Η Φινλανδία είναι μια πανέμορφη χώρα, με απέραντη φυσική ομορφιά, εντυπωσιακά τοπία και χιλιάδες μικρές και μεγάλες λίμνες.
Επειδή, όμως, δεν μπήκατε στο StraightOnMusic για να διαβάσετε τουριστικό οδηγό για τις sκανδιναβικές χώρες, προχωράμε. Μουσικά, οι Φινλανδοί έχουν μια ιδιαίτερη κουλτούρα, με έμφαση φυσικά σε μέταλ συγκροτήματα, με πολλά από αυτά να έχουν pop status. Τι σημαίνει αυτό; Πώς στην Ελλάδα κάποιος θα ανοίξει το ραδιόφωνο και θα πέσει πάνω στο Σάκη Ρουβά, εκεί ναι, πιθανότατα θα πέσει πάνω στους Nightwish. Μέσα σε αυτό το πλήθος μέταλ συγκροτημάτων, δεν μένει και πολύς χώρος για διαφορετικά είδη μουσικής. Και εδώ έρχονται οι Poets of the Fall, ένα από τα λίγα πράγματα που ανθίζουν το φθινόπωρο, την εποχή που ακόμα και η φύση μελαγχολεί.
Ο τραγουδιστής των Poets, ονομάζεται Marko Saaresto και είναι μια μοναδική φωνή, με απίστευτα ερωτική, μελαγχολική και αισθαντική χροιά, που ακόμα και στα πιο uptempo κομμάτια τους, αφήνει στα χείλη μια πικρή γεύση λύπης και πόνου.
Τα υπόλοιπα δύο μόνιμα μέλη του συγκροτήματος είναι ο Olli Tukiainen στις κιθάρες και ο Markus Kaarlonen, που παίζει πιάνο και έχει αναλάβει και τις παραγωγές, αποκτώντας έτσι το παρατσούκλι “captain”.
Στις περιοδείες πλαισιώνονται από τους Jani Snellman στο μπάσο, Jaska Mäkinen στη ρυθμική κιθάρα και τις δεύτερες φωνές και Jari Salminen στα τύμπανα και τα κρουστά, άπαντες Φινλανδοί. Χαρακτηριστικό είναι επίσης, πως το συγκρότημα, από την ημέρα της ίδρυσής του, πίσω στο 2003, έχει σταθερή σύνθεση και δεν είχε την παραμικρή αλλαγή στα μέλη του.
Το περίεργο γύρω από την ίδρυση της μπάντας, είναι πως κατά κάποιο τρόπο την οφείλει σε ένα video game! Συγκεκριμένα ένας φίλος του Saaresto που εργαζόταν για την Remedy Entertainment, του έδωσε ένα ποίημα που του ζήτησε να μελοποιήσει.
Το ποίημα αυτό μετατράπηκε σύντομα στο κομμάτι ‘Late Goodbye’, το οποίο συνόδεψε τους τίτλους τέλους του παιχνιδιού ‘Max Payne 2: The fall of Max Payne’, ενώ κατά τη διάρκεια του gameplay, αρκετοί χαρακτήρες εμφανίζονται να σιγοτραγουδούν ή να σφυρίζουν τη μελωδία του.
Η αρχή είχε γίνει και σύντομα το συγκρότημα, έφτιαξε τη δική του δισκογραφική, έτσι ώστε να έχει τον απόλυτο έλεγχο των πνευματικών του δικαιωμάτων, με την οποία έχουν κυκλοφορήσει κάθε άλμπουμ τους μέχρι σήμερα.
To ‘Late Goodbye’, ακολουθήθηκε από το ‘Lift’ και πολύ σύντομα ο πρώτος δίσκος ονόματι ‘Signs Of Life’ ήταν γεγονός. Να σημειωθεί πως ο τίτλος του δίσκου, αποτελεί φόρο τιμής στο ομότιτλο ορχηστρικό κομμάτι των Pink Floyd, του 1987.
Αν κάποιοι αναγνώστες του αφιερώματος αυτού γνωρίζετε τους Poets of the Fall, αυτό οφείλεται κατά πάσα πιθανότητα στο ‘Carnival Of Rust’, με διαφορά το πιο γνωστό τραγούδι τους και σίγουρα ένα από τα πιο όμορφα και συναισθηματικά φορτισμένα κομμάτια του συγκροτήματος.
Το 2006, λοιπόν, κυκλοφόρησε και ο ομότιτλος δίσκος τους που περιείχε φυσικά και το τραγούδι αυτό, και ανέβηκε στην πρώτη θέση στα φινλανδικά charts, κέρδισε αρκετά βραβεία παγκοσμίως και εκτόξευσε την μπάντα στο διεθνές μουσικό στερέωμα, καθώς το ‘Carnival Of Rust’ θεωρείται πλέον κλασικό.
Συνοδεύεται από ένα πολύ ενδιαφέρον videoclip, με μια ελαφρώς παράξενη ατμόσφαιρα, που σίγουρα όμως ταιριάζει γάντι με τους στίχους.
Το ‘Carnival Of Rust’ ακολούθησαν τέσσερις ακόμα δίσκοι, με τον τελευταίο να εκδίδεται το 2014, με τίτλους ‘Revolution Roulette’ (2008), ‘Twilight theater’ (2010), ‘Temple Of Thought’ (2012) και ‘Jealous Gods’ (2014). Είναι γεγονός πως πρόκειται για ένα αρκετά παραγωγικό συγκρότημα, που μέσα στα χρόνια δεν έχει ρίξει ούτε στο ελάχιστο την ποιότητα των έργων του.
Τι είναι λοιπόν αυτό που κάνει τους Poets of the Fall τόσο ξεχωριστούς; Σίγουρα η φωνή του τραγουδιστή και οι όμορφες ατμοσφαιρικές μελωδίες εκ πρώτου ακούσματος. Αυτά τα χαρακτηριστικά όμως τα έχουν και άλλα συγκροτήματα. Εκεί που οι Φινλανδοί νικούν κατά κράτος, είναι στο προφανές… στην ποίηση.
Τα τραγούδια τους, είναι πρώτα ποιήματα και μετά όλα τα άλλα. Οι στίχοι τους είναι τόσο υψηλού επιπέδου σε κάποια σημεία που πραγματικά διαβάζοντάς τους, αναρωτιέται κανείς, γιατί κάτι τόσο όμορφο, να συναντάται τόσο σπάνια πια στη μουσική. Ενδεικτικά, το πρώτο τετράστιχο του ‘Carnival Of Rust’ είναι το εξής:
D’ you breathe the name of your saviour in your hour of need,
And taste the blame if the flavor should remind you of greed?
Of implication, insinuation and ill will, ’til you cannot lie still,
In all this turmoil, before red cape and foil come closing in for a kill
Τα σχόλια είναι περιττά…
Κλείνοντας και θυμούμενος πως όσα λόγια και να γράψω και όσα κομμάτια και να παραθέσω, ένας αναγνώστης πρέπει να ψάξει μόνος του αν θέλει να μάθει, προτείνω σε όσους τους άρεσαν κάποια από αυτά που διάβασαν ή άκουσαν, να ασχοληθούν περισσότερο με τους Poets of the Fall, καθώς είναι ένα συγκρότημα με απύθμενο βάθος.
Και μπορεί σε πρώτο χρόνο κάποια από τα πιο γνωστά τους κομμάτια να ακούγονται θελκτικά στο αυτί, το αληθινό όμως πρόσωπό τους, θα το δει κανείς αν προσέξει την ποίησή τους.
Και είναι ένα από τα πιο όμορφα πρόσωπα που θα αντικρίσετε στη ζωή σας…
