Search
Close this search box.
Συνέντευξη Argy (Nightstalker): «Η μουσική είναι σαν τη φωτογραφία. Αν είναι στημένη, φαίνεται»

Συνέντευξη Argy (Nightstalker): «Η μουσική είναι σαν τη φωτογραφία. Αν είναι στημένη, φαίνεται»

Απολαύσαμε πολύ τη συνέντευξη που μας παραχώρησε ο frontman των Nightstalker.
Argy (Nightstalker) (photo by rockinathens)
Argy (Nightstalker) (photo by rockinathens)

Μια μπάντα-ορόσημο για την ελληνική ροκ μουσική σκηνή, αποτελώντας μία από τις πρώτες μπάντες που έφεραν στη χώρα μας τον βαρύ, αγγλόφωνο ήχο. Ιδρύθηκαν το μακρινό 1989 και οι δουλειές τους είναι ικανές να ανταγωνιστούν στα ίσα αντίστοιχες ξένες μπάντες και να δημιουργήσουν ένα χάος κατά τη διάρκεια των συναυλιών τους.

Ο λόγος για τους μοναδικούς Nightstalker, οι οποίοι όσο περνούν τα χρόνια φαντάζουν όλο και πιο εκρηκτικοί, ενώ με την τρομερή αύξηση της δημοφιλίας του stoner rock στη χώρα μας, η φήμη τους εξαπλώνεται όλο και περισσότερο. Με διαρκείς συναυλίες σε όλα τα μέρη της Ελλάδας, το κοινό της μπάντας μένει πάντοτε ζεστό, και με αφορμή το αυριανό live τους στην Πάτρα, εμείς βρήκαμε την ευκαιρία να μιλήσουμε με τη φωνή της μπάντας, Αργύρη Γαλιατσάτο, ή αλλιώς Argy.

-Η μπάντα ιδρύθηκε τον Σεπτέμβριο του 1989. Πώς ήταν τα πράγματα τότε στην ελληνική σκηνή;

Μετά το ’90-’91 άρχισαν να ανεβαίνουν οι ελληνόφωνες μπάντες. Μέχρι τότε ήταν οι Deus, οι Last Drive, εμείς και διάφοροι άλλοι. Δεν ήμασταν όμως σκηνή, είχαμε διαφορετικά ακούσματα, παίζαμε διαφορετικά…

Μετά από το 2003-2004-2005, άρχισαν και έβγαιναν περισσότερα αγγλόφωνα συγκροτήματα, έχει δημιουργηθεί πλέον ένας πυρήνας, μια σκηνή, δεν είμαστε μόνο εμείς. Και έξω είναι δυνατή η σκηνή που έχουμε, μας υπολογίζουν δηλαδή.

-Ειδικά τότε που δημιουργηθήκατε, έπαιζε πολύ το punk, το heavy metal, τέτοια συγκροτήματα είχαν την πρωτοκαθεδρία. Τι αντιμετώπιση είχατε εσείς όταν πρωτοεμφανιστήκατε στην Ελλάδα από κοινό και δισκογραφικές εταιρείες;

Παίζαμε σε διάφορα φεστιβάλ με heavy metal και thrash συγκροτήματα και δεν ξέρανε πώς να μας πούνε. Δεν κολλάγαμε σε μια heavy metal συναυλία, δεν κολλάγαμε σε punk, δεν κολλάγαμε. –«Τι είστε ‘σεις;»«Ροκ» Έτσι απλά.

Οι δισκογραφικές στην Ελλάδα ειδικά είναι για πέταμα, μόνο για να καλύψουνε έξοδα για την εφορία παίρνανε μπάντες με αγγλόφωνο στίχο. Παίρναν μια μπάντα και έλεγαν πως χώσανε φράγκα, δεν τους ενδιέφερε πραγματικά δηλαδή. Το ‘Use’ το έβγαλε η εταιρεία το ’96 και αυτό ήταν, ούτε promotion, ούτε τίποτα.

Σήμερα απλώς δεν περιμένεις από την εταιρεία τίποτα. Το μόνο που κάνεις είναι να μπορεί κάποιο label να σου βγάλει τη δουλειά για να διαφημιστεί ίσως καλύτερα η ίδια. Από ‘κει και πέρα, τα κάνεις όλα μόνος σου. Δεν έχεις βοήθεια από την εταιρεία.

-Έχετε συνεργαστεί με διαφορετικές δισκογραφικές σε κάθε άλμπουμ…

Ναι, κάποια στιγμή είχαμε κάνει και δικιά μας, το 2004 για να βγάλουμε το ‘Just a Burn’. Τώρα τα δύο τελευταία άλμπουμ είναι σε αμερικάνικες εταιρείες, γιατί τουλάχιστον υπάρχει μια προώθηση από ‘κει.

Όχι λεφτά, απλά έχουν κάποιες άκρες παραπάνω. Στο λένε ξεκάθαρα όμως, δεν μασάνε τα λόγια τους. Εμείς, ας πούμε, όταν βγάλαμε το ‘Use’, το βγάλαμε με μια εταιρεία που έβγαζε άλλο στυλ μουσικής. Εκεί, είναι η δουλειά τους.

-Ποιες ήταν οι πρώτες μουσικές επιρροές της μπάντας;

Μπορεί να έχουμε επιρροές από διάφορα, αλλά δεν βγαίνει στη μουσική, δεν έχει σχέση με τον ήχο της μπάντας. Ντάξει, ας πούμε ακούμε Frank Zappa, βγαίνει λίγο στον ήχο αλλά μέχρι εκεί. Δεν είχαμε στόχο να παίξουμε σαν Black Sabbath ή Motörhead, θέλαμε απλά να παίξουμε ροκ.

-Υπάρχει μεγάλη ανταπόκριση προς τις ελληνικές μπάντες στο εξωτερικό. Βλέπουμε ευρωπαϊκές περιοδείες από διάφορες μπάντες, όπως κι από εσάς.

Η ελληνική σκηνή στο death metal, π.χ. οι Rotting Christ ή οι Septic Flesh, έχουν κάνει στην Ελλάδα μια σκηνή από το ’90. Τους ξέρει όλος ο κόσμος πια. Από ‘κει και πέρα τώρα, αυτό που έχει γίνει με το stoner, είναι τα τελευταία 10 περίπου χρόνια.

-Πλέον το ελληνικό κοινό έχει αλλάξει. Παλιά υπήρχε διαχωρισμός. Ήσουν ροκάς, μεταλάς, ποπ και πάει λέγοντας. Για ποιο λόγο συμβαίνει αυτό;

Ξέρεις τι καταλαβαίνω εγώ; Όσο μεγαλώνεις, καταλαβαίνεις ότι η μουσική είναι μουσική, ξεφεύγεις από αυτά που έλεγες μικρός του στυλ «Ακούω μόνο Motörhead και όλα τα άλλα είναι σαχλαμάρες». Άμα ακούς εσύ μόνο heavy metal και σου πει ο άλλος ότι δεν είναι heavy metal;

Έχει πέσει πολλή πληροφορία πλέον και έχει σταματήσει ο κόσμος να είναι κολλημένος. Μπορεί η αγάπη του να είναι οι Iron Maiden, αλλά θα πάει να ακούσει και punk. Η μουσική είναι μουσική, είναι γλώσσα, δεν μπορείς να την βάλεις σε ένα καλούπι.

Και το ελληνικό κοινό έχει πια ωριμάσει. Παλιά πήγαινες σε συναυλίες και ήταν μόνο χούλιγκαν, γινόταν μπάχαλο. Τώρα πας για να ακούσεις μουσική.

-Έχεις πει πως η μουσική είναι σαν τα ναρκωτικά. Ποιες είναι οι επόμενες συναυλίες;

Παίζουμε 4/12 στη Λευκάδα και 5/12 στην Πάτρα και μετά έχουμε και το χριστουγεννιάτικο στην Αθήνα!

-Περιοδεύετε διαρκώς σε πάρα πολλά μέρη.

Είμαστε γύρω-γύρω διαρκώς. Τώρα τελευταίους δυο μήνες έχουμε ηρεμήσει λίγο, γιατί είμαστε σε φάση προπαραγωγής. Πιστεύω πως στην αρχή του χρόνου θα μπούμε στο στούντιο για να γράψουμε.

-Έχετε εμφανιστεί και σε πολιτικά φεστιβάλ. Υποστηρίζετε τέτοια εγχειρήματα; Κάποιες μπάντες έχουν πρόβλημα να πηγαίνουν σε πολιτικά φεστιβάλ και να “στιγματίζονται”.

Κοίτα, εφόσον είναι κάτι που δεν μας επηρεάζει και δεν μας στιγματίζει, μπορούμε να παίζουμε σε φεστιβάλ που είναι για την ελευθερία στην τελική. Όχι «Είμαστε εμείς και οι άλλοι γ@#$ούνται». Από ‘κει και πέρα, δεν έχουμε κανένα πολιτικό στίγμα.

-Ποιο είναι το κομμάτι που γουστάρεις εσύ να λες στα live σου και ποιο είναι αυτό με το οποίο ο κόσμος ξεσηκώνεται πιο πολύ;

Εεε, το ‘Children of the Sun’ , έχουμε εντυπωσιαστεί ακόμα ακόμα κι εμείς! (γέλια) Δεν είναι μόνο αυτό όμως. Μ’ αρέσει να παίζω τη μουσική μου, μου αρέσει να παίζω το ‘Superfreak’, το ‘Freakland’ και λοιπά. Σε όλα έχει πέσει και πίκρα και δουλειά και όλα, το καθένα έχει διαφορετική ιστορία…

-Θεωρείς πως υπάρχει κάποιος δίσκος που χαρακτηρίζει περισσότερο απ’ όλους την μπάντα;

Κοίτα, το ‘Use’ ήταν αυτό που μας χαρακτήρισε πιο πολύ ως stoner και ροκ, αλλά μετά από το ‘Just a Burn’ ο κόσμος άρχισε να μας μαθαίνει πιο πολύ.

-Τι προβλήματα έχει μια μπάντα που είναι στην Ελλάδα και έχει stoner ήχο; Τι συμβουλή θα έδινες σε κάποια παιδιά που ξεκινούν τώρα μια μπάντα;

Να μην τα παρατάνε, να μην τους νοιάζει τι λένε οι γύρω. Άμα το πιστεύουν, να το κάνουν. Είναι δύσκολα τα πράγματα, όπως ήταν και παλιά, που ακουγόταν σαν ανέκδοτο το να έχεις μια ροκ μπάντα στην Ελλάδα.

Προβλήματα… Από τεχνικά θέματα, προβάδικα, live, promotion… Όλα πλέον τα κάνει η μπάντα μόνη της. Αυτό είναι και κακό αλλά και καλό. Μια εταιρεία μπορεί να κάνει κάτι άσχετο, να μη σε ρωτήσει καν.

Μπορεί να βάλει τη μουσική σου σε μια διαφήμιση χωρίς να σε ρωτήσει, επειδή έχεις υπογράψει για τα δικαιώματα. Η εταιρεία θα κοιτάξει να βγάλει λεφτά. Δεν πουλάει όσα νόμιζε; Γεια.

-Πόσο εύκολο είναι για μια μπάντα να ασχολείται μόνο με τη μουσική της και να ζήσει απ’ αυτό;

Αυτό είναι κάτι που έχει βάθος χρόνου… Να ζήσει πόσο; Για δυο ώρες; (γέλια) Είναι πολύ δύσκολο…

-Πολλοί λένε πως μπάντες όπως οι Pink Floyd ή οι Led Zeppelin δεν θα ξαναβγούν, παρόλο παλιότερα δεν υπήρχε καν τόση τεχνική υποστήριξη. Εσύ το πιστεύεις;

Κοίταξε, παλιά ήταν διαφορετικά τα πράγματα. Τότε που ήταν όλοι αυτοί, η σκηνή δεν ήταν τόσο μεγάλη, ήταν μόνο αυτοί.

Τώρα οι μπάντες είναι χιλιάδες. Τότε αγόραζες ένα άλμπουμ, το άκουγες, σου άρεσαν όλα τα κομμάτια. Τώρα ακούς ένα κομμάτι, καλό είναι, πας παρακάτω.

Γι’ αυτό λένε πως τέτοιες μπάντες δεν ξαναβγαίνουν. Έχει διαφορά, τώρα οι μπάντες στήνονται πιο γρήγορα, με το σκεπτικό να βγάλουν ένα άλμπουμ να βγουν περιοδεία. Τώρα, το τι θα βάλουν μέσα σε αυτό το άλμπουμ δεν τους νοιάζει και τόσο.

Είναι γρήγορη δουλειά. Η μουσική είναι συναισθήματα. Άμα δεν έχεις τίποτα να γράψεις, τι να γράψεις;

Γι’ αυτό κι εμείς επιλέγουμε να βγάζουμε άλμπουμ όποτε έχουμε κάτι να πούμε. Θα μπορούσαμε να βγάζουμε δύο δίσκους το χρόνο, δεν το κάνουμε όμως.

-Θέλετε να περάσετε κάποιο μήνυμα μέσα από τα κομμάτια σας;

Τα κομμάτια μας είναι σκέψεις και συναισθήματα. Το 2013 για παράδειγμα είχα ένα κομμάτι που λεγόταν ‘The Boogieman Plan’ και λέει πως οι Ταλιμπάν έγιναν ο μπαμπούλας της εποχής. Από ‘κει και πέρα, μπορεί να γράψω κάτι, κι εσύ να το πάρεις όπως νομίζεις. Έναν πίνακα ζωγραφικής κοιτάμε και ο καθένας σκέφτεται όπως νομίζει.

-Οι καλλιτέχνες θεωρούνται πνευματικοί άνθρωποι σε αυτήν την κοινωνία. Πρέπει να γίνονται οι οδηγοί του λαού, να λένε το κάτι παραπάνω. Το πιστεύετε αυτό;

Ναι, βέβαια. Η μουσική ενώνει. Είναι μια γλώσσα που μπορεί να την ακούσει ο οποιοσδήποτε και να είναι το κοινό στοιχείο μεταξύ διαφορετικών ανθρώπων.

Το μήνυμα της μουσικής είναι η αγάπη. Αυτό, τίποτα άλλο. Η εποχή μας είναι αγάπη ή θάνατος. Δεν έχει μέση κατάσταση. Ή αγαπάς ή δεν αγαπάς. Χάνεις το νόημα της αγάπης.

-Πιστεύεις ότι ακόμα υπάρχει “στενή” σκέψη στον Έλληνα; Ή έχει αλλάξει;

Πιστεύω οι νέες γενιές δεν είναι τόσο στενόμυαλες όσο ήμασταν εμείς και αυτό είναι επειδή υπάρχει πληροφόρηση. Πιο παλιά μας βλέπανε στα καφενεία και μας κυνηγάγανε. Επειδή είχαμε μαλλιά, φοράγαμε στενά παντελόνια…

Αυτό δεν υπάρχει πια, η κοινωνία σε δέχεται όπως είσαι. Τώρα βάζεις σκουλαρίκια, τατού, δεν τρέχει τίποτα. Ειδικά άμα δουλεύεις κιόλας, δεν πα να ‘σαι όπως να ‘σαι. Είσαι ενεργό μέλος στην κοινωνία, δεν είσαι ο μαλλιάς που κάθεται στην γωνία.

-Όσο για τα πρόσφατα γεγονότα στο Παρίσι… Τι φταίει επιτέλους και συμβαίνουν όλα αυτά;

Ποιος φταίει; Ο Χριστός, ο Αλλάχ… (γέλια) Τα φράγκα; Πίσω από όλα αυτά είναι τα φράγκα, η εξουσία. Να νικήσουμε εμείς, ο δικός μας ο Θεός είναι καλύτερος από τον δικό σας και τέτοια. Αυτά θα συμβαίνουν συνεχώς από ‘δω και πέρα… Οι ίδιοι που τους ρίχνουνε βόμβες, οι ίδιοι τους στήσανε, στημένα είναι.

Η μουσική ενώνει. Τώρα αυτό το κάνανε σε ροκ συναυλία… Άμα ήταν συγκέντρωση της Λεπέν, δεν θα γινόταν τίποτα. Οι φασίστες ή οι τζιχαντιστές, δεν γουστάρουν τη μουσική. Γι’ αυτούς η μουσική είναι του σατανά, του έξω από ‘δω… μαλλιάδες, βρωμιάριδες κλπ…

-Ένας ποιητής έλεγε πως ο πνευματικός άνθρωπος πρέπει να είναι με αυτούς που πονάνε…

Μα φυσικά, από ‘κει προερχόμαστε, δεν γίνεται να τραγουδάμε για άλλα ντ’ άλλα…

-Και τώρα που πήγαμε στο παρελθόν, πώς ξεκίνησες να ασχολείσαι με τη μουσική;

Ο παππούς και 2-3 θείοι μου ήταν μουσικοί, δηλαδή το είχα μέσα μου το μικρόβιο. Από ‘κει και πέρα, άρχισα 6 χρονών να παίζω κιθάρα σε ωδείο.

Αλλά εγώ πήγα εκεί πέρα και νόμιζα πως θα μάθω ηλεκτρική μουσική και έφαγα πακέτο. Μετά, από 12 χρονών, πειραματιζόμασταν με μπάντες, με τον αδερφό μου, με κάνα φίλο. Μετά, από 14 μέχρι 18, είχα μια thrash μπάντα, έπαιζα ντραμς.

Μετά πήγα φαντάρος και με το που τελείωσα το φανταριλίκι ήθελα να παίξω μουσική. Ήμασταν 3 φίλοι, εγώ ντραμς, ένας κιθάρα και ένας μπάσο, και παίζαμε instrumental. Μετά έγιναν διάφορες αλλαγές στα άτομα και έγιναν αλλαγές και στο ύφος. Και δεν υπήρχε πρόβλημα, παίζαμε από thrash μέχρι blues.

Δεν ήμασταν, ξέρω ‘γω, οι Iron Maiden, να ‘χουμε τόσο χαρακτηριστικό ήχο που να μην μπορούμε να αποκλίνουμε.

-Το όνομα από πού προήλθε;

Είχαμε μόλις τελειώσει μια πρόβα με τα παιδιά και είχαμε πάει, Κυριακή πρωί, στο Πεδίο του Άρεως και λέμε να βγάλουμε όνομα. Πιάνει ο κιθαρίστας, ανοίγει το λεξικό στην τύχη και βλέπει τη λέξη Nightstalker. «Α, βάλτο.» (γέλια)

-Τα σχέδια της μπάντας για το μέλλον;

Τώρα έχουμε να τελειώσουμε αυτό το άλμπουμ, να ασχοληθούμε με αυτό και με καναδυό videoclip που πρέπει να βγουν, και μετά tour!

-Έχεις σκεφτεί ποτέ τον εαυτό σου μακρυά από τη μουσική; Ή είσαι από αυτούς τους τύπους που θέλουν να βγαίνουν μέχρι να γεράσουν στη σκηνή;

Ξέρεις τι; 20 χρονών είχα πει πως μέχρι 25 θα ασχοληθώ με συγκροτήματα και τέτοια. Δηλαδή, άμα δεν γίνει τίποτα, το παρατάω. Αλλά πριν καναδυό χρόνια το θυμήθηκα! (γέλια) Δεν σε αφήνει να το αφήσεις. Έχω κάνει διάφορα άλλα, αλλά δε μου άρεσαν ιδιαίτερα…

-Πες μας λίγο το background του videoclip του ‘Children Of The Sun’.

Μα παίρνει μια μέρα ο μπασίστας και μου λέει «Θα γυρίσω videoclip!» «Έεεελα ρε» του λέω, «Τι videoclip;» Μου λέει «Θα βάλω όλους τους φίλους μου να πούνε το ‘Children Of The Sun’» και κάναμε κάνα χρόνο γιατί είναι τόσα άτομα!

Και είχε απήχηση γιατί, εκτός του ότι είναι πολύς κόσμος και αναγκαστικά ο ένας το στέλνει στον άλλον για να τον δει, είναι και το videoclip που είναι φίλοι, βγάζει ένα παρεΐστικο κλίμα. Στα videoclip το πιο σημαντικό είναι να ‘χεις το σενάριο!

NIGHTSTALKER - Children Of The Sun - [HD Music Video]

-Έχετε σκεφτεί ποτέ σαν μπάντα να βάλετε ελληνικό στίχο;

Όχι όχι, ποτέ.

-Εντωμεταξύ εσύ έχεις έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο με τον οποίο τραγουδάς. Έχεις κάποιες επιρροές σε αυτό;

Εγώ ντράμερ ήμουνα, δεν τραγούδαγα! (γέλια) Απλώς, δε βρίσκαμε τραγουδιστή και μπήκα εγώ. Είναι πολύ φωναχτό. Έτσι μου βγήκε, δεν προσπάθησα κάτι. Η μουσική είναι συναισθήματα, το πιο σημαντικό είναι να το νιώθεις. Είναι σαν φωτογραφία, άμα είναι στημένη, φαίνεται. Και η μουσική άμα είναι ψέμα, είναι ψέμα. Άμα βλέπεις ότι δεν το νιώθει ο άλλος, δεν έχει νόημα.

-Τους στίχους τους γράφεις εσύ στα κομμάτια;

Ναι, τους στίχους τους γράφω εγώ.

-Κάνεις κάτι συγκεκριμένο για να σου έρθει έμπνευση; Για παράδειγμα, πολλοί καλλιτέχνες κάνουν ταξίδια…

Δεν υπάρχει φόρμουλα συγκεκριμένη. Και ταξίδια έχω κάνει και όλα. Μπορεί να εμπνευστείς από οτιδήποτε, μπορεί να είναι οτιδήποτε της στιγμής. Το ‘Children Of The Sun’ το ‘χουμε από το 1992 ας πούμε. Αλλά δεν το είχαμε τελειώσει, γι’ αυτό το αργήσαμε…

-Νιώθεις κάποια δικαίωση τώρα που το συγκρότημα είναι τόσο δυνατό και μπορεί να κάνει πια τόσα πράγματα;

Δεν είναι δικαίωση, δεν το βλέπεις έτσι, δεν έφτασα κάπου. Απλά το βλέπεις ότι μπορείς να κάνεις περισσότερα πράγματα πιο εύκολα τώρα. Είναι διάφορες πόρτες ανοιχτές που μπορείς να κάνεις την τέχνη σου, τη μουσική σου, πιο εύκολα, χωρίς να χρειαστεί να λες «πού θα βρω να φάω τώρα και πού θα βρω έναν ενισχυτή». Η αναγνωρισιμότητα της μπάντας απλά σου κάνει τη δουλειά σου πιο εύκολη.

-Εσείς τώρα, με την αναγνωρισιμότητα της μπάντας να έχει ανέβει, έχετε στο μυαλό σας κάποιο ευρωπαϊκό tour;

Ναι, τώρα με το νέο άλμπουμ θα κάνουμε… Έχουμε ξανακάνει αρκετές φορές ούτως ή άλλως. Το θέμα είναι αν μπορείς να παίζεις κάθε μέρα… Εσένα η δουλειά σου είναι να ανέβεις πάνω να παίξεις, είτε έχεις 500, είτε έχεις 5000 άτομα.

-Το κοινό είναι διαφορετικό στο εξωτερικό από την Ελλάδα; Είναι πιο εκφραστικό; Λιγότερο;

Συνήθως είναι λιγότερο εκφραστικό το κοινό, είναι πιο συμμαζεμένοι. Κυρίως, όμως, προς το Νότο, Ιταλία, Ισπανία, είναι πιο ζεστοί.

Έξω, όμως, σε ένα φεστιβάλ, έρχονται να ακούσουν μουσική, σε προσέχουν τι παίζεις. Θα αγοράσουν πράγματα από το merchandise… Δεν έχεις άλλα έσοδα και το σέβονται πολύ αυτό το πράγμα.

Τη στηρίζουν τη σκηνή όχι με το να πετάνε μπύρες και τέτοια. Φυσικά, αυτό με το merchandise, έχει σχέση και με την οικονομική δυνατότητα των ανθρώπων. Απλά εκεί το ‘χουν συνηθίσει αυτό, εμείς εδώ στην Ελλάδα δεν το είχαμε από παλιά, το να πάμε σε ροκ συναυλίες ή φεστιβάλ. Τώρα αρχίζει και γίνεται αυτό!

-Ο κόσμος ζητάει κομμάτια στις συναυλίες;

Το ‘Children Of The Sun’. (γέλια) Από το πρώτο κομμάτι σου λέω ρε.

-Αυτό είναι ενοχλητικό;

Όχι βέβαια, δεν φτάνει που ξέρει ο κόσμος κι ένα κομμάτι; Είχαμε παίξει μια φορά το ‘Use’ και με το που τελειώνουμε μας λέει ένας «Παίξτε το ‘Use’»! (γέλια) Από κάτω, που λες, κάνεις καμιά φορά πως δεν ακούς, γιατί μπορείς να ακούσεις οτιδήποτε!

NIGHTSTALKER - Use

-Ντάξει, το από κάτω είναι κι αυτό που σε ανεβάζει όμως!

Ναι, εννοείται! Αλλά εκεί που κάνεις κάτι, δεν είναι τώρα να πέσεις κάτω από τα γέλια απ’ αυτά που ακούς! Ακούω την άλλη φορά μια πιτσιρίκα να λέει «Αργύρηηη, βρίσε μας!» (γέλια) Ξέρεις, άμα αρχίσεις εκεί και κάνεις κουβέντα, πάει το live!

-Για το ίντερνετ και την πειρατεία, τι έχεις να πεις;

Είναι πολύ καλό που κυκλοφορεί η μουσική έτσι, ελεύθερα. Όπως παλιά είχαμε τις κασέτες και γράφαμε, έτσι τώρα έχουμε το ίντερνετ. Ok, γκρινιάζεις για τα δικαιώματά σου τα πνευματικά, δεν φτάνει που σε ακούει κάποιος που είναι στου διαόλου τη μάνα και βάζει εσένα… Εσύ επωφελείσαι, δεν πρόκειται να σταματήσει αυτό το πράγμα, θα βρουν άλλον τρόπο.

-Με ποια μπάντα θα θέλατε πάρα πολύ να περιοδεύσετε μαζί;

Δύσκολη ερώτηση… Για παράδειγμα με Monster Magnet θα μου άρεσε να κάνουμε κάνα tour, γιατί κολλάνε και οι μουσικές μας. Από ‘κει και πέρα, το σημαντικό είναι να ταιριάζεις με τα μέλη της άλλης μπάντας, είσαι 20 μέρες όλη μέρα μαζί τους.

-Πιστεύεις ότι από τότε που άρχισαν οι δισκογραφικές να ασκούν μεγάλη επιρροή, η μουσική πήρε την κάτω βόλτα;

Ναι, γιατί οι εταιρείες θέλουν παραγωγή. Δεν τους νοιάζει να είναι καλό, το βγάζουν αυτοί ποιο είναι το καλό. Αλλιώς δεν έχουν αντικείμενο να πουλήσουν. Το αντικείμενο πρέπει να είναι η μουσική. Δεν θα κολλήσει ο άλλος επειδή βγαίνεις π.χ. με Ferrari. Το βασικό είναι η μουσική, αυτό είναι η ουσία.

-Ξαφνικά, λόγω της μόδας, όλοι σχεδόν στην Ελλάδα παίζουν stoner…

Ναι, όλο και πιο αργές κιθάρες, πιο βαριές, πιο μεγάλοι ενισχυτές… Πρέπει να ‘χεις και κάτι να πεις, όχι να είσαι μπάντα επειδή απλά παίζεις αργά… Μα κι εμάς η μουσική μας δεν είναι καθαρό stoner… Τα λένε απλά όλα stoner για να πουλήσουν. Οι Queens of the Stone Age είναι stoner ας πούμε; Όχι.

-Υπάρχει λόγος να γίνεται τέτοιος διαχωρισμός στα μουσικά είδη;

Όχι. Εμείς, ας πούμε, λέμε πως παίζουμε ροκ, που τα καλύπτει όλα αυτά. Μια μορφή ροκ είναι και το stoner και το heavy metal. Αυτά είναι και παιχνίδια των εταιρειών για να φτιάξουν ένα αντικείμενο, να υπάρχει κάτι.

-Το κοινό είναι οδηγός; Δηλαδή, άμα βγάλεις ένα δίσκο που αρέσει πολύ, θα βγάλεις και τον επόμενο στο ίδιο στυλ για να το ευχαριστήσεις;

Όχι βέβαια… Το κοινό δεν θέλει αυτό, εμάς θέλει να ακούσει, αυτά που γράφουμε. Δεν υπάρχει λόγος να βγάζεις δίσκους, όπως οι περισσότεροι που βγαίνουν τώρα, που είναι τα πιο πολλά κομμάτια fillers.

-Πες μας 2-3 μπάντες που ακούς τον τελευταίο καιρό.

Οι Eagles Of Death Metal μου αρέσουν πολύ που τους ανατινάξανε, οι Queens of the Stone Age… Ακούω, όμως, και άλλα πράγματα, τελείως διαφορετικά. Και reggae… Και Die Antwood… Είναι κάτι Νοτιοαφρικάνοι, ένα ζευγάρι, πολύ παλαβοί. Είναι τελείως διαφορετικοί, γι’ αυτό μου αρέσουν. Θες και κάτι διαφορετικό να ακούσεις, δεν μπορείς να ακούς συνεχώς τα ίδια. Να, τώρα προχθές άκουγα Ravi Shankar. Ένας Ινδός που παίζει σιτάρ…

-Nightstalker ακούς;

Ναι, φυσικά… Τώρα ακούω κυρίως αυτά που κάνουμε στην προπαραγωγή!

-Θα είναι μεγάλος δίσκος, θα ‘χει απήχηση; Τι πιστεύεις;

Ο καλύτερος δίσκος θα είναι! (γέλια)

-Οπότε, βλέπουμε έρχεστε με πολλή ενέργεια!

Ναι! Κουραστήκαμε τόσο καιρό από το 2012 που ήμασταν στο δρόμο, αλλά τώρα 2-3 βδομάδες που είμαστε στο στούντιο, θες να βγεις στο δρόμο πάλι! Στο στούντιο έχει ενδιαφέρον, αλλά είσαι μέσα σε ένα στούντιο! Όταν είσαι έξω είσαι με κόσμο, ξέρεις…

-Αργύρη σ’ ευχαριστούμε πολύ για την επικοινωνία!

Ακολουθήστε το Rockrooster.gr και στο Google News.

Poll

Ψηφίστε την αγαπημένη σας καλοκαιρινή συναυλία!

Οι συναυλίες του 2024: Πρόγραμμα και εισιτήρια

Ψηφίστε τα συγκροτήματα που θέλετε στην Ελλάδα το 2024

Θέλεις να γίνεις μέλος της συντακτικής ομάδας μας;

Το RockRooster.gr αναζητά νέους συντάκτες. Αν λατρεύεις τη μουσική, τον κινηματογράφο και την αρθρογραφία, ίσως αυτό σε ενδιαφέρει.

Poll

Ψηφίστε την αγαπημένη σας καλοκαιρινή συναυλία!

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

2024: Τα συγκροτήματα που «πρέπει» να έρθουν στην Ελλάδα

Ψηφίστε τα συγκροτήματα που θέλετε στην Ελλάδα το 2024

Θέλεις να γίνεις μέλος της συντακτικής ομάδας μας;

Το RockRooster.gr αναζητά νέους συντάκτες. Αν λατρεύεις τη μουσική, τον κινηματογράφο και την αρθρογραφία, ίσως αυτό σε ενδιαφέρει.

Οι συναυλίες του 2024: Πρόγραμμα και εισιτήρια

Poll

Ψηφίστε την αγαπημένη σας καλοκαιρινή συναυλία!