Ανταπόκριση: Rolling Stones στο Hyde Park – 25/06/2022
Όταν έκλεισα τα εισιτήρια, ήταν Φεβρουάριος και ακόμα υπήρχαν περιορισμοί στα ταξίδια λόγω COVID. Ο στόχος ήταν να με βολέψουν οι ημερομηνίες της περιοδείας και να βρω συναυλία των Rolling Stones που θα γινόταν Σάββατο για να μη χρειαστεί να πάρω άδεια από τη δουλειά. Τα κατάφερα!
Σάββατο 25 Ιουνίου 2022, λοιπόν, στο BST Hyde Park, ένα από τα μεγαλύτερα φεστιβάλ της χώρας, την ίδια μέρα με το Glastonbury. Κατάφερα να βρω αεροπορικά εισιτήρια σε βολικές μέρες και ώρες και το ξενοδοχείο στο City που μένω συνήθως, είχε πολύ καλές τιμές.
Η μέρα του ταξιδιού με βρήκε με πατερίτσες και αναρρώνοντας από ένα άσχημο διάστρεμμα στον αστράγαλο. Προσπάθησα να αλλάξω το εισιτήριό μου για να καθίσω σε θέσεις ΑΜΕΑ, ήταν όμως sold out το live. Δεν περίμενα κάτι διαφορετικό… Έχω παρατηρήσει πως είναι τελείως διαφορετική η αίσθηση να βλέπω τα συγκροτήματα να παίζουν μπροστά στο κοινό της πατρίδα τους, κάτι που ξεκίνησε στην πρώτη μου συναυλία στο εξωτερικό, στους U2 στο Δουβλίνο, το 2009.
Ο Mick είχε ανησυχήσει όλους τους φαν του όταν αρρώστησε με κορονοϊό και ανέβαλλε κάποιες συναυλίες του, οπότε μια αβεβαιότητα υπήρχε…
Μπορείς να κάνεις κράτηση στα πάντα με επιλογή για αλλαγή ημερομηνίας ή επιστροφή χρημάτων, όμως σίγουρα κοστίζει περισσότερο. Εδώ τίθεται και το ζήτημα της πολιτικής επιστροφής χρημάτων στις συναυλίες, γιατί αφενός μπορεί να αναβληθεί ή να ακυρωθεί ένα live, όμως αν κάποιος μένει σε άλλη πόλη ή χώρα πώς θα καταφέρει να έρθει ξανά; Στο εξωτερικό είναι πολύ πιο ευέλικτοι με τις άμεσες επιστροφές χρημάτων, εδώ στην Ελλάδα έχουμε ακόμα θέματα.
Το μετρό του Λονδίνου, στη στάση Knightsbridge, μία από τις πιο κοντινές στο καταπράσινο πάρκο, έγραφε στιχάκια των Rolling Stones. Φτάνοντας, με αργούς ρυθμούς, στο Hyde Park, προσπάθησα να μην αφήσω το ατύχημά μου να με στεναχωρήσει.
Είχα αγοράσει εισιτήριο για γενική είσοδο, με προτεραιότητα όμως, στις 100 λίρες. Τότε, τον Φεβρουάριο που το έκλεισα, είχα σκοπό να φτάσω εκεί μεσημέρι και μόλις ανοίξουν οι πόρτες να βρω μια καλή θέση. Όμως με τις πατερίτσες ήταν αδύνατο να γίνει αυτό. Έβαλα τα δυνατά μου, άφησα την απογοήτευση στην είσοδο του πάρκου και μπήκα να δω από κοντά, το μεγαλύτερο, για πολλούς, συγκρότημα στον κόσμο.
To Hyde Park το έχω περπατήσει αρκετές φορές, μιας και είμαι μεγάλη φαν του Λονδίνου και για κάποια περίοδο κάτοικος της Αγγλίας. Το πάρκο είναι αρκετά οργανωμένο για μεγάλα events μιας και φιλοξενεί από συναυλίες μέχρι το χριστουγεννιάτικο θεματικό πάρκο της χώρας. Αρκετά μαγαζιά για φαγητό και ποτά, η θέα ήταν αρκετά ικανοποιητική από όλα τα σημεία και ο καιρός μας έκανε τη χάρη να είναι απλά συννεφιασμένος με ελάχιστες ψιχάλες.
Δεν θα μιλήσω για το support συγκρότημα, γιατί δεν πρόλαβα να τους δω, έψαχνα ένα μέρος να βλέπω, αλλά και να μην με πατάνε επειδή έπρεπε να κάθομαι στο χορτάρι. Σχεδόν… Άγγλοι στην ώρα τους, οι Rolling Stones βγήκαν στις 20:12 και αμέσως η ανατριχίλα και η συγκίνηση ξεκίνησε.
Οι Rolling Stones τραγουδούσαν ζωντανά μερικά μέτρα μακριά μου. Σε καμία στιγμή της συναυλίας δεν ξέχασαν αυτόν που έλειπε. Ο Charlie Watts έφυγε πριν λίγους μήνες από τη ζωή και ήταν πασιφανές ότι τους έλειπε.
Ξεκίνησαν με το Street Fighting Man και ο Mick είχε κάνει τη σκηνή δική του. Εκεί γύρω στις 9:30 το Hyde Park ήταν ένα υπαίθριο dance floor που όλοι χόρευαν, ζαλισμένοι από τις μπίρες και τα τραγούδια.
Εκτός από το ‘Angie‘ που περίμενα και λόγω ονόματος, είπαν όλα τα άλλα που ήθελα, με πρώτο και καλύτερο το ‘She’s a Rainbow‘ και ακολούθησαν το ‘Sympathy for the devil‘, ‘Miss You‘, ‘Paint it black‘, ‘Start Me up‘, ‘Satisfaction‘. Βρήκα τρόπους να αντικαταστήσω το χορό που θα έκανα αν δεν είχα πατερίτσες, φώναξα, τραγούδησα, έκλαψα.
Το σόου ήταν τεχνικά άρτιο, οι οθόνες τεράστιες για να βλέπουν όλοι και ο ήχος… καμπάνα.
Στις 2 ώρες και 10 λεπτά, έσβησαν τα φώτα της σκηνής και βγαίνοντας από το πάρκο προσπαθούσα να αντιληφθώ τι είδαμε μόλις τώρα. Μέχρι το μετρό είχα γνωρίσει μια Γαλλίδα, ένα ζευγάρι από το Νιούκαστλ και μια Σκοτσέζα, όλοι είχαμε ταξιδέψει για να τους δούμε. Ενδεχομένως να μην γίνει η επόμενη επετειακή συναυλία για τα 70 χρόνια τους. Η σωματική κούραση και η ηλικία ήταν εμφανής και στα 3 μέλη που όμως δεν έχασαν τον επαγγελματισμό και το πάθος που κρατάει 60 χρόνια.
Είδα ένα τεράστιο live με δύσκολες συνθήκες, αλλά ήταν τόσο… ταιριαστή η κατάστασή μας! Οι άλλοτε 4 έξαλλοι ροκάδες που αποτελούσαν τους Rolling Stones, είναι πλέον 3 παππούδες που έβαλαν στην άκρη την κούρασή τους και έπαιξαν (και) για μένα με τις πατερίτσες και το πρησμένο πόδι μου.
Ο στίχος
You can’t always get what you want
But if you try sometimes, well, you might find
You get what you need,
ήταν η πιο κατάλληλη περιγραφή για τη βραδιά στην πρωτεύουσα της Μεγάλης Βρετανίας.
Rolling Stones setlist:
Street Fighting Man
19th Nervous Breakdown
Tumbling Dice
Out Of Time
She’s A Rainbow
You Can’t Always Get What You Want
Ghost Town
Can’t You Hear Me Knocking
Honky Tonk Women
Slipping Away (Keith)
Connection (Keith)
Miss You
Midnight Rambler
Paint It Black
Start Me Up
Gimme Shelter
Jumping Jack Flash
Encore
Sympathy For The Devil
Satisfaction
