Η απόδοση του Lars Ulrich ζωντανά είναι… σημείο τριβής, για να το θέσουμε κομψά. Κατά την άποψη μερικών, όλα τα κομμάτια των Metallica του κάθονται δύσκολα και είναι γνωστό ότι δεν είναι ακριβώς τυπικός στις πρόβες.
Πέρα από τα αστεία πάντως, υπάρχουν τραγούδια στα οποία ο ντράμερ είναι πιο άνετος και περιπτώσεις στις οποίες αυτή η έλλειψη εξάσκησης τον φέρνει σε σημείο να τα βρίσκει μπαστούνια. Και κατά τον ίδιο, δεν υπάρχει κάτι πιο δύσκολο από το ‘Blackened’, με τις πολλές εναλλαγές ταχύτητας και τους περίεργους ρυθμούς.
Το ‘…And Justice for All’, ο δίσκος των Metallica που μάζεψε τα περισσότερα προοδευτικά στοιχεία, προς τέρψιν μερικών και οργή άλλων, σίγουρα έχει μερικά από τα πιο απαιτητικά κομμάτια τους και αν κάποια απλά αποφεύγουν να τα παίζουν ζωντανά (πόσο συχνά ακούτε το ομώνυμο;), το εναρκτήριο κομμάτι του δίσκου κάνει συχνά την παρουσία του και ο Lars Ulrich χρειάζεται να ψάχνει το τέμπο, χωρίς να το βρίσκει πάντα.
Πρέπει πραγματικά να είσαι έτοιμος για όλα τα ξεκινήματα και τις παύσεις και τις αλλαγές στο ρυθμό. Έρχεται. Τέσσερα μέτρα μετά, ελπίζω να μην τα θαλασσώσω.
Είναι ωραίο το ‘Blackened’ όμως.
