Το (ξανα)ζήσαμε και αυτό!
Arctic Monkeys live για δεύτερη συνεχόμενη μέρα στην Πλατεία Νερού για το Release Athens Festival 2023 και η Αθήνα εκρήγνυται, μιάς και η ανταπόκριση του κόσμου ήταν πρωτοφανής, με την χθεσινή ημέρα να έχει καταγράψει sold out μέσα σε δύο 24ωρα από την διάθεση των εισιτηρίων.
Ο ήλιος καυτός, τα ΜΜΜ που κατευθύνονταν προς την περιοχή της Καλλιθέας ασφυκτικά γεμάτα και ένας διάχυτος εφηβικός ενθουσιαμός περιέλουζαν από νωρίς την ατμόσφαιρα, δημιουργώντας ένα σκηνικό αδημονίας αλλά και αστείρευτου μουσικού ρομαντισμού στις τάξεις της αθηναϊκής νιότης.
Έχοντας μάλιστα μελετήσει την χθεσινή μας ανταπόκριση, ο πήχης είχε τεθεί εξαρχής ψηλά και οι προσδοκίες χτυπούσαν κόκκινο.
Η άφιξη μας έγινε στις 5.30μμ με το άνοιγμα των πυλών και συνοδεύτηκε από μία αξιοπρόσεκτη λαοθάλασσα κόσμου στην αναμονή, γεγονός που μαρτυρά πως οι σκληροπυρηνικοί είχαν ήδη αρχίσει να στήνουν το δικό τους καρτερικό καραούλι από πολύ νωρίτερα.
Η αποπνικτική ζέστη παρόλα αυτά δεν έδειχνε να πτοεί στο ελάχιστο και η είσοδός μας βρήκε μία σημαντική ποσότητα κόσμου να έχει ήδη κατακλύσει τις μπροστινές σειρές του stage, γεγονός που φθονήσαμε αφενός για το πλεονέκτημά τους όσον αφορά την θέαση και αφετέρου για τα λάστιχα με το νερό που δρόσιζαν τους εκεί στεκούμενους.
Όπως και να έχει, λάβαμε τις πλησιέστερες δυνατές θέσεις με το report μας για την 12η ημέρα του φετινού Release Athens να ξεκινάει ορμητικά και τους καταιγιστικούς Vaxtones να κυριαρχούν στο stage λίγο πριν τις 7μμ.
Το ελληνικό supergroup, εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο τη μεγάλη προσέλευση και ουσιαστικά πιστοποίησε την πολύ πετυχημένη πορεία όλων των μελών του στο εγχώριο μουσικό στερέωμα.
Το καθαρόαιμο punk συναντά τα ’60s υπό μία άκρως χορευτική φόρμα, δημιουργώντας ένα συμπαγές και ξεσηκωτικό ηχητικό κράμα, το οποίο κέρδισε τους παρευρισκόμενους και έδιωξε για τα καλά τα όποια σύννεφα της μεγάλης αναμονής.
Μάλιστα, η εξαιρετική Ελένη Τζαβάρα μετά την καταπληκτική της εμφάνιση απέδωσε τον απαραίτητο φόρο τιμής στο ηρωικό κοινό που αψηφούσε επιδεικτικά τον καύσωνα, λέγοντάς μας πως πιθανόν να κατέχουμε κάποιου είδους υπερδύναμη.
Η ώρα κύλησε και το επόμενο support έκανε με τη σειρά του την εμφάνισή του.
Ο Willie J Healey παρά το νωχελικό του ξεκίνημα, θέρμανε προοδευτικά τις μηχανές του και πέτυχε να δεθεί σταδιακά με το ακροατήριο.
Από τη μία οι εύθημες funk και soul μελωδίες του, από την άλλη τα παιχνίδια του με τον κόσμο, τον κατέστησαν ιδιαίτερα προσιτό και ευχάριστο, δημιουργώντας ένα εξαιρετικά διασκεδαστικό κλίμα που και ο ίδιος φαίνονταν να απολαμβάνει στο έπακρο.
Ο Βρετανός δεν δίστασε φυσικά να τσαλακωθεί, κατέβηκε στο μπροστινό διάζωμα, αγκαλιάστηκε με τον κόσμο, τράβηξε φωτογραφίες και βίντεο μαζί του και γενικά έζησε με την καρδιά του αυτού του είδους το δέσιμο μεταξύ κοινού με καλλιτέχνη.
Και κάπως έτσι, φτάσαμε στο 2ο μεγαλύτερο όνομα της βραδιάς που δεν ήταν άλλο από τους ισοπεδωτικούς The Hives.
Θεωρώ πως όσες λέξεις να γράψω, δεν θα είναι αρκετές για να αποτυπώσουν το πόσο ποιοτικοί και δυναμικοί υπήρξαν στην χθεσινή τους εμφάνιση οι Σουηδοί rockers.
Επιβλητικοί και ατίθασοι, διαχρονικοί αλλά και φρέσκοι, οι Σκανδιναβοί γκρέμισαν κυριολεκτικά το stage, μεταλαμπαδεύοντας στους παρευρισκόμενους καθάριο old school rock και μπόλικη μουσική τρέλα.
Ο χαρισματικός Howlin’ Pelle Almqvist έκανε ό,τι ήθελε, κρατώντας το ακροατήριο στην παλάμη του χεριού του και δίνοντας μία υψηλότατων προδιαγραφών παράσταση τόσο τεχνικά όσο και σε επίπεδο σκηνικής παρουσίας.
Με τα εκκεντρικά κοστούμια τους, τα οποία σταδιακά ξεκούμπωναν αδυνατώντας προφανώς να διαχειριστούν τις θερμοκρασίες, και με όπλο ύμνους όπως ‘Hate to Say I Told You So’ και ‘Walk, Ιdiot Walk’, επιβλήθηκαν επιδεικτικά, δίνοντας σε όλους όσους τους γνώριζαν ένα επιπλέον κίνητρο για να τους ξαναδούνε live και σε όσους δεν τους ξέρανε έναν επαρκή λόγο για να αναζητούσουν την δισκογραφία τους από το ίδιο κι όλας βράδυ.
Ιδιαίτερη μνεία αξίζουν η εξαιρετική σύμπραξη με τον Matt Helders των Arctic Monkeys, ο ξεκαρδιστικός διάλογος του Almqvist με κάποιον/α fan σχετικά με την γραβάτα του την οποία και του/της πρόσφερε μετά από διαπραγματεύσεις καθώς και η παρουσίαση της υπόλοιπης μπάντας την οποία εμπλούτιζε με ευρηματικούς χαρακτηρισμούς, ενώ παράλληλα μας σύστηνε random άτομα από την πρώτη σειρά των θεατών.
Θα μπορούσαν κάλλιστα να είναι headliners, κάτι που με το επίπεδο του παιξίματός τους ευελπιστούμε να βιώσουμε στο μέλλον.
Και δίχως περαιτέρω καθυστέρηση, φτάνουμε στο αποκορύφωμα της χθεσινής βραδιάς που μήνες τώρα αναμέναμε.
10.50 μμ και η θρυλική πλέον παρέα από το Sheffield κάνει την εμφάνισή της όπου μία ακόμη ιστορία ξεκινάει να γράφεται.
Το κοινό αρχίζει να παραληρεί από τις πρώτες κιόλας νότες του ‘Sculptures of Anything Goes’ και οι Arctic Monkeys είναι και πάλι στη σκηνή. Σε ένα χορταστικό setlist 21 τραγουδιών, ο Alex Turner και η παρέα του ξεδίπλωσαν μερικές από τις μεγαλύτερες επιτυχίες τους, αποδεικνύοντας γιατί θεωρούνται ένα από τα σπουδαιότερα projects της σύγχρονης rock μουσικής.
Μπορεί η αλληλεπίδρασή με το κοινό να περιορίστηκε στα απολύτως απαραίτητα, ωστόσο οι Βρετανοί αστέρες επέδειξαν επαγγελματισμό και εξαιρετικού επιπέδου performance με αψεγάδιαστες ερμηνείες και ουσιώδη σκηνική κινησιολογία.
Το ‘Brianstorm’ μας συνεπήρε, το ‘Snap Out of It’ μας έκανε να ξαναερωτευτούμε, τα ‘Crying Lighting’ και ‘Fluorescent Adolescent’ μας ταξίδεψαν, το ‘The View From The Afternoon’ αφύπνισε την νοσταλγία μας.
Φυσικά, την τιμητική τους είχαν και τα δύο τελευταία (αμφιλεγόμενα) δισκογραφικά τους πονήματα καθώς και χιλιοπαιγμένες επιτυχίες τους όπως το εμβληματικό ‘Do I Wanna Know?’.
Στα αξιοσημείωτα ήταν η ελαφρώς διαφορετική εκδοχή του ‘505‘ το οποίο φυσικά και απελευθέρωσε μια καταιγίδα συναισθημάτων, καθώς και η επιλογή του outsider ‘I Wanna Be Yours’ που άνοιξε το encore και φυσικά συγκίνησε και με το παραπάνω τους ακροατές.
H αυλαία έπεσε με τα εκκωφαντικά ‘Ι Βet You Look Good On The Dance Floor’ και ‘R U Mine?’, τα οποία και επιβεβαίωσαν τον αξιοθαύμαστο δυναμισμό που εξακολουθούν να διατηρούν στις live εμφανίσεις τους, παρά τις χαμηλότερες ταχύτητες που έχουν επιλέξει στα δύο τελευταία τους album.
Σε κάθε περίπτωση, οι ζωντανοί μύθοι της indie βρέθηκαν μπροστά στα μάτια μας για ακόμα ένα βράδυ και οι εντυπώσεις που αποκομίσαμε θα μας συντροφεύουν για όλη μας την ζωή. Μελωδίες που έχουν χαραχτεί μέσα μας, φιγούρες ανθρώπων που έχουν ταυτιστεί με το μουσικό είναι μας, όλα ξεδιπλώθηκαν μπροστά μας με πάθος και ένταση που έκαναν την αρένα να ξεχειλίζει.
Ήταν με λίγα λόγια μια γεμάτη βραδιά, με εξαιρετική ηχητική και την ανάλογη διάθεση.
Το να μας επισκέπτονται άλλωστε ονόματα όπως οι Arctic Monkeys είναι από μόνο του μεγάλη υπόθεση, το να διεξάγονται ωστόσο τέτοιου βεληνεκούς συναυλίες back to back σε μία χώρα που μέχρι πρόσφατα βρισκόταν στα ψιλά γράμματα του ευρωπαϊκού, συναυλιακού χάρτη είναι κάτι αν μη τι άλλο ξεχωριστό και ιδιαίτερα ελπιδοφόρο.
Στις επόμενες ιστορικές βραδιές λοιπόν!
ΥΓ1: Ας απολαύσουμε τις μελλοντικές συναυλίες πρώτα για εμάς και την ψυχή μας και δευτερευόντως για τους φίλους μας στο Instagram. Οι στιγμές αυτές είναι ανεπανάληπτες και είναι αμαρτία να τις βιώνουμε μέσα από τις οθόνες των μπροστινών μας.
ΥΓ2: Για όσους αγαπάμε όσο τίποτα το πρώτο τους album, το μυαλό μας θα είναι για χρόνια στην Πλατεία Νερού και θα περιμένει να ακούσει το ‘When The Sun Goes Down’.
Arctic Monkeys setlist – Release Athens Festival (19/07/2023):
Sculptures of Anything Goes
Brianstorm
Snap Out of It
Don’t Sit Down ‘Cause I’ve Moved Your Chair
Crying Lightning
Teddy Picker
Cornerstone
Four Out of Five
Why’d You Only Call Me When You’re High?
Arabella
The View From the Afternoon
Fluorescent Adolescent
Knee Socks
Do Me a Favour
There’d Better Be a Mirrorball
505
Do I Wanna Know?
Body Paint
Encore:
I Wanna Be Yours
I Bet You Look Good on the Dancefloor
R U Mine?
