Είναι ωραίο να βλέπεις ουρά έξω από venue για μια βραδιά αποκλειστικά ελληνικών συγκροτημάτων. Ειδικά αν αυτό γίνεται πριν καν εμφανιστεί η πρώτη μπάντα.
Μου φαίνεται έχω κακομάθει τελευταία, γιατί η μικρή καθυστέρηση πριν ανέβουν στη σκηνή οι Domination Inc. με ξένισε. Που οι εποχές που ανεχόμασταν μισάωρα.
Οι Έλληνες thrashers είχαν πολύ δυναμική και ενεργητική παρουσία, και καλή επαφή με το κοινό.
Ο κόσμος, σίγουρα ικανοποιητικός για το πρώτο από τρία συγκροτήματα, έδειξε ορεξάτος από την αρχή, επευφημώντας την μπάντα και ξεκινώντας γρήγορα τα πρώτα σπρωξίδια.
Προσωπικά, δεν μπορώ να πω ότι εντυπωσιάστηκα από τη μουσική των Domination Inc. Η θορυβώδης thrash τους μπορεί να παρασύρει, αλλά μου φάνηκε αρκετά τυπική και χωρίς κάτι ιδιαίτερο.
Απολαμβάνουν πάντως να παίζουν και το έδειξαν, τρέχοντας και χοροπηδώντας επί σκηνής και παροτρύνοντας τον κόσμο να φωνάξει και να χτυπηθεί στα περίπου σαράντα λεπτά που τους δόθηκαν.
Σίγουρα τους αξίζει αναγνώριση τουλάχιστον για αυτό.
Σειρά των Full House Brew Crew. Η μπάντα του Van Ace, με τον πιο groovy ήχο της, ήταν ίσως για μερικούς μια μικρή πτώση στην ένταση της βραδιάς, τουλάχιστον κρίνοντας από τις μάλλον ηπιότερες αντιδράσεις παρά τον αυξημένο συγκριτικά με τους Domination Inc. κόσμο.
Ο ήχος, που είχε θέματα όλη τη νύχτα, σίγουρα δεν ήταν σύμμαχός τους, ενώ κάποιο τεχνικό θέμα νωρίς στο set τους έβαλε ένα κάπως απότομο φρένο στην ενέργεια του κοινού.
Συνολικά πάντως είχαν επίσης καλή παρουσία και διάθεση, και μετά το αρχικό πρόβλημα υπήρξαν και εξάρσεις από τον κόσμο, με αποκορύφωμα ένα μικρό wall of death (τέλος πάντων).
Ίσως όχι η πιο επιτυχημένη εμφάνισή τους, αλλά και πάλι ήταν πενήντα ικανοποιητικά λεπτά.
Αλλά οι μεγάλοι της βραδιάς ήταν οι Suicidal Angels.
Το ‘Years of Aggression’ είναι από τους καλύτερους thrash δίσκους του προηγούμενου έτους, η μπάντα είναι σε τρομερή φόρμα (δείτε και το support στους Slayer το καλοκαίρι) και έχει καλή μερίδα οπαδών, όπως έδειξε το αρκετά γεμάτο Piraeus Academy.
Οπότε ένας μικρός χαμός ήταν αναμενόμενος όταν όρμησαν στη σκηνή με το ‘Endless War’, που είναι εξίσου καλό opener συναυλίας όσο είναι δίσκου.
Χαμός είναι μια καλή λέξη για όλη την εμφάνιση των Suicidal Angels. Διαρκές moshing και ιαχές από το κοινό, walls of death, ασταμάτητοι οι μουσικοί στο σανίδι και σε μεγάλα κέφια, με έναν επικοινωνιακότατο Νίκο Μελισσουργό να εναλλάσσει τις ευχαριστίες του στο αθηναϊκό κοινό με βροντερά καλέσματα σε πόλεμο.
Το ‘Years of Aggression‘ είχε την τιμητική του, με εφτά από τα εννιά τραγούδια να περιλαμβάνονται στο setlist, χωρίς φυσικά να μείνουν έξω μερικά από τα αγριότερα κομμάτια των έξι προηγούμενων άλμπουμ.
Μπάντα και κόσμος το έζησαν στον υπερθετικό βαθμό, σε ένα live που τίμησε και με το παραπάνω τη φήμη των πρώτων.
Οι Suicidal Angels έδειξαν διεθνή κλάση, και σε συνδυασμό με τη δισκογραφική τους απόδοση μπορώ να επαναλάβω αυτό που έχω πει και στο παρελθόν. Είναι από τις καλύτερες thrash μπάντες παγκοσμίως αυτή τη στιγμή.
Μιάμιση ώρα ήταν αρκετή για δεκαεφτά τραγούδια και ένα solo session. Όχι άσχημα, αν και δεν πιστεύω να πείραζε κανέναν αν έπαιζαν δυο-τρία κομμάτια ακόμα. Να φτάσουμε τα είκοσι.
Ωραίες οι thrash βραδιές. Τώρα συγγνώμη, αλλά πρέπει να πάω να ξεκουράσω το σβέρκο μου.
Setlist
- Endless War
- Capital of War
- Bloodbath
- Years of Aggression
- Bloody Ground
- D.I.V.A.
- Front Gate
- Eternally to Suffer
- The Roof of Rats
- Beggar of Scorn
- Solo
- Moshing Crew
- Vomit on the Cross
- Seed of Evil
- Born of Hate
Encore
- The Sacred Dance With Chaos
- Bleeding Holocaust
- Apokathilosis
