Η μουσική είναι το αίμα στις φλέβες μου. Λατρεύω τη μουσική και λατρεύω να παίζω καλή μουσική, ειδικά με ανθρώπους που την εκτιμούν. Και όταν φτάσει το τέλος, θα πάω στον τάφο μου και ο αδερφός μου θα με υποδεχτεί, λέγοντάς μου «Καλή δουλειά, μικρέ! Καλά τα πήγες!». Ίσως να το έχω πει ήδη εκατομμύρια φορές, όμως αν πέθαινα σήμερα, δεν θα είχα παράπονο…
Η παραπάνω φράση ανήκει στον Gregg Allman και μπορεί κανείς να τη βρει κάπου ανάμεσα στις σελίδες του αυτοβιογραφικού του βιβλίου, ‘My Cross To Bear’, που κυκλοφόρησε το 2012. 5 χρόνια αργότερα, το Μάιο του 2017, ο Allman «έφυγε» από τη ζωή σε ηλικία 69 ετών, μετά από πολύχρονη μάχη με διάφορων ειδών προβλήματα στο συκώτι του. Ο θρύλος λέει πως ο Αμερικανός πέρασε τις τελευταίες ημέρες της ζωής του κανονίζοντας τις τελευταίες λεπτομέρειες για τον 8ο και τελευταίο προσωπικό του δίσκο, ‘Southern Blood’, ο οποίος κυκλοφόρησε τον Σεπτέμβριο και αποτελεί την τελευταία καλλιτεχνική δήλωση του Allman.
Το ‘Southern Blood’ ξεκίνησε με την προοπτική να περιέχει αυθεντικές συνθέσεις του Allman και είχε αρχικά προγραμματιστεί για τον Ιανουάριο του 2017, όμως η ζωή είναι απρόβλεπτη, ακόμα και για τους μεγαλύτερους καλλιτέχνες… Έτσι, ο δίσκος κατέληξε να περιέχει μονάχα μία αυθεντική σύνθεση, 9 διασκευές, να κυκλοφορήσει με σχεδόν 9 μήνες καθυστέρηση, ενώ υπήρξαν και 2 τραγούδια που δεν συμπεριλήφθηκαν καν στην τελική έκδοση, αφού ο Allman δεν πρόλαβε να ηχογραφήσει τα φωνητικά τους μέρη. Έχοντας πλήρη επίγνωση της κατάστασης της υγείας του, ο Gregg Allman αποφάσισε να μετατρέψει τον δίσκο που είχε προγραμματιστεί ως «μία ακόμα δισκογραφική δουλειά» σε ένα βαθύτατα εσωτερικό έργο, μία μουσική βιογραφία, επιλέγοντας προσεκτικά και στοχευμένα τα τραγούδια, το μέρος της ηχογράφησης, αλλά και τους συνεργάτες του. Μαζί με τον παραγωγό Don Was και τους μουσικούς που τον πλαισίωναν στις ζωντανές εμφανίσεις του εκείνη την περιόδο, ο Allman κλείστηκε στα FAME Studios, στο Muscle Shoals της Alabama – στο ίδιο μέρος όπου ο Allman, μαζί με τον αδερφό του, Duane και τους Hour Glass ξεκινούσαν την καλλιτεχνική τους πορεία στα τέλη της δεκαετίας του ’60, γράφοντας έτσι τον ιδανικό επίλογο σε μία επιτυχημένη και πολυετή καλλιτεχνική πορεία.
Ο δίσκος ξεκινά με τη μοναδική αυθεντική σύνθεση του δίσκου, ‘My Only True Friend’, η οποία ξεκινά με ένα δυναμικό κιθαριστικό intro, κατεβάζει όμως ρυθμούς στην πορεία και εξελίσσεται σε μία southern rock μπαλάντα. Οι εισαγωγικοί στίχοι «You and I both know this river will surely flow to an end» αλλά και η κατάθεση ψυχής της δεύτερης στροφής του τραγουδιού «I hope you’re haunted by the music of my soul when I’m gone», σε συνδυασμό με τη συγκινητική και καθηλωτική ερμηνεία του Allman λειτουργούν στοιχειωτικά, ενώ προδίδουν εξ αρχής το χαρακτήρα του δίσκου, ο οποίος λειτουργεί σαν ένας καλλιτεχνικός απολογισμός του Allman λίγο πριν το τέλος του… ποταμού.
Η συνέχεια ανήκει στις διασκευές των ‘Once I Was’ (Tim Buckley/Larry Beckett), ‘Going Going Gone’ (Bob Dylan) και ‘Black Muddy River’ (Grateful Dead), επιλεγμένες προσεκτικά από τον ίδιο τον Allman, άλλοτε υπηρετώντας τον αποχαιρετιστήριο χαρακτήρα του δίσκου και άλλοτε λειτουργώντας σαν αναφορές στη ζωή και τις καλλιτεχνικές επιρροές του Αμερικανού. Ακολουθούν διασκευές σε τραγούδια των Willie Dixon (‘I Love the Life I Live’) και Little Feat (‘Willin’ ‘), ενώ η επιλογή του ‘Blind Bats and Swamp Rats’ που ακολουθεί αποτελεί έμμεσα φόρο τιμής στον αγαπημένο αδερφό του Gregg, Duane Allman, ο οποίος είχε συνεργαστεί με τον Johnny Jenkins, αρχικό ερμηνευτή του τραγουδιού. Ακολουθούν ακόμα δύο διασκευές, τα ‘Out of Left Field’ του Percy Sledge και ‘Love Like Kerosene’, σύνθεση του συνεργάτη του Allman, Scott Sharrard, ο οποίος παίζει κιθάρα στον δίσκο.
Ο δίσκος κλείνει με τον Allman να τραγουδά μαζί με τον καλό του φίλο, Jackson Browne, το ‘Song for Adam’, σύνθεση του δεύτερου, την οποία ο Allman είχε ηχογραφήσει ως demo το 1974. Σύμφωνα με τον Don Was, ο Allman επέλεξε το συγκεκριμένο τραγούδι επειδή οι στίχοι «still, it seems he stopped singing in the middle of his song», σε συνδυασμό με το μέρος των ηχογραφήσεων, του θύμιζε τον αδερφό του, Duane, γεγονός που αποτυπώνεται με τον πιο συγκινητικό τρόπο μέσα στο τραγούδι: Κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων, στο συγκεκριμένο στίχο, ο Allman ήταν τόσο φορτισμένος συναισθηματικά που η φωνή του «έσπασε», αφήνοντας έτσι τη στροφή ανολοκλήρωτη. Το επιτελείο της παραγωγής αποφάσισε να αφήσει την ηχογράφηση ανέπαφη, κλείνοντας έτσι τον δίσκο με τον πιο συγκινητικό τρόπο.
Εν κατακλείδι, το ‘Southern Blood’ αποτελεί ένα ιδιαίτερο έργο και δεν πρέπει να κριθεί εντελώς αποκομμένο από τις συνθήκες υπό τις οποίες ηχογραφήθηκε. Άλλωστε, με εξαίρεση το εναρκτήριο κομμάτι, αποτελείται από διασκευές «κλασικών» τραγουδιών, τα οποία δεν αποτελούν καν αντικείμενο συνθετικής κριτικής. Η ερμηνείες του Allman, πάντως, είναι μοναδικές, βαθύτατες και γεμάτες ψυχή, καθιστώντας το ‘Southern Blood’ τον καλύτερο ερμηνευτικά δίσκο της προσωπικής του δισκογραφίας, ενώ υπάρχουν στιγμές, στις οποίες λάμπει το άστρο που τον συνόδευε στα θρυλικά έργα των The Allman Brothers Band. Ακόμα πιο σημαντικό είναι, όμως, πως στο ‘Southern Blood’ ο Gregg Allman κάνει μία μεγαλοπρεπή υπόκλιση λίγο πριν το κλείσιμο της κουρτίνας, δίνοντας στους οπαδούς του ένα μεγάλο κομμάτι της ψυχής του…
Για τους αφοσιωμένους οπαδούς του ένα μοναδικό έργο με χαρακτήρα αυτοβιογραφικό, για τους υπόλοιπους ένα αποχαιρετιστήριο δώρο από έναν ακόμα μεγάλο μουσικό που δεν βρίσκεται πια ανάμεσά μας.
