Search
Close this search box.
Mike Portnoy: «Τα 10 καλύτερα progressive άλμπουμ»

Mike Portnoy: «Τα 10 καλύτερα progressive άλμπουμ»

Ο Mike Portnoy παρουσιάζει τα δέκα αγαπημένα του progressive άλμπουμ όλων των εποχών!
Mike Portnoy © Robb Cohen/ Retna ltd.
Mike Portnoy © Robb Cohen/ Retna ltd.

Ο Mike Portnoy είναι ένας μουσικός που δεν χρειάζεται συστάσεις, ειδικά για τους fans της metal μουσικής.

Ιδρυτικό μέλος, ντράμερ και ένας από τους στιχουργούς των Dream Theater (ενεργός στην μπάντα ως το 2010) είναι αδιαμφισβήτητα ένας άνθρωπος με ολοκληρωμένη και σίγουρα σεβαστή άποψη πάνω στην rock/metal μουσική και ειδικά στα πιο progressive ακούσματα του είδους.

Πρόσφατα παρουσίασε στο web.musicaficionado.com τους δέκα, κατά την άποψή του, καλύτερους progressive δίσκους όλων των εποχών.

Σχετικά με τη λίστα, o Mike Portnoy δήλωσε χαρακτηριστικά:

Υπάρχουν τόσες νεότερες μπάντες που θα  μπορούσα να ‘χω συμπεριλάβει, αλλά αυτό θα ήταν για λίστα μεγαλύτερη των 10 άλμπουμ.

Δεν μπορώ να συμπεριλάβω δικά μου άλμπουμ με τους Dream Theater, Transatlantic ή τους the Neal Morse Band.

Αυτό θα το αποφασίσουν άλλοι.

Εμείς, λοιπόν, σας παρουσιάζουμε αυτήν τη δεκάδα μαζί με κάποια από τα σχόλια που έκανε για τον κάθε δίσκο! Enjoy!

King Crimson – In the Court of the Crimson King

Είσαι υποχρεωμένος να ξεκινήσεις από τους King Crimson και το ‘In the Court of the Crimson King’ γιατί εκεί άρχισε η prog.

Κάποιοι μπορεί να πουν για το ‘Sgt. Pepper’ ή το ‘Piper at the Gates of Dawn’ των Pink Floyd ή ακόμη για τα πρώτα των Procol Harum, ωστόσο εγώ πιστεύω πως ήταν το πρώτο πραγματικό progressive άλμπουμ.

Για να είμαι ειλικρινής,  δεν είναι ο αγαπημένος μου δίσκος των King Crimson, ο οποίος πιθανότατα είναι το ‘Red’, αλλά το ‘In the Court of the Crimson King’ είναι αυτό που ξεκίνησε τα πράγματα.


Yes – Close to the Edge

Αυτό είναι το αγαπημένο μου prog άλμπουμ. Κατά την άποψή μου, είναι το απόλυτο prog άλμπουμ όλων των εποχών.

Το ανέφερα ακόμα και στη λίστα μου με τα κλασικά ροκ άλμπουμ, γιατί ισορροπεί ανάμεσα στα δύο είδη. Σε αυτό το άλμπουμ έχεις πέντε μέλη στο απόγειο του ταλέντου τους.

Το ‘Close to the Edge’ ήταν πραγματικά η κορυφή. Περιέχει τρία κομμάτια, εκ των οποίων και τα τρία είναι πραγματικά αριστουργήματα.

And You and I (2003 Remaster)


Mike Portnoy: «Οι 10 αγαπημένοι μου δίσκοι»


Genesis – Foxtrot

Οι King Crimson, οι Yes και οι Genesis είναι οι τρεις μεγάλοι (the big three) για την progressive.

Είναι δύσκολο να διαλέξεις ένα άλμπουμ των Genesis καθώς και αυτοί έχουν την Αγία Τριάδα τους. Τα  ‘Nursery Cryme,’ ‘Foxtrot,’ και ‘Selling England by the Pound’ είναι κλασικά.

Ωστόσο, αν έπρεπε να διαλέξω ένα άλμπουμ αυτό θα ήταν το ‘Foxtrot’.

Οποιοδήποτε άλμπουμ που ξεκινά με το ‘Watcher of the Skies’ και κλείνει με το ‘Supper’s Ready’, δηλαδή, εντάξει – δεν υπάρχει κάτι καλύτερο απ’αυτό.

Watcher Of The Skies


Jethro Tull – Thick as a Brick

Ακόμα και αν το ‘Aqualung’ είναι το πιο γνωστό τους άλμπουμ, όπως επίσης είναι και ένα από τα αγαπημένα μου, το ‘Thick as a Brick’ είναι οι Jethro Tull στα πιο progressive τους.

Από συνθετικής πλευράς, το ‘Thick as a Brick’ είναι ο,τι πιο progressive μπορείς να βρεις και έχει τόσα υπέροχα μέρη.

Το drumming του Barriemore Barlow είναι υποτιμημένο – είναι ένας καταπληκτικός και δημιουργικός ντράμερ.

Για πάρα πολλούς λόγους, είναι το αγαπημένο μου άλμπουμ των Jethro Tull από την αρχή ως το τέλος.

Really Don't Mind / See There a Son Is Born (Steven Wilson Stereo Remix)


U.K. – Danger Money

Ο πρώτος τους δίσκος ήταν λίγο πιο τζαζ λόγω του Holdsworth και του Bruford, ενώ το ‘Danger Money’ ήταν λίγο πιο prog και rock, σαν τους Yes και τους Genesis.

Είχες τον Terry Bozzio στα ντραμς και τον Eddie Jobson στο βιολί και στα πλήκτρα.

Προέρχονταν και οι δύο από την μπάντα του Frank Zappa, έτσι είχαν την κατάλληλη εμπειρία. Ο Terry είναι ένας από τους αγαπημένους μου ντράμερς και το ‘Danger Money’ έχει κάποια από τα καλύτερά του παιξίματα στα ντραμς. Φυσικά, έχεις και τον John Wetton των King Crimson και αργότερα των Asia, ο οποίος είναι μία από τις τελειότερες φωνές της progressive.


Rush – Hemispheres

Ξέρω ότι κάποιοι θα εκνευριστούν που οι Rush δεν είναι στο top 5, μα θυμηθείτε ότι προχωράω με την χρονολογική σειρά της progressive, γι’αυτό λοιπόν βρίσκονται στο νούμερο έξι.

Η αλήθεια να λέγεται, οι Rush ήταν από τις μεγαλύτερες επιρροές μου σε όλο τον κόσμο της progressive.

Το να διαλέξω αγαπημένο άλμπουμ των Rush είναι δύσκολο, αλλά εδώ θα πρέπει να διαλέξω το ‘Hemispheres’. 

Δεν είναι το αγαπημένο μου άλμπουμ των Rush, το οποίο θα ήταν το ‘Permanent Waves’, αλλά το ‘Hemispheres’ είναι το πιο progressive απ’ όλα.

Rush - Cygnus X-1 Book II: Hemispheres


Marillion – Misplaced Childhood

Τώρα, λοιπόν, φεύγουμε από τα ’70s, που ήταν η κορυφή της prog, και μπαίνουμε στις σκοτεινές της εποχές, τα ’80s. Ουσιαστικά αυτές οι σκοτεινές εποχές της prog γέννησαν τους Dream Theater. 

Οι Marillion ήρθαν από την Αγγλία και έβγαλαν ένα άλμπουμ που ονομάζεται ‘Misplaced Childhood’ το οποίο είναι ένα από τα αγαπημένα μου άλμπουμ του είδους.

Kayleigh (2017 Remaster)


Mr. Bungle – Mr. Bungle

Ωραία, μετακινούμαστε στα ’90s. Αυτή είναι μια παράξενη επιλογή, γιατί οι Mr. Bungle δεν είναι μια παραδοσιακή progressive μπάντα, αλλά αυτό είναι ένα από τα πιο όμορφα πράγματα στην prog την μοντέρνα εποχή – είναι τόσο ευρεία.

Αυτό είναι ένα από τα δέκα αγαπημένα μου άλμπουμ όλων των εποχών, σε οποιοδήποτε είδος.

Για την ακρίβεια με τρόμαξε υπερβολικά την πρώτη φορά που το άκουσα.

Κυριολεκτικά δεν είχα ξανακούσει κάτι τόσο παρανοϊκό και σατανικό και απολαυστικό.

Ήταν η πιο παράξενη ώρα που πέρασα ποτέ ακούγοντας μουσική.


Mike Portnoy: «Γιατί έπρεπε να φύγω από τους Dream Theater»


Spock’s Beard – The Light

Είναι η καλύτερη prog μπάντα που έχω συναντήσει τα τελευταία 20 χρόνια και από αυτή πηγάζει μια από τις πιο σημαντικές μουσικές σχέσεις της καριέρας μου – αυτή με τον Neal Morse.

Το αγαπημένο μου άλμπουμ από τους Spock’s Beard είναι μάλλον το ‘Snow’, το οποίο ήταν και το τελευταίο του Neal με την μπάντα, αλλά διαλέγω το ‘The Light’ γιατί, και σε αυτήν την περίπτωση, είναι το πιο prorgressive.

Οι Spock’s Beard δεν προσπάθησαν να ακουστούν σαν τους Dream Theater.

Θυμίζουν περισσότερο όλες τις άλλες αγαπημένες μου μπάντες –  τους Yes, τους Genesis, τους Pink Floyd, τους Beatles.

The Light (Remastered)


Big Elf – Cheat the Gallows

Αυτή  είναι η τελευταία νέα μπάντα που με ενθουσίασε πραγματικά με τον τρόπο που με ενθουσίασαν οι Spock’s Beard ή οι Mr. Bungle.

Οι BigElf δεν είναι ένα παραδοσιακό prog συγκρότημα – είναι στιγμές που θυμίζουν περισσότερο Black Sabbath, αλλά και άλλες στιγμές που ακούγονται σαν τους ELO ή τους Beatles, πιθανώς και σαν τους the Beach Boys ή τους King Crimson.

Το Cheat the Gallows’ με έκανε αυτόματα να ερωτευτώ την μπάντα.

The Evils of Rock & Roll

Ακολουθήστε το Rockrooster.gr και στο Google News.

Poll

Ψηφίστε την αγαπημένη σας καλοκαιρινή συναυλία!

Οι συναυλίες του 2024: Πρόγραμμα και εισιτήρια

Ψηφίστε τα συγκροτήματα που θέλετε στην Ελλάδα το 2024

Θέλεις να γίνεις μέλος της συντακτικής ομάδας μας;

Το RockRooster.gr αναζητά νέους συντάκτες. Αν λατρεύεις τη μουσική, τον κινηματογράφο και την αρθρογραφία, ίσως αυτό σε ενδιαφέρει.

Poll

Ψηφίστε την αγαπημένη σας καλοκαιρινή συναυλία!

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

2024: Τα συγκροτήματα που «πρέπει» να έρθουν στην Ελλάδα

Ψηφίστε τα συγκροτήματα που θέλετε στην Ελλάδα το 2024

Θέλεις να γίνεις μέλος της συντακτικής ομάδας μας;

Το RockRooster.gr αναζητά νέους συντάκτες. Αν λατρεύεις τη μουσική, τον κινηματογράφο και την αρθρογραφία, ίσως αυτό σε ενδιαφέρει.

Οι συναυλίες του 2024: Πρόγραμμα και εισιτήρια

Poll

Ψηφίστε την αγαπημένη σας καλοκαιρινή συναυλία!