Ο Marco Hietala εξομολογείται
Οι οπαδοί των Nightwish -και σε αυτούς συμπεριλαμβάνω και τον εαυτό μου- είναι από τις πιο μυστήριες οντότητες στον κόσμο της μέταλ μουσικής. Λατρεύουν να διαφωνούν για το οτιδήποτε σχετίζεται με την αγαπημένη τους μπάντα.
-Ποια τραγουδίστριά τους είναι η καλύτερη;
-Έκανε καλά ο Tuomas Holopainen που απέλυσε την Tarja;
-Άξιζε τελικά η Anette Olzon;
-Κάποιοι θα βρεθούν να πουν πως οι Nightwish δεν παίζουν καν μέταλ μουσική πλέον.
Όμως το μεγαλύτερο ερώτημα, που ταλανίζει πάντα τους οπαδούς μιας μπάντας με μεγάλη δισκογραφία, είναι το «ποια είναι τα δέκα κορυφαία της κομμάτια;». Και εδώ έρχεται μια μεγάλη σταθερά του συγκροτήματος, που ακούει το όνομα Marco Hietala.
Ο μπασίστας των Nightwish από το 2001 και μετά, έχει το σεβασμό όλων και σίγουρα κάθε μια από τις επιλογές που έδωσε στο Teamrock.com θα κάνει ακόμα και τον πιο γκρινιάρη οπαδό να σωπάσει. Αρχικά δήλωσε:
Έχω παίξει σε πέντε από τους δίσκους μας, οπότε θα χρησιμοποιήσω κομμάτια που είναι μόνο σε αυτούς. Επίσης θα τα βάλω με χρονολογική σειρά, οπότε θα ξεκινήσω με δύο τραγούδια από το ‘Century Child’.
10. Bless The Child (Century Child, 2002)
Το κομμάτι αυτό ήταν το πρώτο στο οποίο δούλεψα μπαίνοντας στην μπάντα.
Πριν τους Nightwish, έπαιζα μπάσο και έκανα φωνητικά σε ένα συγκρότημα που λεγόταν Synergy και ανοίγαμε την μπάντα τους το 2000.
Με φώναξαν όταν άρχισαν να έχουν προβλήματα με τον μπασίστα τους.
Μου έδωσαν μεγάλη ελευθερία στις μπασογραμμές μου για αυτόν τον δίσκο και έβαλα και κάποια όμορφα συμπληρώματα με εφέ, όπως για παράδειγμα αυτό στο τέλους του κομματιού αυτού.
9. Dead To The World (Century Child, 2002)
Έχω πολλές χαρούμενες αναμνήσεις από τη δημιουργία αυτού το δίσκου και έκανα και αρκετά από τα φωνητικά για αυτό το κομμάτι.
Έπαιζα μουσική αρκετό καιρό και δούλευα και σαν μηχανικός ήχου, αλλά μόλις μπήκα στους Nightwish δεν ήθελα να γυρίσω στη δουλειά μου, γιατί κάναμε συχνά περιοδείες.
Είμαστε όλοι παιδιά της φινλανδικής υπαίθρου και από τις πρώτες μέρες μου στο συγκρότημα, ένιωθα σαν να είναι το σπίτι μου.
8. The Siren (Once, 2004)
Κάναμε ένα μεγάλο άλμα μπροστά, όταν κυκλοφορήσαμε το single ‘Nemo’ αλλά τα αγαπημένα μου τραγούδια από το ‘Once’ είναι το ‘Ghost Love Score’ και το ‘The Siren’.
To ‘Siren’ συγκεκριμένα είναι μυστήριο κομμάτι, γιατί δεν έχει σχεδόν καθόλου στίχους, παρά μόνο μερικές γραμμές, ωστόσο έχει το δικό του παλμό.
Μου αρέσουν τα oriental στοιχεία που βάλαμε σε αυτό αλλά και η ιστορία της Οδύσσειας που περιγράφει.
7. Ghost Love Score (Once, 2004)
Είμαι μεγάλος θαυμαστής του παλιού progressive rock και αυτό το κομμάτι έχει πολλά διαφορετικά μέρη αλλά και μεταβλητή ατμόσφαιρα, ώστε να υποστηρίζει την ιστορία.
Για αυτό μου αρέσει τόσο.
Υπάρχει τόση ποικιλία, που πάντα έχει ενδιαφέρον να το παίζεις ζωντανά.
Η μεγαλύτερή μου επιρροή από το είδος της μουσικής που ανέφερα, είναι οι Jethro Tull, αλλά μου αρέσουν πολύ και οι Yes με τους Genesis και όλα αυτά τα συγκροτήματα, έχουν συσχετισμούς τα κομμάτια που έγραφαν με το ‘Ghost Love Score’.
6. The Poet And The Pendulum (Dark Passion Play, 2007)
Εδώ έχουμε άλλο ένα μεγάλο σε διάρκεια κομμάτι, που το αγαπώ για τους ίδιους λόγους με το από πάνω. Μου αρέσει να παίζω ενδιαφέροντα κομμάτια με ατμόσφαιρα που μεταβάλλεται.
5. Cadence Of Her Last Breath (Dark Passion Play, 2007)
Ήταν δύσκολο να διαλέξω ένα ακόμα τραγούδι από αυτόν τον δίσκο, γιατί υπάρχει πολύ καλό υλικό σε αυτόν, αλλά το ‘Cadence of Her Last Breath’ είναι το ευαίσθητο σημείο μου.
Κατά κάποιον τρόπο, ποτέ δεν φτάσαμε το κομμάτι αυτό όσο μακριά θα θέλαμε στην ηχογράφηση στο στούντιο, καθώς θέλαμε να το κάνουμε λίγο πιο εντυπωσιακό.
Έχει απίστευτες δυνατότητες, ειδικά όταν το παίζουμε live και διαφέρει από τα περισσότερα κομμάτια μας.
Η ρυθμική δομή του, αλλά και οι μελωδίες του, είναι μοναδικές.
4. Scaretale (Imaginaerum, 2011)
Αυτό είναι ένα από τα αγαπημένα μου κομμάτια από το ‘Imaginaerum’ εξαιτίας των τρελών πραγμάτων που κάναμε σε αυτό το απόσπασμα στη μέση του.
Δεν το έχουμε παίξει ακόμα σε κάποια περιοδεία, αλλά θα ήθελα να επιστρέψουμε σε αυτό κάποια στιγμή, για να δούμε τι θα γίνει όταν το παίξουμε live.
3. Last Ride Of The Day (Imaginaerum, 2011)
Μου αρέσει που αυτό το τραγούδι, έχει κάτι το «εύκολο» (easy going punch). Είναι ένα όμορφο ροκ κομμάτι, που είναι πάντα διασκεδαστικό να παίζουμε live.
Είναι απλό σχετικά και μου αρέσουν τα ευθεία ροκ κομμάτια, το ίδιο με τα πιο μακροσκελή.
Μια και το έφερε η κουβέντα, είδα τους AC/DC με τον Axl Rose πριν μερικές βδομάδες και τους βρήκα εξαιρετικούς.
2. Weak Fantasy (Endless Forms Most Beautiful, 2015)
Ο συνδυασμός ενός ενδιαφέροντος μέταλ κομματιού με μερικά ενδιαφέροντα αποσπάσματα, που ενώνουν την κέλτικη παραδοσιακή μουσική με ακουστικές κιθάρες.
Σαν συγκρότημα είμαστε πολύ ανοιχτοί στα πράγματα που ταιριάζουν σε ένα τραγούδι. Αν ταιριάζει, το βάζουμε.
Σε αυτό, έχω γράψει την ακουστική κιθάρα στο μέσο του κομματιού και πιστεύω πως δίνει μια ωραία δυναμική διαφορά.
Έχει επίσης μια ενδιαφέρουσα ρυθμική δομή που δεν έχουμε χρησιμοποιήσει αρκετά στο παρελθόν και είναι ωραίο όταν το παίζουμε ζωντανά.
1. The Greatest Show On Earth (Endless Forms Most Beautiful, 2015)
Θα τελειώσω τη λίστα μου με το ‘The Greatest Show On Earth’ για όλη την ποικιλία και τη φιλοδοξία που καταφέρουμε να χωρέσουμε σε αυτό.
Είμαστε πολύ φιλόδοξοι με τη μουσική σαν συγκρότημα, και σε αυτό το χρονικό σημείο της καριέρας μας, αυτό το κομμάτι, είναι η σύνοψη όσων έχουμε καταφέρει να κάνουμε μέχρι σήμερα. Αλλά σίγουρα δεν σταματάμε εδώ!
Διαβάστε ακόμα:
