σκίτσο ενός τύπου με μια κιθάρα τον οποίο ονόμασε Mr. Fantasy, ενώ του απεύθυνε τον λόγο ζητώντας του να παίξει ένα κομμάτι, γράφοντας από δίπλα:
Dear Mr. Fantasy, play us a tune.
Ένα μεσημέρι που ο Capaldi ξεκουραζόταν, άκουσε τους bandmates του να παίζουν μια πολύ ωραία μελωδία και φυσικά πήγε αμέσως να δει περί τίνος επρόκειτο.
Εκεί ανακάλυψε πως οι υπόλοιποι είχαν βρει το σκίτσο του και έγραψαν ένα τραγούδι πάνω σε αυτό.
Αρκετά χρόνια αργότερα δήλωσε:
Ήμουν τελείως έκπληκτος. Ο Chris [Wood] έγραψε αυτήν την υπέροχη μπασογραμμή και έπειτα προσθέσαμε περισσότερα λόγια και προσπαθήσαμε να το δουλέψουμε αρκετά σοβαρά.
Αφού ετοίμασαν αρκετό υλικό, οι Traffic πήγανε στο Λονδίνο για να ηχογραφήσουν τη δουλειά τους. Εκεί συνεργάστηκαν με τον Jimmy Miller, παραγωγό με τον οποίο ο Steve Winwood, κιθαρίστας και τραγουδιστής των Traffic, είχε συνεργαστεί στο παρελθόν.
Ο Miller θα είχε καθοριστικό ρόλο στην ηχογράφηση του ‘Dear Mr. Fantasy’, καθώς προκειμένου να καταφέρει να καταγράψει την ελεύθερη ροή που έχει το κομμάτι, έπεισε τα μέλη της μπάντας να παίξουν μαζί και να το ηχογραφήσουν ταυτόχρονα, σαν να παίζουν live.
Δεν έμεινε όμως εκεί. Όταν ένιωσε πως το κομμάτι πρέπει να αποδώσει περισσότερο groove, άφησε το δωμάτιο με τις κονσόλες και μπήκε στο στούντιο.
Ο Eddie Krammer, μηχανικός ήχου και συνεργάτης του Miller διηγείται:
Είμαστε στη μέση της ηχογράφησης και υπάρχει ένα σημείο που ο ρυθμός αλλάζει, σαν να πηδάει, και κοιτάω γύρω και δεν βλέπω τον Jimmy Miller στο δωμάτιο ελέγχου.
Το επόμενο πράγμα που βλέπω με την άκρη του ματιού μου είναι ο Jimmy, μέσα στο στούντιο να τρέχει. Πιάνει κάτι μαράκες που βρήκε και ωθεί την μπάντα να διπλασιάσει το τέμπο.
Αυτό για μένα ήταν το πιο αξιοσημείωτο πράγμα που έχω δει από έναν παραγωγό. Η μπάντα είχε σοκαριστεί που τον έβλεπε εκεί πέρα να χτυπά τις μαράκες και να τους πιέζει να διπλασιάσουν το τέμπο.
Μπορείς να πεις πως τα μάτια τους άρχισαν να λάμπουν. Ήταν φανταστικό.
Το τραγούδι βασίζεται ιδιαίτερα στην ενέργεια που φέρει. Από τα φανταχτερά κόλπα του Capaldi στα ντραμς, το τρομερό σόλο του Winwood στην κιθάρα που θυμίζει όμορφα Hendrix, τον ρυθμό που αλλάζει έντονα στο τέλος, και φυσικά την υπέροχη ηχογράφηση που δένει όλα τα παραπάνω κατάλληλα αφήνοντας μια γεύση χαρμολύπης στον ακροατή, το κομμάτι είναι αριστούργημα.
Το 1969 ο Steve Winwood δήλωσε στο Rolling Stones:
Το ‘Dear Mr. Fantasy’ έγινε τελείως αυθόρμητα και χωρίς να το έχουμε δουλέψει πολύ, ήταν σχεδόν jamming.
Καταφέραμε να καταγράψουμε το αρχικό πνεύμα του, κάτι που συμβαίνει πολύ σπάνια.
Δεν έχει ούτε ιδιαίτερη μελωδία, ενώ οι στίχοι είναι σχετικά απλοί, αλλά αυτό το κάνει να ξεχωρίζει.
Έγινε ένα από τα γνωστότερα τραγούδια των Traffic, που δεν έλειπε σχεδόν πότε από τα setlists τους, ενώ το διασκεύασαν αρκετοί περίφημοι καλλιτέχνες όπως ο Jimi Hendrix και οι Fleetwood Mac.
Το 2010, ο Eric Clapton κάλεσε τον Winwood στο Crossroad Guitar, όπου και παίξανε το ‘Dear Mr. Fantasy’, με το αποτέλεσμα να είναι μαγευτικό.
Εδώ αξίζει να προσέξουμε και λίγο κάποιους στίχους του τραγουδιού:
Dear Mr. Fantasy play us a tune
Something to make us all happy
Do anything, take us out of this gloom
Sing a song, play guitar, make it snappy
Το τραγούδι μιλάει για τον Mr. Fantasy, ο οποίος έχει τη δυνατότητα να προκαλεί χαρά σε όλους τους άλλους γύρω του, να τους γλιτώνει από την κατήφεια τους. Η ιστορία του Mr. Fantasy εξελίσσεται στους υπόλοιπους στίχους (και σας παροτρύνω να τους ψάξετε οπωσδήποτε), ωστόσο στο ‘Avengers: Endgame’ ακούγονται μόνο οι παραπάνω στίχοι. Και εδώ πιθανότατα να υπάρχει μια όμορφη λεπτομέρεια κρυμμένη, που δεν πρόσεξαν πολλοί.
Δεν ήταν λίγοι αυτοί που μετά το τέλος της ταινίας παραπονέθηκαν πως θα έπρεπε να τιμηθεί περισσότερο ο Stan Lee, ο δημιουργός της Marvel που πέθανε λίγο καιρό πριν κυκλοφορήσει το ‘Endgame’. Να που όμως υπήρχε ένας ακόμα φόρος τιμής στον Excelsior.
Ο Stan Lee κατάφερε, χρησιμοποιώντας ως όπλο τη φαντασία του να δημιουργήσει έναν συναρπαστικό κόσμο γεμάτο superheroes, εξωγήινους και επικές μάχες. Έναν κόσμο που όλα αυτά τα χρόνια έκανε χαρούμενους χιλιάδες ανθρώπους, που είτε διάβαζαν κάποιο κόμικ, είτε έβλεπαν κάποια ταινία, ή απλά ταξίδευαν με τη φαντασία τους στον κόσμο αυτό.
Και για αυτό τώρα εμείς οφείλουμε να ευχαριστήσουμε τον Stan Lee, τον Mr. Fantasy, που κατάφερε με το τραγούδι του να μας προσφέρει χαρά και να μας γλυτώσει από την κατήφεια μας.
