Ο Christopher Nolan μπορεί να είναι αγαπητός για πολλά, αλλά ο ήχος των ταινιών του, και συγκεκριμένα των διαλόγων του, δεν είναι ανάμεσα σε αυτά.
Είτε πρόκειται για τα μουγκρητά του Batman και του Bane, είτε για το δυνατό soundtrack και τα εφέ του ‘Interstellar’ και του ‘Dunkirk’, είτε για τις μασημένες ατάκες του Robert Pattinson στο ‘Tenet’, μερικές φορές ο διάλογος αναζητείται στις ταινίες του σκηνοθέτη, ιδίως όταν δεν υπάρχουν υπότιτλοι για κάλυψη.
Και κατά τα φαινόμενα, το ‘Oppenheimer’ δεν αποφεύγει το ζήτημα. Γιατί όμως προκύπτει αυτό σχεδόν συνέχεια στις ταινίες του Christopher Nolan;
Κατά τον ίδιο το σκηνοθέτη, η αιτία βρίσκεται σε προσωπική επιλογή. Ο Nolan δεν θέλει και δεν χρησιμοποιεί ADR – αυτοματοποιημένη αντικατάσταση διαλόγου – για να επανηχογραφήσει τους ηθοποιούς, προτιμώντας την εκφορά τους την ώρα του γυρίσματος.
Κάτι που οδηγεί μεν σε πιο φυσικές ερμηνείες, αλλά που μπορεί να έχει συνέπειες, ιδίως σε συνδυασμό με τη συνολική μίξη του ήχου.
Μου αρέσει να χρησιμοποιώ την ερμηνεία που δόθηκε αυθόρμητα αντί να βάλω τον ηθοποιό να τα ξαναπεί αργότερα, είναι μια καλλιτεχνική επιλογή με την οποία διαφωνούν κάποιοι και είναι δικαίωμά τους.
Μην περιμένετε λοιπόν να αλλάξει αυτό το φαινόμενο στις επόμενες ταινίες του σκηνοθέτη. Μπορείτε να ελπίζετε σε soundtrack πιο χαμηλής έντασης αν είναι.
