Η Angels PR Music Promotion είναι μια εταιρεία που δραστηριοποιείται στο χώρο του θεάματος από το 2007 και αποτελεί σύμπραξη Ελλάδας και Κύπρου προς όφελος της μουσικής.
Οι Άγγελοι της Μάριαν Νικολάου, λοιπόν, πέταξαν σαν αγγελιαφόροι καλών μαντάτων στην Ελλάδα για να μεταφέρουν στο εγχώριο κοινό τη μαγεία των female fronted metal φεστιβάλ. Η ομάδα ξεκίνησε την υλοποίηση της ιδέας του στις αρχές του προηγούμενου έτους και συνέχισαν δυναμικά και φέτος.
Αν έχουν βάλει σκοπό να καθιερώσουν τέτοιες συναυλίες επί ελληνικού εδάφους, τότε σίγουρα είναι σε πολύ καλό δρόμο. Το Ladies of Metal Festival είναι η επιτομή του girl power όπου βλέπουμε δυναμικές γυναίκες να εκπροσωπούν συγκροτήματα ενός, κατά τα άλλα, ανδροκρατούμενου μουσικού πεδίου.
Πέρυσι στο Ladies of Metal έκαναν την αρχή οι: Julian’s Lullaby, Dimorfia, Wash Of Sounds, Infected, Mirall. Τι έγινε φέτος στη σκηνή του HolyWood Stage θα γίνει γνωστό ευθύς αμέσως.
Στις 30/3/2019 στο χώρο του HolyWood Stage υπό τις φτερούγες της Angels PR Music Promotion φιλοξενήθηκαν 5 μπάντες και μερικές εκατοντάδες άνθρωποι με τις πόρτες να ανοίγουν στις 19:00. Μία ώρα αργότερα, ξεκινούν να ανεβαίνουν στη σκηνή τα μέλη των Reasons Behind. H Elisa Bonafe, η Ιταλίδα φυσικός με την κρυστάλλινη φωνή και το μοδάτο στιλ, ήταν αυτή που άνοιξε το πρόγραμμα.
Με παρουσιαστικό που θύμιζε αρκετά Madonna Ciccone, η Ely δεν τρέλανε το κοινό μόνο με το φουτουριστικό κορμάκι που φορούσε. Έχοντας ακούσει στο YouTube το cover του ‘Abraham’s Daughter’, ήμουν αρκετά περίεργη να δω πως είναι επί σκηνής. Η γλυκιά της φωνή με την ιδιαίτερη χροιά και τις κλασικές επιρροές έφερε πεταλούδες στο στομάχι με τις ‘Fireflies in the wind’. Μέσα στα τραγούδια που ξεχώρισα ήταν το δεύτερο κομμάτι, μετά το intro.
Έτσι κάπως, οι Reasons Behind αποτυπώθηκαν στο μυαλό μου ως ‘A Hidden Thread’ για τους Evanescence καθώς το στιλ τους θύμιζε αρκετά το γνωστό συγκρότημα. Στη setlist τους υπήρχε και το ‘Living a lie’ σαν να το πρόσθεσαν για να γιορτάσουμε με τον δικό μας τρόπο την (επερχόμενη) Πρωταπριλιά.
Setlist: Intro, Fireflies in the wind, A Hidden Thread, Beyong The Black, Abraham’s daughter (Arcade fire cover), Shades of Neon, Living A lie, Binary Stars
Δεύτεροι οι Disillusive play παρουσιάστηκαν με ένα καθαρόαιμο heavy rock ήχο. Έπιασα τον εαυτό μου να παρακολουθώ ευχάριστα το συγκρότημα, παρότι, εκ πρώτης, με είχε ξενίσει η απόκλιση από τον melodic ήχο που περίμενα. Η Αντιγόνη Καλαμαρα μπροστά στο μικρόφωνο με το μπλε κραγιόν και την θετική της αύρα μετέδωσε στο κοινό την υπερκινητικότητά της.
Παραλείποντας τα κομμάτια ‘Emotionless’ και ‘Final Decision Made’, υποδέχτηκαν το κοινό που συνεχώς ανανεωνόταν, με ανοιχτές αγκάλες. Τελικός απολογισμός: 7 τραγούδια, διατρέχοντας όλο το νέο album τους ‘Open Arms’ (2018). Ίσως ήταν το μόνο συγκροτήματα της βραδιάς, το οποίο με άφηνε ήσυχη να επικεντρωθώ στην κατανόηση των στίχων.
Είχα την ηρεμία να νιώσω την αγάπη, την μοναξιά και την απογοήτευση για τα λάθη που διαδίδονται από γενιά σε γενιά σαν μια ατυχή κληρονομιά. Παρόλα αυτά τα χέρια μου είχαν επιδοθεί σε ένα αχαλίνωτο air drumming…
Setlist: White Dove, Alpha, In the blink of a life, Stealing you away, Open arms, Her lovely mind, Watered soil
Έτσι σταδιακά, η metal άρχισε να ρέει από τα άκρα ως την κορφή με το air drumming να αντικαθίσταται από το headbanging. Τρίτοι και εκρηκτικοί ήταν οι Project Renegade.
Ντυμένοι όλοι στα χακί μας προετοίμασαν για τον πόλεμο από νότες και μελωδίες που θα ακολουθούσε. Η Μαριάννα Φλώρου έρχεται σαν την θηλυκή εκδοχή του Iron Fist της Marvel να δώσει γροθιά στο στομάχι με τη βροντερή παρουσία της. Η σκηνή του HolyWood σειόταν κάτω από τα πόδια της.
Πώς να μην αναφερθώ στην εκπληκτική της αντοχή αφού, ταυτόχρονα, τραγουδούσε και έκανε headbanging με την ίδια αναλλοίωτη δυναμική; Όμως, δεν ήταν μόνο εκείνη που πανηγύριζε έξαλλα. Μόλις το κοινό «λύθηκε» και απελευθερώθηκε με το ‘Liber8’, ήταν η στιγμή να ακουστεί το ‘Pressure’.
Άνθρωπος δεν υπήρχε που να μην κούνησε ρυθμικά και έντονα το κεφάλι του σε αυτό το κομμάτι. Το setlist απέληξε με το κομμάτι ‘New Joker’ ως teaser για το νέο δίσκο. Όπως ανέφερε η Μαριάννα, το δεύτερο άλμπουμ είναι πλέον στα «γεννοφάσκια» του.
Τελικά, ακούγοντας Project Renegade και Meden Agan (αργότερα), δηλώνω ολότελα πλήρης από αυτό το φεστιβάλ.
Setlist: Liber8, Pressure, Natural born killer, On of the crowd, New joker
Μεταξύ των δύο προαναφερθέντων αγαπημένων μου μεσολάβησαν και οι Dimlight. Αν η αίθουσα είχε γεμίσει κατά την ακρόαση των Project Renegade, με την εμφάνιση των Dimlight ο χώρος έγινε κατάμεστος.
Ξηρός πάγος και ζεστό νερό γέννησαν ένα μυσταγωγικό τοπίο, που τροφοδοτούνταν αδιάκοπα από ομίχλη. Έπειτα, εγένετο σκότος. Ήταν το πρώτο βήμα για τη μύηση του κοινού σε ένα καθόλα σκοτεινό περιβάλλον.
Η Mora Hecate παρέλυσε το κοινό με τη goth σκηνική της παρουσία και το ακούραστο hair spinning. Για μένα ήταν παραπάνω brutal από όσο μπορώ να ακούσω αλλά αυτό δεν αφαιρεί τίποτα από την ξεσηκωτική παρουσία των Dimlight. Μάλιστα, η επαφή τους με το κοινό ήταν άμεση μιας και συχνά πυκνά προσκαλούσαν τους οπαδούς να ενώσουν τις φωνές τους, όπως στο ‘Lapis Animae’.
Setlist: Red king, Invoking the hunter, Beryl eyes, Shattered Idols, Torrents Of Blood, Beyond the Gates of Horror, Clash of Immortals, Lapis Animae, We the Bone
Το πρόγραμμα ολοκληρώθηκε με τους συγκλονιστικούς Meden Agan. Ενώ τους άκουγα ήδη από εποχές Καμπάκη (Μάγια), δεν είχε τύχει ποτέ να τους ακούσω live. Η απογοήτευση μου από την ακύρωση της συναυλίας τους στην Πάτρα (στο πλάι τον Rotting Christ) ήταν ένας από τους λόγους που ταξίδεψα για να στηρίξω το φεστιβάλ.
Ενώ όλα τα μέλη της μπάντας βρίσκονταν στη θέση τους, είσοδο κάνει η Δήμητρα Παναρίτη με κάπα και κουκούλα. Ήταν στο ‘Whispers in the dark’ που η κάπα γλίστρησε στο πάτωμα μιας και το κλίμα είχε πυρακτωθεί για τα καλά. Λυρική και δυναμική μπλέκονταν στη φωνή της frontwoman με τα μωβ κοτσιδάκια απογειώνοντας το συγκρότημα που σίγουρα με το album “Catharsis” διανύει την καλύτερή του περίοδο.
Setlist: Catharsis (Intro), The Purge, Cleanse Their sins, Whispers in the dark, Shrine of wisdom, No escape, Maniac (cover), Everlasting Pain, Portal of fear, Nemesis, Divine Wrath, Lustful desires, Weaver of destiny
Η βραδιά έκλεισε με μια έκπληξη. Όλα τα κορίτσια του συγκροτήματος ενωμένες και αγκαλιασμένες έδωσαν την δική τους πινελιά στο cover του ‘Enjoy The silence’ των Depeche Mode. Γιατί girl power δεν υποδηλώνει τυχόν υπεροχή του γυναικείου φύλου, αλλά την ανάγκη για συσπείρωση των γυναικών και αλληλοϋποστήριξη. Κάπως έτσι το Ladies of Metal δεν είναι ένα απλό φεστιβάλ, είναι αξία.
