Ο Neil Peart είναι σίγουρα ένας από τους πιο έμπειρους μουσικούς του πλανήτη αυτή τη στιγμή, έχοντας αφήσει εποχή πίσω από τα ντραμς των Rush για περισσότερα από 40 χρόνια.
Ο Peart, ο οποίος είναι υπεύθυνος και για πολλούς από τους στίχους της θρυλικής καναδέζικης μπάντας, μίλησε στο Drum Magazine και το πιο ενδιαφέρον ίσως μέρος της συνέντευξής του, ήταν αυτό στο οποίο έδωσε συμβουλές προς τους νεότερους ανθρώπους που ασχολούνται με τη μουσική, ενθαρρύνοντάς τους να συνεχίσουν να το κάνουν, ακόμα κι αν αυτό δεν τους καλύπτει βιοποριστικά.
Νομίζω πως αξίζει να δούμε ολόκληρο το απόσπασμα στο οποίο ο Neil Peart ουσιαστικά απευθύνεται προς όλους τους νέους και επίδοξους μουσικούς εκεί έξω:
Οι καιροί είναι δύσκολοι για τους μουσικούς που ξεκινούν τώρα, αλλά ήταν σίγουρα και για μένα στο Νότιο Οντάριο όταν ξεκινούσα τις αρχές της δεκαετίας του 1970. Όμως συμβαίνουν θαύματα. Και ίσως εσύ να είσαι ένα από αυτά.
Σε κάθε περίπτωση, είτε η μουσική σε συντηρεί είτε όχι, μπορεί να σε καλλιεργήσει. Δεν δίνεται η ευκαιρία σε κάθε επίδοξο μουσικό να ζήσει από αυτό, πόσο μάλλον να αποκτήσει δόξα και περιουσία, αλλά μπορεί να είναι μία δια βίου επιδίωξη που θα σε ανταμείψει.
Ξέρω κάποιους “μη-επαγγελματίες” ντράμερ που χαίρονται να παίζουν, κάποιες φορές μαζί με φίλους, και σταδιακά γίνονται καλύτεροι σε αυτό. Γιατί έτσι είναι. Όταν οι άνθρωποι με ρωτούν για την αγαπημένη μου εκτέλεση, εκπλήσσομαι. Αν δεν πίστευα πως η πιο πρόσφατη δουλειά μου είναι μία βελτίωση σε σχέση με το παρελθόν, θα τα παρατούσα.
Εκτός από το “εξάσκηση, εξάσκηση, εξάσκηση”, η μόνη συμβουλή που μπορώ να δώσω σε κάποιον που ξεκινά τώρα, είναι: Να παίζεις ζωντανά, μπροστά σε κόσμο, όσο πιο συχνά μπορείς.
Τίποτα δεν θα σου μάθει καλύτερα τη σύνδεση αυτού που σε ενθουσιάζει και αυτού που ενθουσιάζει το ακροατήριο.
Αν το ιδανικό για σένα είναι να παίζεις μουσική που σου αρέσει και έχεις άλλους ανθρώπους που τους αρέσει η ίδια μουσική, τότε εδώ ταιριάζει τέλεια ο ορισμός της τύχης:
Όταν η προετοιμασία συναντά την ευκαιρία.
Βέβαια δεν μπορείς να παίξεις πάρα πολύ μόνος σου ή με μπάντα, πάνω στη σκηνή. Όπως είπε ο Picasso, “Η έμπνευση υπάρχει, απλώς θα πρέπει να σε βρει να δουλεύεις.” Όσο περισσότερο δουλεύεις την τέχνη που διάλεξες, τόσο πιο πιθανό είναι να πετύχεις την έμπνευση στη δουλειά σου. Περισσότερη έμπνευση θα συναντήσεις έτσι παρά θα σου έρθει ουρανοκατέβατη.
Κάποια χρόνια πριν, διάβασα για έναν μουσικό που εξασκούταν κάθε μέρα, αλλά έλεγε πως μόνο κάθε δέκα μέρες ένιωθε πως κάπου πηγαίνει.
Και ξεκινώντας μία μεγάλη περίοδο καθημερινής εξάσκησης, στα μέσα του ’90, υπό την καθοδήγηση του Freddie Gruber, αυτό το πήρα πολύ σοβαρά και κατάλαβα πως είναι αλήθεια.
Το σημαντικό είναι να συνεχίζεις να τρίβεις τα ξύλα και, στο τέλος, θα βγει μία σπίθα.
Κι ένα σχετικό σοφό που έχω μάθει στη μουσική και στη ζωή μου:
Η μαγεία υπάρχει, αλλά χρειάζεται και λίγο προγραμματισμό. Και αποφασιστικότητα.
