Ούτε 18 ώρες από την αποχώρηση μετά τους Disturbed και βρισκόμαστε ξανά στην Πλατεία Νερού για το Release Athens, αυτήν τη φορά για metalcore και Parkway Drive.
Στην ώρα τους οι Skybinder, δηλωμένοι οπαδοί των headliners και οι Έλληνες εκπρόσωποι του είδους. Ο κόσμος σχετικά λίγος και μέρος επέλεξε να καταφύγει στη σκιά για να αποφύγει τον ήλιο, αλλά όσοι ήταν μπροστά φρόντισαν να καλύψουν τις απώλειες μαζί με το ενθουσιώδες σχήμα.
Έχοντας ένα μικρό αλλά πολύ αφοσιωμένο πυρήνα οπαδών από κάτω, οι Skybinder κοπανήθηκαν στο σανίδι και ο κόσμος ξεκίνησε με τα πρώτα moshpits, αψηφώντας την όποια ζέστη. Ξεκάθαρη η επιρροή των Parkway Drive στη μουσική τους, την οποία εξάλλου όπως είπαμε δεν κρύβουν, και αποδείχθηκαν ιδανικοί για να θέσουν τους τόνους της ημέρας με κομμάτια όπως ‘Chasing Lights’ και ‘Deadweight’.
Έκλεισαν μετά από 35 λεπτά με ‘My Severance’ και δυνατό χειροκρότημα από τους παρευρισκόμενους, μια καλή εμφάνιση παρά το σχετικά άνισο ήχο. Τα θεμέλια είχαν τεθεί.
Επόμενοι οι Triptykon. Η επιλογή της μπάντας του Thomas Gabriel Fischer, ή Tom Warrior, μπορεί να φάνταζε λίγο αταίριαστη ως συνέχεια στους Skybinder ή πρόλογος για Parkway Drive, αλλά δεν παύουμε να μιλάμε για την επιδραστικότατη σε κάθε τι extreme και μη κατηγοριοποιήσιμη μουσική των Celtic Frost. Το κοινό δεν φάνηκε από την πλευρά του να τους αποφεύγει, με αρκετό κόσμο να καταφθάνει στην Πλατεία Νερού ανάμεσα στις δύο εμφανίσεις.
Ο ήλιος είχε χαμηλώσει αλλά, ελλείψει κάποιων συννέφων που είχαν σώσει λίγο την κατάσταση στους Skybinder, βάραγε ανελέητα όταν ανέβηκαν στη σκηνή οι μαυροντυμένοι Triptykon. Ατμόσφαιρα που δεν ενέπνεε για ότι επόταν, αλλά που φρόντισαν να σκοτεινιάσουν δεόντως οι μουσικοί στο ‘Into the Crypts of Rays’. Το εξώφυλλο του ‘To Mega Therion’ αποκαλύφθηκε πίσω από το συγκρότημα, αλλά αυτό που πήρε σειρά πρώτα ήταν το ‘Morbid Tales’, συν το ‘The Emperor’s Return’ με τη σειρά της συνδυαστικής κυκλοφορίας του 1999.
Ένας μικρός χαμός προκλήθηκε στις πρώτες σειρές, σχεδόν αναπάντεχος αλλά πολύ ευπρόσδεκτος, με περιστασιακό moshing, δόσεις χτυπήματος και sing-along και ρυθμικά «Celtic Frost! Celtic Frost!», λατρεία του κόσμου που αναγνώρισε και ανταπέδωσε ο λακωνικός και τυπικά σκουφάτος παρά τη ζέστη Tom Warrior. Πολλή ένταση στα ‘Morbid Tales’ και ‘Procreation (of the Wicked)’, με τις αντιδράσεις να κορυφώνονται στα ‘Nocturnal Fear’ (και ας μην ήταν νύχτα) και ‘Circle of the Tyrants’, όπου το pit μεγάλωσε και έπεσε και κάποιο crowd surfing.
‘To Mega Therion’ ύψωσε και αυτό το κεφάλι του στη συνέχεια, με κορυφαίες στιγμές τα ‘The Usurper’ και ‘Dawn of Megiddo’. Μια κούραση που είχε ίσως αρχίσει να διαφαίνεται ανάμεσα στους οπαδούς διαλύθηκε με το ‘Necromantical Screams’ στο φινάλε.
Πολύ καλή απόδοση από τους Triptykon, με ογκόλιθο Hannes Grossman στο kit και τον V. Santura και τη Vanja Slajh να δείχνουν ποιότητα και ενέργεια επί σκηνής «ανταλλάσσοντας» πενιές με τον Tom Warrior και φροντίζοντας να ρίξουν και οι ίδιοι το δέον headbanging. Μιλάμε για συνθέσεις με τεράστιο βάρος και η εκτέλεση τις δικαίωσε.
Ο γενικά εξαιρετικός ήχος προέταξε τις κιθάρες, με τον V. Santura ειδικά να δίνει ρέστα, ενώ στα θετικά και τα 75 λεπτά του σετ, έκπληξη αν αναλογιστεί κανείς την περίπου μία ώρα που είχαν στη διάθεσή τους οι δεύτερες σε σειρά εμφάνισης μπάντες προηγούμενων ημερών και που επέτρεψαν να παιχτεί το μεγαλύτερο μέρος του ‘To Mega Therion’. Ποια ζέστη και ποιος ήλιος, φαινόταν λες και το σχήμα βρισκόταν σε κάποιο άλλο, πιο δροσερό και σκοτεινό μέρος εκεί πάνω, με όρεξη να παίζουν μέχρι αύριο…
Είπαμε, Parkway Drive η φάση, δεν βρέθηκαν πάρα πολλοί για Triptykon, ή μάλλον Celtic Frost (Celticon; Triptyfrost; Όλα τα άκουσα), στην Πλατεία Νερού την Τρίτη, αλλά αυτοί που βρέθηκαν έλαβαν αυτό που ήθελαν. Δεν ξεχνάμε τους Celtic Frost, ο Tom Warrior μπορεί να κοιμάται ήσυχος.
Triptykon plays Celtic Frost – Release Athens 2023 Setlist
- Into the Crypts of Rays
- Visions of Mortality
- Dethroned Emperor
- Morbid Tales
- Procreation (of the Wicked)
- Return to the Eve
- Nocturnal Fear
- Circle of the Tyrants
- Visual Aggression
- Suicidal Winds
- The Usurper
- Jewel Throne
- Dawn of Megiddo
- (Beyond the) North Winds
- Necromantical Screams
Ένας άλλος γνωστός, πολύ αγαπητός στο ελληνικό κοινό, είχε σειρά μετά, με κάποιον κόσμο ακόμα να καταφτάνει για να τον δει. Ο λόγος φυσικά για τον Max Cavalera, που μαζί με τους Soulfly όρμησε μπροστά στους θεατές του Release με πολύ μεγάλα κέφια και έχοντας ήδη σχέδιο κατεδάφισης στο νου.
Αρκετά καλοί οι Soulfly, έχοντας τουλάχιστον παλμό στο σανίδι και τρελή διάθεση, ανεξαρτήτως άποψης για τη μουσική τους αυτή καθεαυτή. Αν δεν το έχει πάρει το αυτί σας πουθενά, είναι επίσης και πολύ ωραίος frontman ο Max Cavalera, που το κοινό το έπαιξε στα δάχτυλα και το κατηύθυνε κατά το δοκούν σε χοροπήδημα, sing-alongs, ιαχές και moshing. Και ας μην είναι στα καλύτερά του μουσικά.
Τρομερό αυτό το κοινό, που ακολούθησε τις «οδηγίες» και έδωσε ρεσιτάλ, ανοίγοντας δύο σεβαστά pits, συμμετέχοντας πολύ ενεργά στα κομμάτια, ξεβιδώνοντας σβέρκους και κρατώντας τις γροθιές στον αέρα για κάτι πάνω από μία ώρα. Καθίσαμε, τιναχτήκαμε (‘Jumpdafuckup’), δονηθήκαμε και διαλυθήκαμε.
Αν κρίνει κανείς από τον πανικό που έγινε όταν ο Ashmedi των Melechesh ανέβηκε στη σκηνή για guest φωνητικά και ξεκίνησε το ‘Refuse/Resist’ (ναι ρε γαμώτο, ναι και πάλι ναι), η παρουσία και μόνο του Max Cavalera φτάνει για να προκαλέσει μια κάποια… αναταραχή στους Έλληνες, αλλά από κει και πέρα η γκρούβα, η ενέργεια, η φλόγα των Soulfly και τα τραγούδια τους παρέσυραν και κράτησαν τους τόνους πολύ ψηλά.
Ήταν «έκπληξη»; Ίσως για κάποιους, και ομολογώ ότι και ο ίδιος δεν είχα τις μεγαλύτερες προσδοκίες για το αποτέλεσμα και εκτελεστικά θα μπορούσε να είναι καλύτερα. Αλλά από ατμόσφαιρα και νεύρο, πήραν κεφάλια. Όταν ένας Cavalera ζητά από τον κόσμο να τα δώσει όλα, ο κόσμος τα δίνει όλα. Ό,τι και όπως και αν παίζει από πίσω. ΟΚ, δεν είναι ακριβώς το κορυφαίο σχήμα του πλανήτη οι Soulfly, αλλά καλύπτουν οι θεατές από κάτω. Ολέ, ολέ, ολέ, ολέ, Soulfly, Soulfly…
Soulfly – Release Athens 2023 Setlist
- Back To The Primitive
- No Hope = No Fear
- Downstroy
- Seek ‘N’ Strike
- Frontlines
- Superstition
- Fire / Porrada
- Filth Upon Filth
- Prophecy
- Bleed
- Tribe
- Wasting Away (Nailbomb cover)
- Boom
- No
- Refuse/ Resist (Sepultura cover)
- Jumpdafuckup
- Eye For An Eye
Γεμάτο δεν έλεγες το χώρο όταν έφτασε η ώρα των headliners της βραδιάς Parkway Drive. Κάπου στους πέντε χιλιάδες οι παρόντες, αλλά αφοσιωμένοι, με καρδιά και έτοιμοι για τη νύχτα της ζωής τους. Ναι, το κοινό των Parkway Drive είναι παθιασμένο και οι ίδιοι μοιράζονται μια πολύ δυνατή σχέση μαζί τους, όπως φάνηκε με το καλημέρα, ή μάλλον το καλησπέρα, του συγκροτήματος.
Σύσσωμη η Πλατεία Νερού ύψωσε τα χέρια και έπιασε να τραγουδά από τις πρώτες κιόλας νότες και ενημερώνω από τώρα ότι το πήγε έτσι μέχρι τις τελευταίες. Οι δε Αυστραλοί motherfuckers είναι τρελοί, που έλεγε και το πανό στην πρώτη σειρά και τα συχνά «Είναι τρελός ο Αυστραλός» (ελπίζω να τους το εξήγησε κάποιος), και έπιασαν τον κόσμο από τα μούτρα. Όποια και αν είναι η άποψη του καθενός για την ποιότητα της μουσικής των Parkway Drive, δεν χωρά συζητήσεις η live αξία τους.
Pyro, κινητικότητα και ψυχή, με μπροστάρη τον εξαιρετικά επικοινωνιακό και χαρισματικό Winston McCall να περνά από καθαρά φωνητικά, σε ουρλιαχτά, σε ευχαριστίες, σε παροτρύνσεις για ακόμα πιο έντονη συμμετοχή και πάλι από την αρχή.
Κυριολεκτικά δίπλα στο κοινό ο τραγουδιστής, ο οποίος κατέβηκε από τη σκηνή για το ‘Idols and Anchors’ και στήθηκε στη μέση του κοινού δημιουργώντας circle pit γύρω του πριν «σερφάρει» πάνω από τον κόσμο για να επιστρέψει στους bandmates του, και με κάτι τέτοια δεν είναι να απορεί κανείς που οι Parkway Drive τα πάνε τόσο καλά με το κοινό τους.
Να διαλέξει κανείς κάτι συγκεκριμένο από τη γιορτή αυτήν των οπαδών του σχήματος; ‘Soul Bleach’; ‘Vice Grip’; ‘Sleepwalker’; Θα αδικούσε τα υπόλοιπα, καθώς το επίπεδο των αντιδράσεων παρέμεινε σταθερά υψηλό καθ’ όλη τη διάρκεια της συναυλίας.
Εκτός της προαναφερθείσας φάσης στο ‘Idols and Anchors’, αν υπάρχει κάτι άλλο που αξίζει ξεχωριστής μνείας είναι η γυναικεία τριάδα με τα βιολιά και το τσέλο που προσέδωσε άλλον αέρα στο ‘Darker Still’, το οποίο συνοδεύτηκε επίσης από φακούς και αναπτήρες, αλλά και το ισοπεδωτικό κλείσιμο με ‘Wild Eyes’.
Εκρηκτική η εμφάνιση των Parkway Drive λοιπόν, και μπορεί το Release Athens να μην είδε την προσέλευση προηγούμενων ημερών, αλλά αυτοί που βρέθηκαν τελικά εκεί δεν το μετάνιωσαν. Ήξεραν τι θα γινόταν, το περίμεναν και το πήραν. Και οι Soulfly, οι Triptykon και οι Skybinder που προηγήθηκαν φρόντισαν για μια σπουδαία φεστιβαλική μέρα στο σύνολό της, με πολύ καλό ήχο, υψηλή απόδοση και κοινό να τα σπάει.
Αποχαιρετούμε τους Parkway Drive, αλλά όχι την Πλατεία Νερού. Σήμερα το απόγευμα έχουμε ένα τελευταίο ραντεβού για τον Ιούνιο, με Amon Amarth και Kreator παρέα με Heaven Shall Burn και Bleed From Within. Σας περιμένουμε εκεί και ελπίζουμε σε άλλη μια μεγάλη βραδιά.
Parkway Drive setlist – Release Athens Festival 2023:
- Glitch
- Prey
- Carrion
- The Void
- Soul Bleach
- Vice Grip
- Dedicated
- Idols and Anchors
- Wishing Wells
- Sleepwalker
- Shadow Boxing
- Darker Still
- The Greatest Fear
- Bottom Feeder
Encore
- Crushed
- Wild Eyes
