Συνέντευξη Naxatras: «Η ψυχεδέλεια είναι μια αντίθεση στο mainstream rock των εταιρειών»

Η μουσική των Naxatras συνίσταται από δυναμικά ρυθμικά μοτίβα, ονειρικές μελωδίες, βαριά riffs και trippy κιθαριστικά σόλο, όλα με έντονη την ατμόσφαιρα και αισθητική των ’70s.

 Ιδρύθηκαν το 2012 και καλλιέργησαν τον ήχο τους μέχρι το 2015 που κυκλοφόρησαν τον πρώτο τους ομώνυμο δίσκο, ηχογραφημένο εξολοκλήρου αναλογικά και live. 

Η μπάντα χρησιμοποιεί στοιχεία από psych/progressive rock, blues, funk, stoner και ανατολίτικη μουσική σε συνδυασμό με ένα ψυχεδελικό video show για πλήρη διέγερση των αισθήσεων. 

Είναι πραγματικά πολύ ωραίο συναίσθημα να βλέπει κανείς νέους καλλιτέχνες σε μια χώρα που διανύει την χειρότερη περίοδο να βάζουν μεράκι, ταλέντο και όρεξη δημιουργώντας μικρά αριστουργήματα στην μουσική, σαν το album ‘Naxatras’ που κυκλοφόρησε το 2015.

Στη συνέντευξη μας μίλησε ο Γιάννης Βαγενάς (μπάσο και φωνή).

-Πώς ξεκινήσατε ως μπάντα και από πού εμπνευστήκατε το όνομά σας;

Αρχικά γνωρίστηκα εγώ με τον Γιάννη, τον κιθαρίστα, στη σχολή που φοιτούμε – είμαστε στο Τμήμα Κινηματογράφου.

Ξεκινήσαμε να συζητάμε για μουσική και είδαμε με τον καιρό ότι έχουμε ίδιες μουσικές προτιμήσεις και είπαμε πολύ απλά «Ρε συ δεν κάνουμε μια μπάντα;» Είχαμε ένα φίλο ντράμερ και ένα φίλο κιθαρίστα από τον Βόλο και μια μέρα πήγαμε όλοι μαζί και τζαμάραμε.

Στην αρχή ο ήχος που παίζαμε ήταν πιο stoner, τουλάχιστον για ενάμιση χρόνο, ενώ παράλληλα κάναμε live εμφανίσεις σε Θεσσαλονίκη και Βόλο.

Γράψαμε κάποια κομμάτια και κάποια απ’ αυτά από τα συγκεκριμένα έμειναν αργότερα στην μπάντα. Βέβαια, με τον καιρό βλέπαμε ότι δεν έβγαινε να είμαστε 4 άτομα στο γκρουπ, δεν δινόταν η ίδια σημασία και η ίδια δουλειά από όλους, οπότε συνεχίσαμε 3 μέλη αλλάζοντας όνομα.

Αρχικά λεγόμασταν Dust, μετά Temple και αργότερα Naxatras, μετά από πολλή σκέψη. Εκείνη την εποχή εγώ διάβαζα βιβλία που αφορούσαν τον ινδουισμό και το Νaxatras το είχα βρει σαν λέξη μέσα σε ένα τέτοιο βιβλίο.

Κανονικά γράφεται με ‘ksh” και σημαίνει ο κύκλος της σελήνης στον Ινδουισμό, αλλά για εμάς δεν έπαιξε ρόλο το τι σημαίνει αλλά ότι ακουγόταν όμορφο.

-Naxatras λοιπόν, με ψυχεδέλεια στα ύψη, ντυμένη από σκοτεινά riffs και ήχο βγαλμένο από τα ’70s. Αυτό το είδος της μουσικής γνωρίζει μεγάλη ανάπτυξη σε Ελλάδα και Ευρώπη, γιατί πιστεύεις ότι γίνεται αυτό;

Είναι κάτι που έρχεται και ξαναφεύγει. Και στα ’90s υπήρχε μια επιστροφή προς αυτό, όχι τόσο στην Ελλάδα, και σε πιο heavy μπάντες όπως Monster Magnet, αλλά και σε πιο χαλαρά ψυχεδελικές ροκ μπάντες όπως οι Spacement.

Τώρα δεν ξέρω τι συμβαίνει αλλά νομίζω είναι μια αντίθεση στο mainstream rock των εταιρειών, που όλα είναι πεντακάθαρα, βλέπε Muse, Αrctic Monkeys, που όλα είναι προσεγμένα και παιγμένα με έναν συγκεκριμένο τρόπο.

Οπότε, σε αντίθεση με όλο αυτό, έρχεται η ψυχεδέλεια που είναι απλά αγνή έκφραση.

-1η Απριλίου ακούσαμε το πρώτο  EP σας και παρατηρούμε πιο hard rock στοιχεία. Είστε ένα συγκρότημα που θέλει να εξελιχθεί, είστε ανοιχτοί σε νέες επιρροές και καινούριες μουσικές;

Τι νόημα θα είχε να γράφαμε τα ίδια;

Όταν είχαμε μπει να το γράψουμε δεν το αναλύσαμε και πολύ, κάναμε τον ήχο και το γράψαμε, και βγήκε έτσι για κάποιο λόγο. Ήταν σχεδόν τύχη που βγήκε αυτός ο ήχος

. Εμείς δεν κάναμε πολλά πράγματα πάνω σε αυτό. Μέσα στο EP, επειδή είναι και τα κομμάτια πιο heavy rock, νομίζω ότι ήθελαν έναν πιο hard rock ήχο.

Στο επόμενο album, πάλι ο ήχος είναι διαφορετικός, πιο space, πιο αφαιρετικός στην παραγωγή, μια διαφορετική μουσική προσέγγιση.

Ο ήχος υπηρετεί την μουσική όσο το δυνατόν καλύτερα. Ένα κομμάτι με βαριά riffs, αν το ηχογραφήσεις με πιο λεπτή παραγωγή δεν θα αποδώσει τόσο και αντίστροφα.

Αυτό το ΕP προέκυψε από συνδυασμό πραγμάτων. Είχαμε ήδη ηχογραφήσει το 2ο album τον Δεκέμβρη.

Είχαμε αυτά τα 2 κομμάτια που ήταν παλιότερα κομμάτια της μπάντας απ’ ό,τι του 2ου album και πιστεύαμε ότι δεν μπορούν να βγουν μετά το 2ο album, θα ήταν λάθος σαν συνέχεια, σαν να επιστρέφεις προς τα πίσω.

Μια κοπέλα από τη σχολή μας κάνει ένα ντοκιμαντέρ για τον Τζίσους, τον τύπο που ηχογραφούμε, είναι φίλος και είναι κάτι πολύ παραπάνω από αυτός που μας ηχογραφεί, έχει πολύ ιδιαίτερη σχέση με την μπάντα.

Και λόγω του ντοκιμαντέρ να κάνουμε έναν πειραματισμό με μια ηχογράφηση direct to disk, κάτι που δεν βγήκε ποτέ, αλλά ουσιαστικά ηχογραφούσαμε και ταυτόχρονα αυτό γραφόταν σε βινύλιο, από ένα πολύ παλιό μηχάνημα.

Ήταν εκείνη η μέρα που πήγαμε να παίξουμε πιο ελεύθερα και γράφτηκε αυτό. Επίσης, είχαμε έναν φίλο μας, τον Νίκο, που θέλαμε να συνεργαστούμε για το εξώφυλλο και την εικόνα του, οπότε κάτσανε όλα μαζί.

Βέβαια, πολλές μπάντες θα θεωρούσαν λάθος κίνηση το να βγάλεις μέσα στον ίδιο μήνα ένα EP και ένα album, αλλά ο κόσμος το αγκάλιασε.

-Οπότε περιμένουμε πολύ δυνατά και διαφορετικά πράγματα από εσάς, όπως δυνατή ήταν και η περιοδεία σας σε Βουλγαρία, Ρουμανία, Σκόπια, Σερβία και Ουγγαρία. Μίλησέ μου για τις εντυπώσεις και τις εμπειρίες αυτής της περιοδείας.

Ήταν πολύ ωραίο. Κανείς από εμάς δεν είχε πάει στα Βαλκάνια, ίσως κάποιοι στη Βουλγαρία, αλλά ήταν πολύ διαφορετικά από ό,τι περιμέναμε να σου πω την αλήθεια.

Είναι και αυτές οι χώρες που έχουν περάσει πολλά, οπότε όπως και στην Ελλάδα, δεν κινούνται όλα ρολόι όπως πιο πάνω. Αλλά αυτό που κατάλαβα είναι ότι μοιάζουμε πολύ με αυτόν τον κόσμο και σε νοοτροπία και σε κουλτούρα – στα live μας το κοινό ήταν πολύ ενθαρρυντικό και τα μαγαζιά που παίζαμε ήταν γεμάτα, ενώ είχε πολύ λίγο καιρό που είχε βγει το πρώτο album.

Πολύ καλή εμπειρία, και μουσική αλλά και ζωής.

-Πώς προωθείτε την μπάντα σας; Πόσο δύσκολο είναι να ανέβει μια μπάντα σήμερα;

Εμείς τα τρέχουμε μόνοι μας τα πράγματα. Έχουμε σε όλα τον έλεγχο, από την δισκογραφική δουλειά μέχρι τις συναυλίες και τα poster.

Ακόμα και όταν δουλεύουμε με άλλους ανθρώπους, δεν υπάρχει ποτέ το σενάριο του να οργανώσει κάποιος που είναι εκτός του συγκροτήματος την δουλειά μας. Αυτό ακριβώς μας διαφοροποιεί από μια νοοτροπία που επικρατεί και λέει ότι αν παίξεις θα έρθει κάποια εταιρεία να σε ανεβάσει.

Αν περιμένεις κάτι τέτοιο, σε κάποιες μπάντες δουλεύει, αλλά κατά κύριο λόγο δεν γίνεται έτσι. Εμείς το τρέξαμε μόνοι μας, και την πρώτη περιοδεία την κλείσαμε μόνοι μας.

Εγώ ο ίδιος έστελνα email σε όλες αυτές τις χώρες και θέλει συνεχώς δουλειά και live ακόμα και σε μέρη που δεν έχεις ξαναπάει. Δεν μπορείς να πηγαίνεις μόνο Αθήνα και Θεσσαλονίκη γιατί υπάρχει ακόμη αρκετός κόσμος που θέλει να σε ακούσει.

Εγώ θυμάμαι ως κάτοικος Βόλου ξενέρωνα που δεν ερχόντουσαν μπάντες στο Βόλο να παίξουν. Με τις ξένες μπάντες είναι λογικό, αλλά με τις ελληνικές είναι κάτι που πρέπει να γίνεται. Όσο πιο ειλικρινής είσαι με αυτό που κάνεις, θα στο δώσει το κοινό και υπάρχει άμεση ανταπόκριση από αυτό.

Ακόμα και όταν ανεβάζουμε κάτι στο Facebook, ο κόσμος στα σχόλια μας μιλάει σαν μας ξέρει προσωπικά και αυτό είναι ανεκτίμητο.

-Τι μουσικές επιρροές έχει η μπάντα; Τι ακούγατε όταν ήσασταν μικροί; Τι ακούγατε όταν πρωτοχτίσατε την μπάντα και τι τώρα;

Οι μουσικές επιρροές έχουν όντως αλλάξει με τον καιρό. Εγώ για παράδειγμα ήμουν μεταλάς στο γυμνάσιο και στο λύκειο, ενώ τα άλλα παιδιά του γκρουπ δεν είχαν αυτά τα ακούσματα. Όταν γνωριστήκαμε στο πρώτος έτος ακούγαμε όλοι stoner, Kyuss, Monster Magnet, Nightstalker. Ξέρεις ήταν τότε η εποχή που ανέβαινε αυτή η σκηνή.

Στην πορεία το πράγμα με την stoner τραβήχθηκε πολύ, θα το ακούσεις από πολλούς πλέον να παίζουν αυτό το είδος. Απλά πιάνουν standar riffάκια και από τη μία το καταλαβαίνω, ο καθένας θα παίξει αυτό που γουστάρει, από την άλλη εμάς δεν μας έφτανε σαν είδος. Τώρα ακούμε πολύ διαφορετικά πράγματα.

Ο Γιάννης έχει jazz ακούσματα ενώ εγώ πιο ηλεκτρονικά, πιο πειραματικά, αλλά και dance μουσική, προσπαθώντας όλα αυτά να τα συνδυάσουμε και να τα φέρουμε στο ύφος της μπάντας. Να μπει για παράδειγμα το στοιχείο της jazz μέσα στη μουσική μας.

-Πώς προέκυψε το ψυχεδελικό ροκ; Φανταζόμουν ότι θα ακούτε μπάντες όπως οι Blues Pills για παράδειγμα και θα παίρνατε ιδέες από εκεί.

Σίγουρα δεν ξεκινήσαμε με το σκεπτικό να γράψουμε ένα κομμάτι που να θυμίζει μια μπάντα. Οι επιρροές μας είναι σε πιο κλασσικά πράγματα. Σίγουρα όλοι γουστάρουμε Pink Floyd, Funkadelic κ.ά., αλλά η ψυχεδέλεια βγαίνει τζαμάροντας.

Πιάνει ο ένας ένα ρυθμό, πιάνει ο άλλος μια μπασογραμμή και για 10 λεπτά παίζεις και δεν έχεις ιδέα τι παίζεις, έχεις χαθεί σ’ αυτό, βγαίνει κάτι όμορφο και αν το ακούσει και το κοινό χάνεται και αυτό μαζί σου.

Έτσι προκύπτει η ψυχεδέλεια. Αυτό είναι η ψυχεδέλεια, είναι πιο πολύ το στοιχείο του χασίματος, το είδος παιξίματος, παρά μία φόρμα. Υπάρχουν άπειρες εκφάνσεις της ψυχεδέλειας, από ροκ μέχρι trance, ακόμη και ένα αφρικάνικο κρουστό που δίνει αυτήν την αίσθηση, οπότε ναι νομίζω ότι είναι κυρίως το παίξιμο.

-Τι συνεργασίες θα θέλατε να κάνετε;

Στο νέο album συμμετέχει ο πατέρας μου, παίζει σαξόφωνο σε ένα κομμάτι και σε ένα άλλο ντέφι. Όποτε και αυτό μια συνεργασία είναι.

Εμένα μου αρέσει πολύ η φωνή της τραγουδίστριας των Universe217, οπότε μια συνεργασία θα με ενδιέφερε.

-Μίλησέ μου για τις διαφορές ψηφιακού και αναλογικού ήχου. Γιατί σαν μπάντα επιλέγετε τον αναλογικό ήχο;

Η ηχογράφηση της μουσικής είναι εντελώς αναλογική, στο πρώτο album έγινε σε κασέτα και στο δεύτερο σε μπομπίνα. Συγκεκριμένα, στο E.P. και στο δεύτερο album είναι direct to master, όλη η μίξη και το mastering έγινε πριν γραφτεί ο δίσκος, δηλαδή ό,τι γράφτηκε αυτό έμεινε, δεν το πειράξαμε καθόλου και είναι πολύ διαφορετικό αυτό από τη διαδικασία παραγωγής σήμερα που γράφεις και ξαναπαίζεις και διορθώνεις και λίγο.

Εμείς κάνουμε το αντίθετο από το συνηθισμένο, ό,τι πιο ωμό μπορεί να ακουστεί.  Ηχογραφούμε αναλογικά αλλά μέχρι στιγμής, αν εξαιρέσεις την κασέτα που βγάλαμε από το πρώτο album, ακούμε όλοι το ψηφιακό διότι δεν υπάρχει ακόμη το βινύλιο.

-Είχατε πει ότι θα βγάλετε το πρώτο album σε βινύλιο. Tι έγινε με αυτό;

Ως προς αυτό δεν είμαστε πολύ συνεπείς γιατί είχαμε πει ότι θα βγει κατά περιόδους αλλά δεν έβγαινε και έτσι έχουμε σταματήσει να το λέμε.

Κάτι που θα θέλαμε να ξεκαθαρίσουμε ως μπάντα είναι ότι εφόσον κάναμε αναλογική ηχογράφηση και μάλιστα όλα live παιγμένα, θεωρούμε πως στο βινύλιο, όπως γίνεται σήμερα που η χάραξη του βινυλίου γίνεται από ένα αρχείο ψηφιακό που είναι αναλογικό το τελικό μέσο αλλά το έχεις φτιάξει από ένα ψηφιακό, δεν υπάρχει ειλικρίνεια ως προς τον ήχο του, εκτός και αν ηχογραφήθηκε ψηφιακά οπότε ok.

Άρα σε εμάς θα αλλοίωνε την δουλειά μας και είναι πολύ κρίμα να μην το πας μέχρι το τέλος αναλογικά.

Ο δρόμος της αναλογικής είναι δύσκολος και ο μόνος που μπορεί να το κάνει στην Ελλάδα είναι ο Τζίσους. Ελπίζουμε μέσα στο καλοκαίρι να κάνουμε την χάραξη και να το πάρει κάποιος στα χέρια του και να πει ότι «ναι, αυτό είναι φτιαγμένο στα ’70s.

-Επόμενες live εμφανίσεις;

Αρχικά θα κάνουμε περιοδεία στην Ελλάδα τον Μάιο για το promotion του 2ου album και θα παίξουμε στη Θεσσαλονίκη στις 18 Μαΐου, στις 19 στην Λάρισα, στην Πάτρα στις 20 και στις 22 Αθήνα.

Στις 16 Ιουνίου φεύγουμε για ευρωπαϊκη περιοδεία και θα περάσουμε από Ιταλία, Ελβετία, Γερμανία, Γαλλία, Ισπανία, Βέλγιο, Αυστρία, Πολωνία και Ουγγαρία. Τέλος, φεύγουμε αρχές Αυγούστου για να παίξουμε σε δύο φεστιβάλ σε Γερμανία και Αυστρία.

-Έχετε παίξει σε live oικονομικής ενίσχυσης. Πολλές μπάντες τον τελευταίο καιρό στηρίζουν σε live τους πρόσφυγες πηγαίνοντας τα έσοδα εκεί. Θα ήσασταν πρόθυμοι να κάνετε κάτι τέτοιο;

Φυσικά και είμαστε ανοιχτοί σε τέτοιες προτάσεις και το στηρίζουμε. Αυτό που προσπαθούμε εμείς, είναι να μην παίζουμε σε κομματικοποιήμενα φεστιβάλ.

Κατά τα άλλα εννοείται πως είμαστε πρόθυμοι να βοηθήσουμε.

-Ποιο κομμάτι είναι αυτό που σας αρέσει να παίζετε επί σκηνής και με ποιο πιστεύετε πως ξεσηκώνεται πιο πολύ ο κόσμος;

Χμ, περίεργη ερώτηση. Κοίτα, το ‘I am the Beyonder’ έχει πολλή απήχηση και το αναγνωρίζουν όλοι με την συγχορδία, κάτι που με χαροποιεί ιδιαίτερα, και πολλές φορές το παίζουμε και πρώτο στις συναυλίες μας.

Επίσης, έχουμε ακούσει πολύ καλά λόγια στα live για το ‘Pulsar 4000’ και στο καινούργιο album υπάρχει το κομμάτι ‘Garden Of The Senses’ που έχει κερδίσει τις εντυπώσεις και μας αρέσει να το παίζουμε για κλείσιμο στις συναυλίες.

-Κλείσε αυτή την συνέντευξη με έναν στίχο που σε εκφράζει.

You say the hill’s too steep to climb
Chiding
You say you’d like to see me try
Climbing
You pick the place and I’ll choose the time
And I’ll climb
The hill in my own way
Just wait a while, for the right day
And as I rise above the treeline and the clouds
I look down hearing the sound of the things you said today

Pink Floyd – ‘Fearless’

Απολαύστε το καινούριο τους album: