Να πάρουμε και μια δόση Rockwave Festival, ε; Οι παλιοί είχαν την τιμητική τους χτες, με Deep Purple και Saxon να κοσμούν το billing, και όσο και αν γκρινιάζουν μερικοί για γερουσία, ξοφλημένους, παππούδες και όλα τα σχετικά, μια αξία την έχει και το παλιό ρε μάγκες. Και έχει και άλλους η μέρα.
Μαλακάσα μεσημέρι καθημερινής δεν είναι και η πιο εύκολη υπόθεση και εργασιακές υποχρεώσεις οδήγησαν δυστυχώς σε άφιξη λίγο μετά το τέλος του σετ των Lazy Man’s Load. Γραμμή στη μεγάλη σκηνή λοιπόν (η μικρή φιλοξενούσε έκθεση για το Rock in Athens και δε χρησιμοποιήθηκε) για Rock ‘n’ Roll Children, που εμφανίστηκαν με δεκάλεπτη καθυστέρηση.
Είναι πλέον πολλοί αυτοί που έχουν δει το ελληνικό tribute σχήμα να ερμηνεύει τα τραγούδια του Ronnie James Dio και έχουν μια ιδέα του τι προσφέρουν στις συναυλίες τους. Το μεράκι και το πάθος τους το έδειξαν και χτες στο Terra Vibe, αν και υπό αρκετά αντίξοες συνθήκες. Αναμενόμενα αρκετά λίγος ο κόσμος, με το ρολόι να μην έχει ακόμα δείξει 5 και πολλούς να μην έχουν καν ξεκινήσει από Αθήνα.
Από αυτούς τους λίγους, οι περισσότεροι αναμενόμενα επέλεξαν να καταφύγουν στη σκιά, γιατί μπορεί να μην είχαμε τα σαραντάρια που έχουμε εισπράξει σε παλαιότερα Rockwave (το ’17 και το ’18 είχα ψηθεί), αλλά ζέστη είχε και ο ήλιος βάραγε ανελέητα. Μαζί με αυτά, ήταν και άρρωστος ο Γιάννης Παπανικολάου. 50 όχι ιδανικά λεπτά λοιπόν, αλλά σίγουρα με διάθεση. Ο Παπανικολάου δεν ήταν μόνο άρρωστος, αλλά είχε αφήσει και τη σύζυγο ετοιμόγεννη, οπότε παίρνει κανείς μια ιδέα της αφοσίωσης του συνόλου.
Και από κει και πέρα, Dio έχει η υπόθεση, με αγαπημένα τραγούδια και medleys (έλειψε, πιθανότατα λόγω χρόνου, το ‘Stargazer’), οπότε πόσο παράπονο να έχει κανείς; Καλά πήγε, δεδομένων των συνθηκών.
Rock ‘n’ Roll Children – Rockwave 2023 Setlist
- Tarot Woman
- Man on the Silver Mountain
- Falling Off the Edge of the World
- Medley (Children of the Sea/Egypt/Don’t Talk to Strangers/One Night in the City)
- Die Young
- Medley (Heaven and Hell/Holy Diver)
Σειρά πήραν οι Bokassa, στην πρώτη τους συναυλία επί ελληνικού εδάφους. Το νορβηγικό stoner/punk trio είχε και αυτό να αναμετρηθεί με τον ήλιο και ένα κοινό κατά πλειοψηφία αραχτό, δικαιολογημένα, στους ίσκιους του Terra Vibe. Πάντως δεν έδειξαν να πτοούνται ιδιαίτερα, δείχνοντας κεφάτοι πάνω στη σκηνή για το δικό τους πενηντάλεπτο και εισπράττοντας αρκετό χειροκρότημα από τους παρευρισκόμενους.
Σε αυτό συνεισέφερε αρκετά και ο ομιλητικότατος, εκφραστικός και χιουμορίστας frontman, που έπαιξε ωραία με το κοινό, προκαλώντας τους να ξεπεράσουν τους Ιταλούς σε αντιδράσεις και να εκφράσουν το μεθύσι τους και φροντίζοντας να μιλήσει για τους Έλληνες φίλους του και για τη σχέση του με τους Planet of Zeus.
Συμπαθής και η μουσική των Bokassa, που στην πραγματικότητα δεν ήταν και αταίριαστη με τον ήλιο και την ξηρασία, όσο τουλάχιστον μπορεί να κολλήσει μουσική με τέτοιον καιρό. Δεν έπεισαν μεν αρκετούς να εγκαταλείψουν τη σκιά, αλλά σίγουρα έπεισαν αρκετούς να τους προσέξουν και ο χρόνος τους πέρασε ευχάριστα.
Άλλη μια πρωτιά μετά από μισάωρο διάλειμμα, με το Rockwave να καλωσορίζει τους As I Lay Dying. Η πάλαι ποτέ ηγετική metalcore μπάντα έμοιαζε λίγο εκτός κλίματος σε σύγκριση με όσα είχαν προηγηθεί και τους Saxon και Deep Purple που αναμένονταν, αλλά αποδείχθηκε ότι δεν ήταν λίγοι αυτοί που είχαν πάει μέχρι τη Μαλακάσα για να τους δουν.
Σίγουρα έφταναν για να πιάσουν κάποια sing-alongs, να ρίξουν μερικές δυνατές ιαχές, αλλά και για να ανοίξουν ένα αξιοπρεπέστατο pit σε μερικά τραγούδια. Χαρούμενος φάνηκε και ο Tim Lambesis, που ευχαρίστησε τον κόσμο αλλά και τους bandmates του για τη στήριξή τους (όσοι δεν ξέρουν την ιστορία μπορούν να την ψάξουν).
Δυστυχώς, αν και συνολικά οι As I Lay Dying δεν έπαιξαν άσχημα, ο ήχος δεν ήταν σε καμία περίπτωση σύμμαχός τους.
Η χειρότερη φάση επήλθε όταν, μετά από ένα μουγκρητό του Lambesis με ανεξήγητα υψηλή ένταση, χάθηκε εντελώς ο ήχος του μικροφώνου του, με αποτέλεσμα διακοπή μερικών λεπτών ύστερα από λίγο για να διορθωθούν τα τεχνικά προβλήματα. Η επαναφορά της φωνής ωστόσο λίγα έλυσε σε πρώτη φάση, καθώς η ανισότητα ανάμεσα σε πρώτα και δεύτερα φωνητικά εξαφάνισε σε κανά δυο κομμάτια ακόμα τον Lambesis, ενώ υπήρξαν και μερικά ακόμα σημεία υπερβολικής έντασης.
Τα πράγματα έφτιαξαν σχετικά μέχρι το φινάλε με ‘Confined’ και αν μη τι άλλο ουδείς επέδειξε ιδιαίτερη δυσφορία. Ατυχής η κατάσταση, αλλά τουλάχιστον οι οπαδοί κάτι φάνηκαν να έχουν βγάλει.
Το ότι οι Saxon δεν γερνάνε ποτέ είναι κάτι που έχει ακουστεί αρκετά και που αυτήν τη φορά διέψευσαν ως ένα βαθμό οι ίδιοι καθώς, πριν από τους Deep Purple, είδαμε την πρώτη εμφάνιση χωρίς τον Paul Quinn, που αποσύρθηκε από τις συναυλίες νωρίτερα φέτος. Με τον Brian Tatler των Diamond Head να καλύπτει το κενό πάντως, η υπόλοιπη μπάντα απέδειξε για άλλη μια φορά ότι αποτελεί εγγύηση επί σκηνής.
Αν υπάρχει κάποιος πραγματικά αειθαλής στην υπόθεση, αυτός είναι ο Biff Byford, ο οποίος φαίνεται διατεθειμένος να δισκογραφεί και να περιοδεύει ασταμάτητα. Σφυρίγματα στο μικρόφωνο, μπουκάλια στον κόσμο για ενυδάτωση, headbanging, βίντεο το κοινό στο ‘Wheels of Steel’, καθοδηγητής βαρέων sing-alongs εκφραστικότατος frontman, o Byford τα έκανε όλα και δεν νομίζω ότι μπορεί κανείς να του προσάψει κάτι.
Όχι ότι μπορεί να φορτώσει λάθη στα υπόλοιπα μέλη της μπάντας, που ακόμα δεν έχει βαρεθεί να παίζει Ελλάδα και το έκανε με ενθουσιασμό χτες το βράδυ, πλαισιώνοντας άξια τον τραγουδιστή. Και σημαντική μερίδα του κοινού, που μπορεί να ήταν εκεί (και) για Deep Purple αλλά οι Saxon, Saxon, έδωσε πόνο κατά τη διάρκεια του σετ.
Περίπτωση best of ως επί το πλείστον, με τα ‘Carpe Diem’ και ‘Thunderbolt’, από τους ομώνυμους πρόσφατους δίσκους, να είναι οι μόνες περιπτώσεις που δεν παίχτηκε κάτι «κλασικό». Και το κοινό το γούσταρε πολύ, ρίχνοντας τρελά sing-alongs σε φάσεις όπως ‘Wheels of Steel’ και ‘747’ και αποθεώνοντας το σχήμα. Κρίμα που ήταν μόνο μία ώρα και έλειψε και το ‘Power and the Glory’, αλλά κατά τα άλλα τα πάντα άψογα. Εκτός κάποιων αυξομειώσεων στον ήχο και αντίστοιχων μικροθεμάτων.
It was fucking Greece that set the spirit free που είπε και ο Byford, πριν πάρει και μια ελληνική σημαία και από κει και πέρα, Saxon-άρα, όπως λένε πολλοί.
Saxon – Rockwave 2023 Setlist
- Motorcycle Man
- Carpe Diem (Seize the Day)
- Thunderbolt
- Wheels of Steel
- Heavy Metal Thunder
- Strong Arm of the Law
- Ride Like the Wind
- Dallas 1pm
- Denim and Leather
- 20000 Feet
- Crusader
- 747 (Strangers in the Night)
- Princess of the Night
Κάποτε, οι Deep Purple πρακτικά τζάμαραν στο μισό τους σετ επειδή μπορούσαν και επειδή ήταν δεκαετία ’70 και αυτό δεν ήταν περίεργο. Σήμερα, οι Deep Purple πιθανότατα τζαμάρουν στο μισό σετ γιατί ο Ian Gillan πρέπει να ξεκουράζεται. Κάποιοι μπορεί να το βρήκαν αυτό πιο ανιαρό, άλλοι μπορεί να το προτίμησαν, αλλά το βέβαιο είναι ότι ο Gillan ακουγόταν αρκετά ικανοποιητικός όταν τελικά έπαιρνε το μικρόφωνο, οπότε κάποια απόδοση έχει η διαδικασία. Μια χαρά ακούστηκε το ‘When a Blind Man Cries’, αν μη τι άλλο.
Οπότε πήραμε ένα αρκετά μεγαλωμένο ‘Pictures of Home’ χτες βράδυ, μακρά εισαγωγικά σόλο από Simon McBride και Don Airey στα ‘Uncommon Man’ και ‘Lazy’ (στο τελευταίο ο Gillan έβγαλε και τη φυσαρμόνικα), ο πληκτράς τζάμαρε για κάποια ώρα και μόνος του με αρκετά χιουμοριστικό στιλ, με Ζορμπά και τα Παιδιά του Πειραιά και ο κόσμος από κάτω έμεινε να χαμογελά, να χειροκροτά και να τραγουδά.
Γιατί ναι, υπήρχε και τραγούδι και το κοινό έπιασε με μεγάλη χαρά κομμάτια όπως το ‘Highway Star’, το προαναφερθέν ‘When a Blind Man Cries’ και τα ‘Perfect Strangers’ και ‘Space Truckin” προς το τέλος. Η ώρα φάνηκε να περνά απίστευτα γρήγορα παρά τις «τραβηγμένες» εκτελέσεις, η συμμετοχή ήταν δυνατή και το χειροκρότημα ακόμα δυνατότερο. Όταν δε ο McBride έπιασε τη μέση της σκηνής για να ξεκινήσει να παίζει τις ίσως πιο αναγνωρίσιμες νότες στην ιστορία της κιθάρας, το Terra Vibe εξερράγη.
Αποχώρηση για λίγα δευτερόλεπτα και επιστροφή των Deep Purple ταχύτατα για λίγο ακόμα από τα ίδια, με τα ‘Hush’ και ‘Black Night’ να μεγαλώνουν σε διάρκεια και τον Roger Glover να σολάρει ανάμεσά τους. Μεταξύ 15 και 20 λεπτά διήρκεσε το encore, για να πάρετε μια ιδέα, με τη συναυλία να πλησιάζει τα 100 από μόλις 13 τραγούδια.
Το συμπέρασμα; Μπορεί να μη μιλάμε για κάποιο εκρηκτικό ή ισοπεδωτικό live, αλλά και πάλι μιλάμε για τους Deep Purple, μια από τις μεγαλύτερες μπάντες στην ιστορία του χώρου. Μπορεί να δει κανείς την ιστορία και μόνο μέσω της άνεσης του Ian Paice πίσω από τα ντραμς, με γνωστό να σχολιάζει ότι έμοιαζε τόσο στο σημείο που του άρμοζε, λες και άραζε στην πολυθρόνα του σπιτιού του. Ο Paice έχει μάλλον βγάλει περισσότερο χρόνο πίσω από τις κάσες από ότι σε πολυθρόνες και μια εμφάνιση Deep Purple έχει, στη χειρότερη, χαρακτήρα εμπειρίας.
Το γεγονός ότι ο Gillan καταφέρνει να τα βγάζει πέρα και ότι οι υπόλοιποι, παλιοί και καινούργιοι, εξακολουθούν να μπορούν να κάνουν επίδειξη ταλέντου, κάνει αυτήν την εμπειρία ακόμα σπουδαιότερη. Ναι, δεν πάει κανείς σε συναυλία Deep Purple περιμένοντας να ακούσει μια εξωπραγματική εκτέλεση του ‘Child in Time’ (το οποίο εξάλλου δεν παίζεται εδώ και πολύ καιρό), αλλά αυτά που παίρνει τελικά αξίζουν τον κόπο. Ήταν ωραία στο Terra Vibe. Και ποιος ξέρει αν και πότε θα τους ξαναδούμε;
Μια παρατήρηση για τη διοργάνωση πριν κλείσω. Το να δίνονται κουτάκια μπύρας μαζί με ή και χωρίς ποτήρια είναι σκηνικό που δεν θα έπρεπε να βλέπουμε, ειδικά εφόσον υποτίθεται ότι απαγορεύεται να φέρει κανείς δικές του προμήθειες πλην νερού και για λόγους ασφαλείας.
Υπήρξαν μερικές εκτοξεύσεις κουτιών Amstel χτες και αν είναι να φάμε κανένα στο κεφάλι, τουλάχιστον ας έρθουν απέξω, να μη φύγουν όλα τα λεφτά στα μπαρ εντός του χώρου, όπου είναι και οι τιμές υψηλές. Ούτε η ίδια η Amstel δεν πιστεύει ότι ένα κουτάκι από την μπύρα της αξίζει ένα τάληρο και η τακτική του μπουκαλιού νερού 0,75l για να μπει τιμή 1 ευρώ είναι τουλάχιστον εκνευριστική.
Αυτά τα ολίγα. Το Rockwave συνεχίζει αύριο, με τους Black Keys να ηγούνται της ημέρας.
Deep Purple – Rockwave 2023 Setlist
- Highway Star
- Pictures of Home
- No Need to Shout
- Into the Fire
- Uncommon Man
- Lazy
- When a Blind Man Cries
- Anya
- Perfect Strangers
- Space Truckin’
- Smoke on the Water
Encore
- Hush
- Black Night
