Τον περασμένο Οκτώβριο ο Bruce Dickinson κυκλοφόρησε την αυτοβιογραφία του με τίτλο ‘What Does This Butto Do?’ και με αυτήν την αφορμή, μίλησε πριν λίγο καιρό στο KaoosTV για τη σχέση του με τα ναρκωτικά, για τα συγκροτήματα που τον ενέπνευσαν αλλά και για τους Samson, το σχήμα που βρισκόταν πριν μπει στους Iron Maiden:
Για να είμαι ειλικρινής, στο βιβλίο δεν υπάρχουν πολλά στοιχεία για τα ναρκωτικά.
Σίγουρα, κάπνισα λίγο μπάφο στο Πανεπιστήμιο, σιγά το πράγμα… και ο μόνος λόγος που το έβαλα αυτό μέσα ήταν επειδή ήθελα να ξεκαθαρίσω πόσο μικρό νόημα έχουν τα ναρκωτικά για μένα.
Δεν μου προκαλούσαν τίποτα ιδιαίτερο, οπότε το να τα κόψω ήταν πολύ εύκολο, δεν ήμουν εθισμένος.
Δεν έχω αγοράσει ποτέ ναρκωτικά, βασικά είμαι ο χειρότερος άνθρωπος σε αυτό το κομμάτι γιατί πάντα έκανα από άλλους.
Όσον αφορά το σεξ, ναι, αναφέρομαι λίγο σε αυτό, αλλά όχι σε σημείο που να περιγράφω πόσο τέλειος είμαι στο κρεβάτι. Γιατί να το κάνεις αυτό;
Λες και οι άνθρωποι δεν ξέρουν πώς είναι να κάνεις σεξ;
Οι περισσότεροι κάνουν σεξ, έχουν κοπέλες, αγόρια, μπορώ να σου πω πως δεν είναι διαφορετικό για μένα.
Όλα λειτουργούν με τον ίδιο τρόπο.
Είναι κάτι που συμβαίνει σε ολόκληρο τον πλανήτη. Γιατί να μπει στο βιβλίο;
Έχει να κάνει με τον ναρκισσισμό των rockstars και δεν ήθελα να γράψω ένα τέτοιο βιβλίο, δεν ήθελα να υπάρχει κάποια αναφορά σχετικά με το πόσο… μεγάλο πουλί έχω.
Είναι τόσο βαρετό!
Πιστεύω πως το βιβλίο πρέπει να είναι διασκεδαστικό, λίγο εκπαιδευτικό, λίγο ενημερωτικό και αστείο.
Πιστεύω πως θα πρέπει να γιορτάζει την ζωή.
Στη συνέχεια, ο Bruce Dickinson μίλησε για τα συγκροτήματα που άκουγε μικρός και πόσα από αυτά δεν πρόλαβε να δει από κοντά, αλλά και για τους Samson:
Από όλα τα συγκροτήματα που θεωρώ τις μεγαλύτερες επιρροές μου, μόνο ένα έχω καταφέρει να δω. Black Sabbath, Deep Purple,Rainbow, Jethro Tull, όλους αυτούς δεν τους είδα ποτέ.
Πήγαινα σε σχολείο, σε οικοτροφείο, είναι τόσο απλό. Και δεν ήταν ποτέ τριγύρω.
Οπότε έπρεπε να φανταστώ πώς ήταν η φάση.
Δεν υπήρχε υλικό για να τους δεις, υπήρχε μόνο το ‘Top of the Pops’ αλλά ήταν πολύ σπάνιο.
Οπότε φανταζόμουν πως όλοι ήταν πολύ κινητικοί. Με ρωτάνε διάφοροι γιατί τρέχω πάνω-κάτω στη σκηνή και είναι επειδή έτσι ακριβώς φανταζόμουν τους ήρωές μου.
Όταν τους είδα, αφού έκαναν reunion, ήμουν κάπως σε φάση «τι, δηλαδή απλώς στέκονται;»
Ο Bruce Dickinson αποκαλύπτει τους τραγουδιστές που θαυμάζει
Όσο για τους Samson, ήμασταν μία αρκετά περίεργη μπάντα, τόσο άβγαλτοι με τόσους διαφορετικούς τρόπους.
Αλλά ήταν μια υπέροχη εμπειρία, δεν θα την άλλαζα με τίποτα στον κόσμο επειδή έμαθα πολλά για τα πράγματα που δεν πρέπει να κάνεις.
Από την άλλη, έμαθα πολλά και από το δεύτερο άλμπουμ που κάναμε, λεγόταν ‘Shock Tactics’ και μου δίδαξε πολλά πράγματα για το πώς να τραγουδάω, κάτι που οδήγησε κατευθείαν στο τι έκανα με τους Maiden στο ‘The Number of the Beast’ του 1982.
Μετά από αυτό ο Martin Birch πήρε αυτό που ήρθε και το μετέτρεψε σε αυτό που έγινα μεταγενέστερα ως τραγουδιστής.
Iron Maiden – The Number Of The Beast: Η ιστορία πίσω από κάθε κομμάτι
Διαβάστε ακόμα:
Bruce Dickinson: «Πληρώνουν περισσότερα για την αυτοβιογραφία μου παρά για ένα δίσκο μου»
