Υπάρχουν αμέτρητα όμορφα τραγούδια για να μας υπενθυμίζουν το μουσικό μεγαλείο του Eric Clapton, όμως, σε μερικές περιπτώσεις, ένα τραγούδι είναι κάτι πολύ περισσότερο από ένα τραγούδι…
Είναι αυτά τα βιωματικά κομμάτια, βγαλμένα κατευθείαν από την ψυχή του καλλιτέχνη, που ακτινοβολούν ως μέρος της δισκογραφίας τους, όντας η απόλυτη κατάθεση συναισθημάτων και πόνου.
Ένα τέτοιο είναι και το ‘Tears In Heaven’, το οποίο έγραψε ο Eric Clapton το 1991, έπειτα από τον τραγικό θάνατο του 4χρονου γιου του, Conor, ο οποίος έφευγε από τη ζωή στις 20 Μαρτίου του 1991, έπειτα από πτώση από τον 53ο όροφο της πολυκατοικίας όπου διέμενε με τη μητέρα του στη Νέα Υόρκη.
Ο Eric Clapton βίωσε τον μεγαλύτερο πόνο που μπορεί να βιώσει ένας γονιός, απομονώθηκε για ένα χρονικό διάστημα και κατόπιν έπεσε με τα μούτρα και πάλι στη μουσική, όπου έβρισκε καταφύγιο.
Έναν χρόνο αργότερα, κυκλοφόρησε το ‘Tears In Heaven’, το οποίο έγραψε σε συνεργασία με τον Will Jennings. Το κομμάτι συμπεριλήφθηκε στο soundtrack της ταινίας ‘Rush’ (1991) και, όπως είχε κάποτε δηλώσει ο Jennings:
Ο Eric μου είπε «θέλω να γράψω ένα κομμάτι για το αγόρι μου».
Είχε ήδη γράψει την πρώτη στροφή, η οποία για μένα είναι όλο το τραγούδι, και τον προέτρεψα να το γράψει όλο μόνος του, μιας και ήταν τόσο προσωπικό.
Όμως επέμεινε να συνεργαστούμε και, πλέον, το εν λόγω κομμάτι είναι μια μοναδική εμπειρία της καριέρας μου λόγω του χαρακτήρα του…
Το γλυκό αυτό τραγούδι, λοιπόν, λειτούργησε ως κάποιας μορφής κάθαρση για τον Eric Clapton. Ας δούμε τι είχε πει ο ίδιος γι’ αυτό:
Σχεδόν υποσυνείδητα χρησιμοποίησα τη μουσική ως θεραπευτικό παράγοντα για μένα και αυτό εν τέλει λειτούργησε. Αντλώ χαρά από τη μουσική, είναι η θεραπεία μου.
Ενώ αρχικά είχε τις αμφιβολίες του σχετικά με το αν πρέπει να το κυκλοφορήσει, η σκηνοθέτις του ‘Rush’, Lili Zanuck, κατάφερε τελικά να τον πείσει, εξηγώντας του ότι μέσω αυτού του τραγουδιού πολλοί άνθρωποι θα μπορούσαν να βοηθηθούν ώστε να ξεπεράσουν δικές τους, αντίστοιχες καταστάσεις.
Όσο για τους στίχους του ‘Tears In Heaven’, εδώ βρίσκουμε το μεγαλείο του κομματιού… Ο Eric Clapton μιλάει απευθείας στον γιο του, ρωτώντας τον, μεταξύ άλλων, αν θα τον αναγνώριζε σε περίπτωση που τον συναντούσε στον παράδεισο.
Ο Clapton θρηνεί για τον γιο που ποτέ δεν γνώρισε, τον γιο που ποτέ δεν βίωσε, τον γιο του που ανήκει στον παράδεισο, εκεί που όμως δεν ανήκει ο ίδιος…
Would you know my name
If I saw you in heaven?
Would it be the same
If I saw you in heaven?
I must be strong and carry on
‘Cause I know I don’t belong here in heaven
Would you hold my hand
If I saw you in heaven?
Would you help me stand
If I saw you in heaven?
I’ll find my way through night and day
‘Cause I know I just can’t stay here in heaven
Λάθος κρίκος της αλυσίδας της ζωής έσπασε, οι δυο τους ποτέ δεν θα κάνουν όσα θα έκανε ένας πατέρας με έναν γιο κατά την πάροδο του χρόνου και αυτό είναι κάτι που τον πονά απεριόριστα.
Η αγάπη με την οποία έχουν γραφτεί οι στίχοι είναι κάτι το μοναδικό. Τόσο απλές λέξεις, αλλά τόσο πολύ συναίσθημα μέσα τους.
Ο χειρότερος εφιάλτης ενός γονιού εκπληρώθηκε και τώρα το μόνο που έχει μείνει είναι η θλίψη και η ευχή ο χρόνος να μπορούσε να γυρίσει πίσω.
Time can bring you down, time can bend your knees
Time can break your heart, have you begging please, begging please
Παρόλα αυτά, το κομμάτι εμπεριέχει και έναν τόνο αισιοδοξίας.
Το «αποκούμπι» στο οποίο θα στρεφόταν οποιοσδήποτε βίωνε μια παρόμοια κατάσταση…
Beyond the door there’s peace I’m sure
And I know there’ll be no more tears in heaven
Όπως είναι φυσικό, η επιτυχία του ‘Tears In Heaven’ ήταν τεράστια.
Για πολλά χρόνια ήταν το πιο ευπώλητο single του Clapton στις Ηνωμένες Πολιτείες, ενώ κέρδισε 3 Grammy Awards, μεταξύ των οποίων και αυτό του «Κομματιού της Χρονιάς» στην απονομή του 1993.
Η πιο μεγάλη του επιτυχία, όμως, ήταν το ότι μπήκε στις καρδιές των ακροατών, με έναν γλυκόπικρο τρόπο που, για άλλους ήταν απλά ένα εξαιρετικό τραγούδι εμπνευσμένο από μια ανατριχιαστική ιστορία πόνου, ενώ για μερικούς άλλους ήταν ένας παραπάνω «ώμος να κλάψουν» στην περίπτωση που είχαν βιώσει κάποια ανάλογη, οδυνηρή κατάσταση.
Όπως και να ‘χει, μιλάμε για ένα τραγούδι που θα μνημονεύεται για πάντα και, ένεκα της ημέρας, δεν έχουμε παρά να το απολαύσουμε για ακόμα μία φορά…
