Την Παρασκευή και το Σάββατο, 5 και 6 Αυγούστου, το δάσος Κουρί φιλοξένησε ένα από τα μεγαλύτερα events του καλοκαιριού, χωρίς χορηγούς και με ελεύθερη είσοδο για ένα πολιτιστικό διήμερο που κάλυπτε μουσικά όλα τα γούστα. Το Los Almiros Festival, ένα από τα κορυφαία γεγονότα της ελληνικής μουσικής σκηνής με ελληνικές μπάντες και πολλά τρανταχτά ονόματα από το εξωτερικό, πραγματοποιήθηκε και φέτος με τεράστια επιτυχία. Ακόμα δεν νομίζω να έχει προσδιοριστεί ο αριθμός ατόμων που ταξίδεψαν από Θεσσαλονίκη, Αθήνα, Ξάνθη, Πάτρα, Γιάννενα, Κοζάνη, Σέρρες και άλλα μέρη της Ελλάδας μέχρι τον Αλμυρό Βόλου για να ακούσουν και να δουν ζωντανά τις αγαπημένες τους μπάντες.
Πάνω από 7.000 άτομα, με μία επιφύλαξη, υποδέχτηκε το δάσος Κουρί με δωρεάν διαμονή και ελεύθερο camping. Οι διοργανωτές είχαν αρχίσει τις ετοιμασίες αρκετούς μήνες πριν για να στηθεί αυτό το μεγάλο πάρτυ. Το κεντρικό stage, τα μηχανήματα, τα κιόσκια, όλα στήθηκαν από τους διοργανωτές, με μια μικρή βοήθεια από τον Δήμο Αλμυρού και ο χώρος φούλαρε για τα καλά, αφού άρχισε να εισέρχεται πλήθος από το βραδάκι της Τετάρτης.
Κάθε πρωί το πάρτυ άρχιζε από νωρίς με reggae dub και rock μουσικές να ακούγονται από το κιόσκι στην είσοδο του χώρου. Η παιδική χαρά μονίμως γεμάτη, κόσμος που άραζε στη γραφική λίμνη με τις πάπιες και τα γεφυράκια, σκηνές μέχρι εκεί που φτάνει το μάτι. Πολλές σκηνές, πολύς κόσμος, πολλή μουσική και εκπλήξεις, πάγκοι με χειροποίητες καλλιτεχνικές δημιουργίες, bazaar βινυλίων, παγώνια να κόβουν βόλτες στο δάσος, αιώρες κρεμασμένες στα δέντρα και χώμα, πολύ χώμα. Ο παγωτατζής στο στέκι των κυνηγών ήταν πιο μερακλής κι από τον Μάκη έξω στην καντίνα (ωραίο σουβλάκι ο κυρ-Μάκης) και κάθε φορά που η ζέστη χτυπούσε κατακούτελα, όποιος ήθελε χτυπούσε κι ένα παγωτάκι. Δύο μπαρ λειτουργούσαν στον χώρο της κεντρικής σκηνής και χαμογελαστά πρόσωπα μας εξυπηρετούσαν καθ’ όλη τη διάρκεια της βραδιάς. Μπύρες, πολλές μπύρες και θετική ενέργεια! Ιδιαίτερες δυσκολίες δεν υπήρξαν κι όσον αφορά την οργάνωση πιστεύω πως ο κόσμος που βρέθηκε εκεί ήταν κάτι το μη αναμενόμενο, συνεπώς δε θα μπορούσαμε να έχουμε περισσότερες απαιτήσεις. Πάμε τώρα στα μουσικά δρώμενα…
Ημέρα 1η
Lake Stage
Την πρώτη μέρα, προτιμήσαμε θάλασσα κι επιστρέφοντας πήρε το αυτί μας μια φωνή εκεί στη λίμνη που έδινε πόνο, με διασκευές γνωστών κομματιών από The Bad Slide Stam, αλλά για να είμαι ειλικρινής δεν μπορώ να έχω άποψη γιατί δεν πρόλαβα και πολλά. Ο κόσμος ήταν συγκεντρωμένος από πολύ νωρίς πάντως κι έτοιμος για την επική βραδιά που θα ακολουθούσε.
Main Stage
Πρώτοι εμφανίστηκαν στη σκηνή οι Birthday Kicks, ένα πολλά υποσχόμενο συγκρότημα από τη Λάρισα που συνδυάζει την stonerιά, την ψυχεδέλεια και το punk σε έναν πολύ ιδιαίτερο ήχο που εν συντομία οι ίδιοι αποκαλούν stone ‘n’ roll. Ο ήχος δεν ήταν ικανοποιητικός σε μεγάλο βαθμό, παρ’ όλα αυτά με το που βγήκαν στη σκηνή άρχισε να μαζεύεται κόσμος και ήταν μια καλή αρχή για να ζεσταθούμε.
Μετά τους Kicks ακολούθησαν οι Godsleep, ένα hard rock και stoner συγκρότημα που σχηματίστηκε στην Αθήνα το 2010. Πρόσφατα παρουσίασαν τη νέα τους δουλειά κι αν και δεν είχα την τύχη να τους ακούσω ποτέ από κοντά, έχω να πω πως πρόκειται για μια μπάντα με τεράστια δυναμική επάνω στη σκηνή που οφείλεται κατά ένα μεγάλο ποσοστό στον frontman και στην ερμηνεία του, που με τα ανεπιτήδευτα σκληρά φωνητικά του μας παρέσυρε σ’ ένα ατμοσφαιρικό ταξίδι μέχρι ν’ ανέβουν στη σκηνή οι Lionize. Ομολογουμένως πρόκειται για μια μπαντάρα, ο ήχος της οποίας αποτελεί μια μίξη reggae, funk και rock ‘n’ roll, οι Lionize μας ξεσήκωσαν για τα καλά και λίγο πριν αφήσουν τη σκηνή, ανέβηκε ο Μπάμπης από τους Planet of Zeus για να ερμηνεύσουν μαζί ένα κομμάτι.
Από τις πολύ ωραίες στιγμές και το πάρτυ συνεχίστηκε με Villagers of Ioannina City (VIC). Εδώ ανάψαν για τα καλά τα αίματα και για ακόμα μια φορά μας καθήλωσαν με τον γνωστό stoner rock ήχο τους που παντρεύεται άψογα με την παραδοσιακή ηπειρώτικη μουσική. Ο κόσμος ούρλιαζε τους στίχους, άναψαν πυρσοί, σημαίες ανέμιζαν και το κεφάλι, ήταν που ήταν, έγινε με το ακούστηκε ο πρώτος ήχος του κλαρίνου. Αν και δεν ήταν από τις καλύτερες εμφανίσεις τους, λίγο έλειψε να τα πάρουμε όλα ζβάρα. Το βαρύ χαρτί του φεστιβάλ, οι Truckfighters από τη Σουηδία με βαρύ ψυχεδελικό και stoner ήχο, έπαιξαν για αρκετή ώρα και το βράδυ έκλεισε όμορφα και με επαγγελματισμό. Και τι θέλω να πω μ’ αυτό. O μπασίστας δε σταμάτησε να χοροπηδάει και να ξεσηκώνει τα πλήθη, ο τραγουδιστής τους σωστός με δυναμικά φωνητικά, αλλά, ενώ ήταν σούπερ ως προς την ένταση και τη σκηνική παρουσία, ίσως έφταιγε η κούραση της πρώτης μέρας, ίσως έφταιγε το ότι εμφανίστηκαν μετά τους VIC, αλλά για ‘μένα κάτι έλειψε.
Ημέρα 2η
Lake Stage
Μετά από μπάνια, καφέδες, τσίπουρα και λοιπά, αρχίσαμε να μαζευόμαστε στη λίμνη, όπου μας περίμενε ο Ξενοφών Ραζής για να μοιραστεί μαζί μας τις μουσικές του ανησυχίες. Ωραίος τύπος, μας έκανε καλή παρέα μέχρι να αρχίσει να πέφτει ο ήλιος και να μεταφερθούμε στην κεντρική σκηνή.
Main Stage
Η επιτομή του σύγχρονου ελληνικού ροκ, οι Χατζηφραγκέτα βγήκαν στη σκηνή με ρομαντική διάθεση όπως πάντα και τα σπάσανε. Ομολογώ ότι δεν περίμενα να ακούσω ‘Στου Ντε Λα Φου (Πάμε Πετράλωνα)’ σε heavy εκδοχή, αλλά ήταν καλό και μας ξεσήκωσαν τα παλιόπαιδα, κυρίως τις πιο μικρές ηλικίες που είχαν συγκεντρωθεί μπροστά από το stage φωνάζοντας και σκίζοντας τα ρούχα τους από τον ενθουσιασμό. Δεν περίμενα και τίποτα λιγότερο με τέτοιο fanclub. Και πάμε στα funky reggae χαρμάνια της βραδιάς. Οι Fundracar ανέβηκαν στη σκηνή γύρω στις 10 και κάτι, αν θυμάμαι καλά, κι έπαιξαν κάποια classic tracks από τον πρώτο τους δίσκο -και μετά από δέκα χρόνια ό,τι νόμος και να βγει τα ίδια θα θέλουμε ν’ ακούμε-, αλλά και αρκετά από το ‘Lux’ που κυκλοφόρησε το ’15. Πολύ ιδιαίτερος ήχος και ωραίο vibe σε κάθε τους live.
Ένα από τα καλύτερα εγχώρια συγκροτήματα, οι BAiLdSA, με balkan rock, ska και reggae ρυθμούς και μια συγκλονιστική ενέργεια επί σκηνής, μας έκαναν να μην μπορούμε να μείνουμε ακίνητοι ούτε λεπτό. Πολύ δυναμική σκηνική παρουσία από όλα τα μέλη της μπάντας. Αν δεν τους έχετε ακούσει live, μη χάνετε χρόνο. Μετά από τους BAiLdSA και τα έξαλλα χορευτικά εμφανίστηκαν στη σκηνή οι Αμερικάνοι The Flying Eyes, οι οποίοι μας έσβησαν με τον καλύτερο τρόπο με τις ’70s ψυχεδελικές μουσικές τους κι έδωσαν μια πολύ καλή εμφάνιση, απ’ τις καλύτερες του φεστιβάλ. Πριν το φεστιβάλ, είχαμε την ευκαιρία να τα πούμε μαζί τους:
Συνέντευξη The Flying Eyes: «Η παρακμή των ξεχασμένων αμερικανικών πόλεων παίζει σημαντικό ρόλο και στο επικείμενο άλμπουμ»
Συνέντευξη The Rumjacks: «Να είστε έτοιμοι να χορέψετε σαν τον διάβολο»
Γενικά και οι δύο μέρες έκλεισαν πανηγυρικά και το ταξίδι, όπως μας ενημέρωσαν, συνεχίζεται και του χρόνου, να είμαστε καλά, προσδοκούμε και τριήμερο. Όσοι βρέθηκαν εκεί γνωρίζουν καλά τι εστί Los Almiros Festival και μετά τη φετινή επιτυχία ευχόμαστε να γίνει θεσμός και να κλείνουμε ραντεβού κάθε καλοκαίρι στο δάσος Κουρί για να περνάμε καλά και να παίρνουμε δύναμη από τη μουσική και από ανθρώπους που την αγαπούν. Κι αν το Los Almiros χαρακτηρίζεται από κάτι, αυτό είναι καλή διάθεση, ωραίοι άνθρωποι και μουσικάρες. Πάντα τέτοια κι ας μην ξεχνάμε πως πρέπει να στηρίζουμε τέτοιες προσπάθειες με όποιον τρόπο μπορούμε.
Ευχαριστούμε τη Φωτεινή Σαλβερίδου για τη βοήθειά της στην κάλυψη του φεστιβάλ.
