Ο Steve Vai σε μία συνέντευξη που εδωσε στο BackStory, τον περασμένο Αύγουστο, μίλησε για το άλμπουμ ‘Fire Garden’, το οποίο κυκλοφόρησε το 1996. Σχολίασε την επιλογή των τραγουδιών και μίλησε για την επίδραση που είχε πάνω του ο εν λόγω δίσκος.
Μετά την ολοκλήρωση της περιοδείας του ‘Passion and Warfare’, ολόκληρος ο δίσκος ‘Fire Garden’ ήρθε στο μυαλό μου. Πιο πολύ το πώς θα είναι συνολικά.
Το θέμα με το ‘Fire Garden’ είναι ότι υπάρχουν πολλά φωνητικά σε αυτόν τον δίσκο. Επειδή είμαι τόσο ακραίος, έχω χρησιμοποιήσει κάθε λεπτό που μπορεί να «γράψει» το CD και ήθελα να τραγουδήσω. Έτσι τραγούδησα εγώ τα τραγούδια και συνειδητοποίησα ότι μου αρέσει το τραγούδι, αλλά δεν θέλω να τραγουδάω. (Γέλια)
Στο πλαίσιο της κατανόησης των δίσκων μου, συνήθως το θέμα στο οποίο εστιάζω περισσότερο είναι η ποικιλομορφία. Μου αρέσει η ποικιλομορφία και το ‘Fire Garden’ έχει τεράστια ποικιλία.
Και όταν το ‘Fire Garden Suite’, ένα από τα δύο κομμάτια με τον Devy στα φωνητικά, ήρθε στο μυαλό μου, είναι όπως όταν οι άνθρωποι με ρωτούν πώς το κάνεις αυτό ή πώς το κάνεις το άλλο… Η καλύτερη απάντηση είναι, «δεν ξέρω»! Επειδή απλά παίρνεις έμπνευση για κάτι και απλά αρχίζεις να το κάνεις.
Και το επόμενο πράγμα που ξέρεις είναι ότι μεγαλώνει και σου λέει τι να κάνεις, με βάση τα μοναδικά δημιουργικά σου ένστικτα. Θα πρέπει να βρεις τα δικά σου μοναδικά δημιουργικά ένστικτα, και όχι να αντιγράφεις τους άλλους.
Δεν υπάρχει τίποτα κακό με αυτό, είμαστε όλοι εμπνευσμένοι από άλλους καλλιτέχνες, αλλά πραγματικά παραδοθείτε στα δημιουργικά σας ένστικτα, είναι πολύ πιο δύσκολο από ό,τι νομίζετε.
Μερικές φορές υπάρχει ένας μεγάλος φόβος σε αυτό. Υπάρχει πάντα ο φόβος. Ο φόβος είναι ίσως ένας από τους μεγαλύτερους αποτρεπτικούς παράγοντες. Εννοώ είναι ο φόβος του να είμαι διαφορετικός, ο φόβος της αποτυχίας, ο φόβος του να σε επικρίνουν και να μην γίνεσαι αποδεκτός.
Αυτή είναι η αιτία που συνήθως αποπροσανατολίζει τους ανθρώπους από τις δικές τους μοναδικές δημιουργικές ιδέες.
Έτσι είχα όλες αυτές τις φωνές και είναι ακόμα εκεί σ’ έναν βαθμό, αλλά ο έντονος ενθουσιασμός για μια καλή ιδέα απλώς παύει να υπάρχει.
Εξαντλείται ο φόβος, παλιά υπήρχε, αλλά τώρα πια δεν με νοιάζει, δεν θα χάσω ούτε ένα λεπτό στο να κάνω κάτι που νομίζω πως δεν πρέπει να κάνω.
Δείτε ακόμα:
