Hollywood Vampires @Citadel Music Festival (28/06/2023)
Μετά και τη τελευταία συναυλία των Hollywood Vampires επί ευρωπαϊκού εδάφους, και όσο οι λατρεμένοι rockstars βρίσκονται στον εναέριο δρόμο της επιστροφής προς την Αμερική, αξίζει να θυμηθούμε τη μέρα που το Rockrooster τους έζησε και άκουσε από κοντά.
Οι συγκυρίες
Ήδη από τον Ιούνη του περσινού έτους, οι Hollywood Vampires είχαν ανακοινώσει κάποιες από τις ημερομηνίες της περιοδείας τους στην Ευρωπαϊκή ήπειρο. Υπό το άγρυπνο βλέμμα της ομάδας, χωρίς δεύτερη σκέψη και χωρίς να περιμένουμε να τους πετύχουμε στη γείτονα χώρα, εξασφαλίσαμε μία θέση ανάμεσα στο βερολινέζικο κοινό την 28η του Ιούνη.
Εκ των υστέρων, βέβαια, δεδομένου των ακυρώσεων που έτυχαν στην πορεία σε Ουγγαρία και Μπάνσκα Μπίστριτσα, μπορώ να πω πως σταθήκαμε τυχεροί. Η Βουδαπέστη και η Σλοβακία θα ήταν τα τελευταία μοναχικά τους gigs, ενώ εμφανίστηκαν αργότερα σε δύο φεστιβάλ, σε Πολωνία και Γερμανία, μαζί με άλλους καλλιτέχνες.
Η διοργάνωση
Κυριολεκτικά, «άρτον και θέαμα» φρόντισαν να προσφέρουν στους πιστούς οπαδούς του συγκροτήματος οι υπεύθυνοι του Citadel Music Festival.
Με μπύρα, λουκάνικα και μουσική στο τέρμα ήταν σαν να ζήσαμε στην πολύβουη μητρόπολη την εμπειρία του Oktoberfest στην καρδιά του καλοκαιριού. Η συναυλία φιλοξενούταν στο Σπαντάου, στο επιβλητικό ύστερο-μεσαιωνικό φρούριο του Βερολίνου, σημείο συνάντησης των ποταμών Σπρέε και Χάβελ. Θα μπορούσε να πει κάποιος ότι ήταν και συμβολικό, θέλοντας να δείξουν πως η μουσική ενώνει τους ανθρώπους.
Ωστόσο, η απουσία γιγαντοοθονών ίσως ήταν το μοναδικό αλλά σημαντικό μειονέκτημα στην όλη διοργάνωση. Φυσικά, όποιοι λόγοι σχετικά με τον σεβασμό προς το αρχαιολογικό αυτό στολίδι της πόλης είναι δεκτοί και κατανοητοί. Όμως, πιστεύω πως όλοι όσοι δεν προνόησαν να στηθούν κοντά στη σκηνή, ένιωσαν ένα τσίμπημα απογοήτευσης.
Στο δια ταύτα
Αυτό που δεν μας απογοήτευσε ούτε για μία στιγμή, ήταν το οπτικοακουστικό υπερθέαμα της συμμορίας των Alice Cooper, Tommy Henriksen, Johnny Depp και Joe Perry (Aerosmith).
Η σταδιακή εμφάνιση των πρωταγωνιστών της βραδιάς επί σκηνής συνοδευόταν από ολοένα και δυνατότερες ιαχές. Και αναφέρομαι ειδικά, όπως και ήταν αναμενόμενο, για τις ζητωκραυγές των θαυμαστών με το που πάτησε ο χολιγουντιανός αστέρας τη σκηνή. Λιτός και απέριττος χαιρετάει το κοινό με ένα νεύμα χωρίς να θέλει να επισκιάσει τους συνεργάτες που ακολουθούσαν και παρουσιάζονταν ο ένας μετά τον άλλο υπό το άκουσμα του ‘Bella Lugosi’s Dead’.
Όσο περνούσαν τα λεπτά γινόμασταν μάρτυρες του πιο γοητευτικού μουσικού συνονθυλεύματος. Ανάμεσα στα κομμάτια που είχαν διαλέξει οι Hollywood Vampires από τους δύο δίσκους, που έχουν κυκλοφορήσει, μπέρδευαν γλυκά και με τον δικό τους μοναδικό τρόπο διασκευές αγαπημένων ροκ κομματιών. Πραγματικά, αν ήσουν απροπόνητο αυτί ή νέο μέλος της ροκ κουλτούρας, θα δυσκολευόσουν να καταλάβεις ότι σχεδόν τα μισά τραγούδια της βραδιάς δεν ήταν δικά τους. Οι Hollywood Vampires ξεκίνησαν το σχεδόν δίωρο ταξίδι του με το ‘I Want My Now’ του πιο πρόσφατου album τους ‘Rise’ για να ανάψουν τα αίματα και ακολούθησαν εναλλάξ κομμάτια από το ‘Rise’ και το ομώνυμο τους δίσκο ‘Hollywood Vampires’ (2015).
To ‘Raise the Dead’ ξεσήκωσε μνήμες από τις πρώτες τους ηχογραφήσεις ενώ η παρέμβαση του ‘I’m Eighteen’ έκανε ακόμα και τους συνομήλικους τους να «ξανανιώσουν». Το ‘Five to One / Break on Through’, ήταν το τραγούδι αναφοράς στους Doors, από τον πρώτο τους δίσκο. Το πάντρεμα των φωνών τους στα ‘The Boogieman Surprise’ και ‘My Dead Drunk Friends’ ήταν ακριβώς όπως τα έχουμε ακούσει στα LP τους. ενώ στο tribute ‘You Can’t Wrap Your Heart Around a Memory’ πήρα για λίγο τα ηνία ο Joe Perry. Από το αναλόγιό τους δεν έλειψε το πασίγνωστο ‘Baba O’Riley’ για να προετοιμάσει το έδαφος και τη διάθεσή μας για το δικό τους ‘Who’s Laughing Now’.
«Το πιο αιθέριο μέρος της συναυλίας», όπως το ονόμασε ο Johnny Depp, ξεκίνησε με την διασκευή του ‘People Who Died’, που συμπεριλαμβάνεται στο ‘Rise’ – όπως και η διασκευή στο ‘Heroes’ του David Bowie, η οποία πήρε τη σειρά της μετά από δύο τραγούδια. O Depp δεν άφησε το μικρόφωνο ούτε στη διασκευή του ‘The Jack’ αλλά ούτε και στο δικού τους ‘As Bad as I Am’. Για όσους δεν είχαν πειστεί μέχρι εκείνη τη στιγμή για το πολύπλευρο ταλέντο του, θεωρώ ότι δεν τους άφησε περιθώρια. Η τραγουδιστική μπάσα φωνή του και η εκπληκτική του άνεση με τις χορδές, χωρίς να χάνει νότα, έδειξαν πως αξίζει να βρίσκεται ανάμεσα στον Alice Cooper και στον Joe Perry.
Μετά το ‘Heroes’ και το ξεκάθαρο αντιπολεμικό μήνυμα, με τα χρώματα της υυκρανικής σημαίας να δεσπόζουν στο background στη διάρκεια του κομματιού, στο προσκήνιο ήρθε η φιγούρα του Joe Perry. Κρατώντας το «λευκό καμβά», τη λευκή Fender του Jeff Beck, επιδόθηκε σε ένα περίτεχνο κιθαριστικό σόλο, ώστε και το κοινό να πάρει μια ανάσα και να ξεκουράσει τις φωνητικές του χορδές για λίγα λεπτά.
Οι τέσσερις διασκευές που ακούστηκαν στην πορεία βρήκαν τους ακροατές ετοιμοπόλεμους με αποκορύφωμα το προτελευταίο κομμάτι της βραδιάς – τη διασκευή του ‘Walk This Way’. Το φρούριο σείστηκε για μια τελευταία φορά με το ‘School’s Out / Another Brick in the Wall’, ο Alice Cooper παρουσίασε για άλλη μια φορά και ευχαρίστησε τους συνεργάτες του και πήρε ο καθένας μας το δρόμο του.
Ας ευχηθούμε επιτυχία και στα υπόλοιπα τρία show τους στις ΗΠΑ, χωρίς απρόοπτα. Εις το επανιδείν!
Hollywood Vampires setlist:
I Want My Now
Raise the Dead
I’m Eighteen (Alice Cooper cover)
Five to One / Break On Through (to the Other Side) (The Doors cover)
The Boogieman Surprise
My Dead Drunk Friends
You Can’t Put Your Arms Round a Memory (Johnny Thunders cover)
Baba O’Riley (The Who cover)
Who’s Laughing Now
People Who Died (The Jim Carroll Band cover)
The Jack (AC/DC cover)
As Bad as I Am
Heroes (David Bowie cover)
Jeff Beck Tribute
Bright Light Fright (Aerosmith cover)
The Death and Resurrection Show (Killing Joke cover)
Walk This Way (Aerosmith cover)
The Train Kept A-Rollin’ (Tiny Bradshaw cover)
Encore:
School’s Out
