Οι πύλες της Πλατείας Νερού άνοιξαν, το Release Athens ξεκίνησε και η πρώτη μέρα, με τους Nightwish να επιστρέφουν μετά από 15 χρόνια στην Ελλάδα και για πρώτη φορά με τη Floor Jansen, αλλά και τους In Flames να επανεμφανίζονται μετά από δύο και πλέον δεκαετίες, προμηνυόταν από τις δυνατότερες του φεστιβάλ.
Κίνηση γύρω από το Δέλτα Φαλήρου, άρκετες εκατοντάδες ήδη μαζεμένοι πριν καν ανεβούν στη σκηνή οι Elysion. Δεν ξέρω αν το ελληνικό σχήμα περίμενε τέτοιο πλήθος, πάντως δεν άφησε την ευκαιρία να πάει χαμένη, μπαίνοντας δυνατά και παρασέρνοντας την Πλατεία Νερού. Έμφαση αναμενόμενα στον τελευταίο τους δίσκο, ‘Bring Out Your Dead’, με ‘Eternity’, ‘Blink of an Eye’ και όχι μόνο, χωρίς να λείψουν βέβαια κομμάτια από τις παλαιότερες δουλειές τους. Έπαιξαν εξάλλου κάτι λιγότερο από 45 λεπτά, οπότε είχαν κάποια περιθώρια.
Καλή παρουσία, καλός ως επί το πλείστον και ο ήχος (η κιθάρα κατά καιρούς αναζητούνταν) και ο κόσμος το εκτίμησε, δείχνοντάς το με αντιδράσεις που σπάνια βλέπουμε στην πρώτη μπάντα της ημέρας. Μπορεί να μην τραγούδησαν τόσο όσο ίσως θα ήθελε η Χριστιάνα, αλλά από παλαμάκια, επευφημίες και ιαχές άλλο τίποτα, μαζί με βροντερό χειροκρότημα στο τέλος κάθε τραγουδιού. Πολύ ωραίο ξεκίνημα και μπράβο και στους Elysion που στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων, όντας και το κοντινότερο στον ήχο των Nightwish συγκρότημα της ημέρας.
Elysion – Setlist
Dreamer
Far Away
Raid the Universe
Someplace Better
Made of Lies
Eternity
Crossing Over
Blink of an Eye
Killing My Dreams
The Rules
Μισή ώρα διάλειμμα, αύξηση κόσμου, και η ατμόσφαιρα αλλάζει καθώς τη σκυτάλη παίρνουν οι Insomnium και το μελωδικό death τους.
Οι Φινλανδοί έρχονται επίσης από νέα κυκλοφορία, όπως υπενθύμισαν και οι πρώτες νότες από τα ηχεία πριν ανεβεί η μπάντα στη σκηνή. Το ξεκίνημά τους πάντως ήταν λίγο αργό, με το κοινό να αρχίζει να παίρνει τα πάνω του κάπου στο ‘While We Sleep’. Η ένταση έφτασε στα υψηλότερα επίπεδα στο ‘White Christ’, μάλλον αναμενόμενα καθώς στα δεύτερα φωνητικά κλήθηκε ο Σάκης Τόλης, που αποθεώθηκε.
Χωρίς να προκαλέσουν πανικό, οι Insomnium ήταν αξιοπρεπείς και με αρκετή διάθεση. Τα απαγορευτικά επίπεδα του μπάσου πάντως έκαναν ζημιά στον ήχο τους (τρανταζόταν μέχρι και το τζιν μου και δεν υπερβάλλω) και το ρεύμα τους με το κοινό είδε αυξομείωση, με σαφή διαφορά ανάμεσα σε κάτι από νέο δίσκο, όπως το ‘Witch Hunter’, και σε παλαιότερες συνθέσεις, ενώ και οι οπαδοί τους δεν ήταν πάρα πολλοί για να κρατήσουν μια πιο σταθερή διάθεση. Μια εντάξει εμφάνιση συνολικά, αλλά έχουμε δει και καλύτερα.
Insomnium – Setlist
- 1696
- Lilian
- While We Sleep
- Godforsaken
- White Christ (με Σάκη Τόλη)
- And Bells They Toll
- The Witch Hunter
- Valediction
- Mortal Share
- Heart Like a Grave
In Flames we trust? In Flames we trusted? Την τελευταία φορά που τους είχε δει η Ελλάδα δεν είχαν προλάβει ακόμα να κάνουν καν την αμφιλεγόμενη στροφή στον ήχο τους. Στην Πλατεία Νερού πάντως υπήρχαν πολλοί που τους περίμεναν με ανυπομονησία και που τους υποδέχτηκαν βρυχώμενοι και έτοιμοι για όλα, έστω και αν αρκετοί άλλοι μάλλον περίμεναν τους Nightwish. Η μπάντα από την πλευρά της ήρθε επίσης ορεξάτη και έπιασε σχετικά γρήγορα δυνατή απόδοση, έστω και αν ο ήχος δεν ήταν ο ιδανικότερος.
Δεδομένου του μεικτού κοινού και του σίγουρα σεβαστού αριθμού αυτών που ήταν εκεί για symphonic και όχι death, καλό επίπεδο και επαφή ανάμεσα σε μπάντα και κοινό. Ποιοτικοί επί σκηνής οι In Flames, κινητικοί και άρτιοι μουσικά, ειδικά ο Björn Gelotte. Συγχαρητήρια και στον Liam Wilson των Dillinger Escape Plan, ο οποίος κάλυψε εκτάκτως στο μπάσο τον ξαφνικά αποχωρήσαντα Bryce Paul. Πολύ επικοινωνιακός και με χιούμορ ο Anders Fridén, ανταπόκριση του κοινού με μπόλικο χτύπημα και sing-alongs. Είδαμε και κάποιο moshing στο μεγαλύτερο μέρος της εμφάνισης, έστω και αν τα πράγματα δεν αγρίεψαν πολύ, αλλά και μπόλικη ενέργεια και χοροπηδηχτό στο ‘Only For the Weak’.
Η ροπή προς το παρελθόν αδιαμφισβήτητη, με το άλλο δυνατό της βραδιάς να είναι νωρίτερα το ‘Pinball Map’, αλλά δεν υπήρξαν ιδιαίτερες εκπτώσεις και σε πιο πρόσφατα κομμάτια. Το ‘Foregone’ προωθούν εξάλλου, από το οποίο και παίχτηκαν πέντε, και ωραιότατο ήταν λόγου χάρη και το ‘State of Slow Decay’.
Λίγο κρίμα πάντως για τη διάρκεια. Περί τα 75 λεπτά έμειναν στη σκηνή οι Σουηδοί και με τους Nightwish να εμφανίζονται στις 23:00 ένα δεκάλεπτο ακόμα σίγουρα μπορούσαν να παίξουν. Αφαιρέστε και το χρόνο που ο ομιλητικότατος Fridén αφιέρωσε στις ατάκες και τις δηλώσεις του και δε μένουν ούτε 70 λεπτά μουσικής. Ως δεύτερο όνομα ήρθαν, εντάξει, αλλά αν μας έδιναν και κάτι παραπάνω δε θα μας έβλαπτε. Κάτι από το ‘The Jester Race’; Το ‘Whoracle’;
In Flames – Setlist
- The Great Deceiver
- Where the Dead Ships Dwell
- Leeches
- Everything’s Gone
- Pinball Map
- Behind Space
- Cloud Connected
- Only for the Weak
- Call My Name
- State of Slow Decay
- Alias
- The Mirror’s Truth
- I Am Above
- Take This Life
Nightwish στις 23:00 όπως είπαμε και το ‘Noise’ ξεχύνεται από τα ηχεία καθώς άλλο ένα απόν για πολλά χρόνια συγκρότημα επιστρέφει στην Ελλάδα. Μια πολύ έγκυος Floor Jansen, που πάντως δε φαίνεται ιδιαίτερα επηρεασμένη από την κατάστασή της, πιάνει το μικρόφωνο και ο κόσμος αρχίζει να επευφημεί.
Εντελώς άλλη ατμόσφαιρα φυσικά σε σχέση με τους In Flames. Πολύ πιο στατικό το σχήμα, πολύ πιο σιωπηλό το κοινό που μάλλον βλέπει τις εκτελέσεις κάποιων κομματιών ως ιεροτελεστία. Η Jansen πάντως το headbanging της το έριξε παρά την εγκυμοσύνη (και ανεμόμυλο παρακαλώ) και τραγούδησε εξαιρετικά, ενώ και ο κόσμος δεν έμεινε εντελώς άπραγος, αναλαμβάνοντας περισσότερη δράση σε μερικά τραγούδια (και εδώ το παρελθόν είχε την τιμητική του, με ‘Dark Chest of Wonders’ και ‘Nemo’ να δίνουν σήμα συμμετοχής) και φροντίζοντας να εκφράσει δυνατά την εκτίμησή του στους Nightwish με το πέρας κάθε εκτέλεσης.
Πολύς χρόνος αναλώθηκε πίσω από κινητά πάντως, φαινόμενο που παρατηρήθηκε, αν και σε μικρότερο βαθμό, και στους In Flames. Κυρίες και κύριοι, καλές είναι μερικές φωτογραφίες. Ας τραβήξουμε και κανά σύντομο βίντεο, μισό λεπτό δεν είναι τίποτα. Αλλά μην περνάτε τη μισή συναυλία βιντεοσκοπώντας. Ζήστε το και λίγο. Ή, αν δεν ενδιαφέρεστε να συμμετάσχετε πιο ενεργά και δεν έχετε θέμα να παρακολουθείτε τη συναυλία μέσα από κάμερα, τουλάχιστον σκεφτείτε εμάς τους περίεργους που προτιμούμε να βλέπουμε τη σκηνή με τα μάτια μας και αντ’αυτού παλεύουμε να βρούμε οπτική γωνία που να μην καλύπτεται από συσκευές.
Επιστροφή στα των Nightwish. Επαγγελματικότατη η εμφάνιση τους, ειδικά δεδομένων των συνθηκών, και εδώ σαφώς δεν πρόκειται να παραπονεθώ για το σχετικά σύντομο σετ. Το ότι η Jansen βρίσκεται επί σκηνής και σε αυτό το επίπεδο είναι από μόνο του αρκετό. Άψογη η υπόλοιπη μπάντα και δε νομίζω ότι οι οπαδοί θα μπορούσαν να ζητήσουν πολύ περισσότερα από τη βραδιά. Μάλλον κάπως καλύτερο ήχο (ούτε στους Nightwish δεν πήγε πολύ καλά το θέμα).
Νερό κύλησαν λοιπόν τα 85 λεπτά. Μακρύ κλείσιμο με ‘Ghost Love Score’ και ‘The Greatest Show on Earth’ και φινάλε χωρίς encore, με το ‘Ad Astra’ να παίζει από τα ηχεία και την μπάντα να υποκλίνεται και να αποσύρεται, με ευχαριστίες και υποσχέσεις επιστροφής.
Συνολικά, ικανοποιητική αποδείχθηκε η πρώτη ημέρα του φετινού Release Athens. Οι συναυλίες στην ώρα τους, καλή απόδοση από όλα τα συγκροτήματα, μεγάλες επιστροφές και όμορφες στιγμές. Αν ήταν να έχουμε κάτι παραπάνω, αυτό θα ήταν λίγο πιο ενεργό κοινό, λιγότερα κινητά στους Nightwish και καλύτερο ήχο (δε χρειάζεται τόσο μπάσο, αλήθεια). Αλλά ο τελικός απολογισμός είναι θετικός.
Συνέχεια στις 17 Ιουνίου με Helloween.
Nightwish – Setlist
- Noise
- Storytime
- Tribal
- Élan
- Dark Chest of Wonders
- How’s the Heart?
- I Want My Tears Back
- Sahara
- Nemo
- Sleeping Sun
- Shoemaker
- Last Ride of the Day
- Ghost Love Score
- The Greatest Show on Earth
