Pink Floyd – The Wall
Πάρα πολλοί δίσκοι μπορούν να χαρακτηριστούν «πολύ καλοί», αρκετοί μπορούν να χαρακτηριστούν «εξαιρετικοί», υπάρχουν, όμως, πολύ λίγοι που μπορούν να χαρακτηριστούν ως «αριστουργήματα».
Δίσκοι που άλλαξαν τη μουσική, που έφεραν κάτι καινούριο, που επηρέασαν τη σκέψη και τον πολιτισμό, δίσκοι που «δεν είναι απλώς μουσική», αλλά και κάτι παραπάνω.
Δίσκοι που δομήθηκαν βάσει ενός συγκεκριμένου concept, που από την αρχή μέχρι το τέλος τους διηγούνται μια ιστορία της οποίας η πρώτη σελίδα ξεκινάει με το που δεις το εξώφυλλό τους…
Σε αυτήν την κατηγορία ανήκει και το ενδέκατο άλμπουμ των Pink Floyd, ‘The Wall’, το οποίο κυκλοφορούσε μία μέρα σαν τη σημερινή, το 1979…
Ένα άλμπουμ-σταθμός για την ιστορία της μουσικής, που κατέχει μία θέση ανάμεσα στα πιο ευπώλητα αλλά και αναγνωρίσιμα άλμπουμ που έχουν κυκλοφορήσει ποτέ. Μία ροκ όπερα μεγαλειώδης, ογκώδης (διάρκεια 80 λεπτών), πρωτοποριακή, τόσο σκοτεινή όσο και εξιλεωτική, δείγμα του συνθετικού και στιχουργικού μεγαλείου των Pink Floyd, αναμφίβολα ένα από τα κορυφαία δημιουργήματα της εποχής του και όχι μόνο.
Πώς ξεκίνησαν όλα…
Η περιοδεία του 1977 για το προηγούμενο άλμπουμ τους, ‘Animals’, ήταν σχεδόν καταστροφική για την μπάντα.
Τα ακροατήρια στις περισσότερες συναυλίες ήταν ανήσυχα, δίνοντας ως επί το πλείστον ελάχιστη σημασία στους Pink Floyd, όμως τα πράγματα ήταν ακόμα χειρότερα για τον Roger Waters, ο οποίος έφτασε μέχρι και να φτύσει στη μούρη έναν fan που προσπαθούσε να ανέβει στη σκηνή…
Κάπως έτσι, η κινητήριος δύναμη των Floyd ιδίως ως προς τη στιχουργική, αρχίζει να φαντάζεται το χτίσιμο ενός τοίχου ανάμεσα σε αυτόν και το κοινό.
Pink Floyd – The Wall: Το concept
Αυτό, συνεπώς, θα ήταν το βασικό θέμα για το επόμενο concept άλμπουμ της μπάντας, το οποίο εξερευνά μερικές σκοτεινές πτυχές της ανθρώπινης φύσης, την απομόνωση (έννοιες που συμβολίζονται από έναν μεταφορικό τοίχο), τη μοναξιά, τα αγιάτρευτα «σημάδια» μιας άσχημης παιδικής ηλικίας, τόσο ψυχικά όσο και σωματικά.
Τα γεγονότα που περιγράφονται αποτελούν τη ζωή ενός φανταστικού χαρακτήρα, του Pink, ενός χαρακτήρα εμπνευσμένου από τον ιδρυτή και βραχυπρόθεσμο μέλος της μπάντας, Syd Barrett, αλλά και τη δύσκολη παιδική ηλικία του Roger Waters, ο οποίος είχε χάσει τον πατέρα του κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Ο Pink, λοιπόν, έχοντας χάσει τον πατέρα του και όντας μεγαλωμένος από την υπερπροστατευτική μητέρα του (‘Mother’), βασανίζεται στο σχολείο από τον αυταρχικό και καταχρηστικό καθηγητή, ο οποίος διαβάζει τους στίχους που γράφει (παρεμπιπτόντως είναι οι στίχοι του ‘Money’) και τον ρεζιλεύει. Όλα αυτά τα τραύματα αποτελούν τα «τούβλα του τοίχου» (bricks in the wall) που περιγράψαμε παραπάνω.
Τελικά, εξελίσσεται σε ροκ σταρ, ενώ οι σχέσεις του χαρακτηρίζονται από την αβεβαιότητα, τη χρήση ναρκωτικών και τις εκρήξεις βίας.
Γνωρίζει μία γυναίκα, την οποία παντρεύεται, αλλά σύντομα αρχίζει να εκδηλώνεται ο αυτοκαταστροφικός χαρακτήρας του (‘One Of My Turns’), απόρροια των ψυχολογικών τραυμάτων που του άφησε η παιδική του ηλικία, αλλά και των προβλημάτων αλκοολισμού και ναρκωτικών. Φυσικά ο γάμος του δεν αντέχει (‘Don’t Leave Me Now’) και όταν καταστρέφεται, το «χτίσιμο» του τοίχου τελειώνει, ολοκληρώνοντας την απομόνωσή του (‘Goodbye Cruel World’) και απομακρύνοντάς τον από κάθε έννοια ανθρώπινης επαφής.
Η κρίση κλιμακώνεται, με αποκορύφωμα μια παραίσθηση του Pink ότι είναι δικτάτορας και εμφανίζεται σε συναυλία παρόμοια με συλλαλητήριο Νεο-Ναζί. Πλημμυρισμένος από τύψεις, οριοθετεί τον εαυτό του (‘Stop’) και τον βάζει σε μια εσωτερική δίκη (‘Trial’), με τον εσωτερικό του κόσμο να του επιτάσσει να γκρεμίσει τον τοίχο (‘Outside The Wall’).
Pink Floyd – The Wall / εξώφυλλο
Για πρώτη φορά μετά το ‘The Piper at the Gate of Dawn’, οι Pink Floyd δεν συνεργάζονται με τον Storm Thorgerson, μιας και ο Roger Waters τα είχε σπάσει μαζί του, όταν ο πρώτος συμπεριέλαβε μια φωτογραφία με το εξώφυλλο του ‘Animals’ στο βιβλίο ‘Walk Away Rene’.
Έτσι, οι Pink Floyd παίρνουν μία τολμηρή απόφαση: Να ανεβάσουν τον δίσκο στα ράφια με πλήρη απουσία γραμμάτων από το εξώφυλλο.
Στην αρχική έκδοση, το μόνο που έβλεπε κανείς ήταν ο χαρακτηριστικός λευκός τοίχος, αν και, πλέον, σε διάφορες επανεκδόσεις βλέπει κανείς τα χαρακτηριστικά «Pink Floyd – The Wall» είτε με μαύρα είτε με κόκκινα γράμματα, σχεδιασμένα από τον καρτουνίστα Gerald Scarfe.
Pink Floyd – The Wall / Τα τραγούδια
In The Flesh?
Ο τίτλος του ‘In The Flesh?’ είναι εμπνευσμένος από το ‘In The Flesh’ tour, κατά τη διάρκεια του οποίου ο Roger Waters έφτυσε στο πρόσωπο έναν fan σε μία συναυλία, αφού ο δεύτερος επιχείρησε να σκαρφαλώσει στη σκηνή.
Ουσιαστικά εισάγει τον ακροατή στην ιστορία του πρωταγωνιστή, Pink, ο οποίος είναι rockstar. Οι ήχοι από βόμβες στο background υποδεικνύουν ότι ο πατέρας του σκοτώθηκε στον πόλεμο, ενώ τα κλάματα στο τέλος του τραγουδιού συμβολίζουν ότι ο Pink και η μητέρα του έχουν μείνει πλέον μόνοι τους μετά τον χαμό του.
Όσο για το στιχουργικό κομμάτι, εκεί μαθαίνουμε πως πρέπει να κοιτάξουμε πίσω από αυτό το «παγωμένο βλέμμα» άμα θέλουμε να μάθουμε τι πραγματικά κρύβει ο πρωταγωνιστής («If you want to find out what’s behind these cold eyes / You’ll just have to claw your way through this disguise»).
So ya thought ya might like to go to the show
To feel the warm thrill of confusion
That space cadet glow
Tell me is something eluding you sunshine?
Is this not what you expected to see?
[Όλοι οι στίχοι]
The Thin Ice
Το ‘The Thin Ice’ γυρίζει τον χρόνο πίσω, πολύ πριν ξεκινήσει η ιστορία του άλμπουμ. Πίσω στα παιδικά χρόνια του Pink λοιπόν.
Οι γονείς του τον διαβεβαιώνουν ότι τον αγαπούν, αλλά τον προειδοποιούν ότι όταν βαδίζει πάνω σε λεπτό πάγο, τα πράγματα μπορούν να πάρουν άσχημη τροπή πολύ εύκολα. Ένα μάθημα που θα του χρειαστεί, όπως αποδεικνύεται, μετέπειτα…
Momma loves her baby
And Daddy loves you too
And the sea may look warm to you, babe
And the sky may look blue
[…]
Don’t be surprised,
When a crack in the ice
Appears under your feet
You slip out of your depth and out of your mind
With your fear flowing out behind you
As you claw the thin ice
[Όλοι οι στίχοι]
Another Brick In The Wall, Part 1
Κάπου εδώ ξεκινάει η περίεργη δομή του ‘The Wall’. Μουσικά, το ‘Another Brick In The Wall, Part 1’ ξεκινάει όπως ακριβώς τελειώνει το ‘The Thin Ice’ και αρχίζει να ξετυλίγει την πικρία του πρωταγωνιστή για τον χαμό του πατέρα του και όσα του άφησε πίσω.
Daddy’s flown across the ocean
Leaving just a memory
A snap shot in the family album
Daddy what else did you leave for me?
All in all it was just a brick in the wall
All in all it was all just bricks in the wall
The Happiest Days Of Our Lives
Ο ειρωνικός τίτλος του ‘The Happiest Days Of Our Lives’ περιγράφει την άσχημη παιδική ηλικία (η πιο χαρούμενη περίοδος της ζωής ενός ανθρώπου), μέσα από μερικές τραυματικές εμπειρίες στο σχολείο εξαιτίας του αυστηρού δασκάλου που ντροπιάζει τα παιδιά…
You! Yes, you! Stand still, laddy!
When we grew up and went to school
There were certain teachers who
Would hurt the children any way they could
[Όλοι οι στίχοι]
Another Brick In The Wall, Part 2
Ώσπου φτάνουμε στο δεύτερο μέρος του ‘Another Brick In The Wall’, ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα αλλά και επαναστατικά κομμάτια των Pink Floyd.
Ξεκινώντας εμφατικά με τους στίχους «We don’t need no education / We don’t need no thought control», κατακρίνει την ομογενοποιημένη σκέψη που πηγάζει από την λανθασμένη εκπαιδευτική διαδικασία, την καταπίεση που υφίστανται πολλές φορές οι μαθητές, ενώ το χορωδιακό κομμάτι με τις παιδικές φωνές προσδίδει ακόμα περισσότερο στο feeling της επιζητούμενης αλλαγής, η οποία κρίνεται απαραίτητη.
Όπως έχει δηλώσει ο Roger Waters, το κομμάτι αυτό έχει έντονο αυτοβιογραφικό χαρακτήρα.
We don’t need no education
We don’t need no thought control
No dark sarcasm in the classroom
Teacher, leave them kids alone
Hey, teacher, leave them kids alone
All in all it’s just another brick in the wall
All in all you’re just another brick in the wall
[Όλοι οι στίχοι]
Mother
Αν μπορείς να κατηγορήσεις τις μητέρες για ένα πράγμα, αυτό είναι η υπερπροστασία που δείχνουν προς τα παιδιά τους.
Υπερβολικά πολύ και για πολύ καιρό.
Το κομμάτι δεν περιγράφει τη δικιά μου μητέρα, ωστόσο σε 1-2 πράγματα ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα και νομίζω ότι αυτό ισχύει και για πολλούς άλλους…
– Roger Waters
Ο Pink μεγαλώνει στην αγκαλιά της μητέρας του, εκεί όπου νιώθει ασφάλεια. Ταυτόχρονα, της εκφράζει πολλούς από τους φόβους και τις ανησυχίες του για τον πόλεμο, την κυβέρνηση αλλά και τον ίδιο του τον εαυτό, ενώ εκείνη προσπαθεί να τον καθησυχάσει…
Mother, do you think they’ll drop the bomb?
Mother, do you think they’ll like this song?
Mother, do you think they’ll try to break my balls?
Ooh, aah, mother, should I build the wall?
[Όλοι οι στίχοι]
Goodbye Blue Sky
Καθαρά αντιπολεμικό κομμάτι, το ‘Goodbye Blue Sky’ περιγράφει τον τρόμο και την οδύνη των ανθρώπων εν μέσω πολεμικών συρράξεων.
Εμπνευσμένο εν μέρει από μία πολεμική τακτική του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου (The Blitz), σκοτεινό, φοβισμένο, είναι το «ζουμί» της πρώτης πλευράς του δίσκου κατά τον Roger Waters, αφού σκιαγραφεί τα βυθισμένα στον φόβο παιδικά χρόνια του Pink.
Αφορά το πώς προετοιμάζεσαι για τη μελλοντική ζωή σου, κοιτώντας στο παρελθόν σου. – Roger Waters
Did, did, did, did you see the frightened ones?
Did, did, did, did you hear the falling bombs?
Did, did, did, did you ever wonder
Why we had to run for shelter
When the promise of a brave new world
Unfurled beneath a clear blue sky?
[Όλοι οι στίχοι]
Empty Spaces
Ακριβώς πριν από το λυρικό μέρος, υπάρχει ένα κρυμμένο μήνυμα στο ‘Empty Spaces’. Αυτό που ακούγεται μοιάζει ακαταλαβίστικο, όμως αν παιχτεί ανάποδα λέει:
-Hello looker… Congratulations.
You have just discovered the secret message.
Please send your answer to Old Pink, care of the Funny Farm, Chalfont…
-Roger! Carolyne’s on the phone!
-Okay.
Ο Waters συγχαίρει τον ακροατή για την ανακάλυψη του μηνύματος και τον προτρέπει να ενημερώσει τον «Παλιό Pink», είτε ως αστεία αναφορά προς τον Syd Barrett, είτε ως το πρώτο δείγμα ότι ο πρωταγωνιστής μας σύντομα θα τρελαθεί εντελώς…
Ακριβώς μετά την πρώτη πρόταση, ο μηχανικός ήχου απευθύνεται στον Waters και η Carolyne που αναφέρεται δεν είναι άλλη από την Carolyne Anne Christie, τότε σύζυγο του Waters.
What shall we use
To fill the empty spaces
Where we used to talk?
How shall I fill
The final places?
How should I complete the wall
[Όλοι οι στίχοι]
Young Lust
Όλα τα κλισέ για τις ερωτικές ζωές των rockstars και το τρίπτυχο «Sex, Drugs and Rock ‘n’ Roll», ως σάτιρα για τη σύγχρονη μουσική πραγματικότητα, στο πιο rock τραγούδι του δίσκου, ‘Young Lust’.
I am just a new boy
A stranger in this town
Where are all the good times
Who’s gonna show this stranger around?
Ooooooooh I need a dirty woman
Ooooooooh I need a dirty girl
[Όλοι οι στίχοι]
One Of My Turns
Και κάπου εδώ, ο πρωταγωνιστής μας αρχίζει να αλλάζει…
Όλα υποδεικνύουν ότι βρίσκεται σε ένα δωμάτιο με κάποια groupie, η οποία προσπαθεί απελπισμένα να τραβήξει την προσοχή του.
Ο Pink, όμως, έχει αρχίσει να στεγνώνει συναισθηματικά, αντιλαμβάνεται την κενότητα των «συναισθημάτων» του, ξεσπάει και σπάει ό,τι βρίσκεται μπροστά του, φοβίζοντας την κοπέλα, η οποία φεύγει, αφήνοντάς τον να φωνάζει απελπισμένα «Γιατί φεύγεις μακριά μου;» («Why are you running away?»).
Day after day, love turns grey
Like the skin of a dying man
Night after night, we pretend it’s all right
But I have grown older and
You have grown colder
And nothing is very much fun any more
And I can feel one of my turns coming on
I feel cold as a razor blade
Tight as a tourniquet
Dry as a funeral drum
[Όλοι οι στίχοι]
Don’t Leave Me Now
Μετά από όσα έχουν γίνει στο προηγούμενο τραγούδι, ο γάμος του Pink βρίσκεται σε αδιέξοδο και ο ίδιος έχει πέσει σε κατάθλιψη.
Παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ο γάμος του, δεν θέλει ούτε καν να σκεφτεί τη ζωή του χωρίς αυτήν, παρακαλώντας την να μην τον εγκαταλείψει.
Ooh babe
Don’t leave me now
Don’t say it’s the end of the road
Remember the flowers I sent
I need you babe
To put through the shredder
In front of my friends
[Όλοι οι στίχοι]
Another Brick In The Wall, Part 3
Τρίτο και τελευταίο μέρος του ‘Another Brick In The Wall’, με διάρκεια λίγο μεγαλύτερη του ενός λεπτού και με τον πρωταγωνιστή σε μία φάση εσωτερικού επαναπροσδιορισμού, κατά τον οποίο αρχίζει να αντιλαμβάνεται την κατάστασή του και επιθυμεί να την φύγει απ’ αυτήν.
I don’t need no arms around me
And I don’t need no drugs to calm me
I have seen the writing on the wall
Don’t think I need anything at all
[Όλοι οι στίχοι]
Goodbye Cruel World
Η πλήρης συνειδητοποίηση έρχεται στο ‘Goodbye Cruel World’.
Ο Pink καταλαβαίνει ότι έχει χτίσει γύρω του ένα νοητό τείχος, γεγονός που τον έχει απομονώσει εντελώς από τον υπόλοιπο κόσμο.
Goodbye cruel world
I’m leaving you today
Goodbye
Goodbye
Goodbye
Goodbye all you people
There’s nothing you can say
To make me change my mind
Goodbye.
Hey You
Απομονωμένος πια, έπειτα από τη συνειδητοποίηση του λάθους του, ο Pink θέλει επιτέλους να επικοινωνήσει με τον κόσμο έξω από αυτό το νοητό τείχος.
Οι κραυγές αγωνίας του, μέσα από μερικούς απ’ τους πιο ανατριχιαστικούς και ειλικρινείς στίχους του δίσκου, καθιστούν το ‘Hey You’ ως μία από τις κορυφαίες και πιο συναισθηματικά φορτισμένες στιγμές του δίσκου.
Ενώ το «Together we stand, divided we fall» με το οποίο κλείνει το κομμάτι, θα μείνει για πάντα χαραγμένο στο μυαλό μας ως το απόλυτο μήνυμα ενότητας, μέσα από δύο τόσο απλούς, αλλά και τόσο αληθινούς στίχους.
Hey, you!
Out there in the cold
Getting lonely, getting old.
Can you feel me?
Hey, you!
Standing in the aisles
With itchy feet and fading smiles.
Can you feel me?
[Όλοι οι στίχοι]
Is There Anybody Out There?
«Είναι κανείς εκεί έξω;» αναρωτιέται ο Pink καθ’ όλη τη διάρκεια του τραγουδιού. Δεν πρόκειται, όμως, να λάβει καμία απάντηση…
Nobody Home
Το ‘Nobody Home’ περιγράφει γλαφυρά τη μοναχική ζωή στην οποία είναι πια καταδικασμένος ο Pink.
Μόνος στο σπίτι, κάνει και σκέφτεται καθημερινά πράγματα, ενώ το κομμάτι περιγράφει εν μέρει την εμπειρία του Roger Waters κατά τη διάρκεια της περιοδείας των Pink Floyd το 1977, αλλά δεν λείπουν και ορισμένες αναφορές στον πάλαι ποτέ ηγέτη της μπάντας, Syd Barrett, και τις διάφορες πνευματικές διαταραχές που τον ταλαιπωρούσαν.
I’ve got a little black book with my poems in
I’ve got a bag with a toothbrush and a comb in
When I’m a good dog they sometimes throw me a bone in
I got elastic bands keeping my shoes on
Got those swollen hand blues.
I got thirteen channels of shit on the T.V. to choose from
[Όλοι οι στίχοι]
Vera
Το διάρκειας μόλις ενός λεπτού και τριάντα τριών δευτερολέπτων ‘Vera’, αναφέρεται στην Vera Lynn, Βρετανή τραγουδίστρια που έγινε γνωστή κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, μέσα από μία εκπομπή του BBC όπου τραγουδούσε τραγούδια για να ανεβάσει το ηθικό των στρατιωτών.
Όπως είπαμε και νωρίτερα, ο Roger Waters είχε χάσει τον πατέρα του σε αυτόν τον πόλεμο, οπότε είναι προφανής και ο λόγος που γράφτηκε το εν λόγω κομμάτι…
Does anybody here remember Vera Lynn?
Remember how she said that we would meet again
Some sunny day?
Vera! Vera!
What has become of you?
Does anybody else in here feel the way I do?
Bring The Boys Back Home
Ένα ακόμα αντιμιλιταριστικό κομμάτι, που απλά ζητάει να επιστρέψουν οι στρατιώτες εκεί που ανήκουν, στα σπίτια τους…
Bring the boys back home
Bring the boys back home
Don’t leave the children on their own
Bring the boys back home
Comfortably Numb
Αν και πολλοί θεωρούν πως το κομμάτι συσχετίζεται με τη χρήση ναρκωτικών και τις επιπτώσεις της, ο Roger Waters έχει ισχυριστεί πως είναι εμπνευσμένο από μια ασθένεια που είχε περάσει στα παιδικά του χρόνια, κάνοντάς τον να χάνει την επαφή με τον έξω κόσμο.
Τα συμπτώματα της ασθένειας εμφανίζονταν πότε-πότε και στην ενήλικη ζωή του. Στους στίχους, ένας γιατρός επιχειρεί να τον καθησυχάσει.
Δεν μπορούμε να μην αναφερθούμε στο σόλο του ‘Comfortably Numb’, ένα από τα καλύτερα -για πολλούς το καλύτερο- στην ιστορία της μουσικής…
Hello,
Is there anybody in there?
Just nod if you can hear me.
Is there anyone at home?
Come on now
I hear you’re feeling down
Well, I can ease your pain
And get you on your feet again
[Όλοι οι στίχοι]
The Show Must Go On
«Το show πρέπει να συνεχιστεί», καθώς ο πρωταγωνιστής μας, ο Pink, όντας πάνω στη σκηνή, αρχίζει να αισθάνεται πως είναι κάποιου είδους δικτάτορας, αλλά και μια αβεβαιότητα για τον εαυτό του…
Where has the feeling gone?
Ooh Ma Ooh Pa
Will I remember the songs?
Ooh ah the show must go on.
[Όλοι οι στίχοι]
In The Flesh
Ζώντας μέσα σε μία ψευδαίσθηση εξαιτίας εκτεταμένης χρήσης ναρκωτικών ουσιών, ο Pink πιστεύει πως είναι ένας δικτάτορας που βρίσκεται μπροστά στο κοινό του.
Έχει την ψευδαίσθηση πως οι συναυλίες μπορούν να «εξομοιωθούν» με κάποιου είδους πολιτικές συγκεντρώσεις.
Έτσι, αρχίζει να παροτρύνει τους οπαδούς του να διώξουν τους ανεπιθύμητους, ρίχνοντάς τους «πάνω στον τοίχο».
Are there any queers in the theatre tonight?
Get ’em up against the wall (against the wall)
Now there’s one in the spotlight, he don’t look right to me
Get him up against the wall (against the…)
And that one looks Jewish and that one’s a coon
Who let all this riff-raff into the room?
There’s one smoking a joint and another with spots
If I had my way I’d have all of ya shot
[Όλοι οι στίχοι]
Run Like Hell
Οι στίχοι του ‘Run Like Hell’ είναι γραμμένοι έτσι ώστε να απευθύνονται στον ακροατή. Μοιάζουν βγαλμένοι από τον λόγο ενός δικτάτορα (εν προκειμένω του Pink) και είναι γεμάτοι απειλές.
You better make your face up in
Your favourite disguise
With your button down lips and your
Roller blind eyes
With your empty smile
And your hungry heart
Feel the bile rising from your guilty past
With your nerves in tatters
As the cockleshell shatters
And the hammers batter
Down your door
You better run
[Όλοι οι στίχοι]
Waiting For The Worms
Ο Pink έχει χάσει κάθε ελπίδα επικοινωνίας με τον έξω κόσμο, ενώ, ως δικτάτορας που είναι, εξαπολύει βία, όπως ξεκίνησε να κάνει στο προηγούμενο τραγούδι, ‘Run Like Hell’.
Ο πρώτος στίχος, «Eins, zwei, drei, Alle», σημαίνει «ένα, δύο, τρία, τέσσερα» στα Γερμανικά, ενώ αρκετοί στίχοι, όπως το «Waiting to turn on the showers and fire the ovens» είναι ξεκάθαρη αναφορά στα στρατόπεδα συγκέντρωσης των Ναζί.
You cannot reach me now
No matter how you try
Goodbye, cruel world, it’s over
Walk on by
Sitting in a bunker here behind my wall
Waiting for the worms to come
[Όλοι οι στίχοι]
Stop / Trial
Ο Pink πλέον είναι κουρασμένος με την κατάστασή του, με το να είναι δικτάτορας, με το να ζει μέσα στις παραισθήσεις. Θέλει να βάλει τέλος σε όλα αυτά (‘Stop’), καθώς αναγνωρίζει πλέον πως ήταν ο μόνος ένοχος.
Stop
I wanna go home
Take off this uniform
And leave the show
And I’m waiting in this cell
Because I have to know
Have I been guilty all this time
Η πνευματική του κατάσταση αρχίζει να εξισορροπείται, εν μέσω ψυχολογικών τραυμάτων που έρχονται στην επιφάνεια, και ο ίδιος στην ουσία περνάει από μία νοητική «δίκη» (‘The Trial’) τον εαυτό του.
Τα οπερατικά στοιχεία είναι πιο έντονα από ποτέ και η περίεργη ενορχήστρωση κορυφώνει την ατμόσφαιρα.
Στο τέλος του τραγουδιού, ακούγεται η κατεδάφιση του τοίχου…
The evidence before the court is incontrovertible.
There’s no need for the jury to retire.
In all my years of judging
I have never heard before
Of someone more deserving the full penalty of law.
The way you made them suffer—
Your exquisite wife and mother—
Fills me with the urge to defecate
(Go on, judge. Shit on him.)
Since, my friend, you have revealed
Your deepest fear
I sentence you to be exposed before your peers.
[Όλοι οι στίχοι]
Outside The Wall
Ο τοίχος αποτελεί παρελθόν, κάτι που γίνεται αντιληπτό και από τον Pink, ο οποίος πλέον αντιλαμβάνεται ότι πολλοί άνθρωποι έχουν πληθώρα προβλημάτων, χωρίς όμως αυτό να αποτελεί εμπόδιο στο να τα αντιμετωπίζουν μαζί – η αποξένωση δεν είναι η λύση.
Μία άλλη ερμηνεία του ‘Outside The Wall’ είναι το ότι αν απομακρυνθείς από τους υπολοίπους και απορρίψεις τις προσπάθειές τους να σε πλησιάσουν, κάποια στιγμή μοιραία θα παραιτηθούν και θα είσαι καταδικασμένος στη μοναχική ζωή. Αυτό είναι και ακριβώς ό,τι παθαίνει ο Pink κατά τη διάρκεια του άλμπουμ.
All alone or in twos
The ones who really love you
Walk up and down outside the wall
Some hand in hand
And some gathered together in bands
The bleeding hearts and the artists make their stand
And when they’ve given you their all
Some stagger and fall, after all it’s not easy
Banging your heart against some mad bugger’s wall
Isn’t this where we…
Κάπως έτσι ολοκληρώνεται ένας αριστουργηματικός δίσκος, ο οποίος, έχοντας περάσει από μερικά εκ των πιο σκοτεινών ανθρώπινων συναισθημάτων, στο τέλος δίνει ένα μήνυμα ενότητας και αισιοδοξίας.
Ο βασικός χαρακτήρας, ο Pink, εξιλεώνεται για όσα έχει κάνει, παίρνει το μάθημά του και συνεχίζει τη ζωή του, ευελπιστώντας να ξεπεράσει μια και καλή τα παιδικά τραύματα που του δημιούργησαν τόσα προβλήματα…
Το άλμπουμ μεταφέρθηκε και στη μεγάλη οθόνη τρία χρόνια αργότερα, το 1982, όντας ένα απ’ τα πιο φιλόδοξα αλλά και πρωτοποριακά εγχειρήματα της εποχής.
Απαραίτητη προϋπόθεση για να τη δείτε -αν δεν το έχετε κάνει ήδη-, το να διαβάσετε την ιστορία και τα μηνύματα του άλμπουμ. Καλή ακρόαση και καλή προβολή!